ด่านเคราะห์ขององค์หญิงเก้าแห่งแดนสวรรค์
บทนำ
ตำหนักจงเสียนของเว่ยฉีเทียนตี้ ซ่างเสิน(เทพชั้นสูง) ผู้ครองแดนสวรรค์ เป็นใหญ่ใน 4 ทะเล 8 ดินแดน
หรงฉิง
แม่นม เมื่อไหร่เสด็จพ่อจะเสด็จกลับมา ฉิงฉิงรอจนเมื่อยแล้วนะ
แม่นมโซ่วอวิ๋น
โถ่ องค์หญิงอดทนประเดี๋ยวเถอะเพคะ อีกมินานแล้วเทียนตี้ก็จักเสด็จกลับมาแล้วเพคะ
แม่นมโซ่วอวิ๋น
พิธีที่ศาลาไท่เฉาคงใช้เวลามินาน
แม่นมพึมพัมในประโยคสุดท้าย
แต่ก็มิอาจรอดพ้นจากพระกันต์ขององค์หญิงน้อย
หรงฉิง
เหตุใดเสด็จพ่อทรงห้ามมิให้ฉิงฉิงไปด้วยเล่าเเม่นม
แม่นมโซ่วอวิ๋น
หื้ม..ที่ศาลาไท่เฉามีกระแสพลังลึกลับคณานักองค์หญิงยังมีพระชนม์น้อย เทียนจวินคงเกรงองค์หญิงจะมีภัยนะเพคะ
หรงฉิง
ฉิงฉิง มิเด็กสักหน่อย
หรงฉิง
อายุตั้ง 300 ปีแล้วนะ เสด็จพ่อนะเสด็จพ่อ
องค์หญิงน้อยฟึดฟัดร่างแน่งน้อยลุกขึ้นแปลงกายเป็นงูน้อยสีมรกตเกล็ดแวววาวเหินออกจากตำหนักจงเสียนอันเป็นที่ประทับของเทียนจวิน
แม่นมโซ่วอวิ๋น
อ๊ะ! องค์หญิงรอหม่อมฉันด้วยเพคะ! พวกเจ้าตามองค์หญิงไป
กล่าวจบแม่นมกับนางกำนัลผู้ติดตามเซียนน้อยอีกสองนางก็หวนคืนร่างนกพิราบบินตามองค์หญิงน้อยไป
ทว่าพวกนางที่เป็นเพียงเซียนชั้นกลางขั้น ‘กุ้ยเสิน’ จะสู้องค์หญิงน้อยที่ลืมตามาจากครรภ์เทียนเฟยก็เป็นเทพระดับ ‘เซี่ยเสิน’ เลยได้อย่างไร
ร่างเล็กขององค์หญิงน้อยย่องเบาหลบหลังเสาที่ทำจากทองคำขาวลอบมองเหตุการณ์ตรงหน้า
บนแท่นหยกขาวปรากฏร่างบุรุษวัยกลางคนผู้แผ่รัศมีเรืองอำนาจและอ่อนโยน ‘เว่ยฉี’ เทียนตี้ผู้ครองสวรรค์เก้าชั้นฟ้า สายตาเปี่ยมเมตตากวาดมองพลางอวยพรเทพเซียนหนุ่มสาวที่หาใช่คนไกลคนที่ไหน
4 ใน 5 ผู้จะลงไปเผชิญด่านเคราะห์ในรอบ 10000 ปีล้วนเป็นโอรสของเขาทั้งสิ้น
ชิงเยวี่ยนหลง
ขอบพระทัยเสด็จพ่อพะย่ะค่ะ
ชิงอวิ๋น
ขอบพระทัยเสด็จพ่อพะย่ะค่ะ
ชิงฉาง
ขอบพระทัยเสด็จพ่อพะย่ะค่ะ
ชิงเซียว
ขอบพระเสด็จพ่อพะย่ะค่ะ
ฮวาซิ่วอิง
ขอบพระทัยเทียนตี้เพคะ
เว่ยฉีเทียนตี้
เอาละ //พยักหน้า
เว่ยฉีเทียนตี้
เริ่มพิธีเถิด
พลันเสร็จคำกล่าวของเทียนตี้ก็ปรากฏเทพธิดาบุปผาออกมาร่ายรำอวดโฉม
พร้อมกับมอบน้ำแกงหวงเซียนเพื่อลืมเลือนเรื่องราวในแดนสวรรค์
หรั่นเหยียน
อะไรกัน.. กลิ่นของฉิงเอ๋อร์
เฟยซินหรานเทียนโฮ่ว
มีอันใดหรือเทียนเฟย
เว่ยฉีเทียนตี้
//หันไปมองสนมคนโปรด
หรั่นเหยียน
ทูลเทียนโฮ่ว หม่อมฉันเพียงครั่นเนื้อครั่นตัวเท่านั้นเพคะ..//ส่ายหน้าเบาๆ
เว่ยฉีเทียนตี้
ชิงฉางมิเป็นอันใดหรอก เทียนเฟยหาต้องกังวลไม่อย่างไรเขาก็เป็นเชื้อสายเผ่ามังกรสวรรค์
เทียนตี้คิดว่านางคงเป็นห่วงโอรสอย่างองค์ชายสามชิงฉาง
เฟยซินหรานเทียนโฮ่ว
นั้นสิ.. องค์ชายสามเองก็ชอบค้นคว้าตำรา ศึกษาศาตรามากมาย ย่อมเก่งกาจ ด่านเคราะห์ครานี้ย่อมง่ายดาย..
ชิงฉาง
เสด็จแม่ อย่ากังวลเลย.. มิเช่นนั้นจะทำให้ลูกดูอกกตัญญูต่อมารดานัก
หรั่นเหยียน
พูดอะไรเช่นนั้นกัน องค์ชายสี่ จะให้แม่วางใจได้อย่างไร
ชิงฉาง
วางใจเถิดพะย่ะค่ะ ลูกหาใช่น้องเก้าที่วันๆหาเรื่องให้เสด็จแม่ปวดหัวมิเว้นวันไม่
ชิงเยวี่ยนหลง
น้องเก้าเป็นเด็กนางย่อมดื้อซนตามประสานะน้องสาม
ชิงฉาง
เด็กซาตานนะสิพี่ใหญ่
ไป๋ซั่ว
ใกล้เลยเวลามงคลแล้ว เชิญองค์ชายและเทพธิดาบุปผา เถิด
ไป๋ซั่วเทพแห่งโชคชะตาเอ่ยขึ้น
ชิงเยวี่ยนหลง
ลูกทูลลาเสด็จแม่
เฟยซินหรานเทียนโฮ่ว
โชคดีนะ รัชทายาท.. แม่จะคอยเฝ้ามองเจ้าบนสวรรค์ //ยิ้มบาง
ผู้ผ่านด่านเคราะห์ทั้ง 5 เดินผ่านเข้าไปในวงล้อเคราะห์กรรมที่ปรากฏตรงหน้า
จนกระทั้ง..ครบทุกคนผ่านไปมินานเทพเซียนทุกองค์กำลังจะแยกย้ายและกลับมาที่นี้เมื่อครบ 3000 ปีอีกครั้ง..
หรงฉิง
กรี๊ดดด เสด็จพ่อเสด็จแม่ช่วยฉิงฉิงด้วย!!
ร่างองค์หญิงน้อยแห่งแดนสวรรค์กระเด็นเข้าสู่วงล้อเคราะห์กรรมเป็นที่เรียบร้อย
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา
ไป๋ซั่ว
ทุกสรรพสิ่ง ล้วนถูกกำหนดชะตาไว้แล้ว
ไป๋ซั่ว
มิเว้นแม้กระทั่งเทพเซียน
เทพแห่งโชคชะตายกพัดปกปิดรอยยิ้มพิกล
หมอตำแย
ฮูหยิน!! ท่านเบ่งอีกนิดนึงเถิด!!
หลี่ฟางเฟย
ฮึก.. //กัดฟันเบ่ง
สาวรับใช้
ฮูหยิน.. อดทนอีกนิดนะเจ้าค่ะ เพื่อ..คุณชายน้อย
ใบหน้างดงามซีดขาวนางใกล้หมดแรงเต็มทน.. ผ่านมาสามชั่วยามแล้วเจ้าก้อนแป้งน้อยก็ยอมออกมาเสียที
หลี่ฟางเฟย
หึ้บ.. //ใช้แรงเฮือกสุดท้ายเบ่ง
หมอตำแย
อ๊ะ! เป็นคุณหนูน้อย! ยินดีกับฮูหยินด้วย
หลี่ฟางเฟย
แฮ่ก.. แฮ่ก ลูกแม่
หลี่ฟางเฟย
เจียวจู.. ลูกแม่
หลี่ฟางเฟย
เซิ่นเจียวจู.. //หมดสติ
หมอตำแย
พวกเจ้าไปนำผ้าชุบน้ำร้อนมาซะ! ส่วนเจ้าไปนำสมุนไพรที่ข้าจัดไว้ไปต้ม
เซิ่นเจียวจู
อู้แว้ อุ้แว้
เซิ่นเจียวจู
( นี้มันเรื่องอันใดกัน!? )
เซิ่นเจียวจู
(.. เมื่อครู่ข้ายังอยู่บนสวรรค์เลยนี่นา )
องค์หญิงเก้าแดนสวรรค์ ‘หรงฉิง’ ได้จุติลงบนโลกมนุษย์ ด่านเคราะห์ครั้งที่ 1
ตอนที่ 2 บุตรีท่านแม่ทัพ 1
เซิ่นเจียวจู
(.. ฮึก รู้ว่าเป็นเช่นนี้ฉิงฉิงจักไม่ขัดคำสั่งเสด็จพ่อเข้าไปศาลาไท่เฉาอีกเด็ดขาด!)
เซิ่นเจียวจู
แงงงงงงงงงงงง!!
หลี่ฟางเฟย
เจียวเจียวเป็นอันใดไปลูก //เดินไปดูเด็กน้อยในเปล
ปิงเหยา
ฮูหยินพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ เรื่องของคุณหนูน้อยปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบ่าวสองคน
หลี่ฟางเฟย
มิเป็นอันใด //เดินเข้าไปอุ้มบุตรสาว
เซิ่นเจียวจู
( ฮึกๆ พี่สาวข้าแค่คิดถึงเสด็จแม่หรั่นเหยียน )
เซิ่นเจียวจู
( ว่าแต่เหตุใด ท่านถึงหน้าคล้ายคนผู้หนึ่งยิ่งนัก.. )
หลี่ฟางเฟย
เหตุใดจึงขมวดคิ้วมุ่นกัน
หลี่ฟางเฟย
เจ้าพึ่งออกมาจากท้องแม่มิถึงสิบหกชั่วยาม
หลี่ฟางเฟย
ก็มีเรื่องให้เครียดแล้วหรือ//ขำ
เซิ่นเจียวจู
(.. ชัดเลยนี่นา!! นี่มันเทพธิดาบุปผา)
เซิ่นเจียวจู
( ฮื้ม นางชื่ออะไรแล้วนะ ใช่แล้ว! พี่สาวฮวาซิ่วอิง )
เซิ่นเจียวจู
( ซึ่งตอนนี้.. นางกลายเป็นมารดาข้า.. หากกลับสวรรค์ลำดับญาติของฉิงฉิงจะมิวุ่นวายเลยหรือ! ก็พี่สาวคนสวยคือว่าที่ชายาของเสด็จพี่รัชทายาทนี่นา! )
เซิ่นเจียวจู
( ฉิงฉิงปวดหัว )
หลี่ฟางเฟย
อย่าร้องไห้ไปเลยลูกรัก //ใบหน้าแสดงความเป็นกังวล
หลี่ฟางเฟย
ก็มิได้ถ่ายเบานี่.. เจียวเจียวจะร้องนานเกินไปแล้ว
ปิงเหยียน
ให้บ่าวไปตามหมอที่เรือนใหญ่ไหมเจ้าคะ?
หลี่ฟางเฟย
//กัดริมฝีปากครุ่นคิด
ปิงเหยา
อึก.. อาเหยียนรอบก่อนเจ้ามิเข็ดหลาบหรืออย่างไร
หลี่ฟางเฟย
มิต้อง อาเหยียนอาเหยาพวกเจ้ามิต้องมีใครไปทั้งนั้น
เซิ่นเจียวจู
( เกิดอะไรขึ้นกัน? )
ปิงเหยา
อ๊ะ คุณหนูหยุดร้องแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยิน!
เซิ่นเจียวจู
( ดูเหมือนว่าฉิงฉิงจะสร้างความลำบากให้พี่สาวเสียแล้ว..)
ปิงเหยา
นี่อาจจะเป็นอารมณ์ทั่วไปของเด็กทารกก็ได้เจ้าค่ะ
ปิงเหยา
ฮึ! คนเรือนใหญ่ก็เถอะ! ฮูหยินให้กำเนิดคุณหนูใหญ่ตระกูลเซิ่นทั้งทีกลับมิมีใครมาดูดำดูดีแม้แต่น้อย!
ปิงเหยียน
เจ้าพูดมากเกินไปแล้วอาเหยา
หลี่ฟางเฟย
มิอาจว่าอันใดได้.. ในเมื่อระหว่างเขาและข้าหาได้แต่งกันเพราะรัก..
หลี่ฟางเฟย
แต่เพราะหน้าที่..
ปิงเหยา
ฮูหยิน.. //เสียงอ่อย
เซิ่นเจียวจู
( ห๊า.. เกิดอะไรขึ้นกัน ว่าแต่ฉิงฉิงยังไม่เห็นหน้าของผู้ที่จะมาเป็นบิดามนุษย์ให้นางเลยนี่นา! )
เซิ่นเจียวจู
( เสด็จแม่บอกว่าเสด็จพี่รัชทายาทมีคู่บุพเพก็คือเทพธิดาบุปผาผู้หนึ่ง! )
เซิ่นเจียวจู
(.. หรือว่า.. เสด็จพี่รัชทายาทเป็นบิดาของฉิงฉิงหรือ!😨 )
ปัง!! // เสียงกระแทกประตู
หลี่ฟางเฟย
//แหงนมองคนตรงหน้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
