ตอนที่ 1

แต็ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

นั้นคือเสียงคีย์บอร์ด ที่ดังอย่างต่อเนื่องจากการเล่นเกม FNF ในม็อด แม็ต ที่แม่งรัวชิปหาย แต่ไอ้คนเล่นมันก็ยังเล่นอยู่ถึงแม้จะหัวร้อน แค่ไหนก็ตามและนอนว่า

\=Restart\= ตึง~

\=Restart\= ตึง~

\=Restart\= ตึง~

\=Restart\= ตึง~

มันเล่นแพ้ไปสิบกว่ารอบ ก็ยังไม่คิดจะยอมแพ้ แต่ก่อนที่ไอ้หนุ่มคนที่เล่นอยู่จะเล่นใหม่อีกครั้งเขาก็หัวใจวายซะก่อน ใช่หัวใจวายโดยไม่ทราบสาเหตุ และแน่นอนว่าก็ต้องเป็นเพราะพระเจ้า คนดีคนเดิม อเล็กซ์ไงล่ะ

" เอ่อ..... คือว่า คุณเป็นใครครับ " ชายหนุ่ม ถามชายที่กำลังนั่งกราบท่างาม ๆ แบบขอโทษอยู่

" นายไม่โกรธใช่มั้ย เรื่องที่ฉันเผลอทำนายตาย " ชายหนุ่มในชุดขาว ถาม

" ก็ไม่ได้ไม่โกรธหรอกนะ แต่เพราะแก้อะไรไม่ได้ต่างหากเลยไม่เครียดน่ะ ชีวิตเองก็ใช้คุ้มพอตัวเลย(ก็เล่นคลุกตัวอยู่แต่ในบ้านมาเป็นปีเล่นแต่เกมนี้เนอะ)" ชายหนุ่มตอบพร้อมคิดในใจ

" งั้นก็ดีไป เพราะฉันเองก็ไม่อยากโดนเจ้าหมอนั่นกักบริเวณ อยู่อะนะ แปะ* เอาละ มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า นายเลือกได้นะว่าจะ เกิดใหม่หรือ ไม่เกิดอีกต่อไปแล้วน่ะ แน่นอนว่า ถ้าเลือกเกิดใหม่ก็จะมี สิทธิพิเศษ ตามนี้เลย เอาไปอ่านนะ " อเล็กซ์ กล่าวแล้วยื่นโปรชัวร์ให้อ่าน

" อืม ๆ ก็ดีนั่นแหละนะ แต่ไอ้อันเล็ก ๆ นี้มันอะไรอ่านไม่ออก มันเล็กเกิน " เขาถ่ามโดยชี้ตรงตัวอักษรเล็ก ๆ

" ไม่มีอะไรหรอกน่า~ มันก็แค่รอยเปื้อนเฉย ๆ เอง ไม่เป็นไรหรอก " อเล็กซ์ กล่าวพลางยิ้มด้วยรอยยิ้มอันเป็นมิ(จ)ตร

' ไม่น่าไว้ใจสุด ๆ ' ชายหนุ่ม คิดในใจ

" เอาน่า แต่เราแนะนำตัวกันยังหว่า ชั่งมันเถอะ ไปเกิดใหม่ไป " อเล็กซ์ กล่าวแล้วเอาลูกโม่ จากไหนไม่รู้ ยังยัดแสกหน้า ตัวสลายการเป็นฝุ่นหายไป

" เสร็จไปหนึ่ง แต่ครั้งนี้แปลกแฮะ ปกติหมอนั่นจะมาขัดฉันตลอด เฮ้อ.... นี่นายเป็นผู้หญิงรึไง งอน จนไม่โผล่มาเลย " อเล็กซ์ กล่าวพลางเกาหลังหัว

ภาพตัดแม่ม

ตีด- ตีด- ตีด- ตีด- ปัก

เสียงนาฬิกาปลุกโดนตบ เป็นสัญญาณของคนที่นอนอยู่มันตื่น แล้วและแน่นอนว่าไม่ใช่ใครที่ไหน คน ๆ นั้นคือตัวเอกเราเอง ที่ตื่นขึ้นมา

" อืม..... "

เจ้าตัวบิดขี้เกียดเล็กน้อย ก่อนจะเดินลงมา ชั้นล่าง เข้าห้องน้ำ จัดการตัวเอง เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจกับร่างกายที่เปลี่ยนไปของตัวเองซักนิด เพราะมันไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากนัก แทบจะเหมือนก่อนเกิดใหม่ทั้งหมด จนกระทั่ง

" เอ๊ะ เดี๋ยวนะ "

ใช่เขาไม่สิ เธอเพิ่งสังเกตร่างกายของตัวเองหลังจากมองลงมาที่ช่วงล่างของตัวเอง ที่มัน เรียบเนียนสีขาวอมชมพูเล็กน้อย แน่นอนว่าด้วยความที่เป็นผู้ชายในชาติ ก่อนเลยมีกำเดาไหลออกมา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะลอง สัมผัสตรงนั้นว่ามันคือเรื่องจริงรึเปล่า

" อร่าง~ "

เสียงครางเล็ดออกมานิดหน่อยแต่เธอก็พอไว้เพียงแค่นี้ก่อนที่มัน จะเลยเถิดก็นะ เคยเป็นตัวผู้มาก่อนมันก็ต้องลอง แล้วก็ส่ายหน้าสลัดความคิดจังไรออกจากหัว รีบเช็ดตัวใส่เสื้อผ้า

" จะว่าไป นี้ฉันอยู่โลก อะไรเนี่ย เขา ก็ไม่ได้บอกอะไรเลย นี่เนอะ "

ฉันพูดกับตัวเองแล้วพยายามคิดทบทวนว่า มีอะไรพอบอกได้ว่าตนอยู่โลกแบบไหน จนนึกขึ้นมาได้ว่า ในห้องนอนมี คอมอยู่ตัวนึงนี่นา จึงคิดจะเดินขึ้นไปแต่

โคร้ก~~

ท้องเจ้ากรรมมันดันร้องออกมา ฉันเลยหาทางเดินไปห้องครัว ที่ฉันไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน เอาตามตรงนะ บ้านมันดันใหญ่เกินไป ใช่ใหญ่เกินไปที่จะเป็นบ้านสำหรับคน ๆ เดียว แต่มันควรเป็นบ้านแบบครอบครัวอยู่กัน 5-6 คน แต่พอดูอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วดูล้ำมาก ๆ ฉันจึงลองพูดคำ ๆ นึงออกมา

" เปิดการใช้งานระบบอัตโนมัติในบ้าน "

/ ยืนยัน ตัวตน อามาเนะ เรย์ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ /

ฉันนี่อึ้งเลย ไม่คิดว่านี่จะเป็นบ้าน ที่มีเอไอ ติดตั้งไว้ แบบบ้านอัจฉริยะ ไรงี้แต่ก็ได้รู้อีกอย่างอะนะ ว่า ฉันในชาตินี้ชื่อ อามาเนะ เรย์ แต่ชั่งมันก่อนเพราะตอนนี้ หิวโว้ย!

" ตอนนี้ฉันหิว เพราะงั้น ทำอะไรให้กินหน่อยสิ "

/ กรุณาเลือกเมนูของวันนี้ ค่ะ /

สิ้นเสียง หน้าต่างโฮโลแกรม ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า มีเมนูต่าง ๆ ให้เลือกมากมาย

" อืม..... วันนี้เอาเป็น ยากิเมชิ(ข้าวผัด) ละกันนะ "

/ ยืนยันคำสั่ง เมนูในวันนี้ ยากิเมชิ /

สิ้นเสียงนั้น หุ่นยนต์แม่บ้านในครัวก็เริ่มทำงาน ในระหว่างนั้นฉันก็ได้ให้ เอไอ เปิดหน้าจอโฮโลแกรม มาค้นหาข้อมูล เกี่ยวกับโลกนี้ แต่ฉันก็เหลือบไปเห็นที่ กล่องจดหมาย(E-mail) ว่ามีอยู่ 2 ฉบับ ฉันเลยกดเข้าไปอ่านดู ก็มีรายละเอียดต่าง ๆ ส่งตรงจาก พระเจ้า ใช่แล้ว พระเจ้า

[ จากพระเจ้า

เอาล่ะตอนนี้ นายคงสงสัยสินะ ว่าตัวเองอยู่โลกไหน และที่ไหน ของบอกเลยว่า นายอยู่ในโลก Date A live ss1 และในอีก 1 เดือน ก็จะเริ่ม ตอนที่ 1 ส่วนที่ว่านายอยู่ไหน ก็ยานล่องหนขนาดใหญ่ แค่นี้แหละส่วนพลังไปอ่านอีกฉบับเอา ]

-+ ยากิเมชิ พร้อมเสิร์ฟแล้ว กรุณาทานให้อร่อย +-

" อา..... เข้าใจแล้ว จะทานละนะคะ "

เธอไม่ได้ซีเรียสอะไรกับเรื่องพลังมาก เลยทานอาหารก่อนแล้วค่อยไปอ่าน และดูเหมือนเธอจะอยู่ในโลกอนิเมะ ที่ตัวเอง ดูแค่ ss1 แถมยังดูไม่จบอีก เจริญล่ะทีนี้ เพราะเธอจะไม่รู้อะไรเลยว่า อนาคตจะเป็นยังไงบ้าง(คนที่ดูถึงแค่ตอนที่ 8 )

" ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ "

" นี่คุณเอไอ คุณมีชื่อให้เรียกมั้ยคะ ถ้าจะเรียกแต่ เอไอ มันไม่สดวกน่ะ "

/ มีค่ะ ดิฉันมีชื่อว่า อลิซ ค่ะ (Autonomous Living Intelligent Cybernetic Environment) "

" งั้นหรอ อืม... งั้นบอกได้มั้ยว่า ยานลำนี้ มีอะไรบ้าง "

/ อย่างแรกเลย ที่ยานลำนี้มีดีที่สุดคือ ระบบพลางตัว ที่อยู่ในระดับไม่สามารถถูกพบได้ด้วยเทคโนโลยีในยุคนี้ ต่อมาคือ เครื่องเคลื่อนย้ายมวลสาร อย่างที่สาม หุ่นยนต์จำนวนมาก ทั้งพวกซ่อมบำรุง งานจิปาถะ และ หุ่นรบ /

" อาฮะ แล้วมีเงินมั้ยล่ะ พอดีอยากจะลงไป เที่ยวเล่นซักหน่อย " (• w <)

/ มีแน่นอนค่ะ กรุณา เลือก เงิน ของประเทศที่ท่านต้องการ และระบุปริมาณ /

ฉันล่ะชอบจริง ๆ ที่ มีจอโฮโลแกรมที่เปิดจากส่วนไหนของยานก็ได้ เพราะมันสะดวกต่อการใช้งาน แล้วเรื่องเงินเนี่ยดูตัวเลขแล้วไม่เป็นปัญหาเลยนะเนี่ย ส่วนเรื่องเงินแน่นอนว่าฉัน เลือกเงินเยน เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็ชาติที่แล้วฉันหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ไปไหนมาไหน เรื่องกินก็กินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จ อย่างเดียว

" ฉันเลือกเงินเยน และที่จะไป โทงูซากิ ช่วยเตรียม เอกสารต่าง ๆ ให้หน่อยสิ พอดีฉันอยากจะ เข้าโรงเรียน ซักหน่อย "

/ รับทราบค่ะ นี้คือเอกสารที่จำเป็นทั้งหมด / อลิซ ส่งเอกสารให้ ฉัน

" ขอบคุณนะ อลิซ อืม... จะว่าไปมีพวก อุปกรณ์ที่ใช้ในการปลอมตัวมั้ย คือฉันอยากจะเข้าเรียนในฐานะ ผู้ชาย " ฉันถาม อลิซ

/ ทำการค้นหา มีค่ะ อยู่ในคลังแสง ตอนนี้สั่งหุ่นยนต์ ไปเอามาอยู่ค่ะ /

" ดี เพราะงั้นปลอมเอกสารให้ที ฉันจะอ่าน จดหมายอีกฉบับรอ " ฉันโยน เอกสารอันเดิมทิ้งแล้วเดินไปที่ เครื่องวาป พลางอ่าน จดหมาย เกี่ยวกับ พลังของฉันไป

" อาฮะ พลังก็ถือว่าเก่งเลยแฮะ "

-+ นี่คือของที่ท่านจำเป็นต้องใช้ +- หุ่นยนต์พ่อบ้านยื่น กำไลข้อมือ และเอกสารต่างต่างให้

" ขอบใจนะ " ฉันกล่าวขอบคุณถึงจะเป็นแค่หุ่นยนต์ แต่ก็คงจะเป็นเพื่อนแก้เหงา ฉันยาว ๆ

" ทุกอย่างพร้อมแล้ว ก็ได้เวลาเที่ยว! " วาปลงไปข้างล่าง

ตัดจบตอนแบบ ฉับ ๆ ๆ

ตอนที่ 2

Time skip One month later

" 1 เดือนผ่านไปเหมือนโกหกเลยแฮะ " ฉันพูดกับตัวเอง ก็นะนอนเล่นเกมหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ทั้งวัน ชีวิตวนหลูบจัด

" นี่อลิซ ส่งฉันลงไปที "

ก่อนที่จะวาปไปฉันก็เช็คอุปกรณ์ต่าง ๆ ของตัวเองว่า มีปัญหารึป่าว พอเช็คจนแน่ใจแล้วก็วาป ลงมาที่ลับตาคน แล้วเริ่มเดินไปโรงเรียน ระหว่างการเดินไปโรงเรียนฉันก็หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข้อมูลในบริษัท ของตัวเอง  พอเดินได้ซักพัก ก็เจอ ชิโด้ เลยเดินเข้าไปทัก

" ไง อิสึกะ นั้นน้องสาวนายหรอ? " ฉันพูดแล้วชี้ไปที่ เด็กสาวผมแดง ทวินเทล

" ก็ใช่อยู่ไง แล้วนายเป็นใคร ไม่คุ้นหน้าเลยแฮะ " ชิโด้ ถาม

" ฉันน่ะหรอ? ก็นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ไงล่ะ " ฉันชี้ที่ตัวเองแล้วตอบคำถามนั้น

" งั้นหรอก็ว่าทำไมไม่คุ้นหน้าเลย แล้วนายรู้ชื่อฉันได้ไง? " ชิโด้ ถามด้วยความสงสัย

" ก็ เด็กคนนั้นเรียกชื่อนายซะเสียงดังฟังชัดเลย ล่ะนะ ฉันก็เลยรู้น่ะ(แถ) " ฉันตอบไป ก่อนที่จะมีใครซักคนมาสะกิดฉัน

" ไงเด็กใหม่ และอิสึกะ ก็ด้วย ดูมีชีวิตชีวาดีนิ คงจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นสินะ ฮ่า ๆ ๆ " ฮิโรโตะ กล่าวทักทาย

" อา ก็ดีอย่างที่ว่าแหละ โทโนะมาจิ " ชิโด้ ตอบรับ

" นี่ อิสึกะ นายไม่คิดอยากจะมีแฟนเลยรึไง ส่วนฉันน่ะมีอยู่แล้ว นี่ไง " ฮิโรโตะ ยกโทรศัพท์ขึ้นมา โดยยังอยู่ในเกมจีบสาวอยู่เลย

" นายนี้มัน ชั่งเถอะ ฉันว่าเราเดินไปโรงเรียนก่อนที่ จะไม่ทัน " ฉันเปิดโทรศัพท์ให้ดูเวลา ที่อีกหน่อยก็ปิดประตูโรงเรียนแล้ว

ตัดฉัก ฉับ ๆ

ภายในห้องเรียน

" ให้ตายสิเกือบไม่ทันแหนะ " ชิโด้ กล่าว ก่อนที่คุณครูจะเดินเข้ามา

" เอาล่ะนะ ครูชื่อ โอคามิเนะ ทามาเอะ จากนี้ไปจะเป็นครูประจำชั้นพวกเธอทุกคน นะคะ และมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา เข้ามาได้เลยจ๊ะ " ทามาเอะ กล่าวเรียกฉันเข้าไป

ตปกช.1 " ขอให้เป็นสาวสวยด้วยเถอะ "

ตปกช.2 " ใช่ขอให้เป็นผู้หญิงเถอะนะ "

ตปกญ.1 " พวกแกหุบปากไป ผู้หญิงมีเยอะแล้วขอผู้ชายบางเถอะ "

ตปกญ.2 " ใช่ ๆ ต้องเป็นผู้ชายหล่อ ๆ นะ "

ตปกญ.3 " ต้องเป็นผู้ชายแน่ ๆ "

" ผมชื่อ อามาเนะ เรย์ จากนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ " ผมเดินเข้ามาแล้วกล่าวแนะนำตัว โดยมี ออร่า ระยิบระยับ ในสายตาผู้หญิง

ตปกญ. " เป็นผู้ชายที่หล่อดีจริง ๆ "

ตปกช. " หน่อย... เป็นผู้ชายที่หน้าหมั่นไส้ จริง ๆ "

" เรย์ คุง ยังพอมีโต๊ะว่าง อยู่ริมหน้าต่างนะ ไปนั่งได้เลยจ๊ะ " ทามาเอะ กล่าว

ผมเดินไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง เอาอุปกรณ์การเรียนขึ้นมาพร้อมที่จะเรียน

" งั้นเรามาเริ่มเรียนคาบแรก เลยนะ " ทามาเอะ กล่าวแล้วเริ่มสอน แต่ก่อนจะได้ไปถึงไหน ก็มีสัญญาณเตือนอากาศสั่นไหวดังขึ้น

วื้ด!!! วื้ด!!! วื้ด~~!!!

ตัดฉาก แม่ม

" นะ นักเรียนทุกคนดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าตื่นตระหนก แล้วอย่าลืมขนม ด้วยนะ " ทามาเอะ

" ครูครับ ใจเย็นก่อนนะครับ " ฉันกล่าวให้ คุณครูใจเย็นลง

" แต่ อิสึกะ คุงอยู่ไหนล่ะครับ " ฉันกล่าวถาม

" อืม... เห็นว่าวิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง ยะ อย่าบอกนะว่าเธอก็จะไปน่ะ " ทามาเอะ ถาม

" ก็ไม่เชิงครับ ครูไปหลบภัยก่อนเถอะ " ฉันกล่าวแล้ววิ่งออกไป

ภายนอก

" ขอไปดูหน่อยเถอะ มาโลกนี้ทั้งที นี้เนอะ สวมเกราะ! " ฉันตะโกน เรียกชุดออกมา สวม

" อา แค่นี้คงพอแล้ว " เสียงของฉันทุ่มขึ้นจนน่าจะไม่มีใครจำได้ แล้วบินไป

ตัดมาที่ชิโด้

ตู้ม!!!

อากาศสั่นไหว ได้สร้างความเสียหายกับอาคารโดยรอบ จนพังยับ ในใจกลางหลุม ได้มีบันลัง และหญิงสาว อยู่ใจกลาง

" อึก นั้นอะไรกัน " ชิโด้ มองไปที่หญิงสาว

หญิงสาวไม่กล่าวอะไรทั้งนั้น ใช้ดาบฟันมาที่ชิโด้ แต่เขาหลบได้อย่างเฉียดฉิว หญิงสาวไม่รอช้าพุ่งเข้าหาชิโด้ แล้วเอาดาบจ่อ

" นายเองก็มาฆ่าฉันสินะ " หญิงสาวกล่าว

" ฉะ ฉันไม่ได้มาฆ่าเธอ ซักหน่อย คง ฆ่า อะไรกัน " ชิโด้ ตอบกลับหญิงสาว

ฟิว~ ๆ ๆ

เสียงของชุดรบ ของหน่วย AST บินมา แล้วทำการเริ่มเปิดฉากโจมตี ด้วยมิสไซล์จำนวนมาก แต่ก็ถูกบางอย่างทำลายทั้งหมด

ฟิว!!! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตู้ม!!!! ตุ้ม!!!! ตู้ม!!!!

" อะไรกัน ๆ นี้พวกแกเปิดการโจมตี ทั้งที่มีคนธรรมดาอยู่ในระยะแบบนี้ไม่ดีเลยนะ " เสียงทุ้มผสมเสียงนาฬิกาดังขึ้น

" ฮ่า... เละเทะซะจริง " ฉันกล่าวแล้วกำมือขึ้น รูปนาฬิกาปรากฏที่มือแล้วหมุนย้อนกลับ

ตึง!!~ ตึง!!~

สภาพพื้นที่โดยรอบ ค่อย ๆ ย้อนสภาพ กลับมาเป็นสภาพก่อนเกิด อากาศสั่นไหว

" นี่มันอะไรกัน " AST คนนึงได้กล่าวออกมาด้วยความตกใจ

" ต้องขออภัยด้วยนะ แต่ถ้าบ้านเมืองพังเละแบบนั้น ฉันก็คงหาที่เที่ยวเล่นยากล่ะนะ " ฉันพูดออกไป

" แกเองก็มาฆ่าฉันสินะ " หญิงสาวในชุดสีม่วงถาม

" ให้ตายสิ จะให้ฉันฆ่าเธอไปทำไมฆ่าไปก็ไม่ได้อะไร ช่วยฟังฉันก่อนซักแป็บนึง ก่อนนะ " ฉันพูด ก่อนจะหยิบนาฬิกาสีทอง ออกมา แล้วโยนไปให้ชิโด้

" เชื่อสิ... นายได้ใช้มันแน่ \=ตึง!~\= " ฉันหายไปจากจุดนั้น โดยทิ้งไว้เพียงแค่เสียงระฆังเอาไว้

ตัดฉากมันซะเลย ตัดมาในยาน ของ น้อนเรย์

" แม่งเอ๋ย! ๆ ๆ ทำไปแล้ว ๆ ทำไอ้เรื่องที่แม่งโคตร น่าอายเลย! " ฉันพูดพร้อมกับรัดหมอน โดยพยายามสลัดความอายออกไป

/ ดิฉันสามารถเปิดวิดีโอนั้นวนซ้ำได้นะคะ ถ้าท่านต้องการ / อลิซ ถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ฟังแล้วเต็มไปด้วยการหยอกล้อ

" ละ ลบทิ้งเดี๋ยวนี้เลยนะ อลิซ! ฉันไม่อยากให้มันตอกย้ำฉัน " ฉันบอกให้ อลิซ ลบมันออกไป จากข้อมูล

/ ทราบแล้วค่ะ ทำการลบวิดีโอ / อลิซ ทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายแต่โดยดี

" ขอบใจนะ จริงสิ อลิซ จะว่าไปช่วยเตรียม ES-core ให้หน่อยสิ พอดีอีกซักหน่อยฉันน่าจะต้องใช้มันแล้วล่ะ " ฉันขอให้ อลิซ ไปเอา ES-core มาให้ ( ES-core เป็นคำย่อ จาก Empty Spilit core เป็นอุปกรณ์ผนึกพลังภูติในรูป ของกำไล )

/ ทราบแล้วค่ะ / อลิซ ตอบรับแล้วสั่งให้หุ่นยนต์ ไปเอามาให้ฉัน

' อีกสองวันสินะ โทวกะ จะได้ไปเดตกับชิโด้ คงจะได้สอดแนม ซักหน่อย ' ฉันคิดในใจ

เช้าวันต่อมา~

ครืน~

" ไง อิสึกะ นาฬิกาสวยดีนิ ได้มาจากไหนหรอ? " ฉันเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาหาชิโด้ แล้วถามเพื่อความแนบเนียน

" อะ เอ่อ... ญะ ญาติซื้อมาฝากน่ะ " ชิโด้ พยายามแถ ที่ดูไม่เนียนเอาซะเลย

" เฮ~ จริงหรอ? มันก็สวยดีนะ " ฉันพูดจบ ครูก็เดินเข้ามา

" นักเรียนทุกคน นั่งที่ให้เรียบร้อยนะคะ ครูจะเริ่มสอนคาบแรกแล้วนะคะ " อาจารย์ทามาเอะ กล่าว

" อ๊ะ! ลืมไปเลย วันนี้มี ครู คนใหม่มาสอนในวิชาฟิสิกส์ด้วยนะ เชิญเข้ามาเลยจ้า " อาจารย์ทามาเอะ กล่าว ก่อนที่ หญิงสาวที่มีสภาพที่แบบว่า อดหลับอดนอนมาหลายวันชัว เดินเข้ามา

" ฉันมุราซาเมะ เรย์เนะ มาสอนในรายวิชาฟิสิกส์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ- " ตุบ เรย์เนะ ล้มลงไปต่อหน้าต่อตา

" เดี๋ยวสิจาร เป็นไรป่าว " ตปกช.

เย็นในวันนั้น~~~

" โดรน ล่องหนเช็ค จอแสดงผล เช็ค อุปกรณ์พลางตัว ไม่มีปัญหา ได้เวลาดูหนึ่งในฉากอนิเมะ แล้ว ดูซิว่าจะเปลี่ยนไปแค่ไหนหลังฉันให้เจ้านั้นกับชิโด้ " ฉันพูดพลางเปิดอุปกรณ์ พลางตัวและเซ็ทอัพของต่าง ๆ

" โดรน ไปประจำตำแหน่งได้ " ฉันสั่งให้โดรน บินไปประจำอยู่ที่รอบ ๆ อาคารเรียน ก่อนที่หลังจากนั้นจะเกิดอากาศสั่นไหวขึ้น

Camera drone POV ที่กำลังบินไปหาโทวกะ:

พอตัวโดรนไปถึง ก็ทำการเริ่มอัดวีดีโอ ส่งไปที่จอแสดงผลที่อยู่กับ เรย์ ภาพที่เห็นคือ โทวกะ ที่กำลังยืนอยู่นิ่ง ๆ ก่อนจะมีเสียงฝีเท้า วิ่งเข้ามา โทวกะ จึงฟัน ไปที่ทิศทางของประตูห้อง ทำให้กำแพงได้พังลงมา เผยให้เห็นชายหนุ่มผมสีฟ้า ที่ล้มลง

" นายอีกแล้วหรอ? นายตามมาฆ่า ฉันสินะ นายเป็นใคร " โทวกะ เริ่มทำหน้าจริงจังขึ้น โดยที่เอาดาบจ่อคอชิโด้

" ปะ ป่าวนะ คะ คือว่าฉัน- " ก่อนที่ชิโด้ จะพูดต่อเขาก็เงียบเหมือนกำลังฟัง อะไรอยู่ แล้วตอบกลับไป

" เอ่อ... ก่อนจะถามชื่อคนอื่นก็บอกชื่อตัวเองก่อนเซ่! " ชิโด้ ตะโกนออกมา

ชิง... ตุบ...

" ฉันฉันถามว่านายเป็นใคร? " โทวกะ ไม่สนใจ แล้วหันไปข้าง ๆ ชิโด้

" คะคือว่า ฉันชื่อ อิสึกะ ชิโด้ ปะ เป็นนักเรียนของที่นี่ ไม่ได้มีเจตนาร้ายหรอกนะ " ชิโด้ ตอบตรงคำถาม

" งั้นหรอ... นายน่ะ ไปซะเถอะ เดี๋ยวอีกซักหน่อย พวกเมก้า เมก้า ก็มาที่นี่แล้ว เพราะงั้นอยู่กับฉันมันจะอันตราย " โทวกะ ลดดาบลง

" ไม่ไป! ฉันจะอยู่กับเธอที่นี่ตรงนี้ ถึงเธอจะโดนปฏิเสธ ฉันก็จะเป็นคนเดียวที่ยอมรับเธอ "ชิโด้ กล่าวแล้วนั่งลงอยู่ตรงที่เคยมีประตู

" แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ? " ชิโด้ ถามไปเพราะคิดว่า เธอมีชื่ออยู่แล้ว

" ชื่ออะไรนั่น ฉันไม่มีหลอก " โทวกะ ตอบ

" งั้นมาคิดชื่อให้เธอดีมั้ย " ชิโด้ ถาม

" ก็ได้ " โทวกะ ตอบ

" อืม..... อา เอาเป็นว่า เธอชื่อ โทวะ " ชิโด้ ได้ตั้งชื่อให้เธอแต่ เหมือนว่า โทวกะ จะไม่ค่อยชอบชื่อนี้ซัก เท่าไหร่

" ไม่ ๆ เธอ ชื่อ โทวกะ " ชิโด้ ได้เลือกชื่อใหม่ให้แล้วเขียนบนกระดานดำ

" นี่อ่านว่า โทวกะ " ชิโด้ได้เขียนแล้วบอกว่ามันอ่านว่ายังไง

" โทวกะ สินะ ชิโด้ " โทวกะ เดินไปที่กระดานดำ แล้วเขียนชื่อตัวเองลงไป

ฟิว~ ปัง! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

พวก AST ได้บินมาแล้วเปิดฉากโจมตีด้วยปืนกล แต่ โทวกะ ได้กางบาเรียกันตัวของเธอและชิโด้เอาไว้

" ไปจากที่นี่เถอะชิโด้ อยู่กับฉันมีแต่จะเป็นอันตราย " โทวกะ ได้พูดให้ชิโด้หนีออกไปจากที่นี่

" ไม่ไป! ฉันบอกแล้วไงว่ายังไงฉันก็ไม่ไป ฉันจะอยู่กับเธอ ที่นี่ตัวนี้ " ชิโด้ ได้พูดกับโทวกะ ว่ายังไงเขาก็ไม่ไปไหน

END camera drone POV

เรย์ POV:

ในตอนนี้ เรย์ กำลังนอนหมอบดูจอ ที่ฉายภาพและเสียงจากโดรนมาให้ดูแล้วแน่นอนว่า

" นาเบื่อจัดเลย รู้งี้นอนเล่นเกมในห้องไปแล้ว จะว่าไปกลับเลยก็แล้วกัน " เรย์ กดอุปกรณ์วาป พาขึ้นยานของเธอ

/ เป็นยังไงบ้างคะ กับการสอดแนม อิสึกะ ชิโด้ / เสียงสังเคราะห์ของอลิซได้เอ่ยถาม

" น่าเบื่อ น่าเบื่อสุด ๆ ฉันขอไปนอนเล่นเกมต่อดีกว่า เอ๊าะ ข้าวเย็นเอาเป็น ข้าวหน้าเนื้อ นะ " เรย์ ตอบกลับไป และสั่งให้อลิซเตรียมอาหารเย็นให้

ตัดจบตอนที่ 2

จากผู้แต่ง : คือแบบว่า แค่อยากเปลี่ยนตรง ช่วงคำพูดให้เป็นชื่อเพิ่มเข้าไป และเปลี่ยนสไตล์เล็กน้อย

ตอนที่ 3

วันต่อมา ต่อจากตอนที่แล้ว วันนี้คือการสอดแนม การเดทของชิโด้กับ โทวกะ นั้นเอง

" หวังว่านี่จะไม่น่าเบื่อเหมือนครั้งที่แล้วนะ " เรย์

" ไหนดูซิ ว่าถึงไหนกันแล้ว~ " เรย์ บังคับโดรนล่องหนบินไป หาชิโด้และโทวกะ

POV : โดรน สอดแนม

" ชิโด้ มันคืออะไรน่ะ! อะไรน่ะ! อะไรนะ! " โทวกะ พูดโดยที่หน้าติดกับกระจกกันระหว่างเธอกับขนมปังตรงหน้า

" ใจเย็น ๆ หน่อยสิ ถ้าอยากกินเดี๋ยวจะซื้อให้เข้าใจมั้ย " ชิโด้ กล่าว

" ข เข้าใจแล้ว ชิโด้คุง " โทวกะ พูดพร้อมทำหน้าหงอย แล้วโดนชิโด้จับมือ เดินเข้าไปในร้านและเดินออกมาพร้อม ขนมปังเต็มมือ

" งั้ม ๆ ๆ อะ อะ อร่อย!!!! นี่คือเดตงั้นหรอ ชิโด้! " โทวกะ ตะโกนออกมาด้วยความอร่อยแล้วหันไปถามชิโด้

" นั่นมันไม่ใช่ เดต หลอกนะ ขนมปังอบต่างหาก โทวกะ " ชิโด้กล่าว

" อะไรกัน ของที่อร่อยแบบนี้ ไม่ใช่เดตงั้นหรอ " โทวกะ กล่าวและกินขนมปังในมือ

" ฮืม กลิ่นนี้มัน เดต!!!! " โทวกะ ที่ได้กลิ่นหอมของ อาหารได้วิ่งแจ้น ไปแบบไม่รอ

" ไม่ใช่แล้ว " ชิโด้กล่าว

" อะไรกัน จำนวนมนุษย์ที่นี่มันจะทำสงครามหรอ!? แบบนี้ล่ะก็ต้องชิงลงมือก่อน ที่หน่วยเมก้า เมก้า จะมาแล้วล่ะ " โทวกะ กล่าวพร้อมชาร์จพลังงานที่ปลายนิ้ว เพราะเห็นคนในย้านนี้จำนวนมาก

" ดะ เดี๋ยวก่อนสิโทวกะ " ชิโด้กล่าวห้าม

" จะห้ามทำไมล่ะ ชิโด้ " โทวกะ ถาม

" ก็บอกแล้วไงว่าที่นี่ไม่มีใครคิดทำร้าย เธอหรอกนะ " ชิโด้ กล่าวตอบ

ตปกดช. " หม่าม๊า หม่าม้า ผมทิ้งขยะลงถังด้วยล่ะ "

ตปกคม. " โอ้ว... เก่งจังเลยนะจ๊ะ " ลูบหัวเด็กชาย

" อื้ม... งึม ๆ " โทวกะรีบกินแล้วเอาขยะไปทิ้งที่ถังขยะแล้ววิ่งกลับมาหาชิโด้ และยื่นหัวให้ลูปด้วย

" อะ เออะ เอ่อ..... เฮ้ย~ " ชิโด้ ถอนหายใจแล้วลูกหัวโทวกะอย่างอ่อนโยน

" งั้นหรอชิโด้ นี้น่ะหรอ? คือเดต " โทวกะ

" จะว่าใช่ก็ไม่เชิงหรอกนะ " ชิโด้

" งั้นหรอ เดต นี้ชั่งลึกซึ้งซะจริงเลยนะ ฮะ โฮ... นั่นคืออะไรหรอชิโด้ " โทวกะ ชี้แล้วรีบวิ่งไป

" เฮะ เฮ้!! ยังจะกินอีกหรอ " ชิโด้ แล้ววิ่งตามไปที่ร้าน ไอศครีม

พ่อค้า " จะรับไอศกรีมรสอะไรดีล่ะยัยหนู ถ้าอยากให้แนะนำก็ รสวานิลลา นะ "

" เอาอันนั้นแหละค่ะ " โทวกะ ชี้ไปที่รสวนิลา

พ่อค้า " ราคา 150 เยน นะ พ่อหนุ่มตรงนั้นเอาด้วยมั้ย "

" ไม่ดีกว่าครับ " ชิโด้ปฏิเสธแล้วจ่ายเงินไป

" เราไปนั่งกินตรงนั้นกันเถอะ โทวกะ " ชิโด้ กล่าวและจูงมือ โทวกะ ไปนั่งที่ เก้าอี้ไม้นั่ง ตรงข้าง ๆ ร้านไอศครีม

" อืม! " โทวกะ ตอบรับแล้วไปนั่งกับชิโด้

" ฮึม~~ อาหร่อยยย ทำไมมนุษย์ถึงได้มีของอร่อยแบบนี้ได้กันนะ ให้ตายเถอะ " โทวกะ กล่าว

จบ POV : โดรนสอดแนม

" แม่งเอ้ยหิวชิปหาย เลิกดูแล้วไปรอ ที่ร้านนั้นดีกว่า " เรย์ กล่าวแล้วไปรอที่ร้านอาหาร YAMAZAKI aka ร้านอาหารที่ชิโด้กับโทวกะจะมา

ตัดฉาก ฉับ ๆ

กริง ๆ

เสียงกระดิ่งร้านดังเป็นเสียงบอกว่า มีคนเข้าร้านนั้นคือ เรย์ เองจ้า! มาถึงก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ สั่งนู้นนี่นั้น เมนูแนะนำของทางร้าน

" นี่คุณ พนักงาน คือว่า ผมขอรูดแบบเหมาทั้งร้านแบบ ให้คนที่มาต่อ ๆ ไปกินฟรีเลยได้ไหมล่ะครับ " เรย์ แอ็คเสียงหล่อ แล้วโชว์ แบล็คการ์ด ให้ดู

" ดะ ได้ค่ะ ชำระ ทั้งหมด ********** ค่ะ ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ " พนักงานสาว เอาบัตรมารูด ชำระเงินทั้งหมด

" ผมน่ะ ขอเป็นเมนูแนะนำนะครับคนสวย~ " เรย์ สั่ง แล้วไปนั่งรอ

ตัดฉาก

" เอาล่ะ เรามาดูต่อเลยดีกว่า งั่ม ๆ ซู้ด~ " เรย์กล่าวแล้วเป็นจอ ที่เชื่อมกับโดรนสอดแนม

POV : โดรนสอดแนม

" นี่ ๆ ชิโด้ ตัวสีแดง ๆ ทำไมมันเร็วกว่าตัวอื่นเลยล่ะ มันกินได้มั้ยอะ " โทวกะ กล่าวถาม ชิโด้แล้วชี้ไปที่ปลาคราฟในคลองน้ำ

" ไม่ได้หรอกโทวกะ แต่ถ้าเอาไปทำ อาหารน่าจะได้อยู่แหละ ก็นะอย่างที่ว่ากันว่า สีแดงแรงสามเท่าล่ะนะ อะ ทำไมที่นี่ถึงได้ " ชิโด้ ตอบ แล้วหันไปเห็นย่านการค้า

" ยินดีด้วยนะครับ!! " คาวาโทเอะ

" เอ๊ะ แต่งจนเบื่อ " ชิโด้

" เพราะท่านทั้งคู่นั้นเป็นลูกค้าคนที่ 100,000 ของย่านการนี้พอดิบพอดี จึงมีบริการพิเศษ สามารถทานได้ทั้งหมด โดยไม่ต้องเสียเงินไม่คิดเงินเลยครับ " คาวาโทเอะ

""" ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะ """ ตปกช/ญ.

" เอ่อ... คือว่า " ชิโด้ เหมือนจะพูดอะไรก็โดนโทวกะจัดซะก่อน

" โอ้วนั้นอะไรนะยังไม่เคยเห็นนั้นเลย ชิโด้ " โทวกะ กล่าวแล้ววิ่งออกไปก่อนเลย

" อะ เอ๊ะ เฮ้ โทวกะ " ชิโด้ พูดแล้ววิ่งตาม

" นี่ ๆ ชิโด้ นี้มันดูน่าอร่อยดีนะ นั่นก็ด้วย โฮ้ย!!! นั่นก็ด้วย โฮ้ยสุดยอดเลยดูสิ " โทวกะ พาไปกินทั้ง ทาโกะยากิ เบอร์เกอร์ และราเมง

" น่า ๆ รู้แล้วน่าทานได้ตามใจชอบเลยนะ ไม่คิดเงินอยู่แล้วนิ ให้ตายสิทำไมเรื่องถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย " ชิโด้ กล่าว

" ชิโด้ ไม่สนุก อย่างนั้นหรอ? " โทวกะ ถาม

" เอ๊ะ " ชิโด้ สงสัย

" เอาแต่ตามใจ ชั้นมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว เลยรู้สึกเหมือนชิโด้ อารมณ์ไม่ดีเลยน่ะ " โทวกะ

" มะ ไม่ใช่แบบนั้นหลอกนะ " ชิโด้

" ฮึม~ จริงหรอ? " โทวกะ ถาม

" จริงสิ! เอ่อ... ขอโทษนะ พอดีประมาทไปหน่อยน่ะ " ชิโด้ตอบ

" นายเองก็สนุกอย่างนั้นหรอ? "โทวกะ

" สนุกสิ " ชิโด้

จบ POV : โดรนสอดแนม

" เชี้ย มดขึ้น หวานเกินไปแล้วเว้ย " เรย์ กล่าวออกมา เพราะมดโฮโลแกรมที่ อลิซสร้างมันมาไต่จอมอนิเตอร์

" นี่อลิซ~ ชั้นอยากลงไปเล่นตู้เกมส์อะ " เรย์ บอก อลิซ และอลิซก็รู้ใจซะด้วย

// นี่ค่ะ กระเป๋าสตางค์ ที่มีเงิน 500,000 เยน ค่ะ // อลิซรู้ใจเลยเตรียมให้ก่อนแล้ว

" งั้นก็ไปล่ะนะ " เรย์ กล่าวแล้ววาป ลงไปที่ร้านตู้คีบ

// ไปดีมาดีนะคะ คุณหนู // อลิซกล่าวทิ้งท้ายก่อนที่ เรย์จะวาปลงไป

ณ สถานที่เดียวกันกับที่ชิโด้และโทวกะกำลังเดต กันอยู่

" พวกร้านตู้คีบ นี้คลาสสิคดีจังเลยนะ~ " เรย์ กล่าวและเดินหาพวกชิโด้

" นั่นไงเจอตัวแล้ว " เรย์ กล่าวแล้วเดินเข้าข้างหลัง ชิโด้

" ไง ชิโด้ จะว่าไปฉันไม่เห็นจะรู้เลยว่านายน่ะ มีแฟนแล้ว ตอนนี้คงเดตกันอยู่สินะ ถ้าดูจาก หมอนรูปขนมปังนั้นล่ะนะ " เรย์ พูดด้วยเสียงจริง เพราะดันลืมใช้อุปกรณ์ปลอมตัว

" เหยย! ถะ ถะ เธอเป็นใครกันอ่ะ จู่ ๆ ก็เข้ามาข้างหลังแบบนี้น่ะ " ชิโด้ ตกใจแล้วกล่าวถาม เรย์

" อะ! ก็ เรย์ไง พอดีตอนผสมสารเคมีเกิดข้อผิดพลาดนิดหน่อยเลย เป็นอย่างที่เห็น ฉันคนนี้กลายเป็นหญิงไปแล้วแต่ไม่รู้หรอกนะว่าถาวรมั้ย " เรย์ หาข้ออ้างแถสีข้างถลอก เพราะตัวเองดันลืมใช้อุปกรณ์ปลอมตัว

" แล้วสาวสวยตรงนั้นชื่ออะไรล่ะจ๊ะน้องสาว " เรย์ หันไปมองที่โทวกะแล้วถามชื่อ

" เธอชื่อ โทวกะ น่ะ มีอะไรหรือเปล่า " ชิโด้ตอบแทน โทวกะ

" ก็ไม่มีอะไรหรอกแต่... สนใจไปเที่ยวกันต่อเลยมั้ย " เรย์ กล่าวแล้วโชว์ แบงค์ 10,000 เยน ขึ้นมา 10 ใบ

ตัดฉากing~~~

" นี่ชิโด้เจ้านั้นจะเปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรอย่างนั้นหรอ? " โทวกะถาม ชิโด้ แล้วชี้ไปที่รถไฟ

" เสียใจด้วยนะ รถไฟไม่เปลี่ยนร่างหลอก " ชิโด้

" อะไรกันเป็นแบบรวมร่างงั้นหรอ? " โทวกะ

" เรียกว่าเชื่อมต่อเหมาะกว่านะ " ชิโด้

" ว้าว~! " โทวกะ

" ว่าแต่ ทำไมเธอถึงดูเหมือนคนที่แทบไม่เคยออกมาโลกภายนอกเลยนะ ดูไม่รู้อะไรเยอะเลยก็เถอะ " เรย์ กล่าวถึงจะรู้เหตุผลอยู่แล้ว

" นี่ชิโด้ เรย์ วันนี้สนุกมาก ๆ เลยนะ " โทวกะ

" ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ โทวกะ " ชิโด้

" ถึงจะรู้สึกเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้เข้า Dream park ล่ะนะ " โทวกะ

" ร เรื่องนั้นลืมมันเถอะน่า " ชิโด้ กล่าว

" เห~~ เจอกันแป็บเดียวก็จะพาเขาหอซะแล้วหรอเนี่ย นายนี้มันร้ายจริง ๆ " เรย์ กล่าว จนทำให้ ชิโด้ หน้าแดงไปเลย ส่วนโทวกะ ก็ทำหน้างง ๆ

" มะ ไม่ใช่อย่างงั้นนะ " ชิโด้ ปฏิเสธ

ตัดมาที่ โอริกามิ ที่กำลังส่องสไนเปอร์อยู่

AST.1 " ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าภูติจะปรากฏตัว โดยที่ไม่เกิดอากาศสั่นไหว แล้วยังไปติดต่อกับมนุษย์ผู้ชายและผู้หญิงนั่นอีก "

" การอนุมัติสั่งยิงล่ะ " โอริกามิ กล่าวถาม

AST.1 " ยังไม่มีน่ะ กำลังตัดสินใจอยู่ เพราะสถานการณ์ที่ไม่ปกตินี่แหละ ยังไม่ได้ทำการอพยพเลยด้วยซ้ำ ทำได้แค่เฝ้ามองเฉย ๆ น่ะ ทางนี้ตำแหน่ง Alpha 05 จะเอายังไง เอะ! มาแล้วหรอ อนุมัติซุ่มยิง "

ตัดมาที่ชิโด้

" วันนี้ทุกคนใจดีจังเลยนะ " โทวกะ

" อา คนที่อยากจะฆ่าเธอน่ะ ไม่มีเลยใช่มั้ยล่ะ " ชิโด้ตอบโดยที่น่าจะลืมว่า เรย์ อยู่ด้วยอยู่ เรย์เลยต้องแอ็คติ่ง นิดหน่อย

" เฮ้ย! ฆ่าเลยหรอ " เรย์ กล่าวแล้วก็

ปัง!

" โทวกะ! " ชิโด้ ผลัก โทวกะ ออกจากวิถีกระสุนแต่ตัวเองดันโดนลากหัวคม ๆ แทน

" โฮลี่ชิด ชิปหายแล้วไง ชิโด้โดนลากหัวคม ๆ ไปแล้ว โทวกะ (ถ้าจำไม่ผิดต้องที่ ตัวไม่ใช่หรอวะ ) " แสดงไว้ก่อนพ่อสอนไว้ By เรย์

ตัดมาที่ โอริกามิ

AST.1 " โอริกามิ โอริกามิ โอริกามิ! " เธอ พยายามดึงสติโอริกามิที่ช็อคไปแล้ว

ตัดมาที่ โทวกะ

" ชิโด้ " โทวกะ เดินมาที่ร่างของชิโด้แล้วถอดเสื้อนอก มาวางทับบนตัวของชิโด้

" ถ้าชิโด้ว่าแบบนั้นล่ะก็... ก็คิดเอาไว้อยู่แล้วล่ะนะ ต่อให้จะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม ก็คงทำได้อยู่แล้ว แต่ว่าไม่ได้หรอก ว่าแล้วว่าคงไม่ได้ " โทวกะ กล่าวออกมาทั้งน้ำตา แล้วลุกขึ้นพร้อมยกมือขึ้น

" นี่โทวกะ ย อย่างบอกนะว่า เธอจะ ป แปลงร่าง " เรย์ พูดติดตลก

" งั้นหรอ " โทวกะ กล่าวจบ สายฟ้าสีดำก็ปกคลุมตัวเธอ แล้ว ชุดของเธอก็เปลี่ยนไป แล้วกระทืบเท้าลงพื้น

" แซนดัลฟอน " โทวกะกล่าวแล้ว บัลลังก์ ที่มีดาบปักก็ปรากฏขึ้นมา แล้ว โทวกะ ก็ดึงดาบใหญ่ออกมา ฟันบัลลังก์ทิ้ง และบัลลังก์ก็ หลอมรวมเข้ากับดาบใหญ่ จนมันใหญ่กว่าเดิม

" Halvanhelev บังอาจมาก บังอาจมาก!! " โทวกะ เรียกชื่อดาบใหญ่ที่มีรูปร่างเปลี่ยนไป พร้อมตะโกนแล้วฟันไป ทางที่ วิถีกระสุนพุ่งมา คลื่นดาบสีม่วงอมชมพู พุ่งไปตัดหน้าผา จนถล่มลงมา

" ว้าว... โคตรเท่! " เรย์ กล่าว

AST.1 " โอริกามิ ออกมาได้แล้ว หน่วยสนับสนุนมัวทำอะไรอยู่น่ะ โอริกามิ โอริกามิ! " เธอ พยายามดึงสติของโอริกามิกลับมา

ตัดมาที่ร่างของชิโด้

ฟุ้ม! ไฟหลากสีลุกไหม้ที่หัวของ ชิโด้ แต่ไม่ได้ทำลาย แต่เป็นการรักษา

" เชี้ย ตายเสร็จเผาอัตโนมัติเลย เอะ? ไม่ใช่นี้หว่า " เรย์

" ร้อน ๆ ๆ ๆ ๆ เอ๊ะ เมื่อกี้เราโดนยิงไม่ใช่หรอ " ชิโด้ ลุกขึ้นมากล่าว

" ก่อนจะพูดไรมาก ไปดูแฟนนายไป! " เรย์ จับนาฬิกาของชิโด้ดึงแล้วหมุนแบบ เบ็นจามิน เคอร์บี้ เท็นนิสัน แล้วหมุนจากสี ม่วงไปฟ้า จากฟ้าไปแดง แล้วตบ

" เฮ้ย ๆ เดี๋ยวอะไรเนี่ย " ชิโด้ กล่าว เพราะหลังจากตบไป ชุดเกราะก็หุ้มตัวเขา เป็นแบบนี้

(คิดซะว่าไม่มีขวาน และตรงหัวเป็นหน้าชิโด้ที่ใส่หน้ากากปิดแค่ตรงปาก )

" ทีนี้ก็บินไปกล่อม แฟนนายได้แล้ว " เรย์กล่าว

" แต่ฉันไม่- เข้าใจแล้ว " ชิโด้ เหมือนจะไม่รู้วิธีบิน แต่จู่ ๆ วิธีการบินก็เข้ามาในหัวของเขา และชิโด้ก็บินไปหา โทวกะ

ตัดมาที่ โอริกามิ

" นี่ชั้นฆ่าคนไปแล้วงั้นหรอ... " โอริกามิ

" ย๊าก!!!!!! ตายซะ ๆ ๆ ตายซะ!!! " โทวกะ ฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง แล้วฟันรอบสุดท้ายสุดแรง

เปร้ง!!! บาเรียของโอริกามิได้แตกออก ทำให้โอริกามิกระอักเลือดออกมา

" จบกันซักที ชั้นแก่แค้นให้แล้วนะชิโด้ " โทวกะ เตรียมชาร์จพลังโจมตีใส่

" โทวกะ!!!! " ชิโด้ บินมาหาโทวกะ พร้อมตะโกนชื่อโทวกะ

" ชิโด้!!! ตัวจริงใช่มั้ย ฮึก! " โทวกะ

" ก็ต้องตัวจริงอยู่แล้วสิ " ชิโด้

" ว่าแต่ ชุดนี้มันอะไรกัน " โทวกะ ถามชิโด้

" ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะแต่ว่า ดาบนั้นควรเป็นสีนั้นหรอ? " ชิโด้ถามเกี่ยวกับ Halvanhelev

" พลังงานมันมากเกินไป คงต้องหาที่ปลดปล่อยซักที่ " โทวกะ ตอบ

" ไม่ต้องหรอกมันมีวิธีอื่นอยู่ อย่าง ม มาจูบกับชั้นสิ ไม่สิแค่เอาปากมาประกบกันแค่- " ชิโด้ พูดไม่ทันจบ โทวกะ ก็ดึงตัวชิโด้ มาจูบทันที แล้วพลังงานต่าง ๆ ก็สลายหายไป และชุดด้วย ใช่ชุดหายด้วย หลังจากนั้น ชิโด้ ก็พาโทวกะ ลงมาที่พื้น

" นี่ ๆ ถ้าจะหวานกันต่อก็ได้นะแต่ โทวกะ เอานี้ไปสิ " เรย์ กล่าวแล้วยื่นกำไล ES-CORE สวมให้กับ โทวกะ จากนั้นกำไลก็เรืองแสงสีม่วง แล้วก็ปรากฏเป็นชุดนักเรียนสวมใส่ให้กับ โทวกะ

" นี่มันคืออะไรกัน " ชิโด้ถามเรย์

" มันคือ อุปกรณ์ผนึกพลังภูติ อีกชั้น ทางบริษัทชั้นสร้างมันขึ้นมา เจ้านี่มีชื่อว่า ES-CORE ความพิเศษของมันคือ ภูติที่ใส่เข้าไปแล้ว มันจะเป็นอุปกรณ์ ที่ช่วยปรับ การปลดปล่อยพลังงาน ตอนนี้เป็นโหมดปิดผนึกอยู่ คงช่วยตรง ๆ ได้ไม่มาก แต่ก็ดีกว่าทำให้ โทวกะ ใช้พลังในการป้องกันตัวไม่ได้ล่ะนะ " เรย์ อธิบายยาวเหยียดเลย

" งั้นก็ไปล่ะ " เรย์ วิ่งแจ้นหายไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว

" ตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกันแค่สองคนแล้วล่ะ แต่ชั้นอยากจะบอกอย่างนึง อย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงแบบนั้นอีกนะ " โทวกะ

" ก็ ได้ชั้นสัญญา " ชิโด้ตอบรับ

จบตอนที่ 3