***1พระเอก สัญชาติ:เกาหลี

ชื่อจอนจอง อายุแวม์ไพร์:1000ปี

อายุมนุษย์:17ปี

สถานะ:หล่อ‚รวย‚ใจดี‚ชาดิต‚พูดคำหยาบบางครั้ง

2นายเอก สัญชาติ:จีน

ชื่อ:เจิ้งหลิง อายุ:17ปี

สถานะ:พอดี‚ใจดี‚เข้ากับคนง่าย

3น้องชายพระเอก สัญชาติ:เกาหลี

ชื่อ:ยุนกิ อายุแวม์ไพร์:700ปี

อายุมนุษย์:15ปี ***นิสัย:นิ่งเงียบ‚ปากหมา‚ชาดิต

สถานะ:หล่อ‚รวย‚ใจดี

***4น้องชายนายเอก สัญชาติ:จีน

ชื่อ:ซางซิน อายุ:15ปี

นิสัย:ร่าเริง‚ใจดี สถานะ:พอดี‚ใจดี‚เข้ากับคนได้ง่าย

5พ่อพระเอก สัญชาติ:เกาหลื

ชื่อ:นัมจุน นิสัย:ปากหมา‚ใจดี

ไม่รู้ไม่ได้คิด555+

สถานะ:เดียวกันกับพระเอก

6แม่พระเอก สัญชาติ:จีน+เกาหลี

เป็นมนุษย์ ชื่อ:จัน

นิสัย:ใจดี..มากมาก

ส่วนอายุไม่รู้อีกแล้ว555+เพราะไม่ได้คิด

อันนี้ตอนที่1ของจริงละลืมบอกเลยว่ามีแค่ผู้แต่ง2คนนะคะ//ยิ้ม//

***ตอนที่1

***จอนจอง:มึงจะจ่ายหนี้กูมั้ย//***ถามพ่อเจิ้งหลิง//

พ่อหลิง:ข...ขะ...ขอเวลาอีกนิดนะครับ//***พูดเสียงสั่น//

ยุนกิ:ไม่!!กูให้เวลามึงมานานแล้ว

ยุนกิเหลือบไปเห็นเด็กชาย2คน

ยุนกิ:ท่านพี่เราเจอเด็ก2คนนั้นเอาไปดีมั้ย;-;

จอนจอง:อืมดีสิ;-;

พ่อหลิง:อย่าเอาลูกผมไปเลยครับ//กราบ//

จอนจองกับยุนกิไม่สนใจเดินไปอุ้มเจิ้งหลิงกับซางซิน

เจิ้งหลิง:นี่พวกคุณจะทำอะไรผมกับซางซินนะ!ปล่อยผมนะ//โกรธ//

จอนจอง:ก็กูจะจับพวกมึงไปทำเมียไง;-;!!!//มองเจิ้งหลิง//

ยุนกิ:ใช่!!!มาเป็นเมียกูเถอะ//มองซางซิน//

เจิ้งหลิง:ไม่เว้ย!//ทุบหน้าอกจอนจอง//

ซางซิน:ไม่!!ปล่อยผมนะ!พ่อช่วยผมด้วยผมไม่อยากไปกับพวกนี้อะ//โกรธ//

จอนจอง:หุบปาก!//ร่ายเวทย์// //ทั้ง2สลบไป//

พ่อหลิง:พ่อจอโทษพ่อช่วยพวกหนูไม่ได้จริงจริง//ร้องไห้//

ยุนกิ:เออ!!อย่างนี้สิ!!//ลูบหัวซางซิน//

จอนจอง:ปะเรากลับเมืองกัน

ณ เมืองแวม์ไพร์

นัมจุง:พวกมึงเอาอะไรมาเนี้ย;-;

จัน:ใช่!ลูกเอาใครมา!

จอนจอง+ยุนกิ:เอาลูกหนี้มาครับ

เจิ้งหลิง://สลืมสลือ// //ปี่ตา//

จัน:สงสัยจะตื่นแล้ว//เอาผ้าเช็ดหน้า เติ้งหลิงกับซางซิน//

ซานซิน:เอ๋...ที่นี่ที่ไหน?//สงสัย//

เจิ้งหลิง://ลืมตาขึ้น//ที่นี่ที่ไหนเนี้ย?//สงสัย//

จัน:บ้านน้าเองจ๊ะ ว่าแต่พวกหนูชื่ออะไรกัน//ถามเจิ้งหลิงกับซางซิน//

เจิ้งหลิง:เอิ่ม...ผ...ผะ...ผมชื่อเจิ้งหลิงครับ

ซางซิน:ผมชื่อซางซินครับ

จัน:ไม่ต้องกลัวน้านะ น้าชื่อจันนะ

จอนจอง:แม่ผมขอให้เจิ้งหลิงนอนกับผมได้มั้ย!

ยุนกิ:ผมด้วยแม่!

จัน:ไม่ได้!แม่จะให้เจิ้งหลิงกับซางซินนอนด้วยกัน

ยุนกิ:ทำไมอะ~~

จัน:เดี๋ยวพวกแก2คนจะทำอะไรพิเรนไง

จอนจอง:พ่อครับ...ช่วยกล่อมแม่ให้หน่อยครับ

นัมจุน:คงไม่ได้อะ

เจิ้งหลิง:เอิ่ม...//งง//ผมว่าผมอยากกลับบ้านไปหาพ่อผมดีกว่า//พูดไม่ได้คิด//

จอนจอง:ไม่!!ผมไม่ให้กลับ//อุ้มเจิ้งหลิงขึ้นห้อง//

เจิ้งหลิง:เห้ย!!คุณ...

ยุนกิ:คุณมากับผม//ลากเข้าห้อง//

ซางซิน:ไม่!คุณน้าจันช่วยผมด้วย!!

จัน:ยุนกิ!!ปล่อยซางซินนะ...

นัมจุน:คุณมานี่//ลากจันไปห้องอีกห้องนึ่ง//

ยุนกิ:คุณแม่ช่วยคุณไม่ได้แล้วเหละ!;-;

ซางซิน:ปล่อยผมนะ!//สบัดมือออกอย่างแรง//

ยุนกิ:มานี่!//ดึงแขนซองซินเข้ามากอด//

ซางซิน:เห้ย!!//สบัดแขนแรงๆ// //แต่ไม่ออก//

ยุนกิ:หึ้ย!!//ยุนกิได้จูบปากซางซินอย่างแรง//หุบปากชักทีนะ//จูบต่อ//

ซางซิน://ตัวแข็ง//ด...ดะ...เดี๋ยวนะ!!คุณมีเคี้ยวนิ?//สงสัย//

ยุนกิ:อืม~~~เลือดของคุณหวานดีจริงจริงนะ;-;ผมขออีกนะ

ซางซิน:ไม่เว้ย//พลักออกอย่างแรง// //วิ่ง//ทางตันนี่หว่า!!

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะจุ๊ปๆ

ยุนกิได้วาบไปตัดหน้าของอีกคนและได้จับอีกคนหันหน้าเข้าหาตัวเอง

ยุนกิ:พูดดีๆไม่ฟังใช่มั้ย!งั้นดี//ยุนกิได้ฟังเคี้ยวไปในคอ//

ซางซิน:อึก...ผมเจ็บนะ//ร้องไห้//

ยุนกิ:ผมขอโทษนะ//ดูดเลือดต่อ//

ซางซิน:ยังจะดูดต่ออีกหรอ!!อึก...//หมดเสียงไป// //สลบ//

ยุนกิ:เฮ้ย!!!//เขย่าตัว// ผมขอโทษ! //ยุนกิได้พาซางซินไปพักอยู่ในห้องตัวเอง//0

ยุนกิ:ผมขอโทษนะ!//ลูบหัว//

ซางซิน://ลืมตา// อะไรนิ? //สงสัย//

ยุนกิ:คุณฟื้นแล้ว//พยุงตัวซางซินขึ้น//

ซางซิน:คุณจะทำอะไร?//หลบ//

ยุนกิ:ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก//ลูบหัว//

ซางซิน:อืม...//ไม่ทำอะไรก็ดีเหละ//

ยุนกิ:แต่...คุณต้องให้ผมทำอันนั้น...//มองทั่วร่างกายซางซิน//

ซางซิน:ไม่!!!//คลานหนี//

ยุนกิ:เอิ่ม...จะหนีไปไหน//จับขา//

ซางซิน:เห้ย!!อย่าจับขาผม//สบัด//

ยุนกิ:มีแรงแค่นี้หรอ//คร่อมตัวอีกคน//

ซางซิน:เห้ย!ออกไปนะครับ!

ยุนกิ:ไม่....ผมไม่ออก//จูบอีกคน+มีเลียไปตามตัวซางซิน//

ซางซิน:อ่า~~~ปล่อยผมไปนะครับ!//หน้าเเดงกลํา//

ยุนกิ:โอ้ย....ไม่อ่ะ//ถอดเสื้ออีกคน//

ซางซิน://จับเเขนยุนกิ//ไม่!!อย่าถอดเสื้อผมนะครับ

ยุนกิ:โอ้ว....เด็กน้อย//มือยุนกิจับเเขน2ข้างของซางซินและอีกมือถอะเสื้อซางซินและเสื้อของตัวเองจนหมด//

ซางซิน:เห้ย!!ไม่ได้นะ!

ยุนกิ:ได้สิ//จูบอีกคน//

ซางซิน:อึก...อือๆปล่อยผมนะ//เสียงในลำคอ//

ยุนกิ://จูบต่อไม่สนใจ// //พร้อมกับจับขาอ่อน//

ซางซิน:อ่า~~~อย่าทำผมเลยนะ//เสียงในลำคอ//

ยุนกิ:คงจะไม่ได้! //กระซิบ// เพราะตอนนี้ผมเงี่ยนอยู่นะสิ //จับขาซางซินเเยกออก//

ซางซิน:ไม่!ปล่อยผมนะ

ยุนกิไม่ฟังได้แต่เอาอันนั้นเข้าไปเลยเเละเริ่มบทรัก

ซางซิน:อึก...ม...มะ...ไม่นะ....อ๊า~~~//เสียวมากๆ//

ยุนกิ:โอ้ว~~ที่รักเธอเสียงดีมากๆ

ซางซิน:อ่า~อ๊า~ //เป่าหูของอีกคน// ทำอะไรลงไปเนี้ย! //พูดในใจ//

ยุนกิ:คืนนี้มึงไม่ได้นอนเเน่ๆ

ซางซิน:ห๊า~~~ //ตกใจ//

ยุนกิ:ตามนั้นนะครับบ //ยิ้มเเบบได้ใจ//

ซางซิน:ไม่เอาาาา!

ยุนกิ:เอา...ถ้าไม่เอากูทำมึงทั้งเดือนเเน่...เลือกเอานะ

ซางซิน:ผมไม่เอาทั้งเดือนก็ได้ครับผมเอาทั้งคืนก็ได้ครับ

ยุนกิ:ดี...ดีมาก //ยุนกิได้ลูบตัวอีกคน//

ซางซิน:อ่า~หือ~

ยุนกิ:ทำไม!...ทำไมนะ!ร่างกายคุณถึงได้สวยขนาดนี้ //ดูดทั่วร่างกาย//

ซางซิน:หือ~~~ //หน้าแดงกลํา//

ยุนกิ:ผมขอนะ! //ใส่เข้าไปในรำตัวของอีกคน//

ซางซิน:หะ...ห๊ะ!อึก...อ๊า~~~

ยุนกิ:อ๊าก~อึก~อ้า~~~

ตัดไปวันรุ่งขึ้น

ซางซิน:หือ //เหนื่อย// //จนลุกไม่ขึ้น//

ซางซิน://ลุกขึ้น// //ล้ม// โอ้ย!เจ็บจังฟร่ะ! //หันหน้าไปข้างหลัง// คงไม่ได้ยินหรอกมั้ง! //คลานออกไป//

โปรดติดตามตอนต่อไป:)

ยุนกิ:หือ~~เอ้าจะไปไหนเนี่ย[มองลงไปดูที่พื้น]

ซางซิน:[หันหน้า]อ้าวตื่นแลีวหรอครับ![ตกใจ]

ยุนกิ:ครับ...แล้วจะไปไหน

ซางซิน:เอิ่ม...ไปหาพี่ชายผม

ยุนกิ:ทำไมไม่มาบอกผม...เฮ้อ~~[เดินไปอุ้มอีกคนขึ้นมานอนเตียง]

ซางซิน:ผมเห็นคุณนอนอยู่เลยไม่กล้ารบกวนคุณ

ยุนกิ:แต่ตอนนี้คุณไปไหนไม่ได้ไง[วางลงเตียง]

ซางซิน:อืม[พลิกตัว]

ยุนกิ:ทำไมพบิกตัวหนีผมละ!โกรธผมหรอ?

ซางซิน:ป่าว

ยุนกิ:ผมขอโทษนะที่ทำคุณแรง

ซางซิน:ไม่เป็นไรครับ![ฝืนยิ้ม]

ยุนกิ:ถ้าคุณไม่บอกความจริง....ผมก็จะไม่พาคุณไปหาพี่คุณนะ

ซางซิน:ป่าวครับ!ผมไม่ได้โกรธคุณ[โกหก]

ยุนกิ:ผมรู้นะว่าคุณโกหกผม[ยิ้มร้าย][คร่อมตัวซางซิน]

ซางซิน:คุณ...จะทำอะไรนะ![ตกใจ]

ยุนกิ:หึ...คุณโกหกผมก่อนนะครับ![โกรธ]เดี๋ยวผมบอกว่าผมจะทำอะไร[ยิ้มร้าย]

ซางซิน:คุณจะทำอะไรผม!บอกผมมานะ!

ยุนกิ:ทำเหมือนเมื่อคืนไงครับ![ยิ้มร้าย]

ซางซิน:ไม่!ผมไม่ให้ทำ![พลักตัวยุนกิแต่พลักไม่ออก]

ยุนกิ:ไม่ครับ!คุณทำผมโกรธเองนะครับ[แยกขาของซางซินออก]

ซางซิน:คุณ!ปล่อยผมนะครับ![จะปิดขาตัวเองแต่ปิดไม่ได้]

ยุนกิ:ผมขอโทษด้วยนะ![โกรธมากๆ][เสียบเข้าไปในตัวซางซิน]

ซางซิน:ทำไมคุณ!ไม่ฟังผมเลย!อ่า~~~[ร้องไห้]

ยุนกิ:ผมไม่ขอบคนร้องไห้นะครับ![ทำแรงยิ่งขึ้น]

ซางซิน:มันจะ!อ่า~~~ระ...ระ...แรงเกินไปแล้วนะครับ![นํ้าตายังไหลอยู่]

ยุนกิ:[ไม่ฟังคำพูดซางซิน][และเสียบแรงขึ้นเลือยๆ]

ซางซิน:อ่า~อ๊า~ผะ...ผะ...ผมไม่ไหวแล้วครับ[ตาลอย]

ยุนกิ:โอ้ว~~ที่รักึุณไม่ไหวแล้วหรอครับ![ยิ้มร้าย][ทำแรงขึ้น]

ซางซิน:อ่า~[ตาลอย]อ๊า~อ่า~~~[ยิ้ม]

ยุนกิ:โอ้ว~~ที่รัก!ยิ้มแล้วหรอครับ![ทำต่อ]

ซางซิน:อืม!อ่า~~~[เริ่มชอบ][หน้าแดง]

ยุนกิ:โอ้ว~แฮ็กๆที่รัก!ผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์แล้วนะครับ![สนุก]

ซางซิน:ครับ!อ่า~อ๊า~[หน้าแดง]

ยุนกิ:โอ้ว~ที่รักผะ...ผะ...ผมแตกแล้วนะครับ!อ๊า~[หน้าแดง]

ซางซิน:อ่า~~~[กัดคอยุนกิ][หน้าแดง]รักนะครับ![เสียงแหบพร่า][สลบไป]

ยุนกิ:ครับ~~~ที่รัก[เสียงแหบพร่า][สลบ][ทับร่างกายซางซิน]

ผ่านไป1ชั่วโมงยุนกิตื่นก่อนซางซินและยุนกิไปอาบนํ้า![เสียงนํ้า]ซ่าซ่า

ซางซิน:หืออือ[ลืมตา][ลุกขึ้น][เดิน][ล้ม][เสียงดังตุบ]โอ้ยจะล้มทำไมเนี้ย!

ยุนกิ:[เดินออกมาจากห้องนํ้า][เหลือบไปเห็นซางซินล้ม]เฮ้อ~~~ครั้งที่2แล้วนะครับ!ซางซิน[เดิน][เจ้าไปอุ้มซางซิน]จะอาบนํ้าหรอครับ!

ซางซิน:ใช่!!ทำไมครับ!

ยุนกิ:ให้ผมอาบให้มั้ยครับ![คิดอยู่คนเดียว]

ซางซิน:ได้ครับ!แต่ห้ามทำผมแล้วนะครับ!ผมจะไม่ไหวเอา!

ยุนกิ:ครับๆ

อาบนํ้าให้ซางซินเสร็จแล้วแล้วก็ไปแต่งตัวให้ซางซินและเจิ้งหลิงมาเรียก

เจิ้งหลิง:ซางซินกับคุณยุนกิมากินข้าวได้แล้วครับ!

ซางซิน+ยุนกิ:ครับๆ!

โปรดติดตามตอนต่อไปตอนนี้ผู้เขียนนิ้วล็อก