เงาในรอยยิ้ม..
เงาสะทอนในหน้าต่าง
บ้านเลขที่ 14/5 ตั้งอยู่ริมสุดของถนนคอนกรีตแคบ ๆ ในหมู่บ้านที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง สกา อายุ 17 ปี ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงเคาะหน้าต่างเบา ๆ ยามเช้า แสงอาทิตย์สาดเข้ามาผ่านม่านผืนเก่าที่พ่อเขายังไม่ยอมเปลี่ยน
เขาพึมพำ พลางลุกไปดูนอกหน้าต่าง แต่ไม่พบใคร มีเพียงรอยฝ่ามือเล็ก ๆ สีจางบนกระจก
เขาเดินไปในครัว เจอพ่อกำลังนั่งจิบกาแฟ ท่าทางปกติดี
พ่อ
“เมื่อคืนหลับสนิทมั้ยลูก?”
พ่อถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
สกา น.อ
“ก็...เกือบสนิทนะครับ
สกายิ้ม แต่ในใจยังไม่ลืมรอยฝ่ามือนั่น
ระหว่างทางไปโรงเรียน เพื่อนของสกา – ชื่อ “ปาล์ม” เล่าให้ฟังถึงข่าวคนหายอีกแล้วในละแวกใกล้
ปาล์ม เพื่อน น.อ.
“รายที่สามในเดือนนี้ละมั้ง” ปาล์มว่า “แกรู้ป่ะ? คนหายก่อนหน้าคือคนที่อยู่ตรงข้ามบ้านแกเลยนะ
สกาเงียบ ไม่พูดอะไร แต่เริ่มรู้สึกหนาวสั่นในใจอย่างประหลาด
เขาไม่รู้เลยว่า ชีวิตธรรมดา ๆ ของเขา กำลังถูกใครบางคนจับตามองอยู่…
ใครบางคนที่ไม่ใช่แค่ “ฆาตกร”
แต่คือใครบางคนที่ “รู้จักเขาดีกว่าตัวเขาเอง”
ของขวัญในล็อกเกอร์..
เสียงกริ่งดังขึ้นเมื่อเข้าสู่คาบเช้า เด็กนักเรียนทยอยกันเข้าห้องเรียน แต่สกากลับยืนนิ่งอยู่ที่หน้าล็อกเกอร์ของตัวเอง
เขาเพิ่งไขกุญแจเปิดล็อกเกอร์เท่านั้น... แล้วสิ่งแปลกประหลาดก็ปรากฏ
ในนั้นไม่มีหนังสือเรียน
ไม่มีของส่วนตัว
มีเพียง “กล่องไม้ขนาดเล็ก” วางอยู่กลางล็อกเกอร์ ราวกับมีคนจงใจวางไว้อย่างประณีต
กล่องถูกมัดด้วยโบว์สีแดงเลือด มีป้ายแขวนไว้ด้านหน้า
บนป้ายเขียนด้วยลายมือหวัด ๆ ที่ดูเหมือนตั้งใจให้คนอ่านไม่สบายใจ...
> "ของที่เธอลืมไว้ในอดีต"
มือของสกาสั่นเล็กน้อย เขาหันซ้ายขวา... ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครเห็น
เขาค่อย ๆ แกะโบว์และเปิดกล่อง...
สิ่งที่อยู่ข้างในคือ
“ตุ๊กตาไม้ตัวเล็ก ๆ” — มีลักษณะเหมือนคนกำลังนั่งคุกเข่าร้องไห้
แต่ที่หน้าของตุ๊กตา ถูก “แทงตา” ด้วยตะปูเล็ก ๆ สองข้าง
พร้อมกระดาษแผ่นหนึ่งใต้ตุ๊กตา...
บนกระดาษเขียนว่า:
> “ดวงตาคู่นั้นเฝ้ามองเธอมานาน... แต่อีกไม่นาน มันจะมองไม่เห็นอะไรอีกเลย”
สกากำกระดาษแน่น หัวใจเต้นแรง เขาไม่รู้ว่าเป็นแค่เรื่องแกล้งเล่น หรือเป็นอะไรที่มากกว่านั้น
แต่ความรู้สึกในอกมันบอกชัดเจน...
นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
🎞️ ฉากแฟลชแบ็ก: "เสียงสุดท้ายของแม่"
คืนนั้น สกาฝันเห็นเหตุการณ์ในอดีต...
เขาอายุเพียง 7 ขวบ แม่กำลังกอดเขาแน่น ท่ามกลางเสียงฝนตกกระหน่ำ
เธอพูดประโยคหนึ่งที่เขาจำไม่ได้ในตอนนั้น แต่ในฝันมันชัดเจนมาก
> "ถ้าวันหนึ่งมีคนมาถามถึงฉัน... อย่าพูดกับเขา อย่ามองตาเขา... เพราะเขาจะเอาทุกอย่างไปจากลูก
ปาล์ม เพื่อน น.อ.
//เอือมมือไปปลูกสกา//
เขาสะดุ้งตื่น พร้อมเหงื่อที่เต็มตัว และความกลัวที่ยังไม่จางหาย
สกา น.อ
ฮึก//ฉันฝันแบบนั้นคืนนั้นอีกแล้วและในห้องเรียนเนี้ยนะ..?
วันต่อมา สกาไปถามฝ่ายปกครองว่าใครเข้าใกล้ล็อกเกอร์เขา
แต่ไม่มีใครเห็นอะไร
กล้องวงจรปิดบริเวณนั้น... "ถูกถอดออกชั่วคราวเพื่อซ่อม"
ตอนที่เขากำลังจะเดินกลับบ้าน เขาหยุดที่หน้าอาคารเก่า — ที่ไม่มีใครใช้มานานแล้ว
หน้าต่างบานหนึ่งค่อย ๆ เลื่อนเปิดเอง...
ภายในเงามืดนั้น มีแค่ “แสงไฟแวบหนึ่ง” จากบางอย่างคล้ายไฟแช็ก
และ...
มีเสียงแผ่วเบาเหมือนคนพึมพำชื่อของเขา... “สกา…”
ดอกไม้ในความมืด...
หลังจากเหตุการณ์หน้าต่างอาคารเก่า สกาเริ่มระแวง
เขาไม่กล้าบอกพ่อ เพราะกลัวจะถูกหาว่าคิดมาก
แต่ความรู้สึกเหมือนถูกเฝ้ามองยังคงอยู่…และมันชัดขึ้นทุกวัน
สกา น.อ
ฉันรู้สึกแปลกเหมือนมีคนมองฉันอยู่..
สกา น.อ
//มองรอบๆแตาเอะทำไมวันนี้ปาล์มไม่มานะ
แม็กนัส พ.อ (มั้ง)
//มองไม่ละสายตา
โต๊ะของเขาในห้องเรียน — มีกระดาษพับวางไว้อย่างแนบเนียน
เขาเปิดออกดูด้วยหัวใจเต้นแรง
ข้างในมีเพียงคำสั้น ๆ
"ฉันไม่ชอบเวลาคนอื่นอยู่ใกล้เธอเลย
แม็กนัส พ.อ (มั้ง)
//ในใจ อ่านแล้วสินะ //ทำตัวไม่ไห้มีพิรุธ
เขารีบหันมองรอบห้อง แต่ไม่มีใครแสดงพิรุธ
กระดาษถูกพับเรียบร้อย... ไม่มีลายนิ้วมือ ไม่มีชื่อ ไม่มีคำขู่
แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ…
เมื่อคืนก่อน เขาเพิ่งคุยกับ “ปาล์ม” เพื่อนสนิทของเขานานเป็นพิเศษ เรื่องตุ๊กตาในล็อกเกอร์
และวันนี้...
ปาล์มหายไปจากโรงเรียน
🩸 ฉากเปลี่ยนอารมณ์: "ศพที่สนามกีฬา"
ตอนเย็น มีการพบศพเด็กนักเรียนในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา
ศพถูกพันด้วยเชือก และมีเศษกระดาษติดที่หน้าอก
สกา น.อ
//ลองหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน
กระดาษนั้นเขียนว่า
> “เขาพูดชื่อเธอมากเกินไปแล้ว
แม็กนัส พ.อ (มั้ง)
//เเอบมองห่างๆ
🕯️ ความเปลี่ยนแปลงในตัวสกา
ในช่วงวันถัดมา สกาเริ่มถูกเพื่อนคนอื่นเลี่ยง
บางคนมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ
แต่ก็ยังมี "ใครบางคน" ที่ส่งของเล็ก ๆ มาให้เขาทุกเช้า
ดอกไม้แห้ง
ซองจดหมายเปล่า
ช็อกโกแลตที่ไม่ได้ใส่ชื่อผู้ส่ง
สกาทั้งสับสนและหวาดกลัว เขาไม่รู้ว่าคนที่ทำแบบนี้ “รัก” เขา หรือ “เกลียด” เขากันแน่
ในห้องลับบางแห่ง — ที่ไม่มีใครรู้จัก
"แม็กนัส" นั่งอยู่หน้ากระดานไม้เก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยรูปถ่ายของสกา
ตั้งแต่เขาอายุ 10 จนถึงปัจจุบัน
รูปบางรูปคือภาพที่ถ่ายจากมุมที่ไม่มีใครควรเห็น
ข้างรูป มีโพสต์อิทเล็ก ๆ เขียนข้อความต่าง ๆ
แม็กนัส พ.อ (มั้ง)
> "ยิ้มของเขาวันนั้น...สวยที่สุด"
"อย่าให้ใครแตะเขาอีก..."
"ฉันจะเก็บเขาไว้คนเดียว"
แม็กนัสเปิดกล่องใส่ของบางอย่างที่เขาเก็บไว้ — ปลอกสร้อยคอที่แม่ของสกาเคยใส่
เขาหยิบมันขึ้นมาจูบเบา ๆ และพูดกับความมืด
> “แม้แต่เธอ...ก็เอาเขาไปจากฉันไม่ได้แล้ว”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
