เราเคยเป็นเพื่อนกัน
ตอนที่ 1
ณ หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งใน ชนบท
ที่นี่...ไม่ใช่แค่โรงเรียนธรรมดา"
"แต่มันคือสนามอำนาจของเด็ก นักเรียนบางกลุ่ม"
"ที่ตั้งตัวเป็นมาเฟีย...อยู่เหนือกฎ โรงเรียน"
> "ครูบาอาจารย์...ทำได้แค่มอง"
"แม้แต่ประธานนักเรียน...ก็ไม่อาจ เอื้อมถึง"
(ตัดภาพมาที่หน้าโรงเรียน) เเมน เดินเข้าประตูโรงเรียน ใส่หูฟัง ข้างเดียว เสื้อหลุดจากกางเกง เดินนิ่ง ๆ ไม่สบตาใคร ครูเวร แกล้งก้มมองพื้น เด็กคนอื่นรีบ หลบทาง
กาฟิวเด็กม.1
เห้ย ๆ ๆ มึง ๆ นั่นใครวะ//พูดกับเพื่อน
กาฟิวเด็กม.1
โคตร เท่เลย เดิน คนเดียวเหมือนจะไป ยิงบอสใหญ่ในเกมอ่ะ” “
กาฟิวเด็กม.1
ทำไมใส่ หูฟังข้างเดียววะ? มันได้ยินเสียง ครูไหมเนี่ยะ หรือว่า...มันฟังแต่เสียงหัวใจตัวเองวะฮ่า ๆ ๆ”
เพื่ิอนกาฟิว
“ซู่! เบาๆ เดี๋ยวมึงได้เป็นศพแถวโรงอาหารหรอก"
กาฟิวเด็กม.1
เอ้าจริงดิ?แล้วทำไมครูไม่ว่า อะไรเลยวะ เสื้อก็ไม่อยู่ใน กางเกง...
กาฟิวเด็กม.1
กูโดนเมื่อเช้ายัง ไม่ทัน ข้ามประตูโรงเรียนเลย”
กาฟิวเด็กม.1
หรือว่า...นั่นอาจจะเป็นลูก ผอ.?
กาฟิวเด็กม.1
หรือไม่ก็มันคือ...พี่เกมในตำนาน ที่กูเคย ได้ยินแต่ไม่เคยเห็น!”
เเมนได้เดินผ่านกลุ่มของกาฟิวเด็กแสบ!! ทั้งกลุ่มไม่กล้าแม้จะสบตาหรือพูดกัน
กาฟิวเด็กม.1
เชี่ยเเม่ง! กูรู้สึกขนลุกว่ะ ตอนพี่เขาเดินผ่าน
ตอนที่ 2
บรรยากาศตึงเครียดเพชร(ประธานนักเรียน)นั่งอยู่หัวโต๊ะด้านล่าง
ครูใหญ่
“เพชร...เธอเป็นประธานนักเรียน หรือแค่ ตำแหน่งประดับ?"//เสียงนิ่ง กดดัน
ครูใหญ่
“ถ้าเด็กในโรงเรียนไม่เคารพเธอ
ครูใหญ่
แล้วเราจะมีประธานนักเรียนไปเพื่ออะไร?"
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
“เรื่องยาเสพติดเรื่องการพนันเรื่องเด็กสูบบุหรี่ ครูแจ้งไปกี่รอบแล้ว?
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
เเต่ก็ไม่มีไรดีขึ้นเลย//เสียงเข้ม
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
“เราต้องการมากกว่านักเรียนดีๆที่แค่ตั้งแถวตรงหน้าเสาธงนะ เพชร"
ครูใหญ่
เดี๋ยวนี้เด็กมันพูดกันว่า อย่าไปฟังประธาน ฟังพี่แมนพอ เธอรู้ไหม?"
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
“เธอต้องจัดการ
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
ไม่งั้นครูก็ต้องจัดการเอง
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
และนั่นจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับใครทั้งนั้น”
เพชร
(ก้มหน้า พูดเบาๆ แต่พยายามตั้งสติ):
เพชร
ผมประชุมสภาฯ ผมเขียนโครงการ ผมขอความร่วมมือทุกอย่าง...
เพชร
แต่...ถ้าไม่มีใครเชื่อผมเลย ผมจะทำยังไงได้ครับ?"
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
//พูดตัดบท
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
“อย่าพูดเหมือนคนหมดหวัง เพชร!"
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
“ถ้าเธอควบคุมระบบไม่ได้...งั้น
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
สร้างระบบใหม่ขึ้นมาเลยสิ! //เสียงเด็ดขาด
ครูใหญ่
หนึ่งสัปดาห์เราจะรอฟังแผนจากเธอ"
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
ไม่ใช่แค่แผนบนกระดาษ
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
แต่ต้องหยุดพฤติกรรมในโรงเรียน ให้ได้จริงๆ"
เพชร
//เพชรนิ่งไปน้ำลายฝืดคอความเครียดเกาะแน่นในแววตา
เพชร
//(เสียงเพชรในใจ):
“ต่อให้ผมคิดกฎที่ดีที่สุด... แต่ ตราบใดที่ทุกคนยังเชื่อเขา มากกว่าผม กฎพวกนั้นมันก็ไม่มีความหมาย เลย"
ตัดภาพมาที่หลังห้องน้ำ โรงเรียน(บรรยากาศเงียบสงบ แต่ชิ้นและอึมครึม)
(เสียงจุดไฟแช็กเบาๆ กับกลิ่นบุหรี่จางๆลอยมาในอากาศ)
แมนยืนพิงกำแพง กำลังสูบบุหรี่ อย่างใจเย็นกับลูกน้อง3 คนอยู่ใกล้ๆหัวเราะกันเบาๆเหมือนไม่มีอะไรต้องรีบ
เพชร
//ดินเข้ามาจากทางด้านข้างด้วยสีหน้าเครียดจัด
//เสียงฝีเท้าเร่งแรง จนแมนเหลือบ ตามามอง
เพชร
//เสียงขุ่นอารมณ์เริ่มเดือด
เพชร
มึงจะทำแบบนี้ไปถึงไหนวะแมน?!"
เพชร
มึงรู้อยู่แก่ใจว่ามึงมีอิทธิพลในโรงเรียนนี้ขนาดไหน
เพชร
แล้วมึงใช้มันทำอะไร!?”
เเมน
//เป่าควันเบาๆหัวเราะหึๆ
เเมน
กูก็แค่ทำในสิ่งที่โรงเรียนไม่เคยให้กู
เเมน
เด็กมันเคารพกู เพราะกูปกป้องพวกมันได้จริง
เเมน
ไม่ใช่ยืนหน้าเสาธง แล้วพูดสวยๆเเบบมึง
เพชร
ไม่ใช่ค่ายทหาร ไม่ใช่สนามอิทธิพล
เพชร
มึงจะลากคนอื่นให้จมไปกับมึงอีกกี่คนวะ?
เเมน
//หรี่ตามองเพชร ยิ้มเย็นๆ
เเมน
แล้วมึงล่ะเพชร จะยืนฝั่งไหน
เเมน
ฝั่งที่ครูเขียนกฎไว้...
เเมน
หรือฝั่งที่กูสร้างกฎขึ้นมาจากถนนหลังโรงเรียน?"
เพชร
//นิ่งไปครู่ สีหน้าเจ็บใจผสมความสับสน
เพชร
เมื่อก่อนมึงไม่ใช่คนแบบนี้”
เเมน
เมื่อก่อนโลกมันง่าย...
เเมน
เเต่ตอนนี้มึงเองก็รู้ว่า 'ดี' อย่างเดียว มันไม่พอ
เเมน
เอาไว้เจอกัน ถ้ามึงยังอยากเปลี่ยนโรงเรียนนี้อยู่”
เเมน
//หันกลับไปพิงกำแพง สูบอีกคำอย่างไม่ใส่ใจ
เพชร
//ยืนนิ่ง แววตาเจ็บปนโกรธ แล้วหันหลังเดินออกไปทันที
เพชร
//ฝีเท้าหนักและเต็มไปด้วยแรงกดดัน
เพชร
//เสียงในใจเพชร
เขาไม่ฟังครู ไม่ฟังระบบไม่ฟังใครทั้งนั้น
เพชร
“แล้วเราจะต้องทำยังไงถึงจะหยุดเขาได้?”
ตอนที่3
สัปดาห์ต่อมาโรงเรียนแตก / ตำรวจบุกตรวจ
//ลานหน้าเสาธงเต็มไปด้วยนักเรียนเข้าคิวตรวจปัสสาวะเสียงรถตำรวจ เสียงวิทยุ เสียงรองเท้าทหารเดิน
สารวัตร
//เดินถือแฟ้มผลตรวจเข้าไปคุยกับผอ.และครูทัศนีย์
สารวัตร
“ท่านผอ.ครับ ผลตรวจมาแล้วครับ”
สารวัตร
เจอสารเสพติดเกินครึ่งโรงเรียนครับ ท่าน
ผ.อโรงเรียน
//หน้าซีด นิ่งไปสักครู่
ผ.อโรงเรียน
“นี่มัน...เกิดขึ้นได้ยังไงกัน...
สารวัตร
“พวกเราตรวจเข้มที่สุดแล้ว ไม่มีข้อผิดพลาดแน่นอนครับ"
สารวัตร
“และที่สำคัญ เด็กหลายคนให้ปากคำว่ามี
สารวัตร
ระบบขายในโรงเรียนนี้ มีคนคุม มีคนจัด มีคนกันพื้นที่ให้ด้วยซ้ำ”
สารวัตร
“ผมถามตรงๆนะครับท่าน...พวกครูไม่มีใครรู้เลยเหรอ ว่าใครอยู่เบื้องหลัง?”
ผ.อโรงเรียน
//เงียบไปครู่ หันไปสบตาครูทัศนี
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
...เรารู้ค่ะ....แต่ที่ผ่านมาเราแค่ ปล่อยเขาไว้
สารวัตร
//พูดเสียงเเข็ง“ถ้าท่านปล่อยอีก คราวหน้าผมคงต้องเชิญ สื่อเข้ามาด้วยแล้วล่ะครับ”
สารวัตร
“นี่ไม่ใช่แค่เรื่องภายในโรงเรียนอีกต่อไป นี่คือเรื่องความมั่นคงของเยาวชน”
ผ.อโรงเรียน
//สูดหายใจลึก สีหน้าเครียดจัด
ผ.อโรงเรียน
เราจะจัดการให้ทันทีครับ...คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้...
สารวัตร
“ดีครับ ผมให้เวลาไม่เกินเย็นนี้
สารวัตร
เราจะขอดูรายชื่อนักเรียนที่ต้องรับผิดชอบและคำสั่งทางวินัยชัดเจน
สารวัตร
//เดินออกจากห้องผ.อ
ผ.อโรงเรียน
เสียงหนักเเน่น//“ถึงเวลาแล้ว...เราต้องตัดสินใจ”
ผ.อโรงเรียน
“ถึงเด็กคนนี้จะมีอิทธิพลแค่ไหน เเต่เขาก็ไม่ใช่เจ้าของโรงเรียนนี้”
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
ค่ะท่าน...
ครูทัศนี(ครูฝ่ายปกครอง)
เเมน...เขาต้องออก
คำสั่งถูกประกาศ...เเมน – โดนไล่ออก”
เพชร
//เพชรได้ยินข่าวที่โรงเรียนสั่งไล่เเมนออกก็ดีใจ เเต่ลึกๆในใจเขากับเศร้าเเบบบอกไม่ถูก
เพชร
//หวนคิดเรื่องราวในอดีตตอนที่เขาเจอกับแมนตอน ม.1ครั้งเเรก
สนามหญ้าหลังโรงเรียน/ตอนพักกลางวัน
เเมน
//เเมน(ตอนม.1)ตัวเล็กผอมใส่เสื้อเก่าๆ ถูกเด็กชายอีกกลุ่มหนึ่งแกล้ง
กลุ่มเด็กนักเลง
“เห้ยไอ้จน! กินข้าวบูดเหรอวะ?
กลุ่มเด็กนักเลง
เดินเฉียดกูทีนึงกลิ่นแม่งติดตัวเลย”
กลุ่มเด็กนักเลง
“ไม่พอใจเหรอ?มองหน้าอะไร
กลุ่มเด็กนักเลง
กูถามก็ตอบดิ!”
กลุ่มเด็กนักเลง
//ต่อยเข้าที่หน้าแมน!
กลุ่มเด็กนักเลง
ทีหลังมึงจำไว้นะ
กลุ่มเด็กนักเลง
อย่าเอาลูกตาสกปรกของมึงมองหน้ากู
ตัดมาที่เพชร ม.1 พึ่งย้ายมาใหม่ กลางเทอมยังไม่รู้จักใครเดินถือข้าวคนเดียวมองเห็นเหตุการณ์
เพชร
//ลังเลนิดนึงแต่ตัดสินใจเดินเข้าไป
เพชร
เฮ้ย...พวกมึงทำอะไรของมึงวะ?”
กลุ่มเด็กนักเลง
“ยุ่งไร? "ยุ่งไร? มึงใคร?”
เพชร
“กูชื่อเพชร ย้ายมาวันนี้...”
เพชร
“แล้ว...มึงชื่ออะไรอ่ะ?”
เเมน
//เงยหน้ามองงงๆไม่คุ้นกับคำถามแบบนี้
เพชร
ยินดีที่ได้รู้จักนะเเมน
เเมน
//ลังเลแล้วค่อยๆลุกขึ้นมาจับมือเพชรอย่างกล้าๆกลัวๆ
เพชร
“เพื่อนกัน ต้องช่วยกันดิ”
ทั้งสองเดินไปนั่งด้วยกันคนอื่นมองด้วยสายตาแปลกใจ
เพชร
“วันนั้น...เขาคือเพื่อนคนแรกของกู
เพชร
กูไม่ได้มองว่าเขาจน ไม่ได้สนว่าคนอื่นจะพูดยังไง
เพชร
แค่คิดว่าเขาโดดเดี่ยวเกินไป”
เพชร
“แต่กูไม่รู้เลย...ว่าเวลาผ่านไปกูต่างหาก...ที่เป็นคนปล่อยให้เขาโดดเดี่ยวอีกครั้ง”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
