บทที่ 1

mu part

ว่ากันว่า....ความรัก...มันมีทั้งสุขและทุกข์เสมอ

ความรักของผมคือการแอบรัก

"น้องพี สวัสดีคับ"

ผมนั่งยองๆตรงหน้าเด็กชายวัยขวบแปดเดือน ใบหน้าที่ละม้ายทั้งพ่อและแม่

"...แอ๊" เด็กชายโบกมือให้ผม

"มุ เด็กที่รับมาใหม่เป็นไงบ้าง

และนี่ ติดต่อ แก้วได้รึยัง"

"คุณแมนจะเอาเรื่องไหนก่อน

ถ้าเด็กใหม่ก็ดี ส่วนแก้วนี่ผมยังติดต่อไม่ได้"

"เออ...."

เจ้านายของผมนั่งอยู่ในห้องทำงานที่รกไปด้วยเอกสารมากมาย ใบหน้าของเขาดูกวนๆ

พูดจาเหมือนมะนาวไม่มีน้ำ

"เดี๋ยว

เรียกก้องมาด้วยนะ" ผมพยักหน้าแล้วเดินผ่านห้องเขาไป ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลแต่สังเหมือนผมเป็นพ่อบ้านเลย

เขาเป็นลูกชายเจ้าของบริษัท

เป็นผู้จัดการการตลาด

เป็นพ่อของเด็กชายคนนั้น

และเป็น...คนที่ผมแอบรัก

"มุ...."

ผมหันกลับไปมองเห็นใครบางคนที่ทำเอาหมดอารมณ์จะทำงาน

"สวัสดีครับ

คุณอนุรักษ์" ผมพนมมือไหว้ คนตรงหน้าไหวไหล่

"ไหว้ผมแต่มือ

สวัสดีผมแต่ปาก" เขายืนตรงหน้าผม

ส่วนสูงที่มากกว่าผมเกือบห้าเซนฯมันก็ไม่ได้มากขนาดที่เวลาพูด

จะต้องโน้มหน้าเข้ามาหาผม

"....มีอะไร....ครับ"

ผมเสริมคำท้ายไปเพื่อความสุภาพ

"หึ....."

เขายิ้มมุมปาก สาบานได้ว่าผมเกลียดคนตรงหน้านี่่ที่สุด ในโรงงาน ในออฟฟิศ ในประเทศ

ในทวีป ในโลกนี้เลย

"โอ๊ะ! ว่าไง เอิร์น จะไปหาตาแมนเหรอ"

"อ้าว...คุณอาสวัสดีค่ะ

น้องพีอยู่ที่ออฟฟิศน่ะค่ะ วันนี้คุณแม่ไม่อยู่

เอิร์นเลยเข้ามาดูบัญชีแทนค่ะ" สาวสวยผิวขาวนี่คือภรรยาของคุณแมน

"ดีจังนะ....เจอกันทั้งวัน

อย่างนี้ตาแมนหลงแย่ ขนาดมีลูกตั้งคนนึงแล้ว เอ๊ะ หรือนี่จะมีอีกคน"

"อุ๊ย...คุณอานี่

ไม่หรอกค่ะ" คุณเอิร์นยิมเขินๆ ขนาดผมที่ชอบผู้ชายยังอดมองไม่ได้

"มุ

จะไปไหนเหรอ..."

"เข้าไปในโรงงานน่ะครับ

ขอตัวนะครับ" ผมยิ้มในเธอก่อนเลี่ยงออกมา

rak part

เขาเดินจากไปละ

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของผม....ฮ่าๆ เจ้าบ้านั่นเพิ่งอายุแค่สามสิบเท่านั้นเอง

ทำตัวยังกับอายุสี่สิบทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้านั้นดูร่าเริงดีแท้ๆ พอนานวันเข้าไอ้ตำแหน่งหน้าที่ที่เจ้าหลานชายของเขายัดเยียดให้มันทำให้

มุธา ค่อยๆเปลี่ยนไป ว่าแต่ว่ายิ่งเจ้านั้นทำท่าเป็นผู้ใหญ่เท่าไหร่ มันยิ่งน่าแกล้ง

ผมเป็นอาของแมน เป็นลูกชายคนเล็กของบ้าน และเป็นน้องชายคนเดียวของเจ้าบริษัทผลิตยานี่

ผมทำงานที่นี่มาเกินยี่สิบปีแล้ว ตอนนี้ก็อายุเข้าเลขสี่กลางๆไปแล้วด้วยซ้ำ แต่การทำงานของผมมันเพิ่งจะมาสนุกเมื่อเจ็ดปีก่อน

มุธา

เปลี่ยนจังหวะชีวิตของผมอีกครั้ง

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรับรู้

และพยายามทำเป็นลืมๆมันไป

มุธารักแมน... ไม่ใช่แค่ลูกน้องกับเจ้านาย ไม่ใช่เพื่อนที่รักเพื่อน แต่ทุกอย่างที่ทำมันเกิดจากความรักของเจ้านั้นที่มีให้หลานชายของเขา

mu part

บริษัทนี้

ตอนเช้าเข้างานแปดโมงตรงเลิกงานห้าโมงตรง ผมยืนมองพนักงานเดินทยอยกันกลับบ้าน เด็กใหม่ที่ผมรับมาเป็นผู้ช่วยทำงานได้ดีพอสมควร

"พี่มุ

หนูกลับละนะ..." ผมพยักหน้าน้องก็ยกมือไหว้แล้วเดินออกจากห้องไป ออฟฟิศนี้มีคนอยู่น้อย

ที่ที่คนมากคือในโรงงาน ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล

มีลูกน้องในบังคับบัญชาหนึ่งคนเท่านั้น

rak part

ยังไม่กลับอีก...

คุณอนุรักษ์โยนลูกบอลในเจ้ายิ้มแย้ม

มะหมาลาบาดอร์สีดำ มันวิ่งไปมา เขาหัวเราะร่า คนอะไรทั้งที่เป็นถึงกรรมการบริษัท

แต่ชอบทำตัวเหมือนวัยรุ่น เหมือนเด็กไม่รู้จักโต ในสายตาของผมเขาไม่ได้น่าเคารพอย่างที่ใครพูดเลย

เขามักจะทำเรื่องแปลกๆเสมอ อย่างเมื่อสามปีก่อนเขาซื้อรถมอเตอร์ไซร์บิ๊กไบค์ราคาเกือบสองล้านมา

ชอบใส่ยีนส์ ในแว่นตาเรย์แบรนด์ ถึงแม้ว่าทั้งหมดที่ว่ามานี่มันจะทำให้เขาดูอายุน้อยกว่าเดิมเป็นสิบปี

บวกกับร่างกายที่สมส่วนมีกล้ามเนื้อสวยงามแต่ไม่ได้เทอะทะ รอยยิ้มที่มีอยู่เสมอ ทั้งหมดนี่

ผมไม่อยากยอมรับว่ามันดูดี และเหมาะกับเขามากก็เถอะ

ผมก็เกลียดเขาอยู่ดี

rak part

ถ้าผมจะไม่เป็นห่วงคนในห้องฝ่ายบุคคลละก็...

ไฟยังเปิดอยู่เลย

เจ้านั่นทำงานหนักเกินไปแล้วนะ ผมอยากจะเดินเข้าไปในห้องนั่น

แล้วจับร่างผอมๆนั่นเขย่าสักสองสามที

"อาเป็นอะไรนั่งหน้ายู่เชียว"

แมนเดินมาหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้อีกฝั่งผมเอนตัวลงกับพนักเก้าอี้

เสสายตาไปอีกทาง

"ตรงนี้ มองเห็นทั้งโรงงาน

ทั้งออฟฟิศเลย" เจ้าแมนเปรยออกมานิ่ง

"ผมเห็นอามานั่งตรงนี้นานละ

อาไม่เบื่อมั้งรึไง"

"ไม่อะ

มันมีอะไรให้มองมากกว่าที่แกคิด"

"ผมว่าอามอง.....อยู่แค่ห้องบุคคล"

"ผมรู้ว่าอาคิดอะไร"

ผมไม่ได้แสดงอาการลุกลี้ลุกลนแม้แต่น้อย

ผมกับแมนสนิทกันมากอาจมากกว่าเพื่อนในก๊วนบางคน

"........"

ผมมองนิ่งไปห้องที่เงาของคนนั้นยังเดินไปมา

"แล้วไง"

แมนยิ้มมุมปาก เขายิ้มราวกับมีแผนอะไร

"อาไม่อยากมีใครเหรอ......"

แมนเดินไปพิงขอบประตู ผมมองเลยเข้าไปข้างใน

"เวลาอาเหนื่อยอาจะมีคนคอยให้อาหนุนตัก

มีรอยยิ้มให้กำลังใจอานะ อาไม่อยากมีเหรอ" ผมเห็นเอิร์นหันมาทางเรา

อุ้มเจ้าพีเอาไว้บนตัก

"..."

ผมคิดตามที่แมนบอก เพราะเคยคิดจะมี เคยรักใครบางคนเมื่อนานมาแล้ว แต่เพราะความรักอิสระ

มันทำให้เขายอมเดินลำพังจนกระทั่ง....

"อาอย่ามัวแต่แหย่ไป

แหย่มาอยู่เลย ผมว่าถ้าอาไม่รีบ...อาอดแน่ๆ" แมนพยักหน้าไปทางหน้าประตู

รถซีวิคสีขาวที่จอดเทียบฟุตบาทกับมุธาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างที่เขาไม่มีทางได้เห็นในเวลาปกติแน่ๆ

และนั่นมันทำให้ผมตัดสินใจอะไรบางอย่าง

mu part

"ขอบคุณมาก.....คราวหน้าพี่จะทำแกงส้มฝากมิ้นไปนะ

แล้วก็ขับรถดีๆนะทั้งสองคน"

"ครับ....พี่มุกลับบ้านดีๆนะ

"

"บายนะพี่มุ

ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวจะโทรหานะ" ญาติผู้น้องของผมโบกมือให้ก่อนรถจะแล่นออกไป สองคนนั้นเป็นสามีภรรยาคู่ข้าวใหม่ปลามันที่ขยันไปฮันนีมูนกันสุดๆ

ผมอดถอนหายใจไม่ได้ แล้วไอ้สายตาเจ้ากรรมของผมมันดันมองไปที่ระเบียงบ้านสไตล์โมเดิร์นมี่ปลูกอยู่ใกล้

เจ้านายของผมกำลังอุ้มลูกชายและหยอกล้อกับภรรยา และกว่าที่ผมจะรู้สึกตัวว่ามองพวกเขาอยู่

ผมก็โดนกระชากแขนอย่างแรง

"มัวแต่แอบมองสามีชาวบ้าน....."เสียงแข็งที่่ดังข้างหูผมทำเอาผมแทบดิ้น

"...ปากเสีย"

ผมเผลอตะคอกกลับ

"หรือไม่จริง"

เขาจ้องหน้าผม สีหน้าไม่ได้แสดงอาการหยอกล้อแม้แต่นิดเดียว

"แต่ก็นะ

บางทีนายอาจจะมีจุดหมายใหม่แล้วก็ได้" สายตาแบบนั้นมัน...

มองผมหมือนกับมองอากาศ

มองเหมือนผมไม่มีตัวตน

มองเหมือนผมไม่ค่าพอจะมองห็น

"...หึ บางทีถ้านายต้องการฉันอาจจะสนองได้

จะถือว่าสงเคราะห์ให้แล้วกัน"

"คุณอนุรักษ์

คุณจะทำอะไร"กว่าผมจะหาเสียงตัวเองเจอ

ผมก็ถูกลากไปยัดเข้าในรถฟอร์จูนเนอร์สีดำของเขาเรียบร้อยแล้ว

/////

ช่วยกันคอมเม้นติชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ

ช่วยกันกดไลค์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะทุกคน

ขอบคุณค่ะ

บทที่ 2

rak part

แมนยัดยาเม็ดเล็กสีน้ำตาลให้ผม

"ถ้ามันจะทำให้อาเบาแรงลงบ้าง......มันก็ช่วยได้

แต่อาจะ"เหนื่อย"นานขึ้นอีกสักหน่อยนะ...." แมนยิ้ม

ไอ้รอยยิ้มแบบนี้มันเหมือนตอนที่คิดอะไรสนุกๆขึ้นมาได้

"........"ผมมองยาในมือ

ที่แมนบรรจงห่อกระดาษทิชชู่ส่งให้

"ผมอยากให้อามีใครสักคน.....เชื่อผมเถอะว่ามุน่ะ....เหมาะกับอาที่สุด"

หลานชายของผมมันแสบตั้งแต่เด็กยันจนวันนี้ที่มันเป็นพ่อคนเลยทีเดียว

"....." ผมไม่ได้ว่าอะไร.....แต่ก็ยัดไอ้ยาเม็ดนั้นใส่กระเป๋า

mu part

"คุณจะพาผมไปไหน......จอด

ผมจะกลับบ้าน" ผมเลือกทที่จะนิ่ง และพูดเสียงนิ่งกลบเกลื่อนความกลัวเอาไว้

"นี่ไงผมก็จะกลับบ้านเหมือนกัน....แต่บ้านผมนะ"

เขาหันมาพูด หน้ายังนิ่ง ไม่มีแววล้อเล่นอย่างก่อน

"ผมจะกลับบ้านของผม"

ผมเอ่ยเสียงนิ่งๆติดจะแข็งอีกหน่อย

"..." เขาจอดรถริมถนน

แล้วเหมือนว่าผมจะซวยตรงที่ถนนสายนี้มันทั้งเงียบทั้งเปลี่ยวเลย

"เห้ย........"

เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผมจนน่าตกใจ

".......อย่า......อ๊ะ"

ก่อนที่ผมจะเอ่ยพูดอะรให้มากกว่าคำว่าอย่า

เขาก็บีบปากของผมและยัดเม็ดเล็กๆเข้ามาให้ปากแล้วตามด้วยจูบ

จูบที่รุนแรงเร้าร้อน

มันเว้าวอนอยู่ในนั้น ผมหลับตาลงแรงหายไปดื้อ แต่เอ๊ะ.....

"หลับตาพริ้มขนาดนี้ถ้าบอกว่าไม่ชอบนี่

โกหกชัดๆ" ผมสาบานได้ว่าการเห็นรอยยิ้มของเขาระยะประชิดขนาดนี้มันแกว่งหัวใจผมซะดื้อๆ

ยิ่งไอ้ความชื้นที่ยังทิ้งสัมผัสไว้ มันยิ่งปั่นป่วนหัวใจผม

"คุณ.....เอาอะไรให้ผมกิน"

"ยาปลุกเซ็กซ์น่ะ"

rak part

ตาโตเป็นไข่ห่านเลย

ผมกลั้นยิ้มทำหน้าเฉยๆ

"ก็แค่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาปลุกอารมณ์....."

ยิ่งผมแหย่เขายิ่งถลึงตา ปกติตาตี่จะแย่ พอถลึงตาอย่างนี้มันยิ่งน่าแกล้ง

"คุณ........"

"อ๊ะ.....ตาจะหลุดออกมาจากเบ้าแล้วน่ะ...หน้าแดงเชียวนี่มันออกฤทธิ์แล้วเหรอเนี่ย"

ยิ่งผมพูด....เขายิ่งตาโต หน้าแดง

".........."

เขาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หุบปากฉับเสียดื้อๆ

"หึ"

ผมเร่งขับรถกลับบ้านให้เร็วขึ้น พอรถจอดผมก็หันไปมองเขา ใบหน้าเขาแดงกล่ำ

มือไม้กำแน่แต่ก็ม่ได้แสดงท่าทางอะไรมากไปกว่านั้น แต่พอผมเอื้อมมือไปแตะตัวมุธาก็ขยับตัวไปชิดประตูอีกฝั่ง

"..........อย่า"

ทันที่ที่เขาเอ่ยเสียงออกมา น้ำเสียงแผ่วเบาติดจะหวาน ฟังดูกระเซ้าหู ใบหน้าแดงจัด

ตาเริ่มเยิ้ม แน่ละ ถ้าคุณมาเป็นไอ้ส่วนกลางมันก็เริ่มตื่นตัว

"มุ......มานี่....."

ผมเอ่ยสั่งเบาๆ เขาส่ายหน้าแต่ยิ่งเขาทำท่าอย่างนั้นมันยิ่ง.......ยั่วอารมณ์

"ผมสัญญาว่าถ้ามุไม่อยากทำ....ผมจะไม่ทำ"

เอาเถอะอย่างน้อยก็เอ่ยปากไปแล้ว ไม่ทำก็ไม่ทำ แต่ถ้าเขาเอ่ยปากหรือคล้อยตามมันก็อีกเรื่องนะฮ่าๆ

"คุณเกลียดผม......"

อยู่มุก็พูดออกมา

".....ใครบอกมุว่าผมเกลียดมุ"

"........ก็คุณชอบกวนโมโหผมนี่นา......อีกอย่างคุณชอบแกล้งผม"ใครสั่งใครสอนให้พูดประโยคน่ารักๆแบบนี้

แล้วยังจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้นั่นอีก

"เข้าบ้านกันเถอะมุ.....คุยกันดีๆ

บางทีมุอาจจะมองผมใหม่ก็ได้.....แต่ที่แน่ๆ....ผมไม่วนเวียนอยู่ใกล้ๆคนที่ผมเกลียดหรอก"

mu part

ผมใจเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ.....หรือว่าจะเป็นเพราะยาที่เขายัดเข้ามาก็รู้

นอกจากจะหัวใจเต้นแรงขึ้นแล้ว ผมยังตาพร่าเวลามองคุณอนุรักษ์ด้วย หูของผมก็เหมือนจะฝาดด้วยซ้ำ

เขาพูดจาแปลกๆ ด้วยน้ำเสียงชวนฟัง แล้วจูบของเขาก็ปั่นป่วนหัวใจผมที่สุด ยิ่งเขายิ้มมุมปาก

ผมบอกเลยว่ามันดูดีมากจริงๆ ผมกุมอกตัวเองพยายามหลับตาแล้วคิด เมื่อเขาชวนเข้าบ้าน

เขาไม่ได้ดูกวนโมโหเหมือนดิม กลับใจเย็น แล้วก็ดูอบอุ่นบอกไม่ถูก แล้วยังมาพูดอะไรให้ผมสับสนอีก

ไม่ได้เกลียดผมแล้วมาวนเวียนกวนประสาทผมอยู่ทำไม

ปกติเจอหน้าพูดจากวนตีนตลอดเวลา ชวนให้โมโหจนไม่เป็นอันทำงาน บ้านของเขาเป็นบ้านสองชั้นมีสวนเล็กๆหน้าบ้าน

มีรถจอดอยู่แล้วคันหนึ่ง เป็นบีเอ็มดับเบิลยู ซีรี่ย์ห้า

เขาดินนำเข้าไปในบ้าน

โดยไม่ได้หันมามองผมเลย เขาไม่กลัวผมหนีเหรอ

ว่าแต่ตอนนี้ผมก็มานั่งแหมะอยู่บนโซฟาสีน้ำเงินนี้เรียนร้อยแล้ว

ผมมองรอบๆ

เขาอยู่บ้านคนเดียวรึไง ไม่มีผู้หญิง หรือแฟน หรือภรรยาเลย รอบๆตัวไม่มีของใช้ผู้หญิง

แต่ก็ไม่แน่ ตรงนี้มันห้องรับแขก ถ้าขึ้นห้องนอนไปผมอาจเจอรีมของพวกผู้หญิงของเขาก็ได้

เดี๋ยวสิ.....นี่ผมคิดถึงขั้นจะขึ้นห้องนอนกับเขาเลยเหรอ

มันต้องเป็นเพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ

rak part

ผมปล่อยให้เขานั่งคิดอะไรไปคนเดียว.....ดูสิเขาก้มหน้ายกมือมาแตะปาก

แล้วก็เอามือลง นั่งนิ่งสักแปบก็มองรอบๆห้อง แล้วยังจะหน้าแดงอีก

ผมกัดฟันแน่น....ไม่รู้ตัวเลยว่าหลงชอบคนนี้มากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

มุธาน่าแกล้งเสมอสำหรับผม......อย่างที่เจ้าแมนมันว่า

อายุของผมไม่ได้ทำให้ผมโตในเรื่องความรักเลย

"นี่.....น้ำเปล่า"

ผมยื่นน้ำเย็นให้เขา

"...."แน่ะ

ยังไม่รับอีก

"ไม่มีอะไรหรอก

นี่น้ำเปล่า แทนจากขวดเลยนะ.....สะอาดมาก เดี๋ยวผมกินก่อนก็ได้"

พอผมทำท่าจะกระดกน้ำ เขาก็มองตาแบ๋ว

"........นี่คิดว่าใส่ยาจริงๆเหรอเนี่ย.......

ผมว่าแค่ที่คุณกลืนลงไปน่ะ มันก็มากพอแล้ว" เท่านั้นแหละ เขาคว้าน้ำไปกระดกสามอึกแล้ววางมันลง

"ก็แค่นั้นเอง.....ผมว่ามุนี่

ระแวงผมเกินไปนะ"

"นี่ขนาดระแวงยังโดนคุณ."

พูดเองหน้าแดงเอง......น่ารักไปแล้วนะมุธา

"ผมชอบคุณ.....มันก็แค่นั่น"

ผมกระดกวิสกี้ในมือ เขามองผมตาโต

"ชอบผม .....

มิน่าวันนี้ ฟ้าครึ้มทั้งวัน......" มุทำท่าตกใจ ผมรู้ว่าเขาไม่เชื่อหรอก นาฬิกาบอกผมว่าตอนนี้ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว

มันจะทำให้เขาใจเต้นแรงกว่าช่วงแรกที่คิดว่ามันเร็วและแรง

"ผมชอบคุณจริงๆ แต่ถ้าคุณจะบอกให้ผมเลิกชอบ

คงจะยากนะ"มุธาหน้าแดงหนักกว่าเดิม

"อย่ามาล้อผมเล่นคุณอนุรักษ์

อายุอานามก็พอสมควรกันแล้ว....."

mu part

"อย่ามาล้อผมเล่นคุณอนุรักษ์

อายุอานามก็พอสมควรกันแล้ว....."

"....คุณว่าตัวเองแก่ก็ตามสบายเถอะ

สี่สิบห้าสำหรับผมมันมั่งคงพอที่ผมจะบอกชอบใครสักคน ยิ่งคนๆเป็นคุณ

ผมต้องใช้เวลาขนาดไหน เชื่อเถอะ นี่ขนาดผมพูดกับคุณดีๆแล้วก็ตรงๆ"

"คุณจะบอกว่าคุณชอบผมจริงๆ

แล้วกวนตีนผมตามประสาเด็กผู้ชายวันเจริญพันธุ์งั้นเหรอ"ผมย้อนเขา

"ผมอาจจะดูไม่เป็นโล้เป็นพาย

แต่ผมก็ไม่ได้ทำตัวเสียหายอะไร คุณเห็นผมทำงานไม่ดีพองั้นเหรอ

หรือคุณเห็นว่าการที่ผมเป็นตัวผม มันการเล่นสนุกไปวันๆเท่านั้น"

"ก็คุณ....น่ะ

ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย......" เอ๊ะ....แต่เขาก็เป็นที่รักของคนรอบตัวดีนี่นา

"ผมไม่สนใจไม่ใส่ใจตอนไหน....."

ผมพยายามคิดตามที่เขาพูด ก็จริง คุณอนุรักษ์ เป็นผู้ใหญ่ที่มีสไตล์

แล้วก็ยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอ

"........ก็

คุณน่ะ ไม่ใส่ใจว่าคนอื่นที่เขาทำงานไม่ได้เพราะถูกคุณกวนประสาทน่ะ.....มัน.....มันแย่ขนาดไหน"

เห้ยยยยย อย่าเพิ่งติดอ่างสิฟร่ะ

"ผมชอบคุณ.....แต่

เอ.....คุณถึงกับไม่มีสมาธิกับงานเลยเหรอมุ"

เดี๋ยว.....มานั่งโซฟาเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่าเอาหน้ามาใกล้ผมสิ

"ผม......อื้....อ"

นั่นไง ผลักเขาออกไปนะ มุ อย่าให้จูบเป็นครั้งที่สอง   เหมือนสติสุดทายของผมจะบอกอย่างนั้น

แต่มันก็พ่ายแพ้แล้วครับ

เขาจูบผม ไม่ใช่การบังคับ แต่มันคือการเรียกร้องอย่างอ่อนหวาน

จูบของเขามันออดอ้อนผม บอกให้ผมเปิดปากรับลิ้นของเขา

จูบมันบอกผม.......ว่าอีกไม่นานเขาจะเข้ามาให้ใจของผม......หรือว่า.....มันกำลังบอกกับผมว่า.......ผู้ชายคนนี้อยู่ในใจของผมมาตลอดกันแน่

/////

ช่วยกันคอมเม้นติชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ

ช่วยกันกดไลค์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะทุกคน

ขอบคุณค่ะ

บทที่ 3

rak part

ผมว่าบางทีมุธาอาจเปนยาเสพติดก็ได้

ยิ่งจูบเท่าไหร่ ยิ่งต้องการ ผมจูบย้ำลงไปเขาตอบรับผมอย่างเผลอไผล

"......มุ...."

ผมกดปากลงไปที่มุมปากก่อนจะขยับไล่ไปที่แก้ม เรื่อยไปที่คอ

"คุณอนุรักษ์......."คำที่เรียกผมยังเหมือนเดิม

แต่มันชวนฟังเหลือเกิน

"มุ.....เรียกผมว่ารักษ์"

แววตาฉ่ำๆนั่น มองตอบกลับมาที่ผม

"คุณรักษ์.........อ่ะ....."

เขาผวาตัวขึ้นเมื่อผมแตะที่เป้า.....

"มัน....ตื่นตัวแล้ว....."

ผมสูดกลิ่นน้ำหอมอ่อนที่เคยแอบดมจากเขาบ่อยๆ

"ผม......อะ.....อย่าครับ"

ผมปลดกางเกงแสล็คออกไปและสัมผัสมันผ่านชั้นใจสีดำของเขา

"ผมหยุดได้นะ.......ถ้าคุณบอกว่าให้ผมหยุด"

ผมกระซิบชิดริมฝีปากเขา

".......อะ......อื้ม"

ผมอาจจะขี้โกง

เพราะเมื่อเค้าอ้าปากจะพูด.....ผมก็จูบเขาอีก....ทำแบบนี้ซ้ำไปมาจนมุนอนหอบหมดแรง

"ว่าไง.......หยุดมั๊ย....."

เขาจ้องหน้าผมแล้วสะบัดหน้าหนีอย่าแง่งอน.....

"......"

เขาไม่ตอบอะไรผม.....แต่ผมอยากแกล้ง

"งั้นผมจะไม่ฝืนใจคุณแล้ว.....ดูสิ

คุณไม่ยอมมองหน้าผมเลย" ผมแกล้งจิ้มนิ้วลงบนแก้มใสๆนั่น

"อ่ะ....."ผมกะระยะให้เมื่อเข้าหันกลับมาปากเราจะแตะกัน

มันอาจเป็นความน้ำเน่าในก้นบึ้งของหัวใจผมแต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าทำแล้วมันรู้สึกดี

"ผมจะถามคุณ.....อีกครั้งนะมุ.....ถ้าคุณตอบว่าหยุด.....ผมจะหยุดจริงๆ"

mu part

"ผมจะถามคุณ.....อีกครั้งนะมุ.....ถ้าคุณตอบว่าหยุด.....ผมจะหยุดจริงๆ"

.......บ้าไปแล้ว

ผมไม่ได้บอกให้หยุดสักหน่อย

มาถึงขั้นนี้แล้วนี่นา อันที่จริงต้องบอกว่ารู้สึกดีชะมัด...

"......"เขาต้องแกล้งผมแน่ๆ

แต่ถือว่าสำเร็จแหละ เพราะผมรั้งเสื้อเขาลงจูบ....

"ผมได้พูดคำว่าหยุด....สักหนเลยนะ...."

ผมถูกดึงให้ลุกขึ้นแรงฉุดนั้น....ลากผมมาถึงชั้นสอง

และเพียงขณะเดียวหลังของผมก็แตะลงบนที่นอน เสื้อผ้าเราหลุดออกจากร่างกายทั้งที่ไฟสว่างจ้า

ตาของผมพร่าเลือน แสงมันจ้าเกินไป  หรืออย่างอื่นนะ

rak part

ร่างกายของผู้ชายมันไม่ได้มีส่วนโค้งเว้า

หรือซับซ้อนอย่างของผู้หญิง แรงดึงดูดจากมุ มันมากมายมหาศาลสำหรับผม

ผิวของมุขาวแต่ก็ไม่ซีดเซียว

ร่างกายผอมแต่ก็ไม่ได้บอบบางอะไรนัก ผมสีอ่อนของเขาชื้นเหงื่อ เสียงลมหายใจกระชั้น

หน้าอกสะท้อนขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์

"มุ....."

"คุณรักษ์......"ผมถอดทุกอย่างออกไปหมดแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกสำหรับการมีเซ็กซ์กับผู้ชาย

ผมไม่มีตัวช่วยอะไรเลย.......

ความกังวลแทรกตัวเข้ามาแล้ว

ผมงยหน้ามองมุที่หลับตาพริ้มอยู่

ส่วนกลางลำตัวโดนผมขยับขึ้นลงจวนเจียนจะปล่อยออกมาอยู่รอมร่อ

"อ๊ะ.....อ่ะ....."น้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาเต็มมือผม.....เจ้าของที่เพิ่งร้องคราง

หน้าแดงเข้มลามไปถึงหน้าอกและใบหู

".........เต็มมือเลย"

ผมหัวเราะเบาๆกับสีหน้าเขินอายของเขา

"แล้ว......"เขามอเลยมาที่รักษ์น้อยของผม....

"เจ็บมั๊ย.....ตอนที่ทำ....แบบนั้น"

เสียงสั่นๆของมุ ทำไมน่าเอ็นดูแบบนี้นะ ผมต้องอดทน....ไม่รีบร้อน

"เจ็บ....แต่จะพยายามทำเบาๆนะ.....ถ้าไม่ไหว.....ก็....."

"ผมไหว.....คุณรักษ์จะทำก็ทำเถอะ"เด็กบ้านี่....ใครใช้พูดนี้ตอนเวลาอย่างนี้พอกันที.......

ผมเดินไปหยิบเบบี้ออย์ลมาชโลมส่วนกลางลำตัว

แล้วก็ป้าวาสลีนลงช่องท้องที่แน่นนั่น

"อ่ะ......"มุบิดตัว

ซุกหน้าลงกับหมอน ข้างในแน่นมาก พอเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป มุเริ่มส่งเสียงอู้อี้ พอสาม

ผมเริ่มขยับตัว และมีเสียงครางแผ่วเริ่มหลุดออกจากปากมุมากขึ้นเรื่อยๆ

"มุ" ผมจับใบหน้าของเขาหันกลับมาจูบเบาๆ

"ผมพร้อมแล้ว"

/////

ช่วยกันคอมเม้นติชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ

ช่วยกันกดไลค์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะทุกคน

ขอบคุณค่ะ