แฮ่กๆๆ เสียงหอบจากการหายใจเร็วและเสียงวิ่งที่ดัง ตึกๆ ที่กำลังพยายามจะหนีอะไรสักอย่าง เมื่อชายคนนี้หันไปมองที่ด้านหลังกับไม่พบกับอะไรหรือใครสักคนมีแต่ความมืดและเสียงหายใจที่หอบที่มีเสียงดังแต่ชายคนนี้กำลังหันหน้ากับไปเพื่อมุ่งหน้าไปยังถนนที่มีแสงสว่างมากพอแต่กับพบเงาประหลาดของใครบางคนที่กำลังรอให้ชายคนนี้ได้วิ่งหนีเขาให้ได้มากที่สุดและค่อยๆเหนื่อยจนทำให้ชายคนนี้วิ่งต่อไม่ไหวแล้วค่อยเริ่มลงมือสังหารชายคนนี้อย่างใจเย็นและโหดร้ายด้วยหน้าตาสะใจอย่างบอกไม่ถูกในที่สุดชายคนที่พยายามที่จะหนีฆาตกรคนนี้ไปได้แต่กับเสียถ้าให้กลับกลลวงของชายผู้ที่เป็นฆาตรกรได้ เเละสีหน้าที่ฆาตกรได้แสดงออกมานั้นมีทั้ง การเเสยะยิ้มอย่างกับคนที่กำลังดีใจที่ได้ทำในสิ่งที่ตนเองชอบ และหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจหัวเราะเสียงดัง ฮ่าๆๆๆ เป็นเสียงหัวเราะอย่างกับตัวร้ายในละครสักเรื่อง และชายผู้ที่เป็นปริศนาคนนี้ก็ได้หายเข้าไปในเหงาอย่างช้าๆ เหลือไว้แค่ศพที่ถูกฆ่าอย่างโหดร้าย และวันถัดมา ฆาตกรได้ลงมือฆ่าใครต่อใครนับไม่ถ้วนแล้วจนทำให้ชายหนุ่มที่มีฝีมือด้านการคิดวิเคราะห์และมีสติปัญญาอย่างสูงมาช่วยแก้ไขคดีที่ทางตำรวจตามจับคนร้ายคนนี้ไม่ได้เลยสักครั้งเดียว เมื่อผมได้เข้าไปสำรวจพื้นที่ที่เกิดเหตุทุกจุดดูแล้วทำให้ผมคิดได้ว่าฆาตกรคนนี้ทำไปเพื่อเพราะความสนุกส่วนตัวของเขานั้นเอง เมื่อตกเย็นของวันนี้นั้นทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ กับการเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะทุกวันมานี้ผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนมาเดินตามหลังผมทุกครั้งที่เดินกลับบ้านคนเดียว จู่ก็มีมือของใครบางคนจับมาที่ไหล่ของผมทำเอาผมตกใจอย่างมากเกือบจะได้มีเรื่องนอกสถานที่ เพราะว่าที่แท้คนที่เดินมาจับไหล่ของผมนั้นแค่มาถามทางแค่นั้น แต่ใครมันจะคิดได้ละว่าคนๆนั้นจะเป็นฆาตกรที่มีฉายาว่าฆาตกรที่ฆ่าใครได้อย่างเย็นชามากที่สุดในยานตำรวจแถวนี้ นี้น่าแล้วผมจะรอดจากเขามั้ยเนี่ย...

จบตอนที่1

แฮ่กๆ เสียงหอบของโมเอะดัง เพราะกำลังวิ่งหนีฆาตกรอย่างโคตะ หยุดก่อน เสียงเรียกของโคตะบอกให้โมเอะหยุด โมเอะคิดในใจว่า ใครมันจะหยุดให้โง่ล่ะ โคตะที่พยายามอดทนกับการกระทำของโมเอะไม่ไหวที่ไม่ยอมทำตามความต้องการของตนจึง ขว้างมีดใส่โมเอะ จนทำให้โมเอะหยุดสะงัก เพื่อโมเอะหยุดสะงักลงเป็นโอกาสที่ดีของโคตะที่จะ ลงมือสังหาร โมเอะแต่โคตะกลับไม่ลงมือสังหารโมเอะ อาจจะเป็นเพราะว่าโคตะกำลังคิดกับโมเอะเกินกว่าเยื่อก็เป็นได้ ใครจะไปรู้ได้ เมื่อโคตะวิ่งมาถึงจุดที่มี โมเอะที่ยืนนิ่งเพราะเกิดจากอาการช็อก แต่ไม่มีความร้ายแรงอะไรมากนัก เพื่อโคตะเอามือไปจับที่ท้องของโมเอะ จนทำให้โมเอะจักจี้และรู้สึกตัวหันไปมองที่ด้านหลังเห็นตัวของโคตะที่มีสภาพที่ดูไม่ได้ จึงเกิดความสงสารขึ้นจนทำให้ความกลัวที่มีมาตั้งแต่มีคดีนี้ขึ้นมา แต่วันนี้กลับไม่มีความกลัวใดๆเลย เมื่อโมเอะสังเกตว่าโคตะมีความเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าตนนิดหนึ่งและหน้าตาก็หล่อ เป็นแบบธรรมชาติ จู่ๆเสียงของหัวใจของโมเอะดังขึ้น ตึกตักๆๆๆๆ โมเอะคิดในใจว่าทำไมหัวใจเราเต้นไม่หยุดขนาดนี้กัน โอตะเห็นท่าทางของโมเอะเปลี่ยนไป โมเอะได้สติจึงรีบถามว่า นายเป็นใครเป็นเเล้วทำไม่ถึงไม่ฆ่าฉันล่ะ โมเอะถามด้วยความสงสัยโคตะไม่ตอบได้แต่ยืนเงียบ โมเอะพอคิดว่าเป็นโอการที่ดีจึงคิดที่จะหนีโคตะไปอีกรอบแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม โคตะที่เห็นโมเอะกำลังนี้และใช้กุญแจข้อมือที่ขโมยมาจากตำรวจและเอาไปค้องที่ข้อมือโมเอะไว้และของตัวเองโมเอะตกใจถามว่าเอามาใส่ข้อมือฉันทำไม แต่โคตะไม่ตอบแต่อุ้มโมเอะด้วยท่าเจ้าหญิงและเดินตรงไปที่บ้านโมเอะ โมเอะสงสัยจึงถามโตจะไแว่านายรู้จักบ้านฉันได้ไง โคตะไม่ตอบและเดินมาถึงบ้านจึงวางโมเอะลงและจับแขนโมเอะจูงเข้าไปในบ้านและเริ่มพูดออกมาว่า ฉันชอบนาย นายเป็นคนเดี๋ยวที่ทำให้ฉันอยากที่จะไม่เป็นฆาตกรเเต่ก็ไม่เคยเลิกที่จะฆ่าคนได้เลย เมื่อโมเอะรับรู้ถึงปัญหาขอโคตะ จึงปลอบใจโคตะว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะช่วยและโมเอะยิ้มออกมาอย่างมีความมันใจว่าจะสามารถช่วยโคตะไม่ให้โคตะไปฆ่าใครอีกแต่ สิ่งที่ได้รับจากการตอบแทนของโคตะก็คือ จูบที่แสนเร้าร้อนนั้นเอง โมเอะตกใจบวกกับเขินอย่างมาก และโคตะเห็นสีหน้าของมาโมเอะ จึงบอกชื่อตัวเองให้โมเอะรู้ว่าตนเองชื่ออะไร โคตะพูดขึ้นมาว่าฉันชื่อโคตะและนายล่ะ ฉันชื่อว่าโมเอะ และโคตะได้พูดขึ้นมาว่าโมเอะฉันขออยู่บ้านกับนายด้วยคนนะ ด้วยนิสัยความเห็นใจของโมเอะจึงตอบตกลง

จบตอนที่2

โมเอะพูดขึ้นมาว่าได้สิตกลงฉันจะให้นายอยู่บ้านของฉันด้วยก็ได้แต่ห้ามไปฆ่าใครอยู่แต่ในบ้านล่ะโคตะตอบตกลงทันทีที่โมเอะพูดกับตนแต่ฉันไม่รับประกันนะว่าจะห้ามใจไหวหรือเปล่าได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยขึ้นมาว่าถ้าไม่ไหวก็ต้องห้ามสิอยากได้คิดออกไปจากนอกบ้านเด็ดขาดเข้าใจไหมฉันจะพยายามปิดบังเรื่องที่ซ่อนในไว้ในบ้านของฉันก็แล้วกันแต่ถ้ามีคนมาเห็นเราก็คงแย่แน่ถ้าคนอื่นสงสัยว่าฉันร่วมมือกับนายก็แย่น่ะสิโคตะที่ได้ยินดังนั้นจึงมีอาการหงุดหงิดขึ้นมาและพูดกับโมเอะว่าทำไมถ้าฉันผิดน่าจะให้ฉันเข้าคุกเลยก็ได้นะไม่ต้องเห็นใจฉันเลยก็ได้แต่ขอให้รู้เอาไว้อย่างเดียวก็พอฉันรักนายฉันชอบนายเข้าใจไหมโมเอะได้ยินดังนั้นจึงเขิน และพูดกับโคตะว่านายอย่าพูดอย่างนี้กับใครอีกล่ะเข้าใจใช่ไหมมันไม่ดีต่อใจเลยนะ เมื่อโคตะได้ยินดังนั้นจึงพูดกลับไปว่าฉันไม่มีทางพูดแบบนี้กับใครหรอกนอกจากนายคนเดียวเข้าใจใช่ไหมโมเอะสุดที่รักของฆาตกรอย่างฉันโมเอะได้ยินดังนั้นเลยพูดขึ้นมาว่านี้นายยังไม่หยุดพูดอีก ไปได้แล้วไปอาบน้ำได้แล้วนะมีกลิ่นเลือดเต็มไปหมดเลยเนี่ยถ้าคนอื่นสงสัยคงแย่แน่ๆและที่ฉันสร้างชื่อเสียงขึ้นมาเนี่ยก็คงพังไปหมดแล้ว โคตะตอบกลับไปคร้าบๆๆเดี๋ยวผมไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ โมเอะ พูดขึ้นมาว่า รีบไปได้แล้วเดี๋ยวฉันจะอาบน้ำต่อนะ โคตะพูดว่าถ้าจะอาบน้ำทำไมไม่อาบน้ำด้วยกันไหมล่ะ โมเอะได้ยินดังนั้นนี่นายจะบ้าหรอโมเอะทั้งเขินอายเป็นอย่างมากที่ชายคนที่เป็นฆาตกรอย่างโคตะได้บอกชอบตนเองและบอกรักตนเองโมเอะเพิ่งเคยได้รับความรักจากคนอื่นเป็นครั้งแรกในชีวิตของโมเอะ แต่ในใจลึกๆของโมเอะเสียใจเป็นอย่างมากที่คนที่ชมตัวเองและบอกชอบตัวเองดันเป็นฆาตกรที่กำลังติดไม้ตามจับอยู่แต่เพื่อคนรักของโมเอะเมื่อไหร่โมเอะยอมสละชีวิตเพื่อแลกกับการทำให้คนรักของตนได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็พอแล้ว ถึงจุดจบของชีวิตตัวเองจะไม่สวยหรูหรือมีความปรารถนาใดๆก็ตามแต่ขอเพื่อให้คนที่ตนรักนั้นมีความสุขก็พอแล้ว โมเอะคิดได้ดังนั้นจึงจะลองที่จะเชื่อใจโคตะและจะคอยสังเกตการณ์โคตะไปเรื่อยๆจนกว่าโคตะจะยอมเลิกฆ่าคนสักทีเมื่อโคตะอาบน้ำเสร็จ โคตะได้เดินมาหาโมเอะและพูดกับโมเอะว่าไปอาบน้ำได้แล้วนะไม่ได้พูดแค่นั้นอย่างเดียวกระซิบข้างหูของโมเอะว่าถ้าไปอาบน้ำช้าฉันคงอดใจไม่ไหวแน่เสียงแผ่วเบาของเสียงที่กระซิบผ่านหูของตนเองจึงทำให้โมเอะยังเขินและรีบไปอาบน้ำทันที

จบตอนที่ 3

ช่วงคุยกับนักเขียน

สวัสดีครับเป็นไงเอ่ยสนุกกันหรือเปล่าผมอยากจะรู้จริงๆว่าที่ผมเขียนนิยายมันพอใช้ได้หรือเปล่าครับแต่ถ้ามีคำไหนที่ผมพิมพ์ผิดไปก็ขอโทษด้วยนะครับถ้าอยากจะถามอะไรเราก็ถามได้นะครับเพื่อว่างๆผมจะมาตอบนะครับ สุดท้ายนี้ผมก็ขอให้ทุกคนหลับฝันดีและอย่าลืมดูแลสุขภาพกันเยอะๆนะครับราตรีสวัสดิ์ครับบ๊ายบายแล้วเจอกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ