"พ่อลูกไม่แต่งนะคะ!"เสียงหวานเอ่ยตะคอกใส่ชายที่ดูมีอายุตรงหน้า

"ไม่ได้เอเรียสลูกต้องแต่งนะ"เอลเลอร์ผู้เป็นพ่อเอ่ยตอบกลับก่อนจะทำหน้าคิ้วขมวดกับลูกคนเล็กที่เอาแต่ใจคนนี้

  "เอเรียสไม่ยอมค่ะเขาคือใครก็ไม่รู้หน้ายังไม่เคยเจอ"เอเรียสชายหน้าหวานคล้ายหญิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจเล็กน้อย

  " ใครบอกลูกยังไม่เคยเจอ"เอลเลอร์ยกยิ้มมุมปกขึ้นทันที

   "แล้วคนนั้นคือใครล่ะคะคุณพ่อ"เอเรียสทำน้ำเสียงงุง งง เล็กน้อย

   "ก็พี่นีออนไงล่ะ"

   "พี่คนนั้นอีกแล้ว!"เอเรียสทำน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะกออกเป็นเอกลักษณ์ท่าทีไม่พอใจ

   "ยังไม่หายโกรธพี่เขาอีกหรอลูก"

   "ไม่แน่นอนเขาบอกจะขอหนูหมั้นตั้งแต่น่เด็กแล้วแต่เขาหายไปเอง"

"อะไรกันผ่านมาสิบกว่าปีแล้วนะครับ"เสียงผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นทุกคนในห้องเงียบแล้วหันไปสนใจเขาแทน นั้นคือนีออนคนที่หายไป สิบปี

"คุรเป็นใครหรอค่ะ?"เอเรียสทำท่าทีประชดก่อนจะเดินออกไป

"อาจจะเหนื่อยกับน้องหน่อยนะนีออนพ่อฝากด้วย"เอลเลอร์ลุกขึ้นก่อนจะวางมือไว้ที่บ่าของนีออนแล้เดินจากไป

"..."

.

.

.

.

"คุณหนูยังไม่หายโกรธพี่อีกหรอค่ะ"นีออนยืนมองเอเรียสที่นอนหันหลังให้ตนอยู่

"ใครก็ไม่รู้มาเรียกเราว่าคุณหนู"เอเรียสลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งที่มีสกินแคร์ต่างๆเอเรยสหยิบเครื่องสำอางขึ้นมาเติมสีให้แก่ใหน้าของตน

"บอกแล้วไงค่ะว่าพี่แค่ไปเรียน"นีออนลอบมองไปรอบๆห้องที่เป็นสีชมพูขาว

"หึ...ที่บอกหลังจากหายไป สิบกว่าปีน่ะหรอ"

"เรียส"น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาทำให้คนที่นั่งอยู่ถึงกับเสียวหลัง

"สนิทกันหรอถึงเรียกเราแบบสนิท?"เอเรียสเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงกนก่อนที่เธอจะลุกไปหาชุดในตู้เสื้อผ้าก่อนจะหยิบออกมาหนึ่งชุด

"เชิญออกไปด้วยเราจะแต่งตัว"เอเรียสเดินเข้าไปที่ห้องน้ำโดยไม่หันมามองคนที่กำลังเดินออกจากห้องเพราะคำสั่งของเธอ

.

.

.

ผับ เคป๊อป

"หายไปนานเลยนะหล่อน"คริสเอ่ยพูดท่ามกลางสายไฟหลากสีและเสียงเพลงดังพร้อมกับมีผู้คนถือเอลกฮอร์เต้นมากมาย

"ปกติ"เอเรียสตอบด้วยน้ำเสียงปกติที่แฝงด้วยอารมณ์

"ทำไมล่ะใครทำเจ้าแม่ควีนเราหงุดหงดนะ" คริสเอ่ยแซว

"ก็พี่บ้านั้นกลับมาแล้วแถมกลับมาขอแต่งงานฉันอีก"

"ห้ะ555415"คริสขำลั่นเมื่ได้ยินคำตอบจากเพื่อนสนิท

"แถมคุณพ่อยังตลกแทนอีก!"

"เอาเหอะอย่าไปหงุดหงิดเลยวันนี้จอยๆน้าาาเดียวเลี้ยงๆ"

"เยี่ยมจร้าาา"เอเรียสยิ้มกว้างก่อนจะยกนำดื่มแอลกอฮอล์ดื่ม"อื้อพรุ่งนี้พาฉันไปช๊อปด้วยนะ"

"เอาสิไม่มีชุดใส่พอดี"คริสเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงขำๆ

.

.

.

.

TBC.

สวัสดีง้าบบนักอ่านทุกท่านคิดถึงเราม้ายยเรากลับมาแล้วน้าาาหลังจากห่างหาไปนานเป็นเดือนปีรอบนี้มีนิยายยรรยายมาเอาใจคนอ่านแล้วน้าาาาาา หวังว่านักอ่านทกคนจะชอบนะง้าบบบ

ไว้เจอกันอีพีหน้าค้าบบบบ ํ~ ํ

    "เห้ยมึงนั้นไอ้เจป่ะมาแล้ว"คริสสะกิดเอเรียสก่อนที่เอเรียสจะหันไปมองตามที่นิ้วของคริสชี้อยู่

     "อิเจ๊!"เสียงพูดพร้อมกับโบกมืออย่างร่าเริงเดินตรงมาที่โต๊ะของเอเรียสกับคริส

      ใช่ไม่ได้มาแค่คนเดียวแต่มาใหม่ สองคน นั้นคือ จิวเรอร์ และคิวเรอร์

      "กว่าจะเสด็จนึกว่าต้องใ้ห้พวกฉันไปลากที่เตียงกันแล้วซะอีก"เอเรียสเอ่ยแซตามประสา

     "เจ๊ๆก็พูดไปได้่าวหนิว่าคนที่รอกลับาแล้ว"คิวเรอร์เอ่ยตอบด้วยท่ทีแสยะยิ้ม

     "ข่าวไวดีหนิใครสีบอ่ะ"เอเรียสพูดด้วยน้ำเสียวที่เข้มขึ้นแสดงถึงความจริงจัง

     "จะใครได้อีกก็น้องหมาที่หนูเลี้ยงไว้ไงเจ๊"คิวเรอร์ตอบกลับด้วยท่าทีที่พึ่งพอใจเป็นอย่างมาก

"ถ้าคุณพ่อรู้แกโดนแน่คิว"จิวพุดด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นการดุผู้เป็นน้อง

"เจ๊ๆค่าาาหนูโดนดุ"คิวเรอร์หันไปกอดแขนเอเรียสก่อนจะทำท่าทีอ้อนของเธอเพื่อให้ผู้เป็นพี่ใหญ่อย่างเอเรียสชวยเธอ

"เอาน่าจิวคิวโตแล้วแยกแยะได้แล้วคนนี้มันจริงจังพอเข้าที่ก็บอกคุรพ่อเองนั้นแหละ"เอเรียสพูดช่วยเกลี่ยกล่อมให้จิวเข้าใจคิว

"มึงก็ตามใจน้องเกินไปนะ"คริสพูดช่วยจิว

"พอๆดื่มๆกแก้วโว้ยย"เอเรียสเปลี่ยนบทสทนาก่อนจะยกแก้วขึ้นมาตามด้วยคนอื่น

3 ชั่วโมงผ่านปายย~

"อื้ออ มึงงงเอากูกลับด้วยย"เอเรียสพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมากับคิส จิวและคิวได้กลับก่อนแล้วเพราะคุณพ่อเรียกตัวเข้าพบด่วนทำให้ตอนนี้ทิ้งสองคนมึนเมาด้วยกัน

"เดียวเฮียก้ออมาร้าบมึงงง"คริสพูดจบก็ลุกเดินเวออกจากร้านโดยไไม่ทันสังเกตว่ามีคนอยู่ข้างหลังเอเรียสสักนิด

"เรียสค่ะเรียส"เสียงของชายหนุ่มเข้มพยุงตัวเอเรียสขึ้นก่อนจะเขย่าเบาๆเพื่อดึงสติตนน้องให้ตื่น

"อื้อออ คายยเฮียหราา"นิ้วเรียวบางขาวยื่มไปแตะที่แก้มของนีออนอย่าเบามือก่อนจะหลุดยิ้มทั้งน้ำตาออกมา

"ฮึก ฮืออ เฮียรู้ม้ายยหนูรอเฮียนานนมากม๊ากทมายเฮียถึ่งกลับมา"เสียงสะอืนเบาๆที่มาจากคำพูดที่ออกเชิงน้อยใจเกิดขึ้น

"เฮียขอโทษค่ะมันเร่งด่วนจริงๆ"นีออนเผลอยิ้มออกมาพร้อมกับสายตาที่เอ็นดู

นานแค่ไหนแล้วที่เขากลับมาแล้วเอเรียสยังไม่ยอมเรียกเขาว่าเฮียนะนานมากเลยจริงๆ

"กลับกับเฮียนะคะ"พูดจบนีออนก็ยตัวร่างบางขึ้นให้อยู่ในท่าเจ้าสาวก่อนที่ตัวเขาจะเดินออกไป

เช้าวันต่อมา

"กรี๊ดดด!คุณมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"เสียงกรี๊ดที่ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆต้องแสบหู

"เมื่อคืนหนูเมาเฮียเลยอุ้มหนุกลับมาไงคะ"เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอามือไปลูบที่หู

"เฮีย?"ร่างเล็กพูดกับตัวเองก่อนจะหันหน้าไปมองร่างสูงใหญ่

"เฮียลืมบอกต่อจากนี้เราต้องนอนด้วยกันนะคุณพ่อบอกมา"ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะจัดเสื้อผ้าของเขาให้เรียบร้อย

"ห้ะ?ได้ไงเรายังไม่แต่งงานกันไม่ได้สิ"

"ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วค่ะ"

"เจ้าแฝดไม่ยมแน่ๆเรียสจะไปฟ้องแฝด"

"เชิญเลยค่ะถ้าคิดว่าพ่จะกลัว"เสียงที่ไม่มีท่าทีกลัวเลยสักนิดถูกเอ่ยขึ้นมาก่อนจะหันไปมองเรียสที่นอนอยู่อีกครั้งและยิ้มให้

เป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าเชื่อว่ามาจากเขา นีออน เพราะนีออนไม่ใช่คนธรรมดาที่จะยิ้มได้ง่ายขนาดนี้...

.

.

.

Tbc.

จบตอนที่2แล้ววหวังว่าทุกคนจะถูกใจน้าาา