ในวันปกติในวันทีทองฟ้าแจมใส

ฉันคึอ:ลินเป็นผู้หญิงทำมะดากับชีวิดทำมะดา

  แต่ฉันไม่เคยมีความรักเลยใช่แล้วฉันไม่เคยรู้จัก กับว่ารักมาก่อนเลย

  แต่ก็อยากลองมีรักกับเขาบาง.

ในวันนั้นก็เลยตัดสินใจลองไปหาในสึต้างๆ

มีแม่หมอผู้ทำนายปฏิหาริย์แห่งรัก ถึงฉันจะ

     ไม่ค่อยเชึ่อก็เถอะ

แต่ฉันได้ยินว่าได้มีคนสมหวังมาตั้งมากมายแล้วฉัน

ก็ย่างลองสักครั้งหนี่งเพื่อจะสมหวัง

  ในความรักกับเขาบ้าง

ฉันได้ไปหาแม่หมอผู้ทำนายปฏิหาริย์แห่งรัก

เธอก็ได้พูดว่า

แม่หมอ:สวัสดีจะแม่หนูลินไช่ไหม?จ็ะ

ลิน: เออค่ะ

แม่หมอ: แม่หมูมาที่นี้จะให้ฉันทำนายเรี่อง

อะไรเหรอจ็ะ

ลิน: หนูอยากให้คุณทำเรื่องความรักให้หน่อยค่ะ

แม่หมอ: ฮะฮาฮา! ความรักความรักเป็นสิ่งที่สวย

งามแต่ก็สามาตทำร้ายเราได้เช่นกัน

หนูจะได้พบทางเลือกอยู่2ทางคึอ หนูจะพบรักแท้

อันเป็นนิรันดร์ และ หนูจะได้พบกับจุดสี้นสุดของ

ความรัก.

แต่หนูจะได้พบกับรักแท้แน่นอนจ็ะ

ลิน: และหนูจะรู้ได้ยังว่าเขาใครหรอคะ

แม่หมอ: ฉันยังให้คำตอบหนูไม่ได้จ็ะ

แต่โชดชะตาจะนำพาให้หนูได้พบกับรักแท้.

ลิน: หนูขอบคุณ คุณมากๆ เลย นะค่ะที่ทำนาย

เรื่องความรักให้หนูนะค่ะ.

แม่หมอ: ไม่เป็นไรจ็ะฉันยินดี และ อย่าลึมละว่า

ไม่มีใครหนีโชดชะตาได้ถึงจะยากรำบากเท่าไร

ก็ไม่สามาตหนีพ้น.

ลิน: ค่ะหนูจะจำไว้.

หลังจากนั้นฉันก็ได้กลับบ้าน และ นั่งคือทบทวน

กับสิ่งที่แม่หมอได้พูดไป

ลิน: ไม่มีไครหนีโชดชะตาพ้นนั้นหรอ?

แต่ฉันก็หวังว่าจะได้พบรักแท้เหมือนที่แม่หมอได้

พูด. ฉันก็ยังกลัวว่าความรักมันจะมากลับทำร้าย

หัวใจให้แตกร้าว.วันนี้เหนื่อยมามากแล้วเลิกคิด

ได้แล้วมาอยู่ในโลกความเป็นจริงก่อน.บางที่เรื่อง

ที่แม่หมอเล่าไปอาดจะไม่เกิดขึ้นก็ยังไงมันก็เป็น

เพีองคำทำนายนั้นไม่คิดอะไรให้มากเลย.

แม่ลิน: ลินกินข้าวได้แล้ว!

ลิน: ค่ะ!เดี๋ยวหนูลงไป.

แม่ลิน: ลงมาเร็วๆเดี๋ยวข่าวก็เย็นหมดหรอก

ลิน:ค่ะ. ลงมาแล้ว.

แม่ลิน: วันนี้แม่ทำผัดกระเพราที่หนูชอบด้วยนะ

ลิน: เออ!หนูรักแม่จังเลย.แม่ของหนูน่ารักที่สุดเลย

นี่นี่แม่!แม่เคยเชื่อโชดชะตาไหมค่ะ

แม่ลิน: แม่ก็เชื่ออยู่นะ.แต่แกนั้นถามแม่ทำไม?

หรึอว่าาา.

ลิน:ไม่ไช่ยังนั้นพูดมาเถอะ!หนูรู้น่ะน่าาา.

แม่ลิน: เอาเอา.ก็ได้ก็ได้.โชดชะตาคิดสิ่งที่

สิ่งที่คาดเดาไม่ได้ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่

ทุกคนต่างก็มีโชดชะตาของตนเองไม่ว่าดีหรอร้าย.

หลังจากที่ได้ฝังแม่พูดมามันก็เป็นเรื่องจริงน่ะ

แต่ยังก็เถอะฉันนี่มันก็ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ก็เป็นวันใหม่แต่ฉันก็ยังหวังว่ารักได้พบกับรักแท้อีกสักวัน

ในตอนเช้าในวันต่อมา

ลิน: เช้าแล้อหรอนี้. ขออีก 1นาที.

แม่ลิน:ลิน8โมงแล้อ

ลิน: หาาา!8โมงแล้วหรอ!สายแล้อสายแล้อ!

แม่ลิน:เอา.ไม่กินข่าวหรอ?

ลิน: เออ.ไม่ค่ะ.หนูสายแล้ว!.ไม่นาตึ่นสายเลยเรา.

ขอทางหน่อยค่ะ!ขอทางหน่อย!โอย!

(?): คุณเป็นอะไรไหม่ครับ.

ลิน: เออ.ไม่เป็นไรค่ะ.เออ.ฉันไปแล้วฉันสาย และ

ขอบคุฌนะ.เฮย.มาทันเวลาพอดี.

(?): ขอทางหน่อยครับ.

ลิน:เอา!คุณนี้.คุณทำงานอยู่ และ ฉันขอโทษนะ

ที่ชนคุณเมึ่อกิ๊.

(?): อ็.ไม่ไรครับ. และ คุณชื่ออะไร?

ลิน: ลินค่ะ. และ คุณล้ะ?

(?): อ็.ผนชื่น ตาน ครับ.ยินดีที่ได้รู้จักครับ.

ลิน: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ.

ตาน: ผนต้องไปแล้ว และ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะครับ.

ลิน: ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นนั้นค่ะ.

เนย: นี่แก! หายไปไหมมาเนี่ย.

ลิน: พอดียุ่งๆนิดหน่อยนะ.

เนย: เออ! เมื่อกิแกคุยกับคนที่ยายมาใหม่หรอ.

ลิน: เออ. ฉันก็ไม่รู้ และ แกรู้ได้ยังไง?

เนย: พอดีตอนเช้านะ.ฉันได้ยินเขาคุยกันนะ.

ว่าจะมีพนักงามคนใหม่ยายเข้ามานะ.แต่เขาหลอ

มากใช่ไหม.

ลิน: เออ.ก็ยังงันนะ.

☀️(ถึงเวลาพักเที่ยง)☀️

เนย: เหอ. ถึงเวลาพักแล้ว.เหนื่อยจริงๆเลยนะ

แล้วก็หิวข้าวแล้วสิ.นี่ลินไปข้าวกันเถอะ.

ลิน:เออ.หิวพอดีเลย.ไปกินข้าวกันเถอะ.

เนย: มาถึงร้านแล้ว.นี่แกที่ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ

ฉันมากินที่ร้านนี้บ่อยๆ

ลิน: นั้นหรอ.ลวงกินดูสิ.อึม! อร่อยมากเลย

เนย: ฉันบอกแล้วว่าแกต้องติดใจแน่ๆ

ตาน: สวัสดีครับ.ลิน และ สวัสดีครับคุณ?

เนย: เนยค่ะ. นี้คุณกับลินหรอ? ฉันคุณคุยกับลินตอนเช้านะ.

ตาน: ผนพึงจะลินเมื่อเช้า ถ้างั้นพวกเรามารู้จักกันไว้นะ.

เนย: เออ.อย่าทิ้งกันล่ะ.ฉันรู้ว่านายหักหลังเราล่ะก็

ฉันคงบอกว่า นายนะคงไม่สวย.

ตาน: แนนอนสิ.ใช่ไหมลิน.

ลิน: ใช่สิ!ถ้านั้นนายจะเป็นมาเป็นเพื่อนกับเราดีไหม!

ตาน: ตกลงตามนั้น.

ลิน:หมดเวลาพักแล้ว.ถ้างันเรากลับไปที่ office

กันดีกว่า.ตานนายจะกลับเราไหม.

ตาน: ไม่เป็นไร.พวกคุณกลับไปก่อนเลย.

เดี๋ยวผนตามไป.

ลิน: เออ.เออ. ถ้าเรากลับก่อนนะ.

เนย: นี้แกฉันเห็นนะว่าแกแอบมองเขาอยู่นะ

ลิน: เปล่านะ. ฉันไม่ได้แอบมองเขา.

เนย: นั้นหรอ.ฉันคิดว่าเขาก็ใจแกเหมือนกันนี้.

ดูสิ! ดูสิ! หน้าแดงเป็นมะเขือเทดเลย 555!

ลิน: หนอยแน่แก.เลิกพูดได้แล้ว.รีบไปที่

office ได้แล้ว.เดียวก็ทันหลอก.

เนย: จาจา! คุณนายลิน.

🌆 (ถึงเวลาเลิกงาม)🌆

ลิน: เหยยย!งามเสร็จแล้ว

เนย: ฉันก็เสร็จแล้วเหมือนกัน.

อืม!ถ้านั้นเรากลับดีไหม.ถ้าฉันจะไปส่งแกเอง.

📱[เสียงโทรศัพท์ เนย]📱

ฮาโหล ว่าไงค่ะ.อาไหลนะ แม่ป่อยรอ

ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงบาล.ค่ะ.ค่ะเดื๋ยวหนูไปค่ะ.

เออนี่แกฉันต้องรีบไปแล้ว.พอดีแม่ฉันป่วยนะ

ฉันขอโทษจริงๆนะ.

ลิน: ไม่เป็นไรแก.ขี่แท็กซี่ไปเองก็ได้.

เนย: ถ้านั้นฉันไปก่อนนะ.

ลิน: เฮยย.สุดท้ายก็ต้องยืนรอแท็กซี่.

ตาน: ยืนรอใครอยู่ครับ.

ลิน:เอ๋!

ตาน: ยึนรอใครอยู่ครับ.

ลิน: เอะ! คุณยังไม่กลับอึกหรอ.

ตาน: พอดีอ่าผมจะกลับอยู่พอดี และ คุณล่ะยังไม่

กลับอีกหรอ.

ลิน: ฉันยังรอแท็กซี อยู่น่ะ.เอะ!

ตาน:ดูเหมือนว่าฝนจะตกแล้วผมไปส่งคุณได้น่ะ

ลิน: ไม่เป็นไรหลอก.ฉันจะยึนรอแท็กซี.นาย

กลับไปเถอะ.

ตาน: ไม่เป็นไรครับ.ผนยินดีครับ.

ลิน: ถ้านายไม่ว่าอะไรแล้วฉันได้กลับกับนายก็ได้.

🚗ในระหว่างที่กำลังกลับ🌃

ตาน: บ้านคุณอยู่ที่ไหนหรอ.

ลิน: ฉันอยู่ที่ย่ามนี้.

ตาน: บ้านคุณอยู่ย่านนี้จรีงๆหรอ.บ้านผนก็อยู่

ย่านนี้เหมือนกัน.ไว้วันหลังผนจะมารับคุณ

ก็แล้วกันน่ะ.

ลิน: ไม่เป็นไรฉันไปเองได้นายไม่ต้องลำบาก

ขนาดนี้ก็ได้.

ตาน: ไม่เป็นไรครับ.ผนไม่ลำบากหลอก.บ้านคุณ

อยู่แถวนี้ใช่ไหมครับ.

ลิน:ใช่ค่ะ. ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง.

ตาน:เป็นไรครับ. ผนเต็มใจ.ถ้านั้นผมไปก่อนน่ระ ครับ.

แม่ลิน: นี่.ใครมาส่ง.

ลิน: อ๋อ! เพื่อนมาส่งนะ.

แม่ลิน: หรอ.หรือว่าเป็น...

ลิน:ไรสาระน่ะแม่เขาเพื่อนหนูไม่ใช่แฟน.

แม่ลิน: เหรอ.ไว้วันหลังชวนเขามากินข้าวด้วยสิ

ลิน: ค่ะไว้คราวหลังหนูจะสวนเขามาน่ะค่ะ.เออ!

แม่พ่อหยังไม่กลับมาอีกหรอ.

แม่ลิน: อีกไม่นานพ่อก็กลับแล้ว.นั้นไงพ่อ

กลับมาแล้ว.

พ่อลิน: อ้าว.ลินกลับมาแล้อเหรอนี้ลูกพ่อ.

ลิน:พ่อค่ะหนูคิดถึงพ่อจังเลย.ไปเยี่ยมญาติ

มาเหนี่อยไหมคะ.

แม่ลิน:อ้าว.นี้คุณมากินข้าวก่อนเร็วสิ.เดี๋ยวข้าว

ก็เย็นหมดหลอก.

พ่อลิน:จ้าจ้า.ที่รักผมจะกินให้หมดเลยจ้า!

แม่ลิน:จ้าาา!กินให้หมดตามที่พูดด้วยนะ.

อ้าว.อิ่มแล้วเหรอลูก.

ลิน: ค่ะหนูอิ่มแล้ว.เดี๋ยวถ้าพ่อกับแม่กินเสร็จแล้ว.

หนูจะล้างจานเองน่ะค่ะ.

[หลังจากล้างจานเสร็จ]

ลิน: เฮยยย!ล้างเสร็จ.เดี๋ยวก็ต้องอาบน้ำแล้วและ

เข้านอนแล้อสิ [ไม่เป็นไรครับผมยินดี] เฮย!ฉันคิด

อะไรอยู่เนย.สงสัยคงจะเหนื่อยมาก.รีบอาบน้ำดีกว่า

[หลังจากอาบน้ำเสร็จ]

ลิน: เฮยย! สบายตัวจังได้อาบน้ำแล้ว.

📧 [ เสียงข้อความ]📧

ตาน: คุณว่างไหมครับ.

ลิน: ว่างค่ะ.

ตาน: คุณกินแล้วยัง?

ลิน: กินแล้วค่ะ และ ล่ะ.

ตาน: ยังเลยครับพอดียุ่งนิดหน่อยน่ะครับ.

และ คุณล่ะผมคิดว่าตอนนี้คุณก็น่าจะเข้านอนแล้ว

เพาะดึกแล้วใช่ไหม่ครับ.

ลิน: ฉันกำลังจะนอนอยู่พอดี.

ตาน: ถ้านั้นผมไม่รบกวนครับราตรีสวัสดิ์นะครับ.

[หลังจากอ่านข้อความเสร็จแล้ว]

ลิน: ทำไมฉันต้องเขินด้วยหรือว่าฉัน...ไม่ไม่น่ะ

ลินเขาเป็นแค่เพือนรีบนอนดีกว่า.

☀️[เช้าต่อมา]☀️

ลิน: เฮยยย! เช้าแล้อเหรอเนย.

🧼🛁[หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ]👚🥿

ลิน: แม่ค่ะ.ข้าวเสร็จหรือยังค่ะ.

แม่ลิน: เสร็จแล้วจ่ะรีบลงมากินเร็วเข้า.

พ่อลิน: อ้าว.ลินทำไมวันนี้ตึ่นเช้าจังเลย.

มามา.กินข้าวเร็วเข้า.

ลิน:ค่ะค่ะ.ลงมาแล้ว.แม่มากินด้วยกันสิ.

แม่ลิน: ไม่แม่ยังหิว.

[หลังจากกินข้าวเสร็จ]

ลิน: แม่พ่อ. หนูไปทำงามก่อนน่ะ

ตาน: วันนี้ตึ่นเช้าจังเลยน่ะครับ.

ลิน:นี้คุณมารับฉันทำไม.

แม่ลิน: อ้าว.นี้นี้พ่อ.เด็กหนุ่มคนนั้นไง.

ฉันเล่าไปเมึ่อวาน.

ตาน: จะขึ้นมาไหม่ครับ.

ลิน: ถ้านั้นก็ได้ค่ะ.