ในนามเมีย…ที่เขาไม่ต้องการ
30 JUNE 2025
“ในนามเมีย…ที่เขาไม่ต้องการ”
“…ถ้าอยากแต่งงานกับฉันมาก ฉันก็จะยอมแต่งให้ แต่อย่าหวังว่าจะได้ความรัก หรือความสุขจากฉัน เพราะสิ่งที่เธอได้…มีแค่คำว่า ‘เมีย’ เท่านั้น”
เสียงเย็นเยียบราวกับคมมีดกรีดลึกลงกลางหัวใจของหญิงสาวผู้ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแม้ริมฝีปากจะเม้มแน่น แม้ใบหน้าจะดูนิ่งเฉย แต่น้ำตาที่ไหลรินจากดวงตากลมโตไม่สามารถโกหกใครได้เลย
เซียร่า รับบทโดย JISOO BLACKPINK
รินรดา วงค์วิวัฒน์
หญิงสาวธรรมดา…ที่กลายเป็น “ภรรยา” ของผู้ชายที่ไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยความอ่อนโยน
ไม่ใช่เพราะความรัก ไม่ใช่เพราะพรหมลิขิต แต่เพราะคำสั่งของ “คุณย่า” ที่เขาเคารพที่สุดในชีวิต
วายุ รับบทโดย JAEHYUN NCT
ธราธิป อริยชัยกุลวิโรจน์
ชายหนุ่มผู้เย็นชา ทายาทมหาเศรษฐี ผู้ถืออำนาจในมือและไม่เคยก้มหัวให้ใคร
ในสายตาเขา…เธอเป็นเพียงผู้หญิงมักใหญ่ใฝ่สูงที่อยากเปลี่ยนฐานะ
และการแต่งงานครั้งนี้…คือพันธะที่เขาไม่เต็มใจสวมมันไว้เลยแม้แต่น้อย
Vayu
“เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่อยากมีชื่อเสียง อยากได้ชีวิตหรูหราใช่ไหมล่ะ”
เขายิ้มเยาะ พร้อมมองเธอด้วยแววตาสมเพช
Sierra
“ไม่ค่ะ…”
เสียงสั่นพร่าตอบกลับเบาๆ แม้ใจจะพังแทบยืนไม่อยู่
“ฉันแค่อยากทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ถ้าฉันจะถูกเกลียด ก็ขอแค่ได้รักษาศักดิ์ศรีของตัวเองไว้ก็พอ”
สองคนที่ไม่เคยต้องการกัน…
ถูกผูกมัดด้วยเงื่อนไขของโชคชะตาและคำสัญญาในอดีต
ความเย็นชากลายเป็นกำแพง ความเกลียดชังกลายเป็นเชื้อเพลิง
แต่เมื่อหัวใจเริ่มสั่นไหว…และความรู้สึกเริ่มเปลี่ยน
เขาจะทำอย่างไร…
เมื่อวันที่เธอเดินจากไป อาจกลายเป็นวันที่เขาไม่เหลือใครอีกต่อไป…
ตอนที่ 1: การแต่งงานที่ไม่มีความรัก
โบสถ์สีขาวเงียบสงบกลางกรุงเทพฯ แสงแดดยามสายส่องลอดกระจกสีแต่งแต้มลวดลายศักดิ์สิทธิ์บนพื้นหินอ่อน
เสียงสวดเบาๆ คลออยู่ด้านหลัง ขณะที่คู่บ่าวสาวยืนเคียงข้างกัน…ห่างเหินราวกับคนแปลกหน้า
เซียร่า – รินรดา วงค์วิวัฒน์
หญิงสาวผู้ยืนอยู่ในชุดเจ้าสาวแสนงดงาม ผ้าคลุมหน้าเบาบางไหวตามลมหายใจ
มือสั่นไหวภายใต้ถุงมือสีงาช้างที่ประดับไข่มุกเรียงราย
วายุ – ธราธิป อริยชัยกุลวิโรจน์
ชายหนุ่มในชุดทักซิโดหรู ใบหน้าเรียบเฉย ดวงตาแข็งกร้าวไม่แม้แต่จะมองเธอตรงๆ
บาทหลวง:
“คุณธราธิป ยอมรับคุณรินรดาเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่?”
วายุ
(เสียงต่ำ เย็นชา กระซิบเบาๆ แต่เจ็บแสบ)“ถ้าอยากแต่งนัก…ก็แต่ง”
(เว้นจังหวะก่อนตอบคำถามของพิธีกร)
วายุ
(ตอบเสียงชัด)“ครับ ผมยอมรับ”
เซียร่าหลุบตาลง ชีพจรเต้นแรงในอก ความเจ็บแล่นผ่านหน้าอกเหมือนลมหายใจถูกบีบไว้
เธอตอบรับด้วยเสียงเบาแต่มั่นคง
ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีคำยินดีจากเจ้าบ่าว
มีเพียงสายตาเหยียดเย็นของเขา ที่ปรายมองเธอราวกับสิ่งที่เขาไม่ต้องการ
ในรถระหว่างทางกลับคฤหาสน์อริยชัยกุล
ความเงียบอึดอัดอบอวลในรถหรูที่ควรมีเสียงหัวเราะของคู่รักใหม่
มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และคำพูดที่เหมือนคมมีดของเขา
วายุ
“อย่าหวังว่าฉันจะมองเธอเป็นเมีย… เพราะสิ่งที่เธอได้ มีแค่ตำแหน่งลวงๆ เท่านั้น”
เซียร่า
(ตอบเรียบ พยายามไม่ให้เสียงสั่น)“ฉันไม่เคยหวังค่ะ…แค่คุณย่าไม่ผิดหวัง ฉันก็พอใจแล้ว”
วายุ
(แค่นเสียงเยาะ)“เสแสร้งได้เก่งจริงๆ…”
คฤหาสน์อริยชัยกุล – ห้องนอนของสามีภรรยา
เซียร่าก้าวเข้ามาในห้องนอนหรูหราด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง
ห้องนี้…ที่ควรเป็นพื้นที่แห่งรัก กลับเย็นชาราวกับคุกทองคำ
วายุ
(ถอดสูท วางลงอย่างไม่ใส่ใจ)“ห้องนี้มีเตียงเดียว แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปนอนอีกห้อง”
เซียร่า
(หันไปสบตาเขา พูดเสียงเบา)“ฉันไม่เคยหวังจะได้นอนข้างคุณอยู่แล้วค่ะ”
วายุ
(ชะงักนิด ก่อนกลบมันด้วยเสียงเหยียดเยาะ)“ก็ดี จะได้ไม่มีปัญหาในอนาคต”
เซียร่า
(ยิ้มบาง รอยยิ้มที่ปนเศร้า)“ค่ะ…”
จบบทตอนที่ 1 ด้วยความคิดของเซียร่า
“ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่รออยู่ข้างหน้าคืออะไร…แต่ในเมื่อฉันเข้ามาอยู่ในสถานะนี้แล้ว ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะความเกลียดของคุณอีก…ฉันจะยืนให้ได้…แม้ในฐานะภรรยาที่ไม่มีใครต้องการ”
ตอนที่ 2: ภรรยาที่ไม่พึงประสงค์
คฤหาสน์อริยชัยกุล – ค่ำคืนวันแต่งงาน
แสงไฟจากโคมระย้าในห้องนั่งเล่นหรูส่องลงบนร่างสองร่างที่ยืนห่างกันพอควร
เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาสะท้อนก้องในห้องราวกับย้ำเตือน…ว่าเวลานี้เป็นของคนแปลกหน้าสองคนที่กลายเป็น “สามีภรรยา” โดยไม่เต็มใจ
วายุยืนกอดอกพิงกรอบประตู ใบหน้าเย็นชา สายตาแหลมคมมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประเมิน
วายุ
(เสียงเย็น กดต่ำ)“จำไว้นะเซียร่า…ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นแค่เงา เป็นแค่คนที่ไม่มีตัวตนสำหรับฉัน”
เซียร่านั่งอยู่ที่ปลายโซฟา มือประสานกันบนตัก ร่างกายยังอยู่ในชุดเจ้าสาวแต่จิตใจเหมือนถูกปลดเปลื้องไปนานแล้ว
เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาเขาโดยไม่สะท้าน
เซียร่า
(เสียงเรียบ)“ค่ะ ฉันเข้าใจดี”
วายุเดินเข้าใกล้อีกนิด ท่าทางกดดัน
วายุ
“ไม่มีใครบังคับเธอให้แต่ง เธอเลือกเอง…งั้นก็อย่าคาดหวังอะไรจากฉันแม้แต่นิดเดียว”
เซียร่ายิ้มจางๆ เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่รู้ว่าจะตีความว่าเยาะเย้ย หรือปลงตก
เซียร่า
“ฉันไม่ได้หวัง…แค่จะอยู่ตรงนี้ให้ได้ โดยไม่เป็นภาระของใคร”
วายุหัวเราะในลำคออย่างเย็นชา ก่อนปรายตามองเธออย่างดูแคลน
วายุ
“ถ้าจะเสแสร้งให้ดูน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ…บอกเลยว่าใช้ไม่ได้กับฉัน”
เซียร่า
(นิ่ง แต่ดวงตาเริ่มหม่น)“ฉันไม่เคยคิดจะเรียกร้อง…แม้แต่ความรู้สึกดีๆ สักนิดจากคุณก็ไม่เคยคาดหวัง”
คำพูดนั้น…ราวกับมีบางอย่างกระตุกในใจของเขา
แต่เขาเลือกจะไม่ใส่ใจมัน
วายุ
(เสียงกระด้าง)“ดี…จะได้ไม่มีใครผิดหวัง”
เขาหันหลังเดินขึ้นบันได ทิ้งเธอไว้ในความเงียบงันของบ้านใหญ่
เซียร่ามองแผ่นหลังเขาที่ไกลออกไปเรื่อยๆ แล้วหลุบตาลงช้าๆ
เซียร่านั่งอยู่คนเดียวที่ปลายเตียง มือยังกำชายกระโปรงชุดเจ้าสาวแน่นราวกับไม่รู้จะทำอะไรกับตัวเอง
เธอมองออกไปที่หน้าต่าง สายลมพัดม่านบางปลิวไหว
เสียงในหัวของวายุยังดังก้องอยู่ไม่หาย
“เธอไม่มีตัวตนในชีวิตฉัน”เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
เซียร่า
(พึมพำ)“งั้นฉันจะอยู่…โดยไม่ต้องให้ใครรู้สึกถึงฉันก็ได้
แต่…อย่าหวังว่าความเฉยชาของคุณจะทำให้ฉันพัง”
ความนิ่งสงบของเซียร่า ไม่ได้ทำให้เขาโล่งใจ…กลับกัน มันค่อยๆ กัดกินความเย็นชาในใจเขาทีละนิด
โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะเกลียดเธอแต่เพราะเธอ ‘ไม่รู้สึกอะไรกับเขา’ ต่างหาก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
