ความรักที่อ่อนโยน และปลอบประโลม
๑ : ความทรงจำของความเชื่อ
ณ คืนหนึ่งในเวลาเกือบเที่ยงคืน
ฟาเซีย
อืม? อยากไปเข้าห้องน้ำจังเลย แต่ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้วนะ มืดจังเลย
หลังจากนั้น ฟาเซีย ก็ได้ลุกขึ้นเบาๆ และได้หันไปเปิดไฟ ก่อนที่จะบ่นพึมพำเบาๆ
ฟาเซีย
...นี่เราลืมปิดไฟห้องข้างนอกหรอเนี่ย ขี้ลืมจังเลย นี่คุณแม่ก็ไม่อยู่กับเราเลยในตอนกลางคืนตั้งแต่คุณแม่ได้งานใหม่
หลังจากนั้น ฟาเซีย ก็ได้ไล่เปิดไฟไปทั้งบ้านเพราะความกลัวที่จะอยู่คนเดียวในที่มืด
ฟาเซีย
ฉันไม่ชอบให้ตกดึกเลย มันน่ากลัวในทุกๆครั้ง
ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำและเข้าไป
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ฟาเซีย ก็จ้องกระจกอยู่สักพัก ขณะที่ล้างมือ และเกิดความสงสัย
ฟาเซีย
ฉันดูเหมือนใครกันนะ คุณแม่หรอ หรือจะเป็นคุณพ่อ?
ความสงสัยของ ฟาเซีย นั้นยังคงไม่หมดจากหัวของเธอ เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอเอง โดยตัวเป็นๆ เห็นเพียงผ่านรูปเก่าๆ ของคุณแม่ของเธอ และนับจนถึงตอนนี้ คุณแม่ของเธอก็หายไปเช่นกัน หายไปตั้งแต่ 11 สิงหาคม 2017
ฟาเซีย
คุณแม่บอกเสมอ ก่อนที่เธอจะจากไปด้วยรอยยิ้ม ว่าเธอจะกลับมาเสมอในทุกๆปี แต่...
หลังจากนั้น ฟาเซีย ยังคงเอาแต่มองตัวเองในกระจกบานนั้น
ฟาเซีย
ไม่เคยมีปีไหนเลยที่จะกลับมาหา ตั้งแต่คุณแม่จากไป
ฟาเซีย เงียบไปพักใหญ่หลังจากนั้นก็พยายามที่จะลืมความคิดพวกนั้นไป แต่อยู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวของเธอ นั่นคือความเชื่อของคุณย่า ที่เล่าให้เธอฟังเมื่อตอนยังเด็ก
เซียน่า
นี่ ฟาเซีย หลานรักของย่า
ฟาเซีย
คะ? คุณย่ามีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ?
ฟาเซีย มองคุณย่าของเธอ อย่างสับสน แต่แล้วคุณย่าของเธอก็ มองเธออย่างอ่อนโยน
เซียน่า
ย่ามี ความเชื่อหนึ่ง อยากจะเล่าให้หลานฟังน่ะสิ แค่เห็นว่าหลานเหงา
เซียน่า
ย่ารู้ว่า หลานน่ะเข้ากับเพื่อนได้ยาก ย่าเลยมีวิธีหาเพื่อนที่ดีให้หลาน แต่เขาจะมาเพียงในความฝันเป็นความทรงจำที่ดีของหลาน
ฟาเซีย
จริงหรอคะ คุณย่า!? หนูจะมีเพื่อนจริงๆหรอคะ?
เด็กสาวในวัยเพียง 8 ขวบ ยิ้มอย่างดีใจ และตื่นเต้น เพราะเธอไม่เคยมีเพื่อนเลย และยังถูกแกล้งเป็นประจำ
เซียน่า
จริงสิ หลานรัก หลานดูตื่นเต้นมากเกี่ยวกับมันนะ
คุณย่านั้นขำเบาๆ เมื่อเห็นการที่หลานตัวน้อยของเธอนั้นมีความสุขที่จะมีเพื่อน
ก่อนที่จะเล่าเรื่องของความเชื่อให้ฟัง
เซียน่า
หลานพร้อมฟังแล้วใช่ไหม หลานรักของย่า
ฟาเซีย
ค่ะ! หนูอยากฟังแล้ว
หลังจาก ฟาเซีย ตอบอย่างตื่นเต้น คุณย่าก็เริ่มเล่า
ความเชื่อ : มีอยู่ว่าหากผู้ใดนอนในตอนเที่ยงคืน และคิดถึงภาพในอดีต นั่นจะทำให้คุณฝันถึงที่นั่นพร้อมกับเห็นคนๆหนึ่งที่อาจเป็นใครก็ได้ที่จะปลอบใจเรา และนั่นจะเป็นฝันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
เซียน่า
เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละจ่ะ
เซียน่า
นี่ก็ดึกมากแล้ว ไปนอนเถอะหลานรัก
ฟาเซีย
ค่ะ คุณย่า ฝันดีนะคะ...
จบ : ๑ ความทรงจำของความเชื่อ
๑.๑ : ความฝันของการปลอบประโลม
หลังจากที่ความทรงจำของความเชื่อนั้นจบลง ฟาเซีย ก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะปิดไฟและเดินไปยังห้องนอน
ฟาเซีย
แต่บางที ฉันอาจจะลองมันดู...
ฟาเซีย
ว่าแต่ตอนนี้เวลาเท่าไหร่ กันนะ?
ฟาเซีย ล้มตัวลงนอนบนเตียงเบาๆ และเงยหน้าขึ้นมองเพดานด้านบน อย่างนึกคิด
ฟาเซีย
เธอมักใจดีกับฉันตลอดเลย
หลังจากคิดแค่สักครู่ ฟาเซีย ก็ห่มผ้าห่มเบาๆ ให้กับตัวเอง และปิดไฟของห้องนอนเบาๆ และหลับตาลง
นึกถึงความทรงจำในอดีตที่ เธอเคยมี กับคุณย่า คุณแม่ของเธอ ในตอนเด็ก วิ่งเล่นในทุ่งหญ้า และดูแลสัตว์ต่างๆ
ฟาเซีย
ที่นี่คือที่บ้านของคุณแม่ของฉันสินะ
ฟาเซีย
แต่ว่าที่นี่อยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งบ้านเล็กของคุณย่าของฉันอยู่ค่อนข้างไกลและในป่า
ขณะที่ ฟาเซีย ไม่ไม่รอช้าก็ได้รีบออกเดินทางผ่านทางเข้าของป่า เพื่อไปบ้านของคุณย่าของเธอ
ฟาเซีย
นี่ฉันตื่นมาที่นี่ก็สายเลยหรอเนี่ย
ฟาเซีย
ทางอีกน่าจะไกลพอตัว เท่าที่ฉันจำความได้
ฟาเซีย
ยังไงซะ หมู่บ้านนี่ก็ใหญ่พอตัว
ฟาเซีย
มองจากมุมนี้แล้ว ก็สวยใช้ได้เลยนะ
ฟาเซีย
เอาเถอะ บางทีรีบไป อาจจะเจอคุณย่าก็ได้นะ
ฟาเซีย
ฉันแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง
ขณะที่ ฟาเซีย ไม่รู้ตัวเลยว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งรุ่นเดียวกับเธอ ยืนอยู่ไกลๆ แอบมองเธอด้วยความสงสัย
. . .
เธอเป็นใครกันนะ ดูน่ารัก น่าเอ็นดูจังเลย
ตัดภาพมาที่ฝั่งของ ฟาเซีย
ฟาเซีย
เดี๋ยวเราก็ไปถึงบ้านของคุณย่าแล้ว
หลังจากนั้น ฟาเซีย ได้บุกป่าฝ่าดงพยายามที่จะไปให้ถึงบ้านของคุณย่า
ฟาเซีย
ฉันอาจจะหลงทาง ในบางที
ฟาเซีย
แต่อาจจะคิดมากไปเอง
ฟาเซีย
เอาเถอะ แค่ไปต่อแล้วกันนะ
ขณะที่ ฟาเซีย เดินอยู่นานวนอยู่ที่เดิมๆซ้ำๆ
ฟาเซีย ก็ได้เห็นวัวตัวหนึ่ง
เธอก็จำมันได้ทันที ว่านั่นคือวัวของคุณย่าของเธอเอง
ฟาเซีย
อาหารเดินได้ของฉัน! ลีเนีย
ขณะที่หลังจาก ลีเนีย สังเกตเห็น ฟาเซีย ทันทีหลังจากนั้น ลีเนีย ก็ได้วิ่งหนี ฟาเซีย ราวกับว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า
ฟาเซีย
นี่! ลีเนีย เธอจะหนีฉันทำไมละ? ฉันเอง เจ้าเด็กน้อย ฟาเซีย ที่เธอรักไง!
ขณะที่ ลีเนีย ยังคงวิ่งหนี ฟาเซีย อย่างสุดแรงเกิด
ฟาเซีย
ฉันเหนื่อยแล้วนะ ลีเนีย
ฟาเซีย
เธอจะยังไม่หยุดวิ่งอีกหรอ?
ขณะที่ ลีเนีย หันมามอง ฟาเซีย อยู่สักครู่
ก่อนที่ ลีเนีย จะเดินหนี ฟาเซีย ไป
ฟาเซีย
ฉันจะกลายเป็นคนที่ผอมที่สุดในโลกแน่ๆ
ฟาเซีย
ลีเนีย! รอฉันก่อนสิ
ฟาเซีย
เห้อ... ฉันเหนื่อยแล้วสิ
ฟาเซีย
นี่มันความฝันแบบไหนกันเนี่ย
ฟาเซีย
แต่ถ้าฉันควบคุมความฝัน ทุกอย่างมันจะจบลง
ฟาเซีย
ไม่เป็นเรื่องราวได้
ฟาเซีย
ฉันอยากจะเจอกับ ความเชื่อของคุณย่าของฉันจังเลย
ขณะที่หลังจากนั้น ลีเนีย ก็สามารถพา ฟาเซีย กลับไปยังบ้านของคุณย่าได้สำเร็จ แต่นั่นก็ตกเย็นพอดี
จบ : ๑.๑ ความทรงจำอันแสนปลอบประโลม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!