*อาลาดิน×ชาย*

เด็กชายผู้สีเหลืองผรายชมพูดวงตาสีสดใสตอนนี้ตื่นขึ้นมาในห้องอย่างงัวเงียเขามีชื่อว่า "ชาย เวฟเวอร์ลี่"

"เช้า...เเล้วหรอ?"

ชายพึมพัมออกมาเบาๆก่อนจะลุกไปล้างหน้า

*อืด~อืด~*

เสียงโทรศัพท์เข้าขณะที่ชายกำลังจะเช็ดหน้า

ชายยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์เเละรับสายทันที

"ไอชาย...เเกอยู่ไหนเนี่ย?"

เสียงในสายพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดปนเป็นห่วงนิดหน่อยคนที่พูดอยู่คือ "อาลาดิน" เด็กชายจากอินเดียนั่นเอง

"อยู่...ห้อง"

ชายตอบไปพรางเอาผ้าขุนหนูมาเช็ดหน้าเบาะ

"นี่...อย่าบอกนะ..ว่าเพิ่งตื่นอะ!?"

"อืม...ช่าย~"

ชายตอบไปด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียสุดขีด

"เมื่อคืนก่อนกี่ทุ่มเนี่ย?"

"เที่ยง...คืน..."

"เที่ยงคืน!?"

อาลาดินตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

"อือ...ทำไมอะ?"

"ออกมาหน้าหอหน่อย"

"ไมอะ?"

"เออ!...ออกมาเถอะน่า!"

"เข้าใจเเล้ว~"

ชายรีปเดินออกไปทันที

*ณ.หน้าหอมาติน*

ชายเดินลงมาก่อนที่จะเห็นว่าตรงหน้าของเขาคือชายร่างหนาที่รออยู่เเล้ว

"กว่าจะลงมาได้นะ.."

อาลาดินกอดอกพร้อมส่ายหัวนิดๆ

"มาทำไมอะ?"

ชายเอียงหัวเล็กๆก่อนจะถามออกไป

"ก็จะมาตามเเกไปรร.นั่นเเหละ"

"อ่าว...วันนี้มีเรียนด้วยอ่อ?"

"ก็มีดิวะ!"

"ก็นึกว่า..ไม่มีเรียนอะ.."

"เเล้ว....ทำไมยังไม่เปลี่ยนชุดอีก?"

อาลาดินมองตั้งเเต่หัวจรดเท้าก่อนจะถามไป

"ก็ทีเเรกไม่รู้นี่หน่า..."

"งั้น...ไปเปลี่ยนชุดกันไป!"

ก่อนที่ชายจะตอบอาลาดินก็เดินจูงมือชายไปซะเเล้ว

"ละ-เเล้วคาบที่จะถึงนี้เรียนไรอะ?"

"การเเสดง"

"หึ้ย!จริงดิ!!"

"เออ!"

*ณ.ออนเซ็นต์*

"รีปไปเปลี่ยนชุดปะ!"

อาลาดินที่จูงมือชายอยู่ก็รีปปล่อยทันที

"ไม่มีตังค์อะ...ซื้อสบู่ให้หน่อยดิ.."

ชายมองไปที่หน้าของอาลาดินเเบบออ้นๆ

"เเกเอาตังค์ไปไว้ไหนหมดวะชาย?"

พร้อมยื่นสบู่ให้ชาย

"ฉันเอาไปซื้อเค้กหมดเเล้วอะ..."

ชายรีปรับสบู่จากมืออาลาดินทันที

"งั้น....ไปอาบน้ำก่อนนะ!"

ชายวิ่งไปก่อนจะหันมาบอกเเบบเบาๆ

"เออ...เร็วๆละกันนะ"

*เวลาผ่านไป2นาที*

"มาเเว้ว~~~"

ชายรีปวิ่งออกมาจากบ่อออนเซ็นต์ด้วยสภาพผมเปียกไปหมด

"อาบน้ำอิท่าไหนให้ผมเปียกทั้งหัววะหน่ะ?"

"ก็...ฟอกหัวด้วยไง~"

พร้อมส่ายหัวไปมาเหมือนหมาน้อยที่กำลังสลัดขน

"มานี่เลยไอหมา"

อาลาดินที่เห็รอย่าวงั้รก็รีปเอาเสื้อคลุมตัวเองมาเช็ดผมให้

"เเล้ว...เสื้อคลุมนายไม่เปียกอ๋อ?"

"ถามอะไรเนี่ย?....มันก็ต้องเปียกอยู่เเล้วป่าว?"

"อ่าว!เเล้วจะเอามาเช็ดผมฉันเพื่อ!?"

"เอาหน่า...ฉันขี้เกียจมาดูเเลนายตอนเป็นหวัดนะ"

ถึงจะบ่นเเบบนั้นอาลาดินก็เช็ดผมให้ชายเเบบออ่นโยนอยู่ดี

"ฉันดูเเลตัวเองได้หน่า!!"

ชายเงยหน้าขึ้นมาเเบบหัวเสียก่อนจะพองเเก้มใส่ไป1ที

"เหอะ....ขอให้เป็นเเบบนั้นจริงๆเถอะ"

อาลาดินยิ้มมุมปากนิดๆพรางเอ็นดูเจ้าหมาน้อยตรงหน้าไปด้วย

"ฮัดชิ้ว!"

ชายรีปเอามือมาปาดขี้มูกออกทันที

"นั่นไง...พูดยังไม่ทันขาดคำ..."

อาลาดินยิ้มออกมาเพราะความน่าเอ็นดูของหมาน้อยตรงหน้า

"ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเร็วขนาดนี้นี่นา..."

"อะ...เช็ดผมเสร็จละ"

อาลาเดินสะบัดเสท้อคลุดนืดหน่อย

"เย่~ไปเรียนกาน~"

ชายยกเเขนขึ้น2ข้างพร้อมวิ่วไปมาด้วยคงามสนุก

"มานี่ก่อน"

ชายรัปเดินมาหาอาลาดินที่เรียกทันที

"อะไรอะ-"

อาลาดินใช้มือไปจัดทรงผมให้ชายเเบบถนัดถนอม

"ผมยุ่งหมดเลย..."

"ก็เเน่หล่ะ....ก็เช็ดผมนี่.."

ชายมองพื้นด้วยสีหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อย

"ปะ...ไปเรียนกัน"

ฮาลาดินเอามือออกพร้อมหลบสายตาชายเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเเดง

"ไป~อุ้มหน่อย!!"

ชายยกเเขนขึ้นทั้ง2ข้างพร้อใกระโดดหยอฃๆพรางบอกให้อุ้ม

"อาๆ"

อาลาดินยกตัวชายขึ้นมาอุ้มเดบบเบามือก่อนจะเดินไป

_________________จบ___________________

*ไอซากะ×ชาย*

ไอวันธรรมดาวันหนึ่งชายตื่นขึ้นมาจากเตียงในห้องพยาบาลที่ก็ไม่รู้ว่าทำไมมาอยู่ตรงนี้เช่นกัน

"ฉัน...มาอยู่นี่ได้ไง?"

ชายมองซ้ายมองขวาด้วยความสงสัยก่อนที่จะมองไปที่ข้างๆเตียงที่ตอนนี้มี...

"อะ-ไอซากะหรอ?"

ชายมองเด็กชายผมสีดำปรายน้ำเงินที่หลับหมอบอยู่ที่ข้างๆเตียงด้วยความสงสัย

"เฮ้!...นี่ไอซากะ!"

ชายเขย่าตัวไอซากะเบาๆให้เขาตื่น

"อืม....."

ไอซากะพูดออกมาเบาๆด้วยความง่วง

"นี่!"

"อ่าว....ตื่นเเล้วหรอ?"

ไอซากะเงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่อยากหลับขั้นสุด

"ทำไม?.....ฉันมาอยู่ที่นี่?"

"ก็นายดันไปกินโซจูเเละเมาเละไม่เป็นท่าเลยสลบหน่ะ"

"ห่ะ!?...ฉันเนี่ยนะ!?"

ชายชี้มาทีตัวเองเเบบงงๆเเละตกใจสุดขีด

"เออ...ฉันเลยต้องเเบกนายมานอนนี่ไง.."

"โอ้วชิด....เเล้ว..นายน้อยหล่ะ?"

"ยังจะมาถามอีกนะทั้งๆที้เมื่อวานนายก็พูดจาเเปลกๆออกไปเเท้ๆ"

"ฉะ-ฉันพูดว่าไง?"

"บอกว่า....'นายน้อยครับ...ผมรักนายน้อยนะครับ..'เเบบนั้นออกมาอะ"

"จะ-จริงดิ!?"

ชายหน้าขึ้นสีด้วยความอายขั้นสุด

"นายน้อยกลัวจนหนีไปเลยหล่ะ"

"โถ่เอ้ย~~~~"

"เอาหน่า...."

ไอซากะมองชายพรางยิ้มมุมฉากเล็กๆ

"เเล้วทำไมนายไม่ดูเเลนายน้อย!?"

"ก็ฉันมาดํเเลนายอยู่นี่ไง"

"นายน้อยสำคัญกว่าฉันนะเว้ย!!"

"อาลาดินกับโจเซฟดูเเลอยู่น่า..."

"หรอ...ค่อยยังชั่ว..."

ชายนอนหงายลงไปที่เตียงด้วยความโล่งอก

"ยังปวดหัวอยู่มั้ย?"

"ก็..นิดนึง"

ชายลุกขึ้นมานั่งเหมือนเดิม

"ตัวก็...ไม่ร้อนหนิ.."

"!?"

ไอซากะยืนขึ้นเเบะใช้มือข้างนึงไปวางบนหน้าผากของชายเบาๆ

"หะ-เฮ้!"

ชายรีปปัดมือของไอซากะออกอย่างเร็วด้วยสีหน้าที่ขึ้นสีเเดงฉ่าราวกัยมะเขือเทศ

"อะไรเล่า!?"

"นายทำบ้าไรเนี่ย!?"

"ก็...เช็คไงว่าเป็นไข้มั้ย?"

"มาทำตัวออ่นโยนป่านนี้เนี่ยนะ!?"

"รึว่านายไม่ชอบหล่ะ?"

"ก็...ปล่าว..."

ชายหลบตาของไอซากะเล็กน้อยด้วยใบหน้าสีเเดงฉาน

"งั้นนอนไปซะไอหมา"

"ห๋า!?....นายไม่มีสิทธิ์!!!"

"ไม่มีสิทธิ์อะไรเล่า?"

"คนที่จะเรียกฉันว่าหมาได้มีเเค่นายน้อยเท่านั้น!!"

"โอเคๆไอเด็กเอ้ย"

ชายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

"ห๋า!?ฉันไม่ใช่เด็กนะเว้ย!!"

"นายก็เป็นเด็กในสายตาฉันอยู่ดีนั่นเเหละ"

"ห๋า!?"

"นอนไปซะ"

ไอซะกะดันตัวให้ชายลงไปนอนเเนะเอาผ้าห่มมาคลุมให้

_________________จบ__________________

สามารถรีเควสคู่อื่นมาได้นะคะ^^

(ขอชาบรับน้า)

*มาซาโตะ×ชาย*

ชายที่ตอนนี้กลุ้มใจสุดเรื่องของนายน้อยที่ตอนนี้ก็เกรียดเขาไปเเล้วเเละหลายเรื่องเลยเอาโซจูที่เก็บเอาไว้มาดื่มจนได้

"นายน้อย~ เกรียดฉัน~"

ชายนั่งพึมพัมกับตัวเองในสภาพที่หน้าเเดงไปหมด

"ฉันมัน....ไร้ค่า..."

จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากอีกทางรวมถึงเสียงเท้าที่วิ่งมาสุดชีวิต

"ชาย!!!!"

มาซาโตะเด็กชายผมสีเงินปรายฟ้าออ่นวิ่งมาหาเขาด้วยความเป็นหัว

"มาซาโตะ~"

ชายรีปลุกขึ้นไปเดินไปกอดมาซาโตะทันที

"นะ-นายเป็นอะไรเนี่ย?"

มาซาโตะที่โดนกอดเเละตอนนี้ยังคงหอบจากอาการเหนื่อยสุดๆ

"ฉัน...ฉันเป็นส่วนเกินของกลุ่มรึปล่าว?"

ชายยังคงกอดเเละกอดเเน่นกว่าเดิมอีก

"ฉัน...ไม่อยากเสียใครไปอีกเเล้ว....ฉันจะไม่เสียใครไปใช่มั้ย?"

ชายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือคล้ายจะร้องให้

"ไม่ๆ....จะไม่มีใครหายไป...เเละจะไม่มีวันด้วย"

มาซาโตะที่ตอนเเรกจะมีความอึ้งนิดๆเเต่พอเห็นชายพูดเเบบนั้นทำให้เขายิ้มออกมาด้วยความออ่นโยนก่อนจะกอดชาย

"ฉันอยู่ตรงนี้ชาย..."

"ฉันไม่อยากเสียนายไป"

ชายที่ตอนนี้ร้องให้ออกมาเเละซุกหน้ากับอกของมาซาโตะเบาๆ

"ฉันไม่ได้ไปไหนน่า...."

"เเต่นาย...ทิ้งฉันไปนอนกับเเฟนอะ..."

"เอ่อ......"

"นายทิ้งรูมเมทไปนอนกับหวานใจของนายอะ!!"

"ขะ-ขอโทษ..."

"ไอคนโกหกหลอกลวง..."

"เอาหน่า...ขอโทษนะ.."

"ชิ๊!"

ชายที่ตอนนี้จากร้องให้เปลี่ยนมางอนมาซาโตะเเทนเเล้วก็เลยกอดอกหันไปทางอื่นเเทน

"นายมัน...ติดสาวอะ.."

"เเต่ฉันก็รักนายนะเพื่อน~"

"ไม่เชื่อ~"

ชายเดินหนีทันที

"เชื่อสิ~นายต้องเชื่อฉัน~"

"ม่าย~~~"

ชายรีปวิ่งหนีมาซาโตะทันที

"จะไปไหน?"

"วิ่งเล่น~"

ปากบอกวิ่งเล่นเเต่ในมือถือไม้หน้าสามซะเเน่เลย

"ไม่ให้ไปมานี่เลยไอหมา!"

มาซาโตะวิ่งไล่ชายจนอุ้มเอาไว้ได้

"เเง~~~~"

"ไปห้องพยาบาลเลย~"

มาซาโตะอุ้มชายไว้เเน่นก่อนที่จะเดินไปที่ห้องพยาบาล

*ณ.ห้องพยาบาล*

"หมอครับ!ขอยาเเก้เเฮงค์1ขวดครับ!!"

"อันนี้!"

อาจารย์รีปยื่นขวดยาให้มาซาโตะทันทีเมื่อเห็นสภาพชาย

"ชายกินซะ"

มาซาโตะยื่นขวดยาให้ชายทันที

"ม่าย~"

ชายที่เห็นขวดยาก็รีปหันหน้าหนีทันที

"กิน!~"

"ม่ายอาว~"

"ฉันต้องทำไงให้นายกิน?"

"เเค่เม้าทูเม้าก็พอเเล้วนี่นา~"

ชายยิ้มกลุ้มกลิ่มเเละคิดว่า"หมอนั่นคงไม่ทำจริงหรอก"เเต่...

"เอางั้นสินะ"

มาซาโตะรีปกระดกยาเเละยื่นหน้าเข้ามาก่อนจะหลับตาลง

"ดะ-เดี๋ยวสิ!"

มาซาโตะรีปเอามือมาค้องที่คอของชายเเละ ...

"อื้อ!!"

มาซาโตะให้ลิ้นดันขึ้นให้ยาลงไปที่คอของชายโดยเร็ว

"อื้ม!!"

ปากที่ประกบกันของทั้ง2ถูกเเยกอกจากกันเเละน้ำลายที่ไหลย้อยลงมา

"โทษนะ..."

ชายที่ได้รับยาก็สลบลง

_________________จบ__________________

เช่นเดิมน้า~ถ้าอยากได้คู่อื่นก็สามารถรีเควสมาได้นะคะ^^(ต้องชายรับน้า)

งั้นคามุยค่า!