ตัวร้ายกลับมาทั้งทีพระเอกก็อย่าหลุด QC ได้ไหม
อีกโลก
<ภารกิจของคุณได้สิ้นสุดลงแล้ว>
<ยินดีสำหรับการรับบทเป็นตัวร้ายในเรื่อง จองจำวัยร้าย>
น.อ//ร่างเดิม
มันก็เสร็จสักที
ระบบ
ไงประสบความสำเร็จด้วยดีหรือเปล่า
ระบบ
พร้อมรับภารกิจไปโลกใหม่หรือยัง
น.อ//ร่างเดิม
เชี่ยเดี๋ยวก็มันไม่มีสุ่มไม่ใช่หรอ
น.อ//ร่างเดิม
เดี๋ยวๆกูจำได้ว่าโรคนั้นกูเคยไปแล้วนี่
ระบบ
ใช่เนื่องจากนายทำพลาดทำให้ยอดขายมันไม่ดีแถมยังเรตติ้งตกอีกต่างหาก
น.อ//ร่างเดิม
ก็พระเอกมันไม่ยอมหากับแฟนเลยนะสิจะให้ทำไงได้อุตส่าห์เล่นบทตัวร้ายแล้วแท้ๆ
ระบบ
นั่นแหละคุณจะได้มีโอกาสอีกครั้งหนึ่งในการกับไปแก้ไขเรื่องนี้ซะ
ระบบ
ถ้าทำไม่ได้จะถูกลบหายออกไปตลอดกาลเลยนะ
น.อ//ร่างเดิม
เฮ้ยแล้วที่สะสมมาทั้งหมดล่ะ
ระบบ
ผมว่าคุณคงรู้คำตอบอยู่แล้ว
ระบบ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อหรอกครับคุณชิน
ระบบ
ระบบแบบผมไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก
ระบบ
แต่ว่าถ้าคุณทำได้นะครั้งต่อไปคุณสามารถเลือกบทได้เลยว่าคุณจะเป็นตัวอะไร
น.อ//ร่างเดิม
จริงๆหรอ//ตาลุกวาว🤩
ระบบ
ของมันแน่อยู่แล้วแต่คุณต้องทำให้สำเร็จนะ เปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ทำให้เรตติ้งพุ่งขึ้น
ระบบ
คุณพร้อมที่จะไปหรือยัง
น.อ//ร่างเดิม
ก็ได้มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องไปสิ
ระบบ
OK ก่อนผมจะส่งคุณไปผมมีคำแนะนำแล้วกดเล็กๆน้อยๆจะให้คุณฟัง
โฮโลแกรมของเจ้าระบบ พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ด้วยท่าทีกระตือรือร้นและด้วยคำพูดสรรพยาต่อจากนั้น
ระบบ
ครั้งนี้คุณจะไม่ได้หลุดเข้าไปตอนโตแล้วนะ แต่คุณต้องเริ่มตั้งแต่ตอนคุณยังเป็นเด็ก วันที่พระเอกนั้นแต่เขามาเป็นลูกบุญธรรม ในบ้านของคุณ
ระบบ
จะเล่นนอกบทหรือตามเดิมของตัวร้ายก็แล้วแต่เลย
ระบบ
ขอแค่ให้เรตติ้งเลือดนี้เพิ่มขึ้ และทำให้ครบหลอดก็ถือว่าผ่านแล้ว
ระบบ
แต่อย่า ooc มากเกินไปล่ะ
น.อ//ร่างเดิม
เข้าใจแล้วนะ
ระบบ
คำเตือนสุดท้ายก่อนจากลาอย่าได้หลงรักตัวละครในเรื่องนี้เด็ดขาด เพราะว่าคุณคงไม่อยากจะเสียใจหลังจากได้ออกจากโลกนี้หรอกนะมันเป็นกฎเหล็กอยู่แล้ว
น.อ//ร่างเดิม
เออน่ากูไม่เคยเป็นอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
< คำตอบรับของคุณเป็นผลการประมวลผลสำเร็จคุณจะถูกส่งไปใน>
สิ้นสุดเวลานับเลขทุกอย่างก็ดับวูบหายไปในความมืด หลังจากผ่านไปไม่นานคุณก็รู้สึก ถึงเปลือกตาที่หนักอึ้งที่พยายามลืมเท่าไหร่มันก็ลืมไม่ขึ้น
เหมือนมันต้องการให้คุณปรับตัวก่อนที่จะเจออะไร
น.อ//เด็ก
อืม~// เอามือขยี้ตาตัวเอง
น.อ//เด็ก
โอ๊ยปวดหัวชะมัด//เอามือกุมศีรษะ
นานาจิ//คนรับใช้
ดิฉันจะมาเช็ดตัวให้คุณชายคะ
ประตูห้องนอนถูกเปิดออกอย่างช้าๆแสงจากด้านนอก เข้ามาภายในห้องที่มืดสนิท เพื่อนไม่เป็นการรบกวนคุณชาย
ลูกตาของเธอเปิดตัว สีหน้าดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทั้งอึ้งแล้วบอกไม่ถูก
นานาจิ//คนรับใช้
คุณชายคุณชายฟื้นแล้วค่ะ// ตะโกนลั่น
นานาจิ//คนรับใช้
คุณชายไม่เป็นไรใช่ไหมคะ
จากนั้นไม่นานเสียงสีเทาจำนวนมากก็เข้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนได้ยินชัดเลยล่ะ
เอมม่า//หญิงย่า
ชินหลานย่า//วิ่งเข้ามา
เอมม่า//หญิงย่า
หลานปลอดภัยแล้วนะ//กอด
ตัวประกอบ
ในที่สุดแกก็ฟื้นแล้ว
เอมม่า//หญิงย่า
นี่พูดกับหลานพูกดีๆกับหลานของฉันหน่อยสิ
เอมม่า//หญิงย่า
ดีแค่ไหนแล้วหลานชายแก้วหัวแหวนของฉันไม่เป็นอะไร
จอห์//คุณปู่
นั่นสินะคุณดีจริงๆดีมากแล้วล่ะที่ตกลงไปในน้ำแต่ไม่เป็นอะไรมาก
ตัวประกอบ
เออคุณแม่คุณพ่อครับ//พูดตะกุกตะกัก
เอมม่า//หญิงย่า
มีอะไรมีอะไรสำคัญมากกว่าหลานฉันหรอตอนนี้
ตัวประกอบ
คุณแม่จำผู้หญิงคนนั้นได้ไหมครับ
ตัวประกอบ
เพื่อนของผมสมัยม. ปลายที่ถูกไล่ออกจาก
เอมม่า//หญิงย่า
อ๋อผู้หญิงท้องก่อนวัยนั่นน่ะหรอ
ตัวประกอบ
คือตอนนี้เธอเสียแล้วอ่ะครับเธอเลยฝาก..
ตัวประกอบ
// ผายมือให้ดูข้างหลัง
ตัวประกอบ
เธอบอกผมว่าก่อนที่เธอจะตายให้ดูแลลูกของเธอด้วยนะครับ
เอมม่า//หญิงย่า
แล้วพ่อผมเด็กนั่นล่ะ//ตะโกน
เอมม่า//หญิงย่า
ทางนั้นบ้านก็รวยไม่ใช่หรอ
ตัวประกอบ
ชุดพอดีทางนั้นเขาไม่รับนะครับ เราก็ พ่อของเด็กคนนี้ก็มีคู่หมั้นแล้วก็แต่งงานไปแล้วครับ
ตัวประกอบ
ผมเลยรับเข้ามาอยู่ด้วยผมว่าแม่จะไม่ได้ว่าอะไรนะ
เอมม่า//หญิงย่า
แกนี่มัน...
จอห์//คุณปู่
ถ้าลูกจะรับเลี้ยงเขาพ่อไม่ติดหรอก//หันไปมอง
จอห์//คุณปู่
แต่ถือว่าเป็นหลานอีกคนแล้วกัน
เอมม่า//หญิงย่า
แต่ฉันไม่นับเด็ดขาด
ตัวประกอบ
นั่นแหละครับที่ผมจะมาบอก
ตัวประกอบ
ลูกออกไปก่อนนะ// นั่งลงคุยกับพระเอก
ตัวประกอบ
ฉันดีใจนะที่แกฝืน
เอมม่า//หญิงย่า
แกอย่าพูดกับหลานฉันแบบนี้แกเป็นพ่อคนนะ หัดดูแลลูกของตัวเองบ้างไม่ใช่ไม่กลับบ้านกลับช่อง
จอห์//คุณปู่
มันก็จริงอย่างที่แม่แกพูดนั่นแหละ
จอห์//คุณปู่
หัดทำตัวให้เป็นพ่อที่ดีบ้าง
ตัวประกอบ
ผมไปก่อนนะครับ//เดินออกไป
เอมม่า//หญิงย่า
หลานรักของย่าอย่าไปสนใจมันเลยนะ พ่อของแกก็เป็นอย่างนี้ตลอดแหละ
จอห์//คุณปู่
อย่าถือสาเขาเลยนะหลานพ่อของลูกน่ะมีความเครียด แล้วก็อาจจะแสดงความรักไม่เก่ง
เอมม่า//หญิงย่า
อย่างที่บอกไปไม่เป็นไรหรอกนะจ๊ะหลานย่า นอนหลับพักผ่อนเถอะหนูเหนื่อยมามากพอแล้ววันนี้
จอห์//คุณปู่
เอาเป็นว่านอนหลับพักผ่อนเถอะนะ
น.อ//เด็ก
ครับคุณปู่คุณย่า
เอมม่า//หญิงย่า
ดีมากเลยจ้ะ//ยิ้ม
จอห์//คุณปู่
โอเคงั้นพวกคุณปู่คุณย่าไปก่อนนะจ๊ะ
พอจบประโยค ประตูบานใหญ่ก็ถูกปิดอย่างเงียบเชียบเพื่อไม่ให้รบกวนคุณชายน้อย ผู้เป็นแฟนที่รักของคุณย่า
เด็กน้อยในตอนนี้ล้มตัวลงนอน ในหัวคิดเรื่องต่างๆ หรือว่าพรุ่งนี้ก็คงจะเกิดเรื่องอะไรที่มัน ไม่ดีหรือยังไงก็ไม่ทราบ
แต่ที่รู้รู้วันนี้เขาควรหลับพักผ่อนให้สบาย และไปรอรับชะตากรรมวันพรุ่งนี้ดีกว่า
น.อ//เด็ก
แค่เปิดบทแรกก็รู้สึกไมเกรนจะขึ้นแล้วกู
ผู้แต่ง
เรื่องเก่ายังไม่จบเรื่องใหม่มาอีกแล้ว
ผู้แต่ง
แต่ไม่ต้องห่วงหรอก แต่แต่จะพยายามแต่งให้มากที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้
ผู้แต่ง
คำแนะนำตัวละครเล็กๆน้อยๆ
ผู้แต่ง
นายเอกพยายามทำตัวร้ายๆ แต่กลับดูดีในสายตาพระเอกแบบงงๆ
จะร้ายก็ไม่ร้าย
ภายในห้องอาหารที่ทุกคนนั่งรวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารเช้า
ถึงมันจะน่าอึดอัดแต่ก็ไม่ได้มากพอขนาดนั้น
เอมม่า//หญิงย่า
เอ้าหลานย่ากินนี้เร็ว
จอห์//คุณปู่
ใช่ๆกินเยอะนะ
จอห์//คุณปู่
ใช่ๆหลานก็กินด้วยเลย
เอมม่า//หญิงย่า
อะไรจ้า//ยิ้ม
น.อ//เด็ก
ช่วยเอาให้หน่อยครับ
จบลงคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ส่วนเขาที่เป็นเด็กก็มีหน้าที่เล่น นั่นแหละมันไม่มีอะไรมาก
น.อ//เด็ก
(อยากออกไปเล่นข้างนอกจัง)
น.อ//เด็ก
ผมไปเล่นข้างนอกได้ไหม
หลังจากผ่านไปไม่นาน ที่สุดเขาก็มาถึงใต้ต้นไม้ที่มีชิงช้า ห้อยอยู่นั่นเอง
หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้ปีนขึ้นไปเล่นชิงช้าอันนั้น
แต่ก็รู้สึกเหมือนมีดวงตาคู่นึงมองมาอยู่ตลอดเวลา
ทำให้รู้สึกแปลกๆได้เหมือนกัน
อย่างงั้นไม่ทันก็ไม่เสียที่คุ้นเคยดังขึ้นมาเบาๆ แต่ก็พร้อมจะได้ยินอยู่
พ.อ//เด็ก
นี่ฉันขอเล่นด้วยฉันสิ....
หลังจากจบประโยคมันได้ไม่นาน สีหน้าพี่ดูเหมือนจะร้องไห้ก็ผุดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
ทำเอาผมสองจิดสองใจเลยทีเดียว
แต่ก็พยายามที่จะบอกตัวเองว่าเราเป็นตัวร้ายนะเราต้องตามบท แต่เพราะนี่เป็นพระเอกร่างเด็กหรือเปล่านะที่เรารู้สึกแบบนี้
น.อ//เด็ก
อย่าทำหน้าแบบนั้น
พ.อ//เด็ก
ได้//ยิ้มเล็กหน่อย
น.อ//เด็ก
อะแล้วแต่นายเลย//ลงมา
วาชิ//เพื่อนพ.อเด็ก
นี้นาย!!!
วาชิ//เพื่อนพ.อเด็ก
ทำอะไรเขาอะ!!!
ผู้แต่ง
มันอาจจะสั้นไปหน่อย
ผู้แต่ง
เพราะแบตก็ใกล้จะหมดแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
