เสียงนาฬิกาโบราณดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันของคฤหาสน์แบลร์วิล เลดี้อีเลนอร์ แห่งตระกูลฟอนเทนยืนอยู่ริมหน้าต่าง สายตาสีแดงลึกล้ำของเธอจ้องออกไปยังสวนกุหลาบซึ่งกำลังโรยราในแสงจันทร์

"อีกไม่นาน..." เธอพึมพำกับตนเอง"...เขาจะกลับมา"

แต่"เขา" ที่ว่าไม่ใช่คนธรรมดา

ลอร์ดเซเลส อัลเดน ชายหนุ่มปรากฏตัวในค่ำคืนนั้น มาพร้อมกับดวงตาสีม่วงราวอัญมณีและผมสีน้ำเงินดุจหิมะ เขาเดินออกจากรถม้าสีดำลึกลับเงาร่างสูงสง่าก้าวเข้าใกล้ราวกับเวลารอบตัวหยุดนิ่ง

"เลดีอีเลนอร์ ฟอนเทน..."เขาเอ่ยเสียงเรียบ

"...ถึงเวลาชำระหนี้แห่งคำมั่นเมื่อ 10 ปีก่อนแล้ว"

หญิงสาวเบิกตากว้างความลับที่เธอฝังลึกในอดีตเริ่มถูกเปิดเผยทีละชั้น

ในค่ำคืนที่เงียบงันอีเลนอร์ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มือเรียวรูปผ่านกล่องไม้เก่าที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดกระโปรงใต้ห้องแต่งตัว มันคือกล่องที่แม่ของเธอเคยห้ามไม่ให้เปิดเด็ดขาด

แต่วันนี้...เธออดใจไม่ไหว

เมื่อเปิดฝาออก กลิ่นของกาลเวลาและเอกสารเก่าก็โชยออกมา ด้านในคือจดหมาย 1 ฉบับจ่าหน้าถึง

"ลอร์ดเซเลส อันเดรน"

"...ทำไมจดหมายจากแม่ฉันถึงส่งถึงเขา..."

เธอกัดริมฝีปากแน่น ความรู้สึกบางอย่างกำลังโหมกระหน่ำในหัวใจ ไม่ใช่แค่เรื่องแต่งงานลึกลับ...แต่ดูเหมือนว่าครอบครัวของเธออาจจะเกี่ยวข้องกับชายผู้นั้นลึกซึ้งกว่าที่คิด

อีกด้านของคฤหาสน์ ลอร์ดเซเลสยืนอยู่ใต้ต้นสนดำสูงตระหง่าน เขาเงยหน้ามองจันทร์เต็มดวง สายตาสีม่วงคู่นั้นสะท้อนแสงราวกับอัญมณีต้องมนต์

"อีเลนอร์...เจ้าคงยังจำไม่ได้"

เสียงของเขาแผ่วเบา"แต่ข้าจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปอีกครั้ง"

คืนถัดมา แสงจันทร์เต็มดวงสาดส่องเหนือหอคอยทางทิศเหนือของคฤหาสน์แบลล์วิลล์สถานที่ที่ไม่มีใครกล้าย่างกายเข้าไปแต่เลดี้อีเลนอร์ กลับเดินขึ้นไปอย่างตั้งใจราวกับแรงบางอย่างเรียกเธอขึ้นไป

เธอพบ"ประตูที่ถูกปิดตาย"ไว้ด้วยโซ่เก่า แต่เมื่อเธอเอื้อมมือแตะ มันก็เปิดออก...ราวกลับรอเธอมานาน

เรื่องเราจะเป็นยังไงต่อ รอดูตอนต่อไปได้เลยค่ะ

ภายในห้องเต็มไปด้วยฝุ่นแล้วอยากได้ แต่บนผนังมีภาพเขียน 1 ใบที่ยังคงดูใหม่ และนั่นทำให้เธอชะงัก

ภาพเขียนของเธอเอง...

"นี่มัน..."เธอก้าวถอยอย่างสับสน"...ฉันเคยอยู่ที่นี่?"

ข้างภาพคือเครื่องหมายประหลาดเหมือนตราประทับที่สลักไว้บนผนัง รูปดวงตาล้อมด้วยกุหลาบเหี่ยวเฉา มันเหมือนตราประจำตระกูลอัลเดรนแต่กลับมีแสงสลัวๆส่องออกมา

ในขณะเดียวกัน ลอร์ดเซเลบ ที่อยู่ในห้องหนังสือชั้นล่างถึงกับเงยหน้าทันทีในตาสีม่วงของเขาเปล่งแสงวูบวาบราวกับรู้ว่าเธอกำลังไปที่ไหน

"ไม่ควรเปิดมัน...แต่ข้าก็ห้ามเจ้าไม่ได้สินะ อีเลนอร์

เขารีบขึ้นไปหาเธอ แต่เมื่อประตูเปิดห้องหอคอยออกอีเลนอ์ก็หันกลับมามองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ทั้งตกใจ สับสน และเศร้าสร้อย"เจ้าปิดบังอะไรจากข้ากันแน่ เซเลส..."เธอถามด้วยเสียงสั่น"...และข้าคือใครกันแน่เรื่องราวของเจ้า?"

อีเลนอร์เริ่มรู้ว่าอดีตของเธอไม่ธรรมดาและมีความเชื่อมโยงลึกลับกับตระกูลอันเดรน

เซเลบรู้ว่าเวลาเริ่มเดินไปสูงเงื่อนไขของคำมั่นสัญญาเก่า

"ข้าจะไม่โกหกเจ้าอีกแล้ว"เสียงของเซเลสแผ่วเบา แต่หนักแน่นในค่ำคืนที่เงียบงัน

อีเลนอร์ยังยืนอยู่หน้าตาประทับประหลาดบนผนัง เธอสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางอย่างที่ ไม่ใช่ลม ไม่ใช่แผ่นดินไหว แต่คือพลังบางอย่างที่อยู่ในใจที่ถูกปลุกขึ้นมา

"ข้ากับเจ้า...เคยพบกันมาก่อน"เส้นเล็กก้าวเข้ามาใกล้สายตาเขาหวาดระแวงบนเวทนา"เมื่อ 10 ปี ในคืนที่แสงจันทร์เต็มดวงเช่นนี้เจ้าเป็นเด็กหญิงคนเดียวที่ข้าเห็น...ในร่างที่แท้จริง"

อีเลนอร์เบิกตากว้าง"ร่างที่แท้จริง?"ชายหนุ่มยื่นมือออกมาแสงจันทร์ส่องกระทบผิวเขาเผยให้เห็นเส้นรอยสักโบราณที่เรืองแสงจางๆใต้ลำแขน มันคือ ตราคำสาป พันธะที่เขาถูกๆไว้กับตระกูลฟอนเทนชั่วชีวิต

"แม่ของเจ้าทำให้ข้ารอดจากความตาย...และแลกมันกับคำสัญญาว่า วันหนึ่ง บุตรสาวของนางจะต้อง 'คลายตรานี้' เพื่ออิสระของข้า"

อีเลนอหันมามองภาพเขียนของตนในวัยเยาว์อีกครั้ง"...ข้ารู้สึกเหมือนกำลังจะจำอะไรได้"เธอกระซิบ

อีเลนอร์กำลังจะจำอะได้ ใครอยากรู้รอดูตอนต่อไปได้เลยค่ะ

ตรานั้นเริ่มเรืองแสงแรงขึ้น ความจำที่ถูกลืมค่อยๆก่อตัวในหัวใจของเธอ แต่การคลายคำสาป...อาจต้องแลกกับบางสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

"เจ้าจะทำเช่นไร...หาการช่วยข้า ต้องแลกด้วยชีวิตของเจ้าเอง"

คำถามของเซเลสเหมือนคมดาบแทงเข้าตรงกลางใจ อิเลนอร์นิ่งเงียบเสียงนาฬิกาโบราณดังขึ้นที่ชั้นล่างดังขึ้นทีละ ห้าโมงเย็นพอดี เป็นเวลาเดียวกับเมื่อ 10 ปีก่อน...ในคืนที่คำสาปเริ่มต้น

"เจ้ากำลังจะบอกว่า ถ้าข้าใครตรานั้น...ฆ่าจะตาย?"

"ไม่ใช่ตายทันที"เขาหลบสายตา"แต่เจ้าจะ...ลืมข้า"

คำตอบนั้นเจ็บยิ่งกว่าความตาย ปลาคำสาปนั้นผูกชีวิตเซเลสกับเลือดของตระกูลฟอนเทน หากอิเลนอร์เลือก ยกเลิกพันธะ เซเลสจะกลายเป็นมนุษย์ที่มีอิสระแต่เธอจะสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับเขารวมถึงความรู้สึกที่เพิ่งเริ่มผลิบาน

"แล้วเจ้าล่ะ..."เธอถามเสียงเบาดวงตาสีแดงทอดมองเขาอย่างปวดร้าว"เจ้าจะเลือกข้า หรือเลือกอิสรภาพ"

เซเลสเงียบไปนานจนกระทั่งเขากล่าวด้วยเสียงสั่น

"หากต้องเสียเจ้าไป...ข้าขออยู่ในพันธะนี้ไปตลอดกาลยังจะดีกว่า"

พลังคำสาปไม่ให้เวลาใครตัดสินใจได้ง่ายนัก เมื่อตรานั้นเริ่มร้าวและการตัดสินใจของอิเลนอร์ ต้องเกิดขึ้นภายใน 3 วันก่อนพระจันทร์สีเลือด

คืนตก เงามืดของสวนหลังคฤหาสน์เงียบงันจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นอิเลนอร์เดินช้าๆไปยังเรือนแม่บ้านเก่า ที่ถูกทิ้งร้างมานานกว่า 10 ปี เธอได้ยินจากคนรับใช้เก่า...ว่า แม่ของเธอเคยเก็บของบางอย่างไว้ในที่แห่งนี้ และอาจมีคำตอบเกี่ยวกับค่าตอบแทนที่ถูกพูดถึง เธอค้นจนพบหีบไปหนึ่งเกาแล้วผุพังด้านในมีเพียงสิ่งเดียวสมุดบันทึกของมารดา...เลดี้แอนน์

หน้าแรกเขียนไว้ว่า:

"ค่าสาบานจะรักษาเขาให้รอด...แม้ต้องให้ลูกของข้าจ่ายแทน"

อิเลนอร์อ่านไปมือก็สั่นน้ำตาหยด 1 ร่วงลงบนกระดาษ ในสมุดนั้นบรรยายคืนที่แม่ของเธอพบกับชายผมขาวที่บาดเจ็บสาหัส

ร่างที่ถูกล่า ถูกสาป และใกล้ตาย นางใช้เวทย์เลือดรักษาเขา โดยแลกกับคำสัญญาว่าลูกสาวของนางจะต้องถ่ายทอดพลังให้เขาเมื่อถึงวัยครบ 18

แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เธอพบหน้า 1 ซ่อนอยู่ด้านในสุดข้อความสั้นๆแค่บรรทัดเดียว:

"หากลูกไม่อยากลืมเขา อย่ารักเขา

ตอนต่อไปจะเป็นยังไง ติดตามได้ในตอนต่อไปนะคะ เราก็ต้องขอโทษด้วยเพราะเราติดงานนิดหน่อย เลยอัพช้า บัยๆๆๆๆ