คนของพิภพ
เสน่ห์แก้เสน่ห์
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
พ่อภพจ้ะ!!
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
รึเขาไม่อยู่กัน...
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
งั้นเรากลับกันเถอะ
พิมภา//แม่น.อ
แต่....//มอง...
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
//มองตาม
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
มันมิตายวันนี้ดรอก
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ไปเถอะ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
รีบไปไหนกันล่ะจ้ะ//ยื่นอยู่หน้าเรื้อน
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
ไม่มีความพยายามเสียจริง
พิมภา//แม่น.อ
ช่วยลูกฉันหน่อยน่ะจ้ะ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
ฉันช่วยไม่ได้หรอก
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
แต่พ่อช่วยได้
พิมภา//แม่น.อ
งั้นพ่อภพไปไหนล่ะจ้ะ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
//มองตาม
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
//+
พิภพ(พ.อ)
โดนเสน่ห์หรอ//มองพิกุล
พิภพ(พ.อ)
ก้ะให้โหยหาถึงตายเลยรึ//ยิ้ม
พิมภา//แม่น.อ
ฉันไม่รู้เลยจ้ะ
พิมภา//แม่น.อ
ว่าลูกฉันโดนเสน่ห์
พิภพ(พ.อ)
มันไม่พูดอะไรออกมาเลยรึ
พิมภา//แม่น.อ
ม่ะ...ไม่จ้ะ
พิมภา//แม่น.อ
เหมือนจ้ะพูดแต่ได้แค่พึมพำ
พิภพ(พ.อ)
มันคงไม่อยากให้รู้สิน่ะ
พิภพ(พ.อ)
คนที่ทำเองน้าจ้ะ"รู้จัก"
พิภพ(พ.อ)
จริงไหม//หันมองรินรดา
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ใช่จ้ะ😊
พิภพ(พ.อ)
เสน่ห์แบบนี้ต้องแก้ด้วย "เสน่ห์"
พิภพ(พ.อ)
มันกูจ้ะโหยหากู...
พิภพ(พ.อ)
แต่มันไม่ถึงตายเพียงแค่นั้น
พิภพ(พ.อ)
ล่ะใช้ชีวิตได้ปกติแค่ขาดกูไม่ได้
พิภพ(พ.อ)
แล้วคนที่ทำใส่มันตอนนี้
ของก็จ้ะเข้าร่างมัน
พิภพ(พ.อ)
//มองรินรดาพร้อมพูด
พิภพ(พ.อ)
มันก็จะค่อยๆโดนของที่มันทำ
พิภพ(พ.อ)
รึกลายเป็น "บ้า"
พิภพ(พ.อ)
จริงไหมแม่ริน//มอง
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ฉันจะรู้ได้ไงล่ะจ้ะ
พิภพ(พ.อ)
แต่ฉันว่าแม่น่าจะรู้เรื่องนี้ดีน่ะ//ยิ้ม
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
จ้ะเป็นไปได้ไงล่ะจ้ะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ฉันไม่รู้หรอกจ้ะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ถ้ารู้ฉันรักษาพิกุลแล้ว
พิภพ(พ.อ)
แล้วถ้าฉันบอกว่าเป็นแม่ล้ะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
บ้ารึป่าวล่ะจ้ะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ไม่
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
ฉันว่าพ่อนี้บ้ารักษาไม่ได้หรอก
พิมภา//แม่น.อ
แต่แกก็เห็นนิ
พิมภา//แม่น.อ
ตอนที่ไอ่ปอนผีเข้าเขาก็ช่วย
พิมภา//แม่น.อ
ไอ่หลินโดนเสน่ห์เขาก็แก้
พิภพ(พ.อ)
เอามันขึ้นเรื้อนกู
พิภพ(พ.อ)
แล้วพวกมึงก็กลับไปส้ะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
โดนหลอกรึป่าวก็ไม่รู้
พิมภา//แม่น.อ
รีบกลับกันเถอะ
รินรดา//เพื่อนบ้าน+เพื่อนพิมภา
อืมๆ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
//หันมองตามเสียง
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
//ทำจานล้น+หน้าช๊อค
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
รถคุณริน...
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
ทำไม//รีบลุกดู
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
เต็มเลยจ้ะพ่อ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
ขนาดตอนกลางวันแสกๆ
พิภพ(พ.อ)
ไม่งั้นทำให้ไอ่นี้ไม่บอกชื่อไม่ได้หรอก
พิภพ(พ.อ)
มันรู้แล้วว่ากูจ้ะทำเสน่ห์ใส่นี้
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
แต่มันไม่รู้วิธีนิจ้ะพ่อ
พิภพ(พ.อ)
ข้าไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวตอนนี้
พิภพ(พ.อ)
รอไอ่หมอกกลับมาดีกว่าข้าคินเช่นนี้
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
อะไรกับผัวข้าอีกเอ็งอะ...
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
//ร้อยมาลัย
พิภพ(พ.อ)
ก็ไม่อะไรหนักหรอก
พิภพ(พ.อ)
แต้เอ็งมองมันเอาเถอะ//มองพิกุล
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
//มองตาม
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
//มองสายตาพิภพ
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
สายตานี้มันอะไรกัน//ยิ้ม
โมรินดา//ภรรยาหมอกมน
น้องเขยฉันกำลังมีความรักสิน่ะ
ใจแลกใจ
แม่หมอ
ทำไมมันยังไม่เริ่มทำพิธีเสียที!!
แม่หมอ
กูรอจนจ้ะทนไม่ไหวแล้วน่ะ
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
//เดินมา
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
อะไรของพ่อ
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
เป็นถึงพ่อครู
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
กลับไม่มีความสามารถเรื่องแก้ความคิด
พิภพ(พ.อ)
ข้าไม่อยากเสี่ยงเพียงแค่นั้น
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
ใจ แลก ใจ
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
รู้จักไหมพ่อ
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
ฉันจ้ะไปหาเมียแล้ว
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
//เดินออกไป
พิภพ(พ.อ)
ไอ้มลปราณีอารยา!
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
จ้ะๆ//วิ่งมา
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
//เดินเข้ามา
อารยา(คนในเรื้อนพ.อ)
ว่าไงจ้ะพ่อ//วิ่งเข้ามา
พิภพ(พ.อ)
เดี่ยวบ้านข้าก็ถล่ม
อารยา(คนในเรื้อนพ.อ)
ขอโทษจ้ะพ่อ
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
แล้วพ่อเรียกพวกฉันทำไมกันหรอจ่ะ
อารยา(คนในเรื้อนพ.อ)
พิธี?
พิภพ(พ.อ)
มะรืนนี้จ้ะทำเสน่ห์อีกที
พิภพ(พ.อ)
ของนี้มันยิ่งกว่าต่ำเลย
พิภพ(พ.อ)
มันเอาเลือดรอบเดือนมาทำ
พิภพ(พ.อ)
พวกมึงไปเอาผ้าถุงหญิงตั้งครรภ์มา
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
เดียวฉันไปเองจ้ะ//รีบลุก
ปราณี(คนในเรื้อนพ.อ)
//เดินออกไป
พิภพ(พ.อ)
อารยาไปเตรียมสายสิญจน์ที่ห้อง
อารยา(คนในเรื้อนพ.อ)
จ้ะๆๆ
อารยา(คนในเรื้อนพ.อ)
//รีบลุกเดินไป
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
มลอีกแล้วสิน่ะ
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
เรื่องหนักเนี่ย
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
จ้ะให้มลไปหาที่ไหนล้ะจ้ะเนี่ย
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
ง่ายเลยทีนี้
พิภพ(พ.อ)
มึงง่ายสุดแล้วมล
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
//รีบเดินไปเอา
กิงกะระนัง กิงกะระนัง อะหัง ปิตัง มิชานามิ ขันติง จะโส ปรัมมัง เรวะเก นะ ไม่รู้ โมไม่เห็น ผู้ไดทำเป็น ให้ข้าพเจ้าอนันตาสุระ เป่าวินาสันตุ สัมมาที่ไหน สัมที่นั้น สัมมาฝั่งได สัม ไปฝั่งนั้น ภะสุระหัง ภะพุ ทโธ อิติปิโสภะคะวา ผู้ได้ ทำเข็นให้ข้า อนันตา สุระ เป่า วินาสันตุ
รักกู!!!!
ผีพราย👹:เกิดอะไรขึ้นแม่หมอ!
แม่หมอ
มัยแก้ของกูกระทันหัน
แม่หมอ
กุเอาชีวิตมันมิได้แล้ว
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
เป็นไงบ้างล้ะ
พิภพ(พ.อ)
มันสลบไปสักพักแล้ว
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
กูบอกแล้วใจแลกใจ
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
พ่อทำเองได้
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
มิน่ารอกู
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
ให้มันเริ่มซึมซับ
พิภพ(พ.อ)
ไม่เป็นไรหรอกน่า
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
แต่อย่าลืมเถิด
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
พ่อเจ็บมันก็เจ็บยิ่งกว่าพ่อ
พิภพ(พ.อ)
กูไม่มีทางเจ็บหรอก//ยิ้ม
พิกุล(น.อ)
พ่อเป็นใครกันหรอจ้ะ
พิภพ(พ.อ)
คนที่แม่ต้องออกเรื้อนมาอยู่ด้วย
พิภพ(พ.อ)
ทำตัวดีๆกับผัวเยี่ยงข้าด้วยล่ะ
พิกุล(น.อ)
แม่ให้ฉันหมั่นหรอ....
พิกุล(น.อ)
เหมือนคนนั้นเลย
รักกู หลงกู มองกู เสน่ห์หากู
พิกุล(น.อ)
เสียงนี้เข้ามาในหัว
พิภพ(พ.อ)
//เดินเข้ามายื่นตรงหน้าพิกุล
พิกุล(น.อ)
เสียงหายไปแล้ว//พึมพำ
พิภพ(พ.อ)
ไม่ต้องคิดหนักหรอก
พิภพ(พ.อ)
พรุ่งนี้มึงต้องทำพิธี
พิภพ(พ.อ)
มึงคิดเอาเองเถอะ
พิกุล(น.อ)
งานหมั้นหรอ....
เสน่หานางครวญ จงบังเกิดมลรัญจวนให้ พินิล วิวมล หวนคิดถึงข้า
จับจิตจับใจ รักใคร่ นะเมตตา
นะหลงใหล นะคร่ำครวญ
...จงรักกู...หลงกู...รักกู...หลงกู...
เสน่หานางครวญ จงบังเกิดมนต์รัญจวน
ให้ พินิล วิวมล หวนคิดถึงข้า จับจิตจับใจ รักใคร่ นะเมตตา นะหลงใหล นะคร่ำครวญ
...จงรักกู...หลงกู...รักกู...หลงกู...
เสน่หานางครวญ จงบังเกิดมนต์รัญจวนให้ พินิล วิวมล หวนคิดถึงข้า จับจิตจับใจ รักใคร่ นะเมตตา นะหลงใหล นะคร่ำครวญ ...จงรักกู...หลงกู...รักกู...หลงกู...
วมล(คนในเรื้อนพ.อ)
เกิดอะไรขึ้นกัน
พิภพ(พ.อ)
ข้ากำลังทำพิธีล่วงหน้านิดหน่อย
หมอกมน(พี่ชายพ.อ)
แต่พ่อนั่งอยู่ตรงนี้
พิภพ(พ.อ)
เอ็วไม่เข้าใจหรอก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
