Cold CEO, Hot Wrench
ตัวละคร
จีน่า – หญิงสาววัย 23 ปี เจ้าของอู่ซ่อมรถสุดเท่ ห้าว แสบ ซ่า ฝีมือซ่อมระดับเทพจนช่างผู้ชายยังต้องยอม เธอพูดตรง ปากไว ไม่กลัวใคร มีแผลในใจจากรักครั้งเก่าที่โดนนอกใจ
โซ่ – ประธานบริษัทหนุ่มวัย 32 ปี หล่อ สุขุม เย็นชา รวยระดับเจ้าของธุรกิจพันล้าน แต่กลับไม่ศรัทธาในความรัก เขามีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบความวุ่นวาย และ "เกลียดผู้หญิงเสียงดัง" เป็นพิเศษ...จนกระทั่งมาเจอ "จีน่า" ที่เสียงดังกว่าความเงียบในใจเขาเสียอีก
แอด
อยุ่ๆนึกพล็อตเรื่องน่าสนใจขึ้นมา
แอด
ส่วนเรื่องเก่าค่อยไปแต่งละกัน
แอด
จะกลับไปแต่งเรื่องเก่า😞😞😞🥶
แค่ช่างซ่อมรถ อย่าได้ใจไปนักเลย
เสียงเครื่องยนต์ ที่พังสนิทดังแสบหูขณะรถหรูสีดำราคาเกือบสิบล้านถูกลากเข้ามาจอดกลางอู่เก่า ๆ แถบชานเมือง
เสียงผู้ชายดังขึ้น พร้อมร่างสูงในสูทแบรนด์เนมที่ดูแพงเกินกว่าที่เท้าเขาควรจะเหยียบพื้นเปื้อนน้ำมันแบบนี้
“ถามหาทำไม จะฟ้องเรื่องกลิ่นน้ำมันหรือกลัวมือฉันเปื้อนรถหรู ๆ ของคุณ?”
เสียงของหญิงสาวในชุดเอี๊ยมเปื้อนคราบเครื่องยนต์ดังตอบกลับ
โซ่หันขวับไปมอง—แล้วก็ชะงักไปครู่หนึ่ง
ไม่ใช่ชายวัยกลางคนหน้าดุ ไม่ใช่ช่างหน้าเหี้ยมที่เขาเคยเห็นตามอู่ทั่วไป แต่เป็นผู้หญิงรูปร่างดี หน้าสวยจัด ดวงตาคมกริบ ปากแดงแรงฤทธิ์ แถมยังมีท่าทีไม่เกรงใจใครทั้งนั้น
เสียงเย็นของโซ่ปนแค่นหัวเราะเบา ๆ ราวกับไม่เชื่อสายตา
จีน่า
ใช่ฉันเอง ถ้ารถคุณอยากหายก็พูดดีๆนะ
จีน่า
แถวนี้ไม่มีอู่ไหนแล้ว
จีน่า
นอกซะจากคุณจะเดินไปอีก100กิโลก็จะถึงเมืองถึงจะมี
จีน่ายิ้มเหยียด พร้อมหมุนประแจในมือหมับเสียงดังอย่างตั้งใจ
โซ่ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประเมิน เธอดูอวดดี กวนประสาท และไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด
โซ่
แค่ช่างซ่อมรถ อย่าได้ใจไปหน่อยเลย
เขาพูดก่อนจะเดินหน้าอู่ ทิ้งกลิ่นน้ำหอมแพงไว้กลางอากาศ
จีน่ามองตาม ถอนหายใจแรง ๆ แล้วพึมพำ
จีน่า
ไอ้นี่ขี้แอ็คชิบหายเลยว่ะ
โซ่ถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์คนสนิท
โซ่
มารับกูเดี๋ยวนี้ รถกูเสีย กูส่งgpsให้แล้ว
เขาพูดเสียงเรียบ พลางหันมองรอบตัวอย่างรังเกียจเล็กน้อย
เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ
โซ่
มึงก็ใช้เฮลิคอปเตอร์สิวะ!
เสียงปลายสายบอกอะไรบางอย่างที่ทำให้เขากัดฟันกรอดก่อนจะวางสายปึง ๆ แบบคนคุมอารมณ์ไม่อยู่
โซ่พึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเหลือบไปเห็นว่าจีน่ากำลังยืนกอดอกมองเขาอยู่ มุมปากเธอยกขึ้นนิด ๆ อย่างจงใจเยาะเย้ย
จีน่า
มีปัญหาเหรอ คุณประธาน?
จีน่าถามเสียงเยาะเย้ย แถมยกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดมือเปื้อนน้ำมันโชว์อีกต่างหาก
โซ่
ไม่มีอะไรที่เงินผมแก้ไม่ได้
เขาตอบเสียงนิ่ง แต่สีหน้าดูไม่แน่ใจนัก
จีน่า
อื้ม...ตอนนี้บอดี้การ์ดของคุณคงรถติดอยู่กับไฟแดงล่ะมั้ง
จีน่ายักคิ้วให้ ก่อนเดินนำหน้าไปยังมุมพักคนงาน ยกเก้าอี้ไม้เก่า ๆ มาโยนให้เขาหนึ่งตัว
จีน่า
นั่งรอไปค่ะคุณประธาน ร้อนก็ทน ไม่มีแอร์ ไม่มีไวน์ ไม่มีหมอนขนห่าน มีแต่น้ำเปล่า กับคนเปรี้ยว ๆ อย่างฉัน
โซ่ปรายตามองเก้าอี้ แล้วมองเธอ
จีน่า
ก็แล้วแต่จะเลือกค่ะ จะยืนจนกว่าจะเป็นตะคริว หรือจะนั่งแล้วเผื่อจะรู้จัก ‘คนจริง’ สักคน
จีน่าตอบพร้อมรอยยิ้มที่มีทั้งความมั่นใจและ...ความท้าทาย
ครั้งแรกในรอบหลายปีที่โซ่รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้ควบคุมสถานการณ์
และครั้งแรกที่เขาเลือก...
นั่งลงบนเก้าอี้ไม้เปื้อนคราบน้ำมันเก่า ๆ
โดยมีเธอ...ช่างซ่อมรถที่เขาเพิ่งดูถูก
ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนจะรู้ทันทุกอย่างในใจเขา
โซ่นั่งนิ่ง บนเก้าอี้ไม้เก่าอย่างเสียไม่ได้ มือยกขึ้นดูนาฬิกาหรูราคาเท่ารถเก๋งไปมาเกือบทุกสองนาที
สามสิบนาทีผ่านไป
โซ่ทนไม่ไหว ต้องยอมลุกเดินสำรวจอู่ที่ร้อนอบอ้าวไปด้วยกลิ่นเหล็ก น้ำมัน และเศษชิ้นส่วนเก่า ๆ
เขาเจอจีน่ากำลังนอนแผ่อยู่บนเปลใต้พัดลมเพดานตัวเล็ก ๆ ที่หมุนเอื่อย ๆ
โซ่
คุณไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ?
จีน่า
ขอร้องฉันสิจะซ่อมให้
ไม่ใช่สเปคแต่ดันติดตา
จีน่า
ฉันจะไม่แตะรถคุณ ถ้าคุณไม่พูดคำว่า ‘ขอร้องมา
น้ำเสียงของเธอไม่ได้ล้อเล่นเลยแม้แต่นิด
โซ่นิ่ง
ผู้ชายที่ไม่เคยต้องเอ่ยปากขออะไรจากใคร
แต่ตอนนี้กลับต้องมาขอร้อง...แค่ให้ช่างผู้หญิงคนหนึ่งซ่อมรถให้?
โซ่
ฉันไม่ใช่คนที่ต้องยอมพูดคำแบบนั้นเพื่อเธอหรอกนะ
จีน่า
ก็ดีค่ะ เพราะฉันก็ไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครใช้น้ำเสียงเหนือกว่ามาสั่ง
จีน่า
สิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดเลยคือ คนที่คิดว่าตัวเองมีเงินแล้วเหนือกว่าคนอื่น
จีน่า
โดยเฉพาะคนแบบคุณ แค่เห็นหน้าท่าทางฉันก็หมั่นไส้แล้ว
โซ่พูดในที่สุด แม้จะฝืนเต็มที่
โซ่เคยเจอแต่ผู้หญิงที่มักจะตามใจเขาเพราะเขาเป็นถึงคนที่มีอิทธิพล
แต่ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหน...ที่กล้าใส่เขาตรง ๆ แบบนี้
จีน่าก็เดินมาตรงหน้ารถเขา สวมถุงมือหนัง พร้อมหยิบเครื่องมือขึ้นมา
มือเรียวหยิบเครื่องมือขึ้นทำงานอย่างแม่นยำ ไม่พูด ไม่อธิบาย ไม่อวด
แต่ทุกการเคลื่อนไหวแสดงให้เห็นว่าเธอ โคตรรู้ดี ว่ากำลังทำอะไร
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
จีน่าเปิดฝากระโปรง ลองสตาร์ทรถ เครื่องยนต์คำรามขึ้นอย่างเรียบเนียนราวกับไม่เคยพัง
โซ่
ถ้าฉันขับไปแล้วมันเสียอีกละ
โซ่
ซ่อมแค่นี้เนี่ยนะ5หมื่น?
โซ่เดินไปที่รถเปิดประตูพร้อมหยิบเงินมาก้อนนึง
โซ่พูดจบพร้อมขึ้นรถขับออกไปเลย
เสียงเครื่องยนต์ของรถหรูขับเข้าที่จอดรถชั้นใต้ดินของบริษัทใหญ่ย่านใจกลางเมือง
ร่างสูงในสูทแพงก้าวลงมาแล้วกระแทกประตูปิดเสียงดัง ใบหน้าเรียบเฉยเหมือนทุกวัน...แต่มีบางอย่างในดวงตาที่ไม่เหมือนเดิม
เลขา
คุณโซ่ วันนี้ประชุมบ่ายสองครับ
เลขาหนุ่มเดินเข้ามารายงาน
เขาเดินเข้าลิฟต์ หัวสมองร้อนรุ่ม
ไม่ใช่เพราะงาน
ไม่ใช่เพราะลูกค้า
แต่เป็นเพราะ...
เสียงของผู้หญิงคนนั้นยังวนอยู่ในหัว
โซ่ถอนหายใจแรงครั้งที่หกในรอบครึ่งชั่วโมง
โซ่
เป็นแค่ช่างซ่อมรถ...จะติดใจอะไรนักวะ?
ไม่ใช่สเปค
ไม่เรียบร้อย
ไม่หวาน
ไม่อ่อนโยน
...แต่กลับฝังตาอย่างบ้าคลั่ง
โซ่เดินเข้าไปในห้องทำงาน เปิดโน้ตบุ๊กก็เจอหน้าเดิม
เปิดมือถือก็เจอข้อความงานเดิม
แต่สมองเขาไม่โฟกัสอะไรได้เลยนอกจาก...
มือที่เปื้อนน้ำมัน
เสียงกวน ๆ
รอยยิ้มเยาะที่เหมือนรู้ทันเขาทุกคำ
เขาบ่นกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องทำงานทันที
ต้องไปขับรถวน ต้องหาที่รีเซ็ตหัว
เขาแวะเข้าเซเว่นใกล้บริษัท
ใส่แว่นดำ หมวกทับ กะว่าจะไม่มีใครจำได้
แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
จีน่า
แหม…ผู้บริหารก็กินโจ๊กเซเว่นเหมือนชาวบ้านเหรอคะ
ชุดเสื้อยืดธรรมดา กางเกงยีนส์ขาสั้น รองเท้าบูธ หุ่นดี แต่ดวงตายังแสบเหมือนเดิม
เธอถือน้ำเต้าหู้ถุงหนึ่งในมือ กับขนมปังปิ้งในอีกมือ
โซ่สบตาอีกคน ทั้งหงุดหงิด ทั้งงง
จีน่า
ขอโทษนะคะ ฉันเกิดก่อน GPS
เธอยักคิ้ว พร้อมเดินเฉียดเขาไปราวกับไม่สนใจ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
