แค่เด็กในทะเบียนสมรส
คำสั่งจากปลายกระบอกปืน
สถานที่: ห้องรับแขกคฤหาสน์กัสส์ตัน ตอนกลางคืน
บรรยากาศ: มืดครึ้ม มีแสงไฟนวลๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะ แสดงถึงความหรูหราแต่เย็นยะเยือก
(เสียงเปิดประตูดังหนัก ๆ)
คิว(เพื่อนนายเอก)
(ลากนทีเข้ามา) “รีบ ๆ เข้าไป อย่าดื้อ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้”
นที(นายเอก)
(หันขวับมองด้วยดวงตาวาววับ มีน้ำตาคลอ) “ปล่อยผม... ผมไม่ได้อยากมา... ผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วย!”
ธีร์(พระเอก)
(ยืนตัวตรงในชุดสูทสีดำ ใบหน้าเย็นชามองนทีนิ่ง ๆ) “เงียบ! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายจะพูดอะไรตามใจชอบ”
นที(นายเอก)
(เสียงสั่น) “ผมไม่ใช่ของคุณ ผมไม่ใช่ ‘ของ’!”
ธีร์(พระเอก)
(ยิ้มเย็น ๆ) “แต่สำหรับฉัน ตอนนี้นายมัน... 'ของ' ที่ต้องถูกควบคุม”
คิว(เพื่อนนายเอก)
(วางปืนบนโต๊ะ พร้อมเสียงเหล็กกระทบ) “นี่คือคำสั่งจากหัวหน้า นายต้องแต่งงานกับเขา ไม่ใช่แค่พิธีอย่างเดียว นายจะต้องอยู่ในทะเบียนสมรสของเขาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย”
นที(นายเอก)
(ตะโกน) “แต่งงาน? ผมยังเด็ก! ผมยังเรียนไม่จบ! ผมไม่ยอม!”
ธีร์(พระเอก)
(เดินเข้ามาใกล้ ๆ จนลมหายใจสัมผัสได้) “นี่ไม่ใช่เรื่อง ‘ยอม’ หรือ ‘ไม่ยอม’ นายไม่มีสิทธิ์เลือก เพราะนี่คือภาระของครอบครัวนายที่ตกมาอยู่ในมือฉัน”
นที(นายเอก)
(น้ำตาไหลออกมา) “ผมกลัว... ผมกลัวว่าถ้าปฏิเสธ จะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของผม...”
ธีร์(พระเอก)
(ถอนหายใจลึก แล้วพูดเสียงทุ้มต่ำ) “แม่ของนายจะปลอดภัย... ถ้านายยอมอยู่กับฉัน”
นที(นายเอก)
(หน้าเสีย แต่ค่อย ๆ ก้มหน้า) “ถ้างั้น...ผมจะทำตามที่คุณต้องการ”
ธีร์(พระเอก)
(ยื่นมือออกมา) “ดีมาก... เริ่มต้นใหม่ได้ที่นี่”
คิว(เพื่อนนายเอก)
(ยิ้มมุมปาก) “นาทีนี้ นายไม่มีทางเลือก”
เด็กคนนี้....ลูกหนี้หรือเจ้าสาว
สถานที่: ห้องนอนในคฤหาสน์กัสส์ตัน บรรยากาศเงียบสงบ แต่เต็มไปด้วยความตึงเครียด
ธีร์(พระเอก)
(ยืนพิงขอบหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกด้วยสายตาเหี้ยมแต่ลึกซึ้ง) “นายยังไม่เข้าใจเหรอ นที”
นที(นายเอก)
(นั่งก้มหน้า ร่างเล็กดูเปราะบางกว่าเมื่อวานมาก) “ผมเข้าใจแล้วครับ... ว่าผมเป็นแค่ ‘สินค้า’ ที่คุณจะจัดการยังไงก็ได้”
ธีร์(พระเอก)
(หมุนตัวมาจ้องหน้า) “สินค้า? ฉันไม่ได้บอกแบบนั้น แต่...นายมันลูกหนี้ที่ต้องชดใช้ด้วยตัวเอง”
นที(นายเอก)
(เสียงสั่น) “แล้วถ้าผมหนีล่ะครับ?”
ธีร์(พระเอก)
(ยิ้มเย็น ๆ) “ไม่ใช่แค่คำถามที่โง่ แต่ตอบง่าย...หนีไม่ได้”
(ธีร์เดินเข้ามาใกล้ ช้อนคางนทีขึ้นมาช้า ๆ)
ธีร์(พระเอก)
“แต่ฉันไม่ใช่คนโหดร้ายกับ ‘ของ’ ที่อยู่ในมือ ถ้านายเชื่อฟัง...ฉันอาจจะทำให้ชีวิตนายง่ายขึ้น”
นที(นายเอก)
(หลุบตา) “ชีวิตที่ง่ายขึ้น...หมายถึงอะไรครับ?”
ธีร์(พระเอก)
(พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก) “ถ้าเป็นเจ้าสาวที่ดี นายน่าจะได้รับสิทธิพิเศษ...”
นที(นายเอก)
(ตาเบิกกว้าง) “สิทธิพิเศษ? หมายความว่ายังไงครับ?”
ธีร์(พระเอก)
ความปลอดภัย, การดูแล, และ...สิทธิ์ที่นายไม่มีทางได้จากใครอื่นในโลกนี้
นทีถอนหายใจหนัก ๆ สะท้อนใจในความขัดแย้งของตัวเอง
นที(นายเอก)
ผม...ไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไรดี ระหว่าง ‘เจ้าของ’ หรือ ‘สามี’
ธีร์(พระเอก)
(หัวเราะแผ่ว ๆ) “ฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน...แต่สิ่งที่แน่ ๆ ตอนนี้ นายคือทั้งสองอย่างในสายตาฉัน”
แหวนวงนั้นไม่เคยอุ่น
สถานที่: ห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์กัสส์ตัน หลังจากพิธีแต่งงานที่เงียบเหงา
บรรยากาศ: ไฟสลัว แสงเทียนล้อมรอบ แต่ใจกลับเย็นยะเยือกเหมือนน้ำแข็ง
ธีร์(พระเอก)
(นั่งลงบนโซฟา ปลดถุงมือออก ชูมือขึ้นมามองแหวนที่นิ้วนาง)
“แหวนวงนี้...ไม่เคยอุ่นเลยสักครั้ง”
นที(นายเอก)
(ยืนอยู่ข้าง ๆ สายตาค่อย ๆ หันไปมองแหวนบนนิ้วของธีร์)
“มัน...สำหรับผม มันหนักเกินไป ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงต้องสวมมัน”
ธีร์(พระเอก)
(สบตานที แววตาเหี้ยมแต่เปราะบาง)
“เหมือนกับใจของฉัน...ที่แม้จะได้ใครมาอยู่ใกล้ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกอบอุ่น”
นที(นายเอก)
(เสียงสั่น)
“ผมกลัว...กลัวว่าผมจะเป็นเพียงแค่เครื่องมือ...ของคุณ”
ธีร์(พระเอก)
(โน้มตัวเข้ามาใกล้)
“ถ้าเป็นเครื่องมือ นายก็คงต้องรู้ว่าฉันจะไม่ปล่อยเครื่องมือชิ้นนี้หลุดมือไปง่าย ๆ”
นที(นายเอก)
(หลุบตาลง ซุกหน้าลงกับอกเสื้อธีร์)
“แหวนนี้กับคำพูดของคุณ...มันเหมือนกำแพงสูงที่ผมปีนไม่ถึง”
ธีร์(พระเอก)
(วางมือบนหัวนที กดเบา ๆ)
“ในโลกของฉัน ไม่มีใครง่ายที่จะได้หัวใจ ฉันแค่ยังไม่มั่นใจว่า...จะให้มันกับนาย”
นที(นายเอก)
(เงยหน้าขึ้นมองด้วยน้ำตาคลอ)
“แล้วผมจะทำยังไง...ถึงจะทำให้แหวนนี้อุ่นขึ้นได้?”
ธีร์(พระเอก)
(ถอนหายใจ แล้วค่อย ๆ ยิ้มแผ่ว)
“ลองอยู่กับฉันไปเรื่อย ๆ... เดี๋ยวก็รู้เอง”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
