ป่าดำแห่งอาร์คเวนีย์

ค่ำคืนไร้ดาว

แสงจันทร์หลบเร้นอยู่หลังม่านเมฆหนาแน่น

เงาไม้ไหวระริกตามแรงลมเย็นเฉียบ

เสียงฝีเท้าเบา ๆ เดินบนดินชื้น มั่นคง และสงบ

ผู้เดินคือชายหนุ่มผู้สวมชุดคลุมสีดำแดงสนิท

แผ่นหลังตรง ดาบเหล็กดำสะพายไว้ข้างเอว

หน้ากากยิ้มบางประดับอยู่บนใบหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ

เขาไม่แสดงความหวั่นไหวแม้ใบไม้จะปลิวเฉียดหน้า

และไม่มีจังหวะการเดินใดที่ไร้เป้าหมาย

> “หยุดตรงนั้น”

เสียงเย็นของหญิงสาวดังขึ้นจากทิศหน้า

“เจ้าเป็นใคร?”

ชายหนุ่มยิ้มนิดหนึ่ง และหยุดก้าวเท้า

หญิงสาวผมขาว ดวงตาสีแดงยืนอยู่เบื้องหน้า

สวมมงกุฎเล็ก ๆ และชุดคลุมสีดำประดับคริสตัลโลหิต

เธอแผ่แรงกดดันระดับราชันโดยธรรมชาติ

ข้างกายมีหญิงสองคนคุ้มกัน — นักเวทและนักดาบมือหนึ่ง

แต่สิ่งที่สะกดสายตาของชายหนุ่ม…คือเธอเพียงคนเดียว

เขาทำความเคารพ

โค้งตัวอย่างสง่างาม

มือซ้ายวางที่อกขวา

> “ข้าคือผู้หลงทาง...ผู้กำลังตามหาเจ้านายที่แท้จริง...ครับ”

“และเมื่อเห็นพระองค์ ข้าก็รู้ทันทีว่า — ข้าควรคุกเข่าตรงนี้...ครับ”

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ไม่ใช่เพราะไม่พอใจ

...แต่เพราะประหลาดใจ

> “เจ้ามีชื่อหรือไม่?”

> “ซีลด์...ครับ”

“ข้าไร้บ้าน ไร้เผ่าพันธุ์ ไร้สิทธิ์ และไม่มีใคร...ยกเว้นคนที่ข้าเลือกจะรับใช้”

> “และวันนี้ ข้าพบผู้ที่ข้าจะรับใช้ตลอดชีวิตแล้ว...ครับ”

เงียบไปชั่วอึดใจ

...ก่อนที่หญิงสาวจะเผยรอยยิ้มจาง ๆ ที่หาดูได้ยากยิ่ง

> “เช่นนั้น...ข้าขอสั่งเจ้า”

“จากนี้ไป เจ้าจะเป็นพ่อบ้านของข้า — เอเลน่า แห่งอาร์คมาร่า”

> “เจ้ารับบัญชาได้หรือไม่?”

ชายหนุ่มโค้งศีรษะต่ำอีกครั้ง

> “ขอรับบัญชาครับ...องค์หญิง”

---

⚔️ เสียงกระแทกพื้นดังสนั่น

พื้นดินสั่นสะเทือน แรงอำนาจเวทกดอากาศให้หนาแน่นขึ้นทันที

จากเงาไม้ ปรากฏบุรุษสูงใหญ่ในชุดคลุมราชา

ผมยาวขาวสยายราวหมอก ดวงตาเปล่งแสงสีเทาเงิน

คือจอมมารแห่งรัตติกาล ดารุสเครย์ — พระบิดาขององค์หญิง

> “เจ้าบังอาจประกาศรับใช้ลูกข้าโดยไม่ขออนุญาตจากข้า?”

“เจ้าคือผู้ใด...ซีลด์?”

ชายหนุ่มยิ้มอีกครั้ง — รอยยิ้มสงบ แม้ยืนต่อหน้าจอมมารผู้ปกครองครึ่งโลก

> “ข้า...เป็นเพียงเงาใต้ฝ่าบาทขององค์หญิง...ครับ”

“หากพระองค์ไม่โปรดให้ข้ารับใช้ นั่นคือเรื่องของพระองค์...ครับ”

“แต่ต่อให้จักรวาลนี้คว่ำลง ข้าก็จะยังรับใช้องค์หญิง...ครับ”

---

🩸 บททดสอบ

> “กล้าเกินตัวนัก...ข้าจะทดสอบเจ้า”

จอมมารโบกมือ

และเหล่าทหารอสูรระดับสูง 5 ตนก็ปรากฏล้อมรอบทันที

แต่ละคนคือนักฆ่าระดับเมืองล่ม, เรือนร่างหุ้มเกราะเวท, พลังมืดพวยพุ่ง

ซีลด์ยืนนิ่ง ยกมือซ้ายแตะดาบเหล็ก

> “น้อมรับบททดสอบ...ครับ”

ฉัวะ—!

...เสียงนั้นเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึงวินาที

ร่างของทหารทั้งห้าแหลกกระจายลงพื้น

ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีแรงต้าน

เหมือนร่างของพวกมัน “ถูกตัด” ออกจากโลกนี้โดยไม่มีการต่อสู้

---

จอมมารนิ่งเงียบ ดวงตาเปล่งแสงขึ้นเล็กน้อย

ก่อนเขาจะถอนหายใจ

> “เจ้าชนะการทดสอบของข้า...แม้ข้าจะยังไม่โปรดก็ตาม”

องค์หญิงเอเลน่ายกยิ้มอย่างหายากอีกครั้ง

> “จากนี้ไป...เจ้าคือเงาของข้า ซีลด์”

“และคำสั่งของข้า...คือทุกสิ่งที่เจ้าจะรับฟัง”

ชายหนุ่มโค้งศีรษะอีกครั้ง

> “ขอรับบัญชาครับ...องค์หญิง”

---

วันรุ่งขึ้นหลังเหตุการณ์ในป่า

ซีลด์ยืนอยู่หน้า "ประตูมาราทิส"

ประตูศิลากลางเมืองหลวงอาร์คมาร่า สูงตระหง่านราวตัดขาดฟ้า ด้านในคือวังของจอมมารผู้ปกครองเผ่าอสูรทั้ง 13 แคว้น

> “เจ้าจะเข้าไปพบผู้ปกครองทั้งวังด้วยชุดนั้นจริงหรือ?”

เสียงนักเวทหญิงข้างองค์หญิงถามขึ้น

“ไม่คิดว่าคนทั้งวังจะสงสัยหรือเกลียดเจ้าบ้างเลยหรือ?”

ชายหนุ่มเพียงยิ้มบาง

> “ข้ารับใช้แค่องค์หญิงเท่านั้นครับ… ความรู้สึกของผู้อื่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องเอาใจใส่ครับ”

---

🏰 โถงเงามาร — ท้องพระโรงวังอาร์คมาร่า

ประตูใหญ่เปิดออก

กลิ่นอาคมเวทโบราณผสมเลือดลอยอวลในอากาศ

คนในวังยืนเรียงรายจากซ้ายจรดขวา

และที่ปลายสุด — บัลลังก์มืดสูงชั้น 13 ระดับ

จอมมาร ดารุสเครย์ นั่งนิ่งอยู่ พร้อมบุตรทั้งสอง

---

👑 รายชื่อ “บุคคลสำคัญ” ที่ซีลด์พบ (ตั้งชื่อ+นิสัย+บทบาท)

> 🧛‍♂️ ดารุสเครย์ (Daruskrey) — จอมมารแห่งรัตติกาล

เงียบ เยือกเย็น แฝงพลังไม่อาจหยั่ง

มองซีลด์ราวกับเครื่องมือที่มีเข็มทิศของตน

> 🧝‍♀️ องค์หญิงเอเลน่า (Elena)

นั่งด้านขวาจอมมาร ท่าทางสงบนิ่ง สายตาเฉียบ

ยกมือให้ซีลด์ยืนข้างเธอโดยไม่พูดคำเดียว

> 👸‍ อาเมเลีย (Amelia) — พี่สาวองค์หญิง

งดงาม โหดเหี้ยม และไม่ไว้ใจซีลด์

เป็นแม่ทัพของกองทัพจอมมารฝั่งทิศตะวันออก

พูดจาแทงใจ สงสัยว่า “พ่อบ้านธรรมดา” จะทำอะไรได้

> 🗡️ แกรนด์ลอร์ด เฟนทารอส (Fentaros) — มือขวาจอมมาร

เป็นชายชราผมขาว ผู้เคร่งครัดเรื่องกฎระเบียบ

ไม่ไว้ใจซีลด์ และจับตามองเขาตลอดเวลา

> 🧙‍♂️ เซอริอุส (Serius) — มือซ้ายจอมมาร

นักเวทผู้ควบคุมมิติ, รูปร่างผอมสูง ดวงตาข้างหนึ่งถูกปิดผนึก

ชอบตั้งคำถามเชิงจิตวิทยา และมองคนทะลุถึงแก่น

ชอบพูดประโยคย้อนแย้งใส่ซีลด์เสมอ

---

🩸 หัวหน้าหน่วยอสูร 1–12 (Elite Demon Commanders)

หน่วย ชื่อ บทบาท

1 ราเวล (Ravel) มือสังหารไร้เสียง สงสัยซีลด์เพราะอ่านพลังเขาไม่ออก

2 คราเนน (Kranen) อัศวินมังกร พูดตรง ดูถูกพ่อบ้าน

3 มิลด์ล่า (Mildra) หญิงสายข่าว พูดเสียงหวานแต่มีพิษ

4 เทราซิล (Terazil) ชายตาบอด อ่านใจผ่านพลังคลื่น

5 วารูน (Varun) นักดาบเลือดร้อน อยากท้าดวลซีลด์

6 ซีน่า (Zinah) แม่มดน้ำแข็ง สงบนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์

7 กาลอน (Gallon) ชายร่างใหญ่ เสียงดัง มองโลกในแง่ดี

8 เอลเซน (Elsen) มือปืนเงา เชื่อในตรรกะ ไม่ใช่ใจ

9 มาริก้า (Marika) หญิงนักเวทสายลม มองซีลด์เป็นคู่แข่งทางใจ

10 โบรันซ์ (Borranz) อสูรครึ่งสัตว์ ตลกแต่ซ่อนเล่ห์

11 ฟาริส (Faris) นักอ่านกลยุทธ์ ฉลาดสุดใน 12 หน่วย

12 เรเมีย (Remea) นักรบสายมนต์ผู้สามารถอ่านความทรงจำได้

---

🎯 กลุ่มองครักษ์ราชวงศ์ 10 คน

ชื่อกลุ่ม: "เงามารา" (Yamaran Guard)

ผู้บัญชาการ: อาเซล (Azel) — นักดาบเงา ผู้เงียบขรึม

ทั้งสิบไม่ไว้ใจซีลด์ แต่จะคอยทดสอบเขาตลอดทาง

---

👑 ฉากปะทะสายตา

เมื่อซีลด์ก้าวเข้าสู่โถง

สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่เขา

คนบางคนหรี่ตา บางคนแค่นเสียง บางคนทำเป็นไม่สนใจ

...แต่ซีลด์ยังคง “ยิ้มบาง” อยู่ตลอด

เขาโค้งกายอย่างสง่า มือข้างหนึ่งทาบอก

> “ขอแสดงความเคารพต่อทุกท่าน...ในฐานะพ่อบ้านขององค์หญิง...ครับ”

หัวหน้าหน่วยคนหนึ่งแค่นเสียง

> “พ่อบ้าน? แล้วมีดีอะไร? ใช้ไม้กวาดฆ่าคนได้หรือ?”

ซีลด์ยิ้มอย่างอ่อนโยน

> “ถ้าท่านไม่รังเกียจ...วันไหนว่าง เราค่อยทดลองดูนะครับ”

---

ภายในลานทดสอบของวังอาร์คมาร่า

เวทีหินมนตราโบราณถูกเปิดใช้งานเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี

เหล่าทหารปีศาจ องครักษ์ราชา และแม่ทัพระดับสูง มายืนรายล้อม

ที่ปลายเวทีอีกฝั่ง

ชายผู้มีร่างสูงใหญ่ มีกล้ามแขนดั่งหินผา

ถือดาบใหญ่สองมือที่มีชื่อว่า “กรีดาเบล”

— เขาคือหัวหน้าหน่วยอสูรที่ 2

คราเนน (Kranen) ผู้ถูกกล่าวขานว่า “ผู้บดกระดูกอสูรด้วยฝ่ามือเปล่า”

> “ข้ายังไม่เชื่อว่าเจ้ามีค่าพอจะยืนข้างองค์หญิง”

“พ่อบ้านอย่างเจ้า น่าจะเหมาะกับการล้างพื้นมากกว่า!”

เสียงรอบข้างบางส่วนหัวเราะ

บางคนเงียบ บางคนตั้งใจจับตา

ตรงกลางเวที ซีลด์ยืนอยู่เงียบ ๆ

เสื้อคลุมดำสะบัดเบา ๆ ตามแรงลม

ในมือ…ไม่มีอาวุธใด ๆ

มีเพียงรอยยิ้มบางบนใบหน้า และดวงตานิ่งดุจน้ำในบ่อ

---

🎭 ก่อนการประลองเริ่ม

จอมมารดารุสเครย์กล่าวเพียงว่า

> “จงแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเจ้า ‘สมควร’ ได้ยืนข้างลูกข้าหรือไม่”

องค์หญิงเอเลน่าไม่พูด

เธอเพียงมองซีลด์อยู่เงียบ ๆ จากที่นั่งด้านบน

มือหนึ่งจับถ้วยชา อีกมือหนึ่งแตะคางเบา ๆ

---

⚔️ การประลองเริ่มต้น

เสียงเวทประจุ “Ragna Initium” ดังขึ้น

เวทีหินแปรเปลี่ยนเป็นสนามดวลดิบๆ พลังเวทผุดออกจากพื้น

เงาใต้ฝ่าเท้าคราเนนสั่นไหวเมื่อเขากระโจนใส่ซีลด์ทันที

> “รับไป!! เจ้าหนู!”

เสียงเหล็กปะทะหิน ตูม!!

ดาบใหญ่ฟาดลงตรงจุดที่ซีลด์เคยยืน…

...แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น

ร่างของซีลด์เคลื่อนไหวแค่เพียง “ก้าวข้างหนึ่ง”

ราวกับเขาคำนวณมาแล้วล่วงหน้า

ไม่มีเสียงดาบ ไม่มีเวท ไม่มีฝุ่น

มีเพียงรอยยิ้ม…ที่ยังอยู่เหมือนเดิม

> “แรงดีครับ… แต่ถ้าใส่หัวใจลงไปอีกนิด จะดุดันกว่านี้นะครับ”

คราเนนคำราม และฟาดอีกครั้ง—รวดเร็วขึ้น รุนแรงขึ้น

ซีลด์ยังคง “หลบ”

ไม่ใช้ดาบ ไม่ใช้เวท

ไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหวมือ

เขาหลบการโจมตีหนักหน่วงทั้งหมดด้วย “การก้าวและเอียงตัว” เพียงเล็กน้อย

---

🧠 เสียงซุบซิบดังรอบสนาม

> “เขาไม่ได้หลบโดยสัญชาตญาณ… เขาคำนวณจังหวะล่วงหน้า…”

“แบบนั้น…มันไม่ใช่ฝีมือระดับพ่อบ้านแล้ว…”

หัวหน้าหน่วยคนอื่นเริ่มขมวดคิ้ว

แม้แต่ เฟนทารอส มือขวาจอมมารยังนิ่งงัน

---

🩸 จุดแตกหัก

คราเนนเริ่มบันดาลโทสะ

เวทปีศาจผุดจากดาบ กลายเป็นเปลวอัคคีมังกรสีคราม

เขาตะโกนลั่น

> “หยุดหลบแล้วสู้มาให้เต็มแรงซะ ไอ้พ่อบ้านปลอม!!”

เสียงระเบิดดังกึกก้อง

เวทีแตกหักจนฝุ่นคละคลุ้ง

แต่เมื่อควันจาง...

...ซีลด์ยังคงยืนอยู่

ผ้าคลุมของเขาปลิวเล็กน้อย

รองเท้าของเขาไม่ได้เปื้อนฝุ่นแม้แต่น้อย

และ…เขายังคง “ยิ้ม”

---

> “ท่านคราเนน… ข้าถูกสั่งให้ ‘ทดสอบ’

มิใช่ถูกสั่งให้ ‘ทำลาย’ ครับ”

“หากข้าเอาจริง…คงไม่เหลือเวทีนี้ให้พูดคุยกันอีกครับ”

ซีลด์เอียงหัวเล็กน้อย

มือหนึ่งค่อย ๆ หยิบด้ามดาบที่สะพายอยู่ข้างเอว

เสียงเหล็กขูดปลอกดัง “ฉึบ…”

ทุกคนกลั้นหายใจ

แม้แต่องค์หญิงยังชำเลืองตาเล็กน้อย

---

> “แต่เพื่อไม่ให้เสียมารยาท…ขอให้ท่านรับกระบวนท่าหนึ่ง…

พอเป็นพิธีนะครับ”

---

⚡ "เงาแรกของดาบรับใช้"

เขาฟันเพียงหนึ่งครั้ง…ช้า…แค่ “ลากดาบลง”

แต่แรงลมของดาบ

แยกเวทีออกจากกันทั้งซีก

เส้นผ่าศูนย์กลางที่เกิดขึ้น—ราบเรียบจนสามารถวางเหรียญได้

ดาบของคราเนนหักครึ่งในฝัก

ส่วนปลายเกราะของเขาหลุดจากบ่า

แต่ซีลด์ยืนอยู่ห่างเกินกว่า 5 เมตร ไม่มีทางฟันถึง

...แต่พลังได้ผ่านไปแล้ว

---

คราเนนทรุดลง…ไม่ใช่เพราะบาดเจ็บ

แต่เพราะ “หัวใจของนักรบ” ถูกบดด้วยความสงบนิ่ง

> “ข…ข้า…”

“ข้ายอมรับ…”

---

👑 ปฏิกิริชาจากผู้ชม

เฟนทารอสพึมพำเบา ๆ “ชายผู้นี้…มีฝีมือระดับราชัน แต่ยอมเป็นเงาขององค์หญิง…”

เซอริอุสกระซิบ “เขาไม่ใช่แค่พ่อบ้าน เขาคือดาบ…ที่เลือกฝักของตัวเอง”

องค์หญิงเอเลน่ามองเขา พร้อมยกถ้วยชาขึ้นดื่ม ยิ้มเล็กน้อย

---