ในวันที่มึงยังยิ้มให้กู..
.
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮียมาอีกแล้ว...
ธานินท์.พระเอก
อือ..กูว่างนินหน่อย
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
วันนี้ไม่มีขนมเหรอ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
อือ...ไม่เป็นไรหนูไม่หิวเท่าไหร่
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เมื่อวานเฮียไม่มา หนูไม่ได้วาดรูปเลยอะ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ไม่รู้
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
หนูไม่อยากวาด...เฮียไม่อยู่ หนูไม่รู้จะวาดใคร
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮียจะกลับมาอีกใช่มั้ย
ธานินท์.พระเอก
กูไม่ได้ว่างตลอด
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
อือ หนูรู้ แต่หนูรอได้
ธานินท์.พระเอก
มึงรอไปก็เท่านั้นแหละ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ไม่เป็นไร… หนูรอได้จริงๆ
เฮียยุ่ง หนูไม่อยากเป็นภาระ
ธานินท์.พระเอก
เด็กบ้า… ใครบอกว่ามึงเป็นภาระ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ก็เฮียไม่ค่อยมา หนูเลยคิดแบบนั้น…
ธานินท์.พระเอก
กูไม่ได้ไม่อยากมา กูแค่… ไม่ควรมาหามึงมากเกินไป
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ทำไมอะ
ธานินท์.พระเอก
เพราะกู… อาจจะหายไปตลอดก็ได้
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ไม่เอา หนูไม่ให้เฮียหายไป
ธานินท์.พระเอก
...กูสัญญาไม่ได้หรอก
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
งั้นหนูจะวาดรูปเฮียไว้เยอะๆ
ถึงเฮียหายไป… หนูก็ยังมีเฮียในรูป
ธานินท์.พระเอก
(เงียบไปนาน)
...มึงมันเด็กน่ารักเกินไปแล้วว่ะ
<(￣︶￣)> หนี
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮีย… เฮียมาเร็วจังวันนี้
ธานินท์.พระเอก
กูจะแวะมาบอกลามึง
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
...บอกลา?
ธานินท์.พระเอก
กูต้องกลับบ้าน
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
วันนี้เลยเหรอ…?
ธานินท์.พระเอก
อืม พรุ่งนี้เช้า
(เด็กน้อยในชุดสีซีดก้มหน้าลง มือเล็กกำชายเสื้อแน่น)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
หนูจะรอเฮียนะ…
ธานินท์.พระเอก
ไม่ต้องรอหรอกมึง กูไม่ได้สัญญาว่าจะกลับมา
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
แต่หนูอยากรอ…
(ธานินท์มองหน้าตะวันเงียบๆ ดวงตาเด็กคนนั้นไม่ได้เสียใจ… แต่มันมีแววเชื่อมั่นอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกปวดร้าว)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮียรู้มั้ย หนูจำได้หมดเลย
ตั้งแต่วันที่เฮียยื่นขนมให้หนูครั้งแรก
วันที่เฮียลืม หนูก็ยังดีใจ เพราะเฮียก็ยังมา
(ธานินท์เบือนหน้าหนีไปนิดหนึ่ง ถอนหายใจเบาๆ)
ธานินท์.พระเอก
ทำไมมึงต้องน่ารักขนาดนี้วะ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เพราะหนูอยากให้เฮียยิ้มบ่อยๆ
(ธานินท์ยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ)
ธานินท์.พระเอก
กูจะพยายามกลับมา… ถ้าโชคยังเข้าข้างกู
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ถ้าเฮียไม่กลับมา หนูก็จะวาดรูปเฮียไว้ทุกวัน
จะได้ไม่ลืมหน้าเฮีย
ธานินท์.พระเอก
กูไม่ได้อยากให้มึงจำกูในกระดาษ
กูอยากให้มึงจำกู… ตอนที่กูยืนอยู่ตรงหน้ามึง
(เงียบไปทั้งคู่ ก่อนที่ธานินท์จะลุกขึ้นยืนช้าๆ)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
งั้น… หนูจะรอนะ
(ธานินท์หันหลังเดินออกไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง แต่ในใจเขา… เสียงของตะวันยังดังก้องอยู่ทุกก้าว)
.
คำพูดสั้นๆ จากเด็กคนหนึ่งที่ไม่เคยเรียกร้องอะไร นอกจากแค่... ได้เจอ "เฮีย" อีกครั้ง แม้เขาจะไม่รู้เลยว่าเฮียคนนี้ แบกความลับเจ็บปวดมากแค่ไหนไว้ในใจ
ธานินท์.พระเอก
มึง… ยังอยู่ที่เดิมรึเปล่า
ตะวัน.นายเอก
เฮียหายไปตั้งนานแน่ะ
หนูนึกว่าเฮียลืมหนูไปแล้ว
ธานินท์.พระเอก
กูไม่เคยลืมมึงเลย
ตะวัน.นายเอก
หนูยังวาดรูปเฮียอยู่เลยนะ
รูปตอนเฮียยิ้มอะ หนูชอบที่สุดเลย
ตะวัน.นายเอก
เฮียจะดุมั้ย ถ้าหนูยังทำเสียงสองเวลาเรียก “เฮีย~”
ธานินท์.พระเอก
หึ ไม่ดุหรอก
แต่มึงโตแล้วนะตะวัน
ตะวัน.นายเอก
หนูโตขึ้น แต่ใจยังตัวเท่าเดิมนะ
ยังรัก ยังคิดถึง ยังอยากให้เฮียลูบหัวอยู่เลยอะ
ธานินท์.พระเอก
มึง… ยังอยู่ที่เดิมรึเปล่า
ธานินท์.พระเอก
สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
ตะวัน.นายเอก
อือ… ยังอยู่
หนูโตแล้ว ยังไม่ได้ย้ายไปไหนเลย
ตะวัน.นายเอก
แต่ห้องหนูย้ายไปอยู่ชั้นบนแล้วนะ
ผู้ดูแลบอกว่าโตแล้ว ต้องแยกจากเด็กเล็ก
ธานินท์.พระเอก
โตขนาดนี้ มึงยังไม่ออกจากที่นั่นอีกเหรอ
ตะวัน.นายเอก
หนูรอเฮียอยู่ไง
หนูคิดว่า ถ้าเฮียกลับมา…
จะได้หากันเจอง่ายๆ
ธานินท์.พระเอก
มึงโง่จังว่ะ
ตะวัน.นายเอก
หนูรู้… แต่หนูไม่อยากไปไหนเลย
ที่นี่มีเฮียคนเดียวที่หนูผูกพัน
ธานินท์.พระเอก
กูอยู่หน้าประตูแล้ว
ตะวัน.นายเอก
ห้องเดิม… เปิดไฟไว้ให้แล้ว
เฮียจำได้ใช่มั้ย ว่าประตูมันฝืดนิดนึงอะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
