ทุกคนเคยเชื่อเรื่อง.. ผีเสื้อกลางคืนไหมครับ? ผมคือ.. ผีเสื้อกลางคืน คนนำวิญญาณให้ไปสู่โลกคนตาย.. แต่.. ดันมีคนหนึ่ง.. ผมไม่อยากให้เขาไปจากผมเลย.. แต่สุดท้ายมันก็คือลิขิต.. ที่ผมกับเขาต้อง'จาก'กัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง 8:00 น.
ในวันนั้นคนเข้าที่ร้านเยอะมาก จนผมแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ริงริ๊งงง!!~ พอผมได้ยินอย่างนั้นผมจึงได้เงยหน้าออกจากเคาน์เตอร์ ผม.. ได้เจอเธออีกครั้ง.. ทุกพบทุกชาติจรงๆ ที่เธอกับผมต้องพบกัน.. แต่เธอคงจำผมไม่ได้หรอก 5555//หัวเราะแบบแห้งๆ
"คุณคะ.. คือ ฉันจะสั่งกาแฟดำนะคะ" //ยิ้ม
"ค-ครับ.. ได้ครับ" //รู้สึกร้อนรน และรีบทำกาแฟดำทันที
บ้าเอ้ย! ทำไมถึงต้องร้อนรนขนาดนี้ด้วย
"ได้แล้วครับ 50 บ. ครับ"
"เอ่อ.. สแกนจ่ายได้ไหมคะ?"
"อ่า... ได้ครับ ทางขวามมือเลยครับ"
"ok! ขอบคุณคะ" //ยิ้มหวาน
"หึ.. ไม่เป็นไรหรอกครับ" //ยิ้มตอบกลับ
ทำไมเธอถึงยิ้มได้.. น่ารักขนาดนี้นะ 'ข้าเริ่มคิดถึงวันวานแล้วนะสิ'
"คุณคะ.. คือ.. คุณชื่ออะไรเหรอคะ? ไหวว่างๆฉันจะได้เรียกชื่อคุณถูก เพราะบริษัทของฉันอยู่ข้างๆกับคุณเลย"
"อ๋อ.. ผม.. ชื่อ 'เอกสันต์' ครับ"
"อ๋อ.. คุณเอกสันต์"
"ครับ..."
"งั้นไส้เจอกันนะคะ" //เดินออกไป
"เช่นกันครับ"
"...."
ผมหุบยิ้มไม่ได้เลย.. แต่.. ชิหายแล้วไงผมลืมถามชื่อเธอ เอ๊ะ!.. แต่ยังไงก็เถอะ ผมหวังจะได้เจอเอีกคนนะ ผมได้จัดการ เช็ดโต๊ะล้างจาน และอื่นๆ อีกมากมาย เพราะวันนี้.. มันเป็นวันที่ผิดพิเศษสำหรับโลกวิญญาณ ผมจึงได้สั่งให้ลูกน้องหยุดวันนี้ แต่ก็แปลกนะ.. พวกวิญญาณบางจำพวกก็แตกต่างกันออกไป
"เหนื่อยโว้ยยยยย!!!!" //ยืดเส้นยืดสาย
ผมได้เอามือปาดเหงื่อ เพราะความเหนื่อยล้าจนเวลาได้ผ่านไป...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
****19:00 น****.
"เริ่มแล้วสินะ.." //มองฬิกา
"สวัสดีครับ.. คุณเอกสันต์"
"สวัสดีครับ.. คุณเมฆ คุณเมฆมาทำอะไรที่นี้ครับ?"
"ฉันมาตามหาคนๆหนึ่งนะ"
"ใครครับ"
"ไผ่..."
"...."
"...."
"เสียใจด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไร เพื่อนของฉันต่อยหน้าฉันจนเข้าใจได้แล้วล่ะ"
"ครับ.."
ในบรรยากาศรอบงานนั้น เต็มไปด้วยวิญญาณที่ต้องการไปเกิดมากมาย แต่ความเป็นจริงแล้วที่นี้คือด้านตัดสินว่า.. 'คุณจะอยู่ต่หรือจะไป' มันเป็นการที่คนๆหนึ่งนั้น ต้องการที่จะอยู่ต่อในโลกมนุษย์ เพราะมีบางสิ่งที่คาใจ แต่ต้องคนที่มีบุญมากเท่านั้นที่จะ.. ตัดสินใจได้ว่าจะอยู่ต่อหรือไป
"แต่เอาจริงนะครับ ผมขอถามหน่อยตอนที่คุณเมฆฆ่าคนที่ตัวเองรักต่อหน้าต่อตามันเจ็บไหมครับ"
"หึ... ในวินาทีนั้น.. มันคือความว่างเปล่า พอรู้ตัวอีกที.... ฉันเองก็อยากตายตามไผ่ไปเลย"
ในวินาทีนั้นเอง ผมเองอยากจะลองทำผิดกฎ ของผู้นำวิญาญาณ หรือให้เรียกอีกชื่อนึงว่า ผีเสื้อกลางคืน แต่ในที่สุดผมเองก็คิดมาได้ว่าผมจะสามารถดูแลหรือปกป้องคนที่รักได้นะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
