เมื่อเธอคือผู้พิทักษ์น้ำแข็งแห่งเผ่าแอเรียส ส่วนเขาคือนักฆ่าไร้หัวใจ 🔥

ในโลกที่เต็มไปด้วยการทรยศ ความลับ และเวทต้องห้าม

ความรักที่ไม่ควรจะเกิดกลับค่อย ๆ เบ่งบาน

เมื่อศัตรูผู้เป็นความทรงจำในอดีต กลายเป็นคนที่หัวใจเรียกร้องในปัจจุบัน...

ศัตรูที่ฉันรัก — นิยายแฟนตาซีเข้มข้น ดราม่าจัดเต็ม พร้อมฉากฟาดฟันและความรักที่แสนเจ็บปวด

ในโลกที่เวทมนตร์ถูกฝังลึกในสายเลือด และกิลด์คือทุกสิ่งที่กำหนดโชคชะตาของผู้คน…

อาณาจักรถูกแบ่งออกเป็นหลายกิลด์ที่ต่างมีอำนาจ เงื่อนไข และจุดยืนที่ไม่อาจเข้ากันได้ โลกที่เคยสงบสุขกลับเต็มไปด้วยความลับ การทดลองมนุษย์ และพลังต้องห้ามที่พร้อมจะกลืนกินทุกชีวิตที่เข้าใกล้

เลน่า – ผู้ใช้พลังน้ำแข็งจากเผ่าแอเรียสที่ถูกลืมเลือน

หญิงสาวผู้ร่าเริงเจ้าเล่ห์ ภายใต้รอยยิ้มอ่อนโยนและน้ำเสียงแสนสดใส เธอซ่อนความเศร้าของอดีตอันแสนเจ็บปวดเอาไว้ในใจ

เลน่าเป็นสมาชิกระดับ S แห่งกิลด์ แฮปปี้ไลท์ ผู้ครอบครองเซเร “เนออน” ดาบวิญญาณน้ำแข็งสีฟ้าขาวที่เปล่งพลังเหนือจินตนาการ

เธอไม่รู้เลยว่าอดีตของตนถูกผนึกไว้โดยพี่ชาย และความจริงที่เธอเป็นสายเลือดแท้แห่งเผ่าแอเรียส—เผ่าที่ถูกล้างเผ่าพันธุ์ไปเมื่อสิบปีก่อน—คือจุดเริ่มต้นของโชคชะนาที่พลิกผัน

เอสเดธ (หรือ “ฮารุ”) – มือสังหารจากเงามืด ผู้มีรอยแผลลึกในหัวใจ

ชายหนุ่มผู้ถูกเลี้ยงมาโดยความเจ็บปวด ผ่านการทดลองอันโหดเหี้ยมที่เปลี่ยนเขาจากเด็กบริสุทธิ์ให้กลายเป็นเครื่องจักรสังหาร

เขาคือ โนอาร์ ผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียวจากเผ่ามังกรที่สาบสูญ พลังมหาศาลของเขาถูกผนึกไว้ตั้งแต่เกิด และคำสั่งสังหารคือชีวิตที่เขารู้จัก

ในนาม “เอสเดธ” แห่งกิลด์คาบิลัส เขาคือมือสังหารไร้ความรู้สึก ไม่เคยเรียกชื่อใคร…

จนกระทั่งเขาได้พบกับ เลน่า หญิงสาวที่ทำให้เขาหวั่นไหว และเปลี่ยน “ภารกิจ” ให้กลายเป็น “ความรู้สึก” ที่ห้ามใจไม่ได้

จากศัตรูที่ฟาดฟัน… สู่หัวใจที่ร้อยรัด

เลน่าและเอสเดธพบกันในฐานะศัตรู เขาคือผู้ถูกสั่งให้ฆ่าเธอ แต่ไม่เคยทำได้

การต่อสู้ของทั้งคู่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงและน้ำแข็ง การประมือที่ไม่มีใครยอมใคร กลายเป็นการส่งสายตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก

ยิ่งต่อสู้ ยิ่งถลำลึก ยิ่งผลักไส ยิ่งดึงดูด—ความสัมพันธ์ของทั้งสองค่อยๆ พัฒนา จากความไม่ไว้ใจ สู่ความผูกพัน และในที่สุด… ความรักที่ไม่อาจย้อนกลับ

เมื่ออดีตที่ถูกปิดซ่อนเริ่มเปิดเผย…

ภายใต้เงามืดขององค์กรแพนโดร่า เวทต้องห้าม และชื่อรหัส “001” เบื้องหลังของทั้งคู่เริ่มเผยให้เห็นความจริงที่เชื่อมโยงกัน

เลน่าคือเด็กหญิงจากอดีตที่หายไป โนอาร์คือเด็กชายที่เธอเคยสัญญาจะกลับมา…

เมื่อทั้งคู่รู้ว่าเคยเป็นทุกอย่างของกันและกันในอดีต และกำลังจะกลายเป็นเสาหลักของโลกในอนาคต

พวกเขาจะเลือกเดินทางต่อร่วมกัน หรือถูกอดีตและภารกิจที่สวนทางกันทำลายทุกสิ่ง?

นิยายแนว:

โรแมนซ์ดราม่า

แอ็กชันเวทมนตร์

ศัตรูที่กลายเป็นคู่รัก

ความลับในอดีต

โลกแฟนตาซีแบบกิลด์

ติดตามเรื่องราวของพวกเขาได้ใน

“My Beloved Enemy – ศัตรูที่ฉันรัก”

เมื่อเส้นทางของศัตรู กลับกลายเป็นสายสัมพันธ์ที่ไม่อาจตัดขาดได้อีกต่อไป…

หิมะตกอีกครั้ง

โปรยปรายลงมาเงียบงันเหมือนความทรงจำที่จมหาย—ทั้งที่ควรสำคัญ

บนยอดเขาเรอาเทียร์ สายลมเย็นจัดพัดผ่านผืนหิมะที่ปกคลุมพื้นขาวโพลน

กลางทิวทัศน์อันไร้สีสัน ร่างหญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่อย่างเงียบงัน

ชุดคลุมสีขาวฟ้าพลิ้วตามแรงลม ผมยาวสีเงินอมฟ้าทอดยาวไปถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้านิ่งลึกดั่งผืนน้ำแข็งที่ไม่เคยละลาย

เลน่า

นักรบผู้ควบคุมน้ำแข็งแห่งกิลด์แฮปปี้ไลท์

ผู้สืบสายเลือดจากเผ่าโบราณที่ไม่มีใครเอ่ยชื่ออีกแล้ว—เผ่าแอเรียส

เผ่าที่เคยสง่างาม แข็งแกร่ง และมีชีวิต

แต่บัดนี้... เหลือเพียงชื่อที่ถูกจารึกในประวัติศาสตร์สั้น ๆ และดวงตาเยือกเย็นของหญิงสาวตรงหน้า

“วันนี้ก็ยังตก... เหมือนวันนั้นไม่มีผิดเลย”

เสียงของเธอแผ่วเบา จางหายไปพร้อมสายลม

วันนั้น—วันที่เผ่าพันธุ์ของเธอถูกลบหายไปในเพลิงสงคราม

วันนั้น—ที่เธอควรตายไปพร้อมกับพวกเขา

...แต่กลับมีใครบางคนช่วยเธอไว้

...และใครบางคน... ที่เธอลืมไปหมดแล้ว

"ทำไมกันนะ..."

"ถึงจำหน้าเขาไม่ได้เลย"

เธอฝันถึงเขาทุกคืน—เด็กชายในกรงขัง เสียงของเขาเอ่ยถามซ้ำ ๆ

'เธอลืมฉันแล้วจริง ๆ เหรอ?'

เลน่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

หรือบางทีเธอเคยรู้จักเขาดีกว่าใครทั้งหมด

แต่ตอนนี้... ทุกอย่างกลายเป็นเพียงเสียงสะท้อนในความฝัน

เธอเอื้อมมือแตะด้ามดาบที่สะพายอยู่บนหลัง

เนออน—ดาบเซเรประจำตัวของเธอ

แสงเรืองรองสีฟ้าอ่อนของมันสะท้อนเงาตัวเธอเองที่นิ่งงันราวกับรูปสลักน้ำแข็ง

“บางที... ฉันควรจะลืมเขาจริง ๆ ก็ได้”

ภายในกิลด์แฮปปี้ไลท์ เลน่าคือกำลังหลักของทีมภารกิจระดับสูง

รอยยิ้มของเธอมักทำให้รุ่นน้องอบอุ่น

แต่น้อยคนจะรู้ว่า—เธอไม่เคยยิ้มให้ตัวเองเลย

แม้ในแสงสว่าง เธอกลับสัมผัสความหนาวเหน็บในหัวใจได้ชัดเจนกว่าทุกสิ่ง

และยิ่งนานวัน... ยิ่งรู้สึกว่า "ความว่างเปล่า" ในอกเธอกำลังเติบโต

พรุ่งนี้... เธอจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง

ภารกิจตรวจสอบเขตต้องห้ามทางทิศตะวันตก ที่ผนึกเวทต้องห้ามเริ่มคลายตัวอย่างผิดปกติ

ชื่อของกิลด์แพนโดร่ากลับมาอีกครั้งในเงามืด—และเธอจะเป็นคนไปเผชิญหน้ากับมัน

"ถ้าคำตอบของทุกอย่างอยู่ที่นั่น... ฉันจะเป็นคนไปเปิดมันเอง"

หิมะยังคงร่วงหล่น แต่ครั้งนี้... หัวใจของเธอเริ่มสั่นไหว

เพราะในเงามืดของความทรงจำ

มีใครบางคน... กำลังรอเธออยู่

เสียงเปิดประตูไม้บานใหญ่ของกิลด์แฮปปี้ไลท์ดังเบา ๆ เมื่อเลน่าเดินเข้ามา

ไออุ่นจากเตาผิงกลางห้องโถงโอบรับเธอทันทีหลังจากเผชิญลมหนาวบนยอดเขา

กลิ่นชาหอมจาง ๆ ลอยมาตามลม ร่วมกับเสียงหัวเราะจากกลุ่มสมาชิกที่กำลังฝึกเวทในมุมหนึ่ง

กิลด์แฮปปี้ไลท์—กิลด์แห่งแสง ผู้แบกรับความหวังของอาณาจักร

ทุกอย่างที่นี่ดูอบอุ่น… ยกเว้นบางมุมในใจของเธอ

เลน่าเดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ ดวงตากวาดมองไปรอบห้องโถง

เธอเห็นเอเลนกำลังฝึกดาบกับรุ่นน้อง เสียงไม้กระทบไม้ดังสนั่น

คริสต้านั่งอ่านหนังสือใกล้หน้าต่าง ยิ้มละมุนเมื่อสบตากับเลน่าและพยักหน้าให้อย่างอ่อนโยน

“ยังชอบขึ้นไปยอดเขาเงียบ ๆ เหมือนเดิมเลยนะ”

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากชั้นลอยเหนือหัว พร้อมฝีเท้าเบา ๆ เดินลงบันได

ชายหนุ่มผมสีทองรวบเปียยาวประบ่า ในชุดคลุมแนวโรมันประยุกต์ ยิ้มราวกับพระอาทิตย์ยามเช้า

ชิโรยาฉะ—หัวหน้ากิลด์แฮปปี้ไลท์ ผู้ที่ใคร ๆ ก็มองว่าอบอุ่นและเป็นกันเอง

แต่เลน่ารู้ดี… ใต้รอยยิ้มของเขา ซ่อนความเฉียบคมราวมีดไว้เสมอ

“หิมะตก... ฉันเลยอยากฟังเสียงมัน”

เลน่าตอบเรียบ ๆ

ชิโรยาฉะหัวเราะเบา ๆ พลางเดินมาหยุดข้างเธอ ก่อนส่งซองเอกสารสีเงินบาง ๆ มาให้

“งั้นฟังเสียงพวกมันในเขตต้องห้ามดูหน่อยไหมล่ะ?”

เลน่ารับซองมาอย่างระวัง เธอรู้ดีว่าเอกสารแบบนี้ไม่เคยส่งมาง่าย ๆ

เปิดออก ก็พบกับแผนที่เส้นทางและข้อมูลภารกิจระดับลับ

“เขตต้องห้ามทางตะวันตก… ผนึกเริ่มคลายตัว?”

เธอถามโดยไม่ละสายตาจากเอกสาร

“และมีพลังเวทบางอย่างเคลื่อนไหวผิดปกติ”

ชิโรยาฉะตอบ พลางหรี่ตามองเธอ

“ฉันไม่ไว้วางใจใครมากพอจะส่งไปสำรวจ ยกเว้นเธอ”

“กิลด์แพนโดร่า?”

“มีความเป็นไปได้สูงมาก” เขาพูดเสียงต่ำ

 “และถ้าความเคลื่อนไหวครั้งนี้เกี่ยวข้องกับเวทต้องห้ามจริง… มันจะไม่ใช่แค่การทดลองธรรมดาอีกต่อไป”

เลน่าพับเอกสารเก็บ ดวงตาไร้อารมณ์ของเธอกลับมีแววครุ่นคิดเล็กน้อย

“ฉันจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า”

“แล้วกลับมาพร้อมคำตอบด้วยล่ะ”

ชิโรยาฉะยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันหลังกลับขึ้นบันได 

“เพราะฉันรู้… ว่าเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงามืดที่กวนหัวใจเธอมาตลอดคืออะไร”

เลน่าไม่ได้ตอบ

เธอเพียงเงยหน้ามองแสงไฟจากเพดานสูงของกิลด์

แสงสว่างที่ไม่เคยถึงหัวใจของเธออย่างแท้จริง

และในวันรุ่งขึ้น

เมื่อแสงแรกของรุ่งอรุณแตะพื้นดิน

เลน่าจะออกเดินทาง… และพบว่า ศัตรูที่เธอควรเผชิญหน้า

...อาจเป็นคนเดียวกับที่หัวใจของเธอไม่เคยลืม

หิมะยังคงโปรยปรายลงมาเงียบงันราวกับม่านขาวที่ปกคลุมโลกไว้ เสียงลมหนาวครวญครางเบา ๆ เหนือหลังคาไม้ของ “กิลด์แฮปปี้ไลท์” อาคารสีขาวที่ตั้งอยู่บนเนินเขาตอนเหนือสุดของเมืองโอลเทีย ยามค่ำคืนแบบนี้ มีเพียงแสงไฟจากหน้าต่างกระจกสีเหลืองนวลที่ส่องลอดออกมาเป็นประกายแห่งความอบอุ่นในดินแดนเยือกแข็ง

“กลับมาแล้วเหรอ เลน่า?” เสียงของคริสต้าดังขึ้นเบา ๆ หญิงสาวผมสีเหลืองยาวมัดรวบอย่างเรียบร้อยเดินเข้ามาหาเลน่าที่เพิ่งถอดเสื้อคลุมเปียกชื้นจากหิมะออก

“อือ ภารกิจแค่ตามล่าฝูงหมาป่ากินซาก ไม่ยากอะไร” เลน่าตอบด้วยรอยยิ้มร่าเริงตามแบบฉบับของเธอ แม้ปลายผมสีฟ้าอ่อนจะเปียกชื้นและแก้มจะขึ้นสีแดงจากความหนาว แต่แววตาสีฟ้าเยือกเย็นของเธอกลับยังสดใสเหมือนเดิม

เธอเดินผ่านโถงกลางของกิลด์ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารร้อน ๆ และเสียงพูดคุยจอแจของสมาชิกที่เพิ่งกลับจากภารกิจ บางคนกำลังนั่งผิงไฟ บางคนกำลังเช็ดอาวุธ บางคนหัวเราะเสียงดัง สำหรับเลน่า ทุกอย่างที่นี่คือบ้าน

คริสต้ามองเธอเงียบ ๆ สักพัก ก่อนจะพูดขึ้น

“ชิโรยาฉะเรียกเธออยู่นะ บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”

เลน่าหันไปสบตากับพี่สาวร่วมกิลด์นิ่ง ๆ สักพัก ก่อนพยักหน้ารับ

“เขาว่าเรื่องสำคัญเหรอ?”

“อืม... เขาบอกว่าให้ไปหาเลยถ้าเธอกลับมาแล้ว”

เลน่าไม่ถามต่อ เธอถอนหายใจเบา ๆ พลางเดินตรงไปยังบันไดที่ทอดขึ้นสู่ห้องทำงานชั้นบนของหัวหน้ากิลด์

ในขณะที่ความอบอุ่นในกิลด์ยังคงดำเนินไปตามปกติ ไม่มีใครรู้เลยว่า…

ในห้องทำงานนั้น กำลังรอเอกสารบางอย่างที่อาจเปลี่ยนชะตาของใครบางคน

และที่สำคัญ… ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วเลน่าคือใคร

สายเลือดของเผ่าแอเรียสที่ถูกลบออกจากหน้าประวัติศาสตร์ ความลับที่แม้แต่คนในกิลด์ก็ไม่อาจรับรู้

เพราะหากถูกเปิดเผยขึ้นมาเมื่อใด… เธอจะกลายเป็นเป้าหมายทันที

และความสงบสุขในตอนนี้… ก็จะไม่มีอยู่อีกต่อไป

บันไดไม้เก่าที่ทอดขึ้นสู่ชั้นบนของกิลด์ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ ทุกย่างก้าวที่เลน่าเดินผ่าน

แสงจากโคมไฟน้ำมันริมผนังสะท้อนเงาร่างของเธอทอดยาวจนดูเหมือนมีใครอีกคนเดินตามหลัง

เธอหยุดอยู่หน้าประตูไม้บานใหญ่ที่ประดับด้วยสัญลักษณ์ของแฮปปี้ไลท์ — วงแหวนแสงสว่างที่ล้อมหัวใจ

เสียงพูดคุยแผ่วเบาจากด้านในเงียบลงทันทีเมื่อเธอเคาะประตู

“เข้ามาได้เลย~”

เสียงขี้เล่นแต่ฟังแล้วจริงจังแทรกมาเบา ๆ

เลน่าผลักประตูเข้าไป

ห้องทำงานของชิโรยาฉะยังคงเหมือนเดิม—อบอุ่น เป็นระเบียบ และเต็มไปด้วยเอกสารปึกโตที่วางเรียงอย่างมีศิลปะจนน่าประหลาด

กลางห้องคือชายหนุ่มผมสีทองรวบเปียยาว ใบหน้ามีรอยยิ้มประจำตัวที่ดูไม่เคยหายไปจากริมฝีปาก

ชิโรยาฉะ — หัวหน้ากิลด์แฮปปี้ไลท์ ผู้เป็นทั้งเพื่อน พี่ชาย และผู้บัญชาการที่เลน่าเคารพอย่างเงียบ ๆ

“ภารกิจผ่านเรียบร้อยดีสินะ?” เขาพูดพลางรินชาจากกาน้ำร้อนใส่ถ้วยให้เธอ

“ไม่มีปัญหา” เลน่าตอบ พลางรับถ้วยชาอุ่นมาอย่างเคยชิน

“ดี” เขาพยักหน้า แต่ไม่เข้าเรื่องทันที ราวกับกำลังเลือกคำพูดอย่างระวัง

เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบซองเอกสารสีดำจากลิ้นชักวางตรงหน้าเธอ

เลน่ามองมันนิ่ง ๆ

"ภารกิจลับ?” เธอถาม

“และอันตรายกว่าปกติ”

ชิโรยาฉะตอบเสียงเบา “เขตต้องห้ามทางทิศตะวันตก… ผนึกเก่าบางส่วนคลายตัวแล้วเองโดยไม่ทราบสาเหตุ”

เลน่าขมวดคิ้วทันที “เวทผนึกแบบนั้นไม่ควรคลายตัวได้เอง”

“แน่นอน” เขายืนยัน “และที่น่าสงสัยกว่านั้น… คือลมหายใจของเวทต้องห้ามบางอย่างกลับมาปรากฏในอากาศรอบพื้นที่นั้น”

เธอเปิดซองออก

ข้างในคือแผนที่บางส่วนของแถบเขตต้องห้าม และบันทึกพลังเวทที่ตรวจจับได้ในรอบสัปดาห์ล่าสุด—บางจุดสั่นไหวเกินปกติ

“ฉันต้องการคนที่ไว้ใจได้ และสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง ถ้าเกิดอะไรผิดปกติ”

เขาสบตาเธอตรง ๆ “และฉันเลือกเธอ”

เลน่าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเรียบ “ฉันจะไป"

ชิโรยาฉะพยักหน้า ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นกว่าเดิม

“เลน่า… ที่นั่นอาจมีอะไรมากกว่าที่เราคิดไว้

บางอย่างที่ควรถูกฝัง… กำลังถูกขุดขึ้นมาใหม่

และบางความทรงจำที่เรานึกว่าหายไป… อาจย้อนกลับมาในวันที่ไม่ทันตั้งตัว”

เลน่าไม่ตอบ เธอเพียงจ้องมองลงไปในถ้วยชาเบื้องหน้า

ไออุ่นจาง ๆ ลอยขึ้น…แต่กลับไม่สามารถทำให้ใจของเธออบอุ่นขึ้นได้เลย

ในขณะที่แสงแรกของวันกำลังใกล้เข้ามา

หญิงสาวผู้แบกรับความลับในสายเลือดกำลังจะมุ่งหน้าเข้าสู่พื้นที่ต้องห้าม

โดยไม่รู้เลยว่า…เงาที่เธอฝันถึงซ้ำ ๆ กำลังรอเธออยู่ตรงนั้น

และศัตรูในเงามืด—จะกลายเป็นบทพิสูจน์หัวใจของเธอในที่สุด

รุ่งสางของโอลเทียมาเยือนพร้อมแสงอาทิตย์ที่สาดผ่านม่านหมอกบาง ๆ เหนือเทือกเขาทางตะวันตก หิมะยังคงตกไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืน กลืนกลบทุกอย่างให้กลายเป็นสีขาวโพลน

เลน่าสะพายกระเป๋าหนังใบเล็กแนบหลัง ดาบสีฟ้าขาว "เนออน" ถูกผูกแน่นไว้ข้างเอว เสื้อคลุมกันหนาวสีเงินอมฟ้าสะบัดเบา ๆ เมื่อสายลมตะวันตกพัดผ่าน

“จะไม่ให้ใครไปด้วยแน่นะ?” คริสต้ายืนกอดอกพิงประตูทางเข้ากิลด์ พูดด้วยสีหน้าวิตกกังวล

เลน่ายิ้มบาง พลางพยักหน้า “ยิ่งคนน้อยเท่าไหร่ ยิ่งปลอดภัย เท่าที่เห็นในแผนที่ มันไม่ใช่ที่ ๆ ควรให้คนอื่นเสี่ยงด้วย”

คริสต้าลังเลเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจ 

“งั้นก็ขอให้ระวังตัว อย่าเข้าไปลึกเกินไปนะ ถ้ารู้สึกว่ามีอะไรไม่ปกติ รีบกลับทันที”

“อืม” เลน่าตอบสั้น ๆ แล้วหันหลังเดินจากมา

พื้นที่ต้องห้ามทางตะวันตกของโอลเทียเป็นเขตอาคมโบราณที่ถูกปิดผนึกมาแล้วหลายร้อยปี ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าแท้จริงแล้วภายในมีอะไรอยู่ รู้เพียงว่าเมื่อครั้งอดีตเคยมีบางสิ่งเล็ดลอดออกมา และคร่าชีวิตคนทั้งหมู่บ้านในชั่วข้ามคืน

เลน่าเดินฝ่าหิมะลึกขึ้นไปตามทางลาดชัน เสียงรองเท้าบูทจมลงไปในหิมะเปียกดังกึก ๆ อย่างโดดเดี่ยวในความเงียบของป่า

เมื่อถึงจุดหมาย เธอก็เห็นบางอย่างที่ทำให้หัวใจเย็นเฉียบยิ่งกว่าหิมะ

...เสาหินเวทผนึกหนึ่งต้นหักครึ่งกลางฐาน

วงแหวนอาคมบนพื้นบางส่วนเลือนหาย และมีคราบสีดำคล้ายเถ้าถ่านปกคลุมโดยรอบ กลิ่นอายพลังเวทที่คุ้นเคยแต่บิดเบี้ยวลอยอวลอยู่ในอากาศ

เลน่าเดินเข้าไปช้า ๆ ดาบเนออนในมือเริ่มสั่นไหวเล็กน้อยโดยไม่ต้องออกแรง

“...เวทต้องห้าม?” เธอพึมพำ ขณะช้อนตามองพื้นที่โดยรอบอย่างระวัง

เสียงกระซิบแผ่วเบาราวลมพัด… ดังขึ้นในหัวของเธอ

“...อัซเทรลิส...” 

“เลือดน้ำแข็ง… กลับมาแล้ว…”

เลน่าชะงัก ใจเต้นแรง เธอกระชับดาบแน่น 

“ใครอยู่ตรงนั้น?”

เงียบ… มีเพียงเสียงสายลมที่กรีดผ่านใบหู เสียงนั้นหายไป ราวกับไม่เคยมีอยู่จริง

เธอคุกเข่าลงสำรวจเสาหินที่หัก พบว่าฐานของมันมีรอยสลักบางอย่างปรากฏขึ้นใหม่ — สัญลักษณ์ซับซ้อนที่เธอไม่เคยเห็นจากตำราหรือบันทึกใดในกิลด์

และที่น่าขนลุกที่สุด… มันคล้ายตราประทับเวทที่ใช้ในการทดลองมนุษย์

เลน่าขมวดคิ้วแน่น เธอล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบแผ่นกระดาษและดินสอขึ้นมาจดลอกสัญลักษณ์ไว้

---

ที่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตร… ภายในห้องทดลองใต้ดินลับของกิลด์แพนโดร่า ชายในชุดกรอปร่างสีดำเงายืนมองจอมเวทลูกน้องที่กำลังรายงานอย่างหวาดกลัว

“เสาหินต้นนั้น... ถูกพบแล้วครับ…”

เขาไม่ตอบ ดวงตาที่อยู่ใต้เงาหมวกหมอกรูปนกเงียบสงัด เขารู้ว่า…

...ถึงเวลาแล้ว

แต่ไม่ใช่เวลาของเขา

“...ยังไม่ถึงเวลาให้ ‘001’ ออกโรง” เสียงเขาเบาแต่เฉียบขาด “ยังไม่สั่งการ”

---

เลน่ามองไปรอบ ๆ ป่าอย่างระแวดระวัง ก่อนจะขยับกลับตามเส้นทางเดิมเพื่อรายงานสิ่งที่พบแก่ชิโรยาฉะ

…โดยไม่รู้เลยว่า ดวงตาของใครบางคนได้จับจ้องมาแล้วตั้งแต่เธอก้าวแรกเข้าสู่เขตต้องห้าม

และเบื้องหลังความมืด… การทดลองที่โลกหลงลืม กำลังจะถูกเปิดออกอีกครั้ง