ล่ามรักนักฆ่า
ของเล่นชิ้นใหม่¹
แอด
วางพล็อตเรื่องนี้กับฝึกบรรยายโดยใช้ // ให้น้อยที่สุด
ตัวประกอบ
ย....อย่า...อย่า!!!!!
ตัวประกอบ
อ...อั้ก...เฮือก.!//ตาย
ร่างสูงหยิบทิชชู่มาเช็ดมีดที่เปลื้อนเลือดอย่างใจเย็น ก่อนเก็บมีดใส่ปอก และเก็บทิชชู่ใส่กระเปล่าให้เรียบร้อย
ไรน์
เป้าหมายที่ 199 ถูกกำจัด
วันนี้ ทีมเก็บกวาดไม่ว่างสักทีม ไรน์ นายเก็บเองเลย
ไรน์
สงสัยต้องเพิ่มทีมเก็บกวาดละมั้ง..//มองศพ
ในที่ๆมืดมิด กลับมีองค์กรลับในชั้นใต้ดิน องค์กรนี้ร่วมมือกลับคนใหญ่คนโตมากมาย
ไรน์
ไรน์....รายงานตัวครับ
ไรน์
เป้าหมายที่ 199 ถูกกำจัดแล้วครับ...
ตัวประกอบ
ดี....พักผ่อนได้
ดวงตาของไรน์มองดวงดาวบนฟ้าในยามค่ำคืนอย่างนิ่งสงบ พลางหลับตาลงเบาๆ
ตัวประกอบ
เป้าหมายต่อไป... เป็นคนสำคัญ
ตัวประกอบ
เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่ม กวินภัทร หรือกวิน อายุ 26 ปี ที่กำลังมีอิทธิพลอย่างมหาศาล และตอนนี้กำลังขยายอำนาจเข้ามาในพื้นที่ที่ละเอียดอ่อนของเรา มีคำสั่งให้กำจัดเขาอย่างเด็ดขาด
ตัวประกอบ
จัดการคนในรูปนี้มาซะ
ตัวประกอบ
ครั้งนี้ห้ามพลาด..เด็ดขาด
ไรน์พยักหน้ารับภารกิจอย่างนิ่งสงบ
ในค่ำคืนที่เสียงฝน ดังกว่าเสียงใด
ร่างคนใส่ชุดคลุมดำเดินอย่างแผ่วเบาในคฤหาสน์อย่างเงียบเฉียบ ไร้เสียงหรือร่องรอยใดๆ
ร่างนั้นเดินไปหยุดที่ประตูบานใหญ่หรูหรา ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปอย่างใจเย็น
มีเสียงเพียงเล็กน้อย เล็กน้อยมากพอที่เสียงฝนจะกลบมิด
บนเตียงใหญ่ มีร่างสูงโปร่งกำลังนอนหลับอย่างนิ่งสงบ
ไรน์เดินเข้าไปอย่างช้าๆเตรียมพร้อมที่จะปลิดชีพคนตรงหน้าอย่างไม่ปราณี
กวิน
หว้า~...เกือบไปแล้วนะครับพี่
ร่างที่เคยอยู่บนเตียงตอนนี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย และกลับไปอยู่ข้างหลังไรน์แทน
กวิน
นี้เพิ่งเจอกันก็จะฆ่ากันเลยหรอ~
ไรน์ไม่ตอบกลับด้วยคำพูด แต่ถือมีดพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเล็งอีกครับ เป้าหมายที่จุดตายและมีช่องโหว่เยอะที่สุด
ไรน์หันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแทงอีกครั้ง
กวิน
ช้าไปนิดเดียวเองนะครับพี่~
กวิน
แต่ก็ไม่ได้แย่เท่าไร...สำหรับนักฆ่าที่จะมาเป็น'ของเล่น'ของผม//ยิ้มกวน
คำพูดนั้นจุดชนวนความโกรธของไรน์ ไรน์ไม่รอช้าพุ่งไปโจมตีอีกครั้ง เปลี่ยนจากการใช้อาวุธเป็นใช่ หมัด เข่า ศอก ทุกส่วนของร่างกายเป็นอาวุธในการต่อสู้
ไรน์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและว่องไว หมายจะปลิดชีพคนตรงหน้า
กวิน
เร็วขึ้นมากนะครับ แต่ก็ไม่พออยู่ดี
ไรน์
(หลบได้หมด การเคลื่อนไหวรวดเร็วกว่าเรามาก.!)
จังหวะที่ไรน์จะใช้ศอกกระแทก กวินภัทรกลับวาดแขนรับ และใช้แรงเหวี่ยงนั้น กระชากร่างของไรน์ให้เสียหลัก ก่อนจะออกแรง ฟาดฝ่ามือลงกลางใบหน้าของไรน์ อย่างแรง
ร่างของไรน์ เซเล็กน้อยก่อนจะล้มลงกับพื้น
กวิน
เห้อ..ดื้อจังนะครับพี่
กวิน
บอกแล้วไงครับ ดื้อไปก็เท่านั้น
กวินย่อตัวลงและบีบกรามของไรน์บังคับให้ไรน์มองหน้าตน
กวิน
สู่กรงของผมนะครับ...นักฆ่า//ยิ้ม
ก่อนที่เขาจะใช้มืออีกข้าง กระแทกสันมือลงที่ท้ายทอยของไรน์อย่างแรง
กวินยิ้มมุมปาก เขาใช้ปลายเท้าเขี่ยร่างของไรน์เบาๆ ราวกับกำลังสำรวจของเล่นชิ้นใหม่ที่เพิ่งได้มา
กวิน
เอาล่ะ... ของเล่นชิ้นใหม่ของผม//ยิ้ม
บทเรียนสำคัญ²
ไรน์ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่กว้างขวางและหรูหรา แต่กลับถูกพันธนาการไว้บนเตียงด้วยโซ่โลหะเย็นเฉียบที่ข้อมือและข้อเท้า
ทันใดนั้นความเจ็บจากแรงกระแทกที่ท้ายทอยเมื่อวานก็เจ็บแปลบขึ้นมาทันที
โดยสัญชาตญาณของนักฆ่า ไรน์มองสำรวจรอบๆอย่างละเอียด และดูจุดอ่อนของห้องนี้ออกทันที
ไรน์
(ประตูน่าจะไม่ได้ล็อค)
ไรน์
ฮึก.!//พยายามดึงมือ-ออก
ไรน์ ใช้ความรู้นักฆ่าของเขาในการพยายามปลดล็อคกุญแจทีละอัน แม้จะเจ็บปวดแต่เขาก็พยายามที่จะทำแบบนั้น แววตานักฆ่านั้นกลับมาอีกครั้ง ไม่นานเค้าก็ทำมันได้สำเร็จ
เขาค่อยๆก้าวไปที่หน้าประตูอย่างแผ่วเบา และค่อยๆแง้มประตูออกทีละน้อย
กวิน
หืม.? อ้าวพี่ไรน์...ตื่นแล้วหรอครับ
ชายร่างสูงยืนพิงกำแพงอยู่ข้างประตู ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มต่ำขึ้น
กวิน
แหม~...เพิ่งเจอกันเอง จะรีบไปไหนแล้วหรอครับ
ไรน์
กูจะไปไหนก็เรื่องของกู
กวิน
เฮ้อ~...ดื้อจังเลยนะครับ ของเล่นชิ้นใหม่ของผม...ไม่น่ารักเลย
กวินค่อยๆเดินก้าวเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ ปิดประตูข้างหลังลงอย่างเงียบเชียบ
ท่าทางของเขาสงบนิ่งแต่กลับแผ่รังสีอำนาจที่ทำให้ไรน์รู้สึกถึงอันตรายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
กวิน
พี่ไม่เชื่อฟังกันเลยนะครับ
กวินเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ไรน์พยายามถอยหนีจนแผ่นหลังชิดกับกำแพง
กวิน
ถ้าอย่างงั้น...ผมคงต้องสอนบทเรียนสำคัญให้กับพี่ไรน์แล้วล่ะครับ
มือของกวินคว้าข้อมือที่ปลดโซ่ของไรน์ไว้แน่น แรงบีบมหาศาลทำให้ไรน์เจ็บจนนิ่วหน้า
ไรน์พยายามสะบัดข้อมืออย่างรุนแรง แต่ก็ไม่เป็นผล
ฝ่ามือของกวินฟาดลงแก้มไรน์อย่างรุนแรง ไรน์สะบัดหน้าไปตามแรงตบ ความเจ็บปวดเล่นแปลบไปทั่วใบหน้า กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปาก
เขาหันกลับมามองกวิน แววตาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียด
กวิน
นี่คือบทเรียนแรกครับ พี่ไรน์
กวิน
ดื้อกับผม....ก็จะเจอแบบนี้
ไรน์
มึง!.!! กูจะฆ่ามึง.!!!กูจะฆ่ามึง.!?.!
ฝ่ามือของกวินฟาดลงบนหน้าของไรน์อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันแรงจนไรน์ทรงตัวไม่อยู่และทรุดลงไปกับพื้น
กวินไม่รอช้าใช้เท้ากดทับอกของไรน์ไว้ไม่ให้ลุกขึ้นได้
กวิน
โอ๊ย!..เสียงดังจังเลยนะครับ รู้ไหมมันหน้าหนวกหูมากเลยนะ
กวิน
ปากร้ายแบบนี้...ต้องโดนสั่งสอนดีๆหน่อยแล้ว
เขาใช้เท้าบดขยี้ลงบนอกของไรน์เล็กน้อย แรงกดทับทำให้ไรน์หายใจติดขัด
ไรน์
ฮึก..! อึก.!...เฮือก!!...!
กวินย่อตัวลงใช้มือบีบปลายคางของไรน์ให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา
กวิน
รู้มั้ยครับ...ผมไม่ชอบของเล่นที่ดื้อนะ
กวิน
แต่ผมก็ชอบเวลาที่พี่ไรน์พยายามต่อต้าน...มันทำให้การ'ควบคุม'ของผมสนุกขึ้นเยอะเลย//ยิ้มแย้ม
กวินไม่รอให้ไรน์ตอบโต้ เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าจับและบังคับให้ไรน์หันหลังให้กดเขาไว้กับพื้น
กวินใช้เท้าเหยียบมือสองข้างของไรน์ไว้เหนือหัว
กวิน
บทเรียนสำคัญ...แก่ของเล่นที่สำคัญ
กวินค่อยๆปลดเข็มขัดของเขา ก่อนจะเอาแก่นกายมาจ่อที่ช่องทางหลังของไรน์
กวินค่อยๆดันแก่นกายของเขาเข้ามาช้าๆ
น้ำตาของไรน์คลอเบ้าเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด
ร่างของไรน์ดิ้นพล่าน แต่มือที่เค้าใช้เป็นอาวุธบัดนี้ถูกกวินเหยียบอยู่
เสียงของกวินกระซิบข้างหูของไรน์
ไรน์หันกลับไปมองกวินด้วยความแค้น และโกรธเป็นอย่างมาก
กวิน
ดิ้นให้มากกว่านี้สิครับ....ผมชอบที่พี่แสดงความรู้สึกออกมาแบบนี้
ดวงตาของไรน์เบิกกว้างเมื่อกวินพูดจบก็กระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง เขาไม่ได้เหยียบมือของไรน์แล้ว แต่ตอนนี้ไรน์นั้นสั่นคลอนจนไม่มีแรงต่อต้านแม้แต่น้อย
ไรน์
อ๊ะ.!! อ๊า.!!!ไอ้...เหี้ย.!!!อึก...
กวินเห็นท่าทีของไรน์ทำให้เขายิ่งสนุกมากยิ่งขึ้น เจากระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม
ไรน์
อื้อ.!! ฮึก.!!อ๊าา.!!!
ดวงตาของไรน์เหลือกลอยขึ้น เมื่อโดนกระแทกเข้ามาถึงส่วนลึก ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอย่างหนัก
กวิน
ตาลอยซะแล้ว..น่ารักจังเลยนะครับ55
ไรน์
อั๊ก.!! อ๊ะห์~!อึก.!!!
ไรน์
(กูจะต้องฆ่า....ไอ้เด็กนี้ให้ได้)
ไรน์
(ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม..)
'ของเล่น'ของผม³
ในห้องที่มีแสงไฟสลัวๆออกมาจากโคมไฟเพียงเล็กน้อย มีร่างกายเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียง
ไรน์
อ่า..แฮ่ก..แค่กๆๆ..!!
ชายบนเตียงตัวร้อนรุ่ม เครื่องปรับอากาศไม่ช่วยอะไรแม้แต่น้อย แต่กลับทำให้ไรน์ ตัวร้อนขึ้นกว่าเดิม
ชายร่างสูงโปร่ง เดินเข้ามาในประตูบ้านหรู มองมาที่เตียงก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ
กวิน
นี่บ้านผมนะครับ...ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ล่ะ
กวิน
หรือพี่รังเกียจผมแล้ว ผมเสียใจนะครับ...
ชายร่างสูงทำหน้าตาใสซื่อ แต่แววตากับเต็มไปด้วยความมืดมิด
ไรน์
แค่กๆ.!!อึก..ก...กูรังเกียจมึงตั้งแต่แรกแล้ว!แค่ก.?!
กวิน
รังเกียจกันเลยหรอครับ~
กวิน
ผมบอกแล้วว่าผมเสียใจนะ
กวิน
งั้นมาทำให้พี่รักกันดีกว่า
กวินเดินเข้ามาที่เตียงช้าๆ ก่อนจะจับที่ขาของไรน์
เมื่อถูกจับที่ขา ไรน์ไม่รอช้ารีบดีดตัวออกทันที กวินก็บีบขาของไรน์อย่างแรง แรงบีบทำให้ไรน์นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
ไรน์
ป...ปล่อยนะไอ้เด็กเปรต.!!!!!
กวิน
อะไรกัน เมื่อวานโดนไปแค่นิดเดียวเป็นไข้เลยหรอครับ
กวิน
ไม่สมกับเป็นนักฆ่าเลยนะ
กวิน
ของเล่นที่อ่อนแอแบบนี้
กวิน
ต้องสั่งสอนแล้วมั้ยครับ
กวินจับขาของไรน์อ้าออกอย่างง่ายดาย
ก่อนจะปลดเข็มขัด และเอาแก่นกายที่กระตุกหงึกออกมารูดต่อหน้าไรน์
สัญชาตญาณของไรน์บอกให้เขารีบดีดตัวออกอย่างเร็วไว
กวินดึงขาไรน์กลับมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะจับขาไรน์อ้าออก และเอาแก่นกายจ่อช่องทางหลังของไรน์
ไรน์
ม...ไม่..!.อึก..แค่กกๆๆ..!!
แก่นกายของกวิน เข้าไปอย่างไม่ปราณี
ไรน์ดีดดิ้นไม่หยุด ด้วยความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ฝ่ามือของกวิน ฟาดไปที่แก้มของไรน์อย่างรุนแรง ความเจ็บปวดที่หัวเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
กวินดันแก่นกายเข้ามาโดยไม่สนคนใต้ร่าง แม้จะไม่ลื่น แต่เขาก็ยัดเข้ามาอย่างไม่สนใจ
ไรน์ในตอนนี้ตัวสั่นงกๆด้วยความเจ็บปวด เขากัดริมฝีปากแน่นจนได้กลิ่นเลือดคละคลุ้งในปาก
กวินก้มตัวลงไปจุ๊บแก้มไรน์เบาๆ ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าไปรวดเดียว
ไรน์
แค่ก.! อั่ก.?!? เจ็บ.!!!!!
กวิน
ไออย่างเดียวเลย....น่าเบื่อจังนะครับ
กวิน
หยุดสำออยได้แล้ว ไม่มีใครสงสารหรอกนะครับ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง
ไรน์
อ๊า.!! อ๊ะ.! แค่กๆ!! อั่ก..!!!
ไรน์ทุบ-อกของกวินด้วยแรงที่มีอยู่
ปั้บ.!!ๆๆพั่บ.! แจ๊ะ.!ปั้บ.!!!
ดวงตาของไรน์เหลือกลอยขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
ไรน์
อื้อ.!!แค่ก.!!ๆๆ..ข...ขอร้อง!!!
ไรน์ไม่มีปฝแรงต่อต้านอีกต่อไป เขาใช้แรงเฮือกสุดท้าย พยายามคลานหนี
แก่นกายของกวิน ถูกรูดชักอย่างรวดเร็วต่อหน้าไรน์ ในตอนนี้ร่างของไรน์เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงๆมากมาย ตัวของไรน์สั่นคลอนอย่างควบคุมไม่ได้
ก่อนที่น้ำสีขาวข้น จะเพิ่งออกมาจากหัวแก่นกายสีชมพู และพุ่งมาที่ร่างของไรน์
กวินดูนาฬิกาข้อมืออย่างใจเย็น
กวินหันหลังและโบกมือ ก่อนจะเดินออกไป โดยไม่หันมองข้างหลังแม้แต่น้อย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
