โชว์"เฮ้ยริว!!เราอยู่นี่ๆ"

นี่คือโชว์ หนุ่มเนิร์ดสุดหล่อ

นิสัยดี ดีกรีเป็นถึงคุณหมอเฉพาะทาง

เกี่ยวกับโรคหัวใจ โชว์เป็นแพทย์

ที่เรียนจบใหม่มาจากประเทศอเมริกา

และเพิ่งกลับมาทำงานที่ไทยได้แค่1อาทิตย์

ริวชายหนุ่มยืนเพ่งมอง

โชว์ที่ทำท่าทางโบกไม้ โบกมือ

ให้สัญญาณกับริว พอริวเห็น

และมั่นใจแล้วว่าเป็นโชว์

เพื่อนรักสมัยเรียนด้วยกัน

ริวก็รีบเดินตรงดิ่ง เข้าไปหาโชว์ทันที

และนี่คือริว หนุ่มหล่อคมเข้ม

สุดสมาร์ท ดีกรีเป็นถึงครูสอนดนตรีสากล

ริวและโชว์ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมาก

เพราะเขาทั้งคู่เรียนอยู่ด้วยกัน

ตั้งแต่ประถม จนจบมัธยมปลาย

ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันไป เดินทาง

ตามฝัน และทางที่ตัวเองชอบ

โชว์ได้ทุนไปเรียนหมอที่อเมริกา6ปี

ตลอดระยะเวลา6ปีนี้ เขาไม่เคยเจอกันเลย

จนกระทั่งวันนี้ ริวที่เรียนจบในด้านที่ตนชอบ

และได้ทำงานสอนดนตรีอยู่ในมหาวิทยาลัย

ชื่อดังแห่งหนึ่ง

และในวันเสาร์-อาทิตย์

ริวก็เปิดคอร์สสอนพิเศษอีกด้วย

แต่ถึงแม้ทั้งคู่จะห่างหายกันไป

แต่ก็ไม่เคยลืมความเป็นเพื่อน

ที่ดีต่อกัน พอริวรู้ว่าโชว์กลับมาแล้ว

ก็ได้หาโอกาสนัดมาเจอกัน

ริว"ไงเพื่อน ไม่เจอกันนาน

หล่อขึ้นไม่เบาเลยนะ"

โชว์"โห่ นายก็หล่อมากเหมือนเดิม

ไม่เปลี่ยนเลย เป็นไงบ้างว่ะ

โครตจะคิดถึงเลย ไปเรียนที่นู่น

บอกตรงๆ เจอใครก็ไม่ดีเท่านายว่ะริว"

ริว"เอ้อ...เราก็เหมือนกัน

คิดถึงนายมาก วันนี้เราสองคน

ก็เดินทางตามฝันสำเร็จล่ะ

ต่อไปก็นัดเจอกันบ่อยๆดิว้ะคุณหมอ

ดีใจกับนายด้วยเพื่อน"

โชว์"เช่นกันว่ะ นี่ถ้ามีปัญหา

เรื่องหัวใจมาปรึกษาชั้นได้เลยนะ

แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง ชั้นรักษาไม่ได้แน่ๆ"

ริว"อะไรว่ะ"

โชว์"โรคเฮิร์ท อกหักไรเงี้ย

ชั้นรักษาให้ไม่ได้น้าา"

ริวที่ได้ยินเพื่อนพูดกวน

ก็ยกมือขึ้นมาตบไหล่

และชวนกันนั่ง ก่อนจะเรียก

เด็กเสริฟเข้าไปหา เพื่อสั่งอาหาร

พอสั่งอาหารเสร็จ ริวกับโชว์

ก็นั่งพูดคุย ถามสารทุกข์สุกดิบกันต่างๆนาๆ

จนโชว์ก้มมองนาฬิกา

และเหมือนกำลังมองหาใครบางคนอยู่

ริว"โชว์นายมีไรป่าว

ทำไมอ๋อ...นัดใครไว้หรอ"

โชว์"อื้ม...เรามีคนคนนึง

อยากแนะนำให้นายรู้จัก"

ริว"ใครอ่ะ แฟนหรอ

ใช่มั้ย เฮ้ย..นี่นายมีแฟนก่อนชั้นได้ไงเนี่ย

พ่อหนุ่มเนิร์ดนี่ไม่เบาเลยน้าา"

โชว์"นายก็พูดแซวเราอีกแล้ว"

ริว"ไหนอ่ะมายัง สวยป่าวๆ"

โชว์"อืม...เธอบอกว่ากำลัง

จอดรถอยู่หน้าร้าน"

ริว"อ่ะๆๆๆ รอๆๆๆ

อยากเห็นๆๆๆ"

ริวกับโชว์นั่งคุยกันไปสักพัก

ประมาณ15นาทีน่าจะได้

ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

โชว์ลุกขึ้นและแนะนำให้ริวรู้จักกับจีน่า

แฟนของเขา

โชว์"ริว!นี่จีน่า แฟนเราเอง"

พอริวเงยหน้าขึ้นมอง

ก็ทำให้เขาพูดอะไรแทบไม่ออก

ทำอ้ำๆ อึ้งๆ แต่ก็ลุกขึ้น

ทักทายจีน่าตามมารยาท

แล้วพอจีน่า แฟนของโชว์เห็นหน้าริว

เธอก็ยิ้มแบบเจื่อนๆ ทั้งคุณและริว

ต่างก็มองหน้ากันไปมา

ใช่แล้วและที่คุณทั้งคู่มองหน้ากัน

แปลกๆนั้น นั่นเพราะคุณเคยคบหากับริวมาก่อน

ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อน คุณกับริว

คบกัน และเป็นคู่รักที่รักกันมาก

เพื่อนๆหลายคนต่างก็พากันอิจฉาคู่ของพวกคุณ

แต่แล้ววันหนึ่งด้วยความเด็ก และไร้เดียงสา

ของพวกคุณ ที่ยังมีความคิดที่นึกถึงแต่ตัวเอง

และยังสนุกกับการใช้ชีวิต จนละเลยความรู้สึก

ของกันและกัน จนกระทั่งจีน่าตัดสินใจ

ที่จะไปเรียนต่อที่อเมริกา และหลังจากวันนั้น

ที่คุณไปเรียนต่อ คุณกับริวก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

และก็ถือว่าได้เลิกกันไปแล้ว และโชว์ก็ไม่รู้เลยว่า

คุณกับเพื่อนรักของเขาเคยเป็นแฟนกัน

ริว"สวัสดีครับจีน่า

มาๆๆ สั่งอะไรมาทานก่อน"

ริวแม้จะตกใจไม่น้อย

ที่ทำไมโลกมันช่างกลมขนาดนี้

แต่เพราะเขารักโชว์ผู้เป็นเพื่อนมาก

และคิดว่าเรื่องในอดีตระหว่างเขากับคุณ

นั้นมันก็เป็นอดีต ที่ผ่านไปแล้ว

วันนี้ทุกคนต่างก็เริ่มต้นใหม่

แต่ริวก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า

ในหัวใจของริวยังคงจดจำจีน่าอยู่เสมอ

และตั้งแต่วันที่คุณกับริวขาดการติดต่อกันไป

ริวก็อยู่เป็นโสด และไม่มีแฟนอีกเลยจนมาถึงตอนนี้

โชว์"จีน่าทานอะไรดีครับ

ผมจะสั่งให้ เอาเหมือนเดิมมั้ย"

"ได้ค่ะ โชว์สั่งให้จีเลยก็ได้ค่ะ"

ริวนั่งมองดูโชว์ที่พูดถาม

และใส่ใจคุณ มันยิ่งตอกย้ำ

ให้เค้าคิดถึงอดีต

ที่เคยทำผิดพลาดต่อคุณ

แต่เพราะริวเป็นคนที่ดีมาก

เขาจึงหยุดความคิดต่างๆ

แล้วคิดในใจว่า เป็นเรื่องน่ายินดีแล้ว

ที่ได้เห็นคนที่เขารักทั้งสองคน

มีความสุข

โชว์"ริว ริว!"

ริว"ห๊ะ ว่า ว่า"

โชว์"เหม่ออะไรวุ้ย

มากินข้าวกัน ของชอบนาย"

ริว"ขอบใจมาก"

โชว์เอื้อมมือไปตักช้อน

แล้วตักอาหารของโปรด

ใส่ไปในจานของริว

พวกคุณนั่งกินกันไป

ริวจากที่พูดมากในตอนแรก

ตอนนี้เขากับนิ่งเงียบ

ไม่กล้าจะพูดอะไร .

โชว์"เดี๋ยวชั้นไปห้องน้ำก่อนนะ

ฝากคุยเป็นเพื่อนแฟนชั้นหน่อยนะริว"

พอโชว์เดินลับหายไป

ริวก็เอ่ยถามคุณขึ้น

ริว"เธอ สบายดีใช่มั้ย"

คุณที่เห็นว่าเขาถาม

ก็จึงได้ตอบตามมารยาท

"สบายดี แล้วนายล่ะ"

ริว"อื้มม...สบายดี

แล้วนี่เรียนจบแล้วหรอ

แล้วคบกับโชว์กี่ปีแล้วเนี่ย"

"อืม..เรียนจบแล้ว

เราคบกับโชว์เกือบๆปีแล้วล่ะ

รู้จักกันก่อนที่จะกลับมาไทยน่ะ"

ริว"อ๋อ....ยินดีด้วยนะ

ทั้งเรื่องที่เรียนจบ

แล้วก็ที่ได้คบกับโชว์

โชว์เป็นคนดีมาก เธอโชคดี

มากแล้วล่ะที่มีเค้าดูแล"

"อืม...เราก็ว่างั้นแหละ

แล้วนายเรียนจบรึยัง

ตอนนี้ทำงานอะไร"

ริว"เราเรียนจบแล้ว

เป็นครูสอนดนตรีน่ะ

วันธรรมดาก็สอนที่มหาวิทยาลัย

วันเสาร์ อาทิตย์ก็เปิดคอร์สสอนน่ะ"

"ดีๆ ยินดีด้วยนะ

ว่างๆพาแฟนนายมาให้

พวกเรารู้จักบ้างสิ"

ริว"เรายังไม่มีแฟนน่ะ

ใช้ชีวิตไปก่อน แบบแบดๆน่ะ"

"อายุจะ30แล้ว

ยังจะใช้ๆชีวิตไปอีกรึ"

ริว"หู้ยย สัก40ค่อยมี

ครอบครัวล่ะกัน"

ในตอนแรกที่คุณทั้งสองเงียบๆใส่กัน

มาตอนนี้ มีการพูดคุย ละลายพฤติกรรมกัน

ไปบ้าง ก็ลดความกังวลลง และคุยกันมากขึ้น

คุณกับริว ต่างคิดว่าไหนๆก็โตกันขนาดนี้แล้ว

เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นี่นา อีกอย่างเรื่องอดีต

ควรปล่อยมือจากมันไปได้แล้ว

โชว์"ไง...คุยอะไรกันบ้างงงแล้ว"

"ก็เรื่องทั่วไปค่ะ"

โชว์"เอ้อ...จีน่าครับ

เดี๋ยวโชว์คงต้องขอตัวก่อนน้า

พอดีวันนี้โชว์มีเข้าเวรแทนพี่ที่

โรงพยาบาลน่ะ เขาไม่สบายเลยลา"

"อ๋อ ....ได้ค่ะ

ไม่มีปัญหา งั้นก็คิดเงิน

แล้วพวกเราก็แยกย้ายเลยดีมั้ย"

ริว"อืม..ดีนะ

เพราะชั้นก็มีงานเหมือนกัน

แล้วไว้มานัดเจอกันอีกวันว่างๆ"

โชว์"ได้ ไว้ชั้นกับจีน่า

ว่างๆ จะไปเที่ยวหาแกที่ทำงานนะ"

ริว"ได้สิ!!!ไม่มีปัญหา"

โชว์"งั้นชั้นเรียกเก็บตังค์เลยล่ะกัน"

พวกคุณพอคิดเงินเสร็จ

ก็พากันลุกเดินออกมาจากร้านอาหาร

แต่ในขณะนั้น เด็กเสริฟที่เดินมา

และไม่ได้มองพวกคุณ เด็กเสิร์ฟเดิน

ถือหม้อไฟร้อนๆมาด้วย

ริวที่เห็นว่ายังไงเด็กเสิร์ฟคนนั้นชนคุณแน่ๆ

ริวจึงได้เดินแทรกตัวนำคุณกับโชว์ไป

ทำให้น้ำหม้อไฟร้อนๆ หกลวกที่แขนของริว

ริว"โอ้ยยย"

ริวร้องลั่นเพราะ

น้ำนั่นร้อนจริงๆ

ริวสลัดมือ น้ำร้อนๆที่หกเปียก

เต็มแขนเสื้อของเขา

เด็กเสิร์ฟรีบหันกลับมา

และโค้งตัวขอโทษต่อริวทันที

ด้วยความไม่ตั้งใจ ผู้จัดการร้าน

รีบเดินเข้ามาดูริวทันที

แต่โชคดีตรงที่ริวใส่แจ็คเก็ตหนัง

จึงทำให้บาดเจ็บแค่ตรงมือเท่านั้น

ผู้จัดการ"ขอโทษด้วยนะคะคุณลูกค้า

บาดเจ็บมากรึเปล่าคะ"

ริว"ไม่ครับ คราวหลัง

ระวังให้มากกว่านี้นะครับ

มันอันตราย ถ้าไปหกลวก

โดนเด็กเข้า จะเป็นเรื่องใหญ่"

เด็กเสิร์ฟ"ต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับ

ผมประมาทเองครับ

คราวหลังจะระวังให้มากกว่านี้ครับ"

คุณและโชว์ต่างก็เดินเข้ามาดู

ว่าริวเป็นอะไรมากมั้ย

แต่ก็แค่มีรอยแดงขึ้นที่

บริเวณฝ่ามือนิดหน่อย

คุณที่ลืมตัวเดินเข้ามา

และจับมือของริวขึ้นไปดู

โชว์ที่ยืนอยู่ตรงนั้น

เขาก็แปลกใจนิดหน่อย

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

ริวพอเห็นว่าคุณ กำลังทำอะไรลืมตัว

ริวก็รีบสะบัดมือออกมาจากคุณทันที

โชว์"เป็นไรมากมั้ยเพื่อน"

ริว"ไม่ๆ โอเคแล้ว

พวกนายกลับเหอะ

โชว์นายมีงานต่อ

ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงชั้น

เดี๋ยวชั้นดูแลตัวเองเอง

จะได้ไม่รีบขับรถ เดี๋ยวจะเป็นอันตราย"

โชว์"แปปนึง ชั้นมียาทาอยู่

เดี๋ยวเดินไปหยิบให้นายนะ"

ริว"อืม..ขอบใจนะโชว์"

โชว์กดเปิดรีโมทรถ

และมุดตัวเข้าไปหยิบเอา

หลอดยาที่อยู่ภายในรถออกมา

เป็นยาทาแผล พวกน้ำร้อนลวก

น้ำมันลวก ยื่นส่งให้กับริว

โชว์"อ่ะนี่ งั้นชั้นกลับก่อนนะ

จีน่า ผมไปส่งที่รถนะครับ"

"อ๋อ...ได้ค่ะๆ"

โชว์เดินพาจีน่าไปส่งขึ้นรถ

จากนั้นพวกคุณก็แยกย้ายกันกลับ

^^ผ่านไป2-3วัน^^

โชว์ชวนคุณไปงานเลี้ยง

ที่เพื่อนสมัยเรียนมัธยม

นัดกันไป และริวก็ไปด้วย

สถานที่คือร้านอาหารกึ่งคาราโอเกะ

เมื่อคุณกับโชว์มาถึง

ก็เดินมาเจอกับริว ที่พึ่งมาถึง

และกำลังจะเดินเข้าไปภายในร้านเช่นกัน

โชว์"อ้าวริวว"

ริว"ไงเพื่อน

มาถึงเร็วนะเนี่ย

หวัดดีจีน่า"

คุณส่งยิ้มให้กับการทักทายของริว

"หวัดดีริว"

ริว"ไปเหอะ เข้าไปด้านในกัน"

พวกคุณสามคนเดินเข้าไป

และโชว์ได้แนะนำจีน่า

ให้กับเพื่อนๆได้รู้จัก

ทุกคนก็นั่งทานอาหาร

ร้องเพลง และพูดคุยกัน

ถึงเรื่องสมัยตอนม.ปลาย

คุณที่นั่งดื่มไวน์ไป เพราะไม่ได้รู้จัก

หรือสนิทกับพวกเขามาก่อน

จึงวางตัว และไม่พูดอะไรมาก

จนกระทั่งพวกคุณกิน

กันจนดึก และเริ่มรู้สึกว่า

คุยกันพอสมควรแล้ว

จึงตัดสินใจที่จะแยกย้ายกัน

ส่วนคุณที่ดื่มไปเยอะก็ค่อนข้างจะเมาแล้ว

โชว์ที่นั่งดูแลจีน่าตลอด

เขาเอาใจคุณ และแสนดีไม่ห่างตัวคุณเลย

ริวที่เห็นก็ยิ้มยินดี และทำได้แค่ชำเลืองมอง

อยู่ในมุมของเขาเท่านั้น

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง"

^^เสียงโทรศัพท์ของโชว์ดังขึ้น^^

โชว์ที่ยืนประคองจีน่าอยู่

เขาก็หยิบมือถือขึ้นมา

และกวักมือเรียกริว

โชว์"ริวมานี่ที รบกวนนายหน่อยเพื่อน"

ริว"ห้ะ !มีอะไรหรอ"

โชว์"เดี๋ยวเราฝากนีน่า

เดินออกไปกับนายทีนะ"

ริว"อ้อ...ทำไมอ่ะ"

โชว์"พอดีอาจารย์หมอโทรมา

เราต้องไปรับโทรศัพท์น่ะ

เดี๋ยวเราเดินตามไป อ่ะฝากที"

ริว"อ่าา...ได้ๆๆ"

ริวเดินเข้าไป และประคองพาตัวคุณ

เดินออกไปรอโชว์ที่ด้านหน้าร้าน

ริวเดินประคองพาคุณมาถึงหน้าร้าน

และพาคุณเดินไปนั่งที่ม้านั่ง

เขาอยู่ยืนคอยโชว์เป็นเพื่อนอยู่ข้างๆคุณ

คุณที่นั่งอยู่ถึงจะดื่มเยอะ

แต่ก็ไม่ได้เมามาก และยังมีสติดีอยู่

แต่อาการเก่าของคุณก็กำเริบขึ้น

คุณเริ่มรู้สึกปวดกระเพาะขึ้นมา

จึงได้นั่งบิดตัวไป และเอามือกุมที่ท้อง

ริวที่เห็นก็รู้ทันทีว่าคุณเป็นอะไร

ริว"จีน่า เธอปวดกระเพาะอีกแล้วหรอ"

"อืม...ใช่"

ริว"รู้ว่าตัวเองดื่มหนัก

แล้วจะปวดกระเพาะ

ยังจะดื่มเยอะอีกนะ"

"ก็แล้วจะให้ชั้นทำไงล่ะ

ชั้นไม่ได้รู้จักเพื่อนพวกนายสักหน่อย

จะให้ชั้นคุยอะไรด้วยล่ะ"

ริวถอนหายใจ

พอได้ฟังคำตอบจากคุณ

ริวล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

และหยิบยาแก้ปวดกระเพาะ

ที่เขาพกมาด้วย ยื่นส่งให้คุณ

พอคุณเห็นยาก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าริว

เพราะนี่มันคือยา ในตอนที่พวกคุณคบกัน

และริวจะคอยพกมันตลอดเวลาไปไหนด้วยกัน

เพราะคุณเป็นโรคกระเพาะ เวลากินอะไรเข้าไป

มากเกินไป หรือผิดสำแดง ก็จะปวดท้องบ่อยๆ

"นายยังพกมันอีกหรอ"

ริว"อืม...ชั้นก็ชอบปวดกระเพาะ

เหมือนกัน ก็เลยพกไว้กินน่ะ"

ริวส่งแผงยายัดใส่ในมือคุณ

และเดินไปกดน้ำที่ตู้หยอดเหรียญ

ที่ตั้งอยู่หน้าร้านคาราโอเกะ

แล้วเดินนำขวดน้ำนั้นมาส่งให้คุณ

เพื่อให้คุณได้กินยา

"ขอบใจนายนะ"

ริว"อาห๊ะ!!!"

แม้ริวจะยังคงมีคุณอยู่ในหัวใจ

แต่เขาก็รู้ว่าตัวเองควรที่จะอยู่ตรงไหน

และไม่มีวันที่เขาจะทำอะไรให้เพื่อนรัก

ของเขา ต้องเสียใจเป็นอันขาด

ริวยืนรอโชว์เป็นเพื่อนคุณ

มาสักพัก เกือบๆจะ1ชม.แล้ว

ทำให้ริวสงสัยว่า ทำไมโชว์

ถึงได้คุยโทรศัพท์นานจัง

ริวเลยตัดสินใจว่าจะเดินกลับเข้าไปดู

แต่ก็มีสายเข้ามาที่มือถือของริวพอดี

^^สายเรียกเข้า^^

หน้าจอแสดงชื่อของ

^^โชว์ เพื่อนรัก^^

ริว"ฮัลโหลว่าไงโชว์

ชั้นกำลังจะไปดูนายพอดีเลย"

โชว์"คืองี้นะริว พอดีอาจารย์หมอโทรมา

เมื่อกี้ เรามีเคสต้องพาตัดหัวใจด่วนเลย

เราเลยจะรบกวนนายไปส่งจีน่าแทนเราที

เราฝากนายด้วยนะ เดี๋ยวคุยกัน

เราต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้ว แค่นี้นะฝากด้วย"

ริว"เอ้ย โชว์ โชว์

อะไรของนายวะเนี่ย"

คุณที่เห็นริวรับโทรศัพท์เสร็จ

และเห็นเค้าดู เครียดๆนิดหน่อย

"มีอะไรหรอริว

แล้วนี่โชว์จะออกมารึยัง"

ริว"เอ่อ...โชว์เค้า

โทรมาบอกเราว่า

เค้าติดเคสผ่าตัดด่วน

เค้าก็เลยไปโรงพยาบาลแล้ว

และก็ฝากเราไปส่งเธอ"

"อ้าวหรอ...ไม่เป็นไรอ่ะ

งั้นเดี๋ยวเราเรียกแท๊กซี่กลับ

โชว์คงรีบจริงๆ เดี๋ยวเราดูแลตัวเองได้

นายก็กลับไปเถอะ ขอบใจมากนะ"

คุณกำลังจะลุกขึ้น

และเดินไปเรียกแท็กซี่

เพื่อกลับบ้าน ริวที่เห็น ใจหนึ่ง

เขาก็คิดว่าหรือดีแล้วที่ให้คุณนั้น

กลับแท๊กซี่ แต่อีกใจ โชว์โทรมา

ว่ายวานเขาให้ไปส่งคุณ

พอนึกถึงคำพูดเพื่อน

ริวก็รีบเดินตามคุณไป และเอื้อมมือ

ไปคว้ากระเป๋าของคุณมาสะพาย

"นี่!!นายทำอะไรเนี่ย

มาแย่งกระเป๋าชั้นทำไม"

ริว"ชั้นไปส่งเธอเอง"

"ไม่เอา เดี๋ยวเรากลับเอง"

ที่คุณจะกลับเองก็ไม่ใช่อะไรเลย

คุณเพียงแค่กลัวใจของตัวเอง

จึงพยายามที่จะสร้างกำแพงกับริว

"เอากระเป๋าเราคืนมา

เรากลับเองได้"

ริว"สภาพเธอปวดท้องแบบนี้อ่ะนะ"

"อืม...ส่งมาเถอะน่า

เรากลับได้"

"ไม่ได้"

ริวที่เห็นว่าคุณนั้นดื้อ

และไม่ยอมที่จะให้เขาไปส่งดีๆ

เขาจึงตัดสินใจ เดินเข้ามาอุ้ม

ช้อนตัวคุณขึ้นไปไว้ในอ้อมแขน

"ทำอะไรเนี่ย ปล่อยเราลงนะริว

ปล่อยเราเดี๋ยวนี้"

ริว"อยากให้ปล่อยก็อยู่เฉยๆ

เราจะไปส่งเธอ ถึงที่พักเธอแล้ว

เราก็จะกลับทันที เรารับปากโชว์ไปแล้ว"

คุณขมวดคิ้วมองหน้าริว

และยอมที่จะอยู่เฉยๆ

จนริวอุ้มคุณมาถึงที่รถของเขา

ริวก็ค่อยๆ วางตัวคุณลงที่เบาะนั่ง

และเอื้อมมือมาคาดเข็มขัดให้คุณ

สิ่งที่ริวทำ ทำให้ภาพในหัวของคุณ

ฉายวนซ้ำกลับมา และคิดในใจว่า

หากวันนั้น พวกคุณโตเหมือนตอนนี้

อะไรๆ คงไม่จบไปแบบตอนนั้น

ริวขึ้นรถและขับออกมา

คุณทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย

จนมาถึงคอนโดของคุณ

"ขอบใจนะ ส่งเราแค่นี้แหละ

เดี๋ยวเราขึ้นไปเอง"

ริว"อ่าา..ขึ้นไปก็กินยา

แล้วนอนพักนะ เรากลับล่ะ"

"อืม...เอ้อ ...นี่ยานาย"

ริว"ไม่เอาอ่ะ เธอเก็บไว้เถอะ

ที่บ้านเรามีอีกเยอะ"

"อ๋อ...โอเค งั้นกลับเถอะ

ขอบใจนะ"

ริวเลื่อนปิดกระจกรถ

และขับออกไป แต่เขา

ยังคงเป็นห่วงคุณ เขา

แอบขับรถออกไปจอด

และมองคุณด้วยความห่วงใย

อยู่ไกลๆ พอเห็นคุณเดินขึ้นลิฟท์

จนหายลับไปแล้ว ริวก็ขับรถออกไป

และไม่ลืมที่จะยกหู ฝากข้อความเสียง

เอาไว้ให้กับโชว์ ว่าส่งคุณถึงคอนโดปลอดภัยแล้ว

หลังจากวันนั้นถัดมาอีก2สัปดาห์

โชว์ก็โทรมานัดริว

ให้ไปหาที่ร้านอาหาร

เพื่อจะขอความช่วยเหลือบางอย่าง

ครั้งนี้ริวที่มานั่งรอเพื่อน

ไม่นานโชว์ก็วิ่งมาด้วยความหอบ

ริว"เฮ้ยย !!ไหงเหนื่อยมางี้อ่ะ "

โชว์"เราเพิ่งผ่าตัดเสร็จ

ช่วงนี้งานโครตเยอะเลย

แต่ตอนนี้ว่างล่ะ ว่าง2-3ชม.."

ริว"พักเหนื่อยก่อน

เดี๋ยวค่อยพูด"

โชว์"หลายวันมานี้

เราว่า เราเอาแต่ทำงาน

ไม่มีเวลาให้จีน่าเลย

อีกไม่กี่วันจะวันเกิดเธอด้วย

เราเลยจะชวนนายไปเลือกซื้อ

ของขวัญให้เธอด้วยกันหน่อย

นายน่าจะเข้าใจผู้หญิง

ว่าชอบอ่ะไร แบบไหน"

ริว"เราเนี่ยนะ

เชื่อใจกันขนาดนั้นเลย"

โชว์"เออดิ้ นะๆเพื่อน

เราอยากเซอร์ไพรส์

วันเกิดให้จีน่า อยากให้เธอมีความสุข

แล้วก็จะได้ชดเชยเวลาให้เธอบ้าง"

ริว"อ้ะๆๆๆ งั้นก็ได้

แล้วนายจะไปเมื่อไหร่ล่ะ"

โชว์"ตอนนี้เลยเพื่อน"

ริว"ห๊ะะ!!!ตอนนี้"

โชว์"ใช่เวลาเราน้อย

เดี๋ยวเผื่อมีเคสผ่าตัดอีก"

ริว"นายนี่นะ

พ่อคนดีเอ้ย

ห่วงแต่คนอื่น

อย่าลืมพักบ้าง

ดูแลตัวเองบ้าง"

โชว์"นายบ่นเก่งเหมือนเดิม"

โชว์พูดความต้องการของเขาจบ

โชว์ก็ลุกขึ้นพรวดพราด

และจับมือของริว

ให้เดินตามเขาไป

โชว์พาริวมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากเท่าไหร่นัก

สองเพื่อนซี้พากันเดิน ดูนู่นนี่

ถึงแม้ว่าโชว์จะงานยุ่งแต่ด้วยความรัก

ที่เขามีต่อคุณ เขาก็ยังแคร์คุณมาก

และยังหาเวลาว่าง เพื่อชดเชยเวลาให้คุณ

โชว์"นายว่าจีน่าชอบอะไร"

ริว"จีน่าหรอ เธอชอบน้ำหอม!!😳"

โชว์"นายรู้ได้ไงว่าจีน่าชอบน้ำหอม"

ริว"เอ่อ....ก็เดาจากนิสัยผู้หญิงไง

ไม่ยากหรอกน่า ผู้หญิงชอบอยู่ไม่กี่อย่าง"

โชว์"เห็นม้ะ เราอ่ะเชื่อใจไม่ผิดคนแน่ๆ

ดีจริงๆ ที่พานายมาด้วย ช่วยเราได้เยอะเลย"

ริวมองดูเพื่อนรักของเขา

ที่มีความสุข ยิ้มจนแก้มปริ

ที่ตื่นเต้น จะทำเซอร์ไพรส์คุณ

ยิ่งทำให้ในใจริว มีความสุขไปด้วย

โชว์"แล้วกลิ่นไหนดีอ่ะ

ชั้นไม่รู้เลยว่ะริว นายเลือกมาสักกลิ่นแล้วกัน"

ริว"นายนี่นะ จะเลือกของให้สาว

ยังไม่ศึกษาอีก"

โชว์"เราศึกษาแต่เรื่องหัวใจอ่ะดิ

ให้ใจไปเต็มๆ"

ริว"โห๊ะะะ เพื่อนน เสี่ยวมากก🤭

งั้นเราเลือกกลิ่นนี้ล่ะกัน เราว่าจีน่า

น่าจะชอบนะ"

ริวที่ทำเป็นแกล้งหยิบๆจับๆ

เลือกกลิ่นน้ำหอม แต่เขานั้นรู้เต็มหัวอก

ว่าคุณชอบอ่ะไร ชอบน้ำหอมกลิ่นไหน

และแบบไหน ร้านอะไร ยี่ห้ออะไร

พอได้ของตามที่ต้องการแล้ว

ทั้งคู่ก็เดินเล่นวนไป วนมา

โชว์"เอ้อ...ริว เราว่า

จะสั่งทำดอกไม้สักช่อ

เซอร์ไพรส์จีน่าด้วย

นายว่าดีป้ะ"

ริวที่รู้อีกว่าคุณไม่ชอบดอกไม้

จึงได้ส่ายหัวปฏิเสธเพื่อนไป

ริว"จีน่าไม่ชอบดอกไม้"

โชว์หยุดเดินและมองหน้าเพื่อน

ที่เหมือนจะหลุดพูดแบบนี้มาสองครั้งแล้ว

โชว์"แล้วนายรู้ได้ไง

ผู้หญิงจะไม่ชอบดอกไม้หรอ"

ริว"เราคิดว่าผู้หญิง

ไม่ได้ชอบดอกไม้เสมอไปหรอก

อีกอย่างมันซ้ำแล้ว ดอกไม้อ่ะ

แค่ให้ของที่ชอบ พาไปกินร้านอาหาร

ที่เธอชอบกิน เป่าเค้กสักก้อน

เราว่า เป็นเรายิ้มฉีกไปถึงหูล่ะ"

โชว์ฟังเพื่อนเขาพูด

จนต้องหลุดขำออกมา

ที่เพื่อนของเขาพูดยาววขนาดนี้

ในขณะที่เดินเล่นพูดคุยกันไปมา

ท้องของโชว์ก็ดันร้องขึ้นมา

จนทำให้ริวต้องหันไปมอง

ริว"หิวแล้วอ่ะดิ รอแปป"

ริวพูดจบก็ล้วงมือ

หยิบเอาขนมปังไส้นม

ที่เพื่อนเขาชอบ ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

และหยิบส่งให้โชว์ เพื่อให้เขาได้รองท้อง

โชว์"นายนี่ใส่ใจดีจริงๆ "

ริว"เราใส่ใจนายคนเดียวนะเพื่อน"

โชว์"หูย พูดสะไม่กล้ากินว่ะ

สยิวคำพูดนาย ขนลุก5555"

ริว"555 เราหยอกนาย

เอ้า เอาไปกินรองท้องก่อน"

โชว์"เอ้อ...ริว จะ4โมงเย็นล้ะ

เดี๋ยวเราต้องกลับโรงพยาบาลก่อนว่ะ

พอดีเรานัดเคสที่เตรียมจะผ่าตัดมาคุยด้วย

ใกล้เวลานัดล้ะ เอางี้นะ อะ..นี่ฝากไว้กับนาย

รักษาดีๆนะเพื่อน แล้วเดี๋ยววันเกิดจีน่า

เราโทรไปนัดขอโลเคชั่นร้านกับนายอีกที

แล้วนายต้องไปด้วยนะ โอเคนะเว้ย

แล้วก็นี่...ขอบใจมากสำหรับขนมปัง"

พูดจบโชว์ก็ กึ่งเดิน กึ่งวิ่ง

ไม่ทันรอให้ริวได้พูดอะไรจบเลย

ริว"เฮ้ย...เดี๋ยวดิ วันเกิดจีน่า

นายทำไม่อยู่กันสอง......"

ยังไม่ทันพูดจบโชว์ก็รีบวิ่ง

หายลับไปแล้ว ริวก็ถอนหายใจ

กับเพื่อนของเขาทันที