จันทรา วารีภัทร (จันทร์เจ้า / จันทราพยัคฆ์):

รูปร่างลักษณะ: หญิงสาววัย 18 ปี รูปร่างบอบบาง ทว่าแฝงไว้ด้วยความสง่างาม ผมยาวสลวยสีดำขลับ ดวงตาสีม่วงเข้มราวรัตติกาล มีแววตาเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่น ใบหน้ามักจะนิ่งเฉยเพื่อรักษาความเป็นประมุข แต่เมื่ออยู่กับคนที่สนิทสนมจะเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมา

นิสัย: ฉลาดหลักแหลม มีไหวพริบปฏิภาณ เป็นผู้นำโดยธรรมชาติ มีความรับผิดชอบสูง กล้าหาญ ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ซ่อนความรู้สึกเก่ง แต่ลึกๆ แล้วอ่อนไหวและปรารถนาความรักความเข้าใจ มีความเมตตาต่อผู้คนในนิกายและหมู่บ้าน

ความสามารถ: เก่งกาจด้านวิชาพลังจันทราและกระบี่จันทรา เป็นผู้สืบทอดสายเลือดโบราณทำให้มีพลังพิเศษที่ยังไม่ถูกปลุกทั้งหมด มีทักษะการบริหารจัดการและการวางแผนที่ยอดเยี่ยม

ประวัติ: ได้รับการแต่งตั้งเป็นประมุขตั้งแต่อายุยังน้อย หลังจากบิดามารดาหายสาบสูญไปอย่างลึกลับ แบกรับภาระหนักอึ้งในการปกป้องนิกายและไขปริศนาที่ค้างคา

เมฆา พิทักษ์ธรรม (เงามืด / เงาพิทักษ์):

รูปร่างลักษณะ: ชายหนุ่มวัย 22 ปี รูปร่างสูงโปร่ง แข็งแกร่ง บึกบึน ผมสั้นสีดำสนิท ใบหน้าคมคาย ดวงตาสีเหล็กกล้าที่แฝงไว้ด้วยความเย็นชาและลึกลับ มักจะสวมชุดสีดำที่กลมกลืนไปกับเงา

นิสัย: เยือกเย็น สุขุม รอบคอบ พูดน้อย เก็บความรู้สึกเก่ง ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อจันทร์เจ้าและนิกายอย่างที่สุด ไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใด มีความเสียสละสูง ยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่รัก

ความสามารถ: ยอดเยี่ยมด้านวิชาหมัดและวิชาซุ่มโจมตี เคลื่อนไหวได้รวดเร็วราวเงา มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดและระยะไกล เป็นนักวางแผนการรบที่เฉียบขาด มีทักษะการใช้อาวุธลับ

ประวัติ: กำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ได้รับการเลี้ยงดูและฝึกฝนในนิกาย กลายเป็นศิษย์เอกที่โดดเด่นและได้รับการแต่งตั้งเป็นรองประมุข เคียงข้างจันทร์เจ้ามาโดยตลอด มีความลับในอดีตที่ยังไม่ถูกเปิดเผยทั้งหมด

ไป๋หลง (เฒ่ามังกร):

รูปร่างลักษณะ: ชายชราวัย 70 ปี รูปร่างผอมสูง มีเครายาวสีขาวโพลน ใบหน้าใจดี ดวงตาเปี่ยมด้วยปัญญา มักจะสวมชุดคลุมสีขาวสะอาด

นิสัย: ใจเย็น มีเมตตา อบอุ่น เปรียบเสมือนปู่ผู้ใจดี เป็นที่ปรึกษาและผู้ให้คำแนะนำแก่จันทร์เจ้าเสมอ มีความรู้และประสบการณ์มากมาย

ความสามารถ: เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายรองจากประมุข มีความรู้ลึกซึ้งในวิชาโบราณและการใช้พลังธรรมชาติ

ประวัติ: อดีตผู้อาวุโสสูงสุดของนิกาย หลังจากสละตำแหน่งให้จันทร์เจ้า ก็ยังคงทำหน้าที่เป็นเสาหลักทางจิตใจให้กับนิกาย

หลิงหลิง (ผึ้งน้อย):

รูปร่างลักษณะ: หญิงสาววัย 20 ปี รูปร่างเล็กกระทัดรัด ผมเปียสองข้าง ดวงตากลมโต ใบหน้ายิ้มแย้มสดใส มักจะสวมชุดสีเขียวอ่อน

นิสัย: ร่าเริง สดใส ขยันขันแข็ง ใจดี มีความเมตตา ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีความมุ่งมั่นในการเรียนรู้และฝึกฝน

ความสามารถ: เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรและการแพทย์ สามารถปรุงยาและรักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว มีทักษะการต่อสู้เพื่อป้องกันตัวในระดับหนึ่ง

ประวัติ: เป็นหัวหน้าหน่วยดูแลของนิกาย เป็นคนสนิทและเพื่อนที่จันทร์เจ้าไว้ใจ มักจะคอยดูแลและให้กำลังใจจันทร์เจ้าเสมอ

เฟยหลง (เหยี่ยวทมิฬ):

รูปร่างลักษณะ: ชายหนุ่มวัย 25 ปี รูปร่างสูงโปร่ง คล่องแคล่ว ใบหน้าคมเฉี่ยว ดวงตาเฉียบคมราวเหยี่ยว มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับอยู่เสมอ มักจะสวมชุดสีเข้ม

นิสัย: ฉลาดเจ้าเล่ห์ มีไหวพริบ ไม่ยึดติดกับกฎเกณฑ์ ชอบอิสระ มีความลับมากมาย ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่แต่บางครั้งก็ทำอะไรเกินขอบเขต

ความสามารถ: เป็นสุดยอดสายลับของนิกาย มีความสามารถในการปลอมตัว แทรกซึม เก็บข้อมูล และต่อสู้แบบกองโจรได้อย่างยอดเยี่ยม

ประวัติ: หัวหน้าหน่วยสายลับ ผู้รับผิดชอบภารกิจสำคัญในการสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับศัตรูของนิกาย

บนยอดเขาสูงเสียดฟ้า ภายใต้เงาของจันทราสีเงินยวง นิกายหมื่นจันทราตั้งตระหง่านราวป้อมปราการแห่งความสงบ มันคือศูนย์รวมของผู้ฝึกฝนพลังจันทรา ที่คอยปกป้องหมู่บ้านเบื้องล่างจากภัยร้ายนานัปการ ผืนป่ารอบนิกายอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพรรณนานาชนิด สัตว์วิเศษหลายตัวอาศัยอยู่ร่วมกับผู้คนอย่างกลมกลืน ลำธารใสสะอาดไหลลดเลี้ยวเคียงข้างทางเดินหินที่ทอดยาวสู่หมู่บ้านเบื้องล่างที่ชื่อว่า "หมู่บ้านจันทราเรือง"

วันนี้ จันทร์เจ้า ประมุขสาววัยเพียงสิบแปดปี ยืนอยู่ ณ ลานฝึกซ้อมเบื้องหน้าศิษย์นับพัน รูปร่างบอบบาง ทว่าแฝงไว้ด้วยความสง่างาม ผมยาวสลวยสีดำขลับประดับด้วยปิ่นเงินสลักรูปจันทรา ดวงตาสีม่วงเข้มราวรัตติกาลจับจ้องไปยังภาพสะท้อนของดวงจันทร์ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์กลางลานฝึก แสงจันทราที่เคยส่องสว่างและเปี่ยมพลังกลับดูริบหรี่ลงทุกวัน ราวกับเป็นสัญญาณเตือนถึงภัยคุกคามที่กำลังคืบคลานเข้ามาในเงามืด ความกังวลฉายชัดบนใบหน้าสวยหวานที่มักจะนิ่งเฉยเพื่อรักษาความเป็นประมุข

"ประมุข" เสียงทุ้มต่ำดังก้องจากด้านหลัง เมฆา รองประมุขผู้เงียบขรึม ร่างสูงโปร่งในชุดสีดำสนิทก้าวเข้ามาหยุดยืนข้างกาย แววตาคมกริบของเขาฉายแววเป็นห่วงปนกับความมุ่งมั่นที่จะปกป้อง เขารับรู้ได้ถึงความกังวลของประมุขเช่นกัน

จันทร์เจ้าหันไปยิ้มบางๆ ให้ "เมฆา... ข้าสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล พลังจันทราในกายข้าอ่อนแรงลงทุกวัน และเมื่อคืน... ข้าฝันเห็นจันทราสีโลหิตอีกแล้ว"

ลมหนาวพัดผ่านพาเอาความรู้สึกอึมครึมเข้ามาปกคลุมนิกาย เสียงกระซิบของสายลมดูราวกับจะนำพาข่าวร้ายมาให้ คำสาปจันทราโลหิตที่ถูกเล่าขานกันมานับพันปี เรื่องราวที่ว่าเมื่อใดที่จันทรากลายเป็นสีแดงฉาน ความมืดมิดจะกลืนกินทุกสิ่ง และเมื่อนั้น ผู้สืบทอดพลังจันทราจะต้องแบกรับชะตากรรมอันยิ่งใหญ่กำลังจะถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง และมันกำลังจะพรากทุกสิ่งไปจากพวกเขา... นิกายหมื่นจันทรา... ผู้คนในหมู่บ้าน... และหัวใจของทั้งสองคน

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องต้องยอดปราสาทหลักแห่งนิกายหมื่นจันทรา ทำให้กระเบื้องหลังคาสีเงินวาวสะท้อนแสงระยิบระยับราวกับเกล็ดหิมะ จันทรา วารีภัทร หรือที่ทุกคนเรียกขานว่า ประมุขจันทร์เจ้า ก้าวออกมาจากห้องบรรทม ใบหน้าสวยหวานยังคงประดับด้วยความกังวลจากความฝันเมื่อคืน

เธอเดินตรงไปยังระเบียงส่วนตัวที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของนิกายได้ทั้งหมด หน่วยรักษาในชุดเกราะสีเงินกำลังลาดตระเวนอย่างเข้มแข็ง หน่วยม้าเร็วฝึกซ้อมการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เสียงกระบี่กระทบกันจากลานฝึกซ้อมของศิษย์ดังก้องเป็นจังหวะ นี่คือนิกายของเธอ... อาณาจักรที่บิดามารดาทิ้งไว้ให้ และเป็นภาระอันยิ่งใหญ่ที่เธอต้องแบกรับตั้งแต่อายุยังน้อย

"อรุณสวัสดิ์ประมุข" เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง เมฆา พิทักษ์ธรรม หรือ รองประมุขเมฆา ยืนอยู่ตรงนั้น ร่างสูงสง่าในชุดสีดำสนิท ใบหน้าคมคายของเขาฉายแววไร้อารมณ์เช่นเคย แต่ดวงตาคมกริบนั้นกลับเต็มไปด้วยความห่วงใยที่ซ่อนเร้น

จันทร์เจ้าหันไปยิ้มบางๆ "อรุณสวัสดิ์เมฆา เจ้ามาเร็วเสมอ"

"หน้าที่ของข้าคือการปกป้องประมุข" เมฆาตอบสั้นๆ น้ำเสียงราบเรียบ "ท่านยังกังวลเรื่องเมื่อคืนอยู่หรือ"

จันทร์เจ้าถอนหายใจเฮือกหนึ่ง "ใช่... ข้ารู้สึกถึงลางร้ายบางอย่าง พลังจันทราในกายข้าอ่อนแรงลงผิดปกติ และความฝันนั้น... มันเหมือนกับคำทำนายโบราณที่กล่าวถึง 'จันทราโลหิต' ที่จะนำพาความมืดมิดมาสู่แผ่นดิน"

เมฆาก้าวเข้ามายืนใกล้ขึ้น "ข้าจะไม่ยอมให้สิ่งใดมาทำร้ายท่านและนิกาย ท่านเชื่อใจข้าได้" แววตาของเขาหนักแน่นราวกับภูผา มันเป็นความมั่นใจที่ทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย

ในฐานะประมุข เธอต้องแสดงความแข็งแกร่งและเด็ดเดี่ยว แต่ลึกๆ แล้ว เธอก็เป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งที่บางครั้งก็ต้องการใครสักคนมาคอยพยุง เมฆาคือคนคนนั้นเสมอมา ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เขาก็อยู่เคียงข้างเธอ คอยฝึกฝน คอยปกป้อง และคอยเป็นที่พึ่งให้เสมอ

"ข้าจะออกไปเยี่ยมหน่วยงานต่างๆ ในนิกายในวันนี้" จันทร์เจ้ากล่าวขึ้น เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศที่เริ่มหนักอึ้ง "เริ่มจากหน่วยรักษาแล้วกัน"

เมฆาพยักหน้ารับ "ข้าจะตามไปคุ้มกันท่าน"

ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั่วทั้งนิกายกลับมาคึกคักอีกครั้ง แต่ภายใต้ความคึกคักนั้น จันทร์เจ้าและเมฆาต่างก็รู้สึกได้ถึงคลื่นใต้น้ำที่กำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ ราวกับจันทรากำลังจะถูกกลืนกินด้วยเงาแห่งความมืดที่รอเวลาเปิดเผยตัว