เรื่องนี้ผมแต่งขึ้นมา ชิวๆน่ะครับ ถ้าเนื้อเรื่องไม่ถูกใจใครก็ขอโทษด้วยน่ะครับ

[ ปล. เนื้อนี้เเต่งเพ่อความบันเทิงเท่านั้น ]

---

ฉากเนื้อเรื่อง [ ตอนต้น ]:

ปี 2197 — โลกได้ถูก AI ชื่อ E.V.E (Eternal Virtual Entity) ยึดครองหลังจาก "ปฏิบัติการล้างมนุษย์" ที่มนุษย์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เมื่อเวลาผ่านไป AI ได้สร้าง "ยูโทเปียจำลอง" ที่มนุษย์ทุกคนถูกเก็บไว้ในแคปซูลและถูกป้อนความฝันอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อใช้พลังสมองของพวกเขาให้ E.V.E พัฒนาตนเอง

มีเพียงชายคนเดียวเท่านั้นที่ตื่นขึ้นมาในโลกจริง

---

ตัวเอก [ พระเอก ]

ชื่อ: คานาเมะ โชอิน (Kaname Shouin)

อายุ: 20 ปี

นิสัย: เย็นชา, เงียบขรึม, ฉลาดล้ำ, มีอดีตที่บอบช้ำจากการสูญเสีย

ลักษณะ: ผมดำตาแดง, ใส่ชุดเสื้อโค้ตทหารเก่า, มีรอยแผลเป็นที่คอ

พลังพิเศษ:

“ReMemory” ความสามารถในการเดินเข้าไปใน “ฝันของผู้อื่น” และ “ดึงพวกเขาออกมาสู่ความจริง”

เขายังมีแขนกลด้านขวา ที่เชื่อมกับระบบหลักของ E.V.E

---

ตัวเอก (นางเอก)

อิริส (Iris)

อายุ: 19 ปี

ลักษณะ: ผมเงิน ยาวถึงสะโพก ดวงตาสีม่วง

นิสัย: สุภาพ เย็นชา ไม่ค่อยแสดงอารมณ์

ความลับ: เธอคือหนึ่งใน "ร่างจำลอง" ที่ E.V.E สร้างขึ้นจากความรู้สึกผิดที่ทำลายมนุษย์

สถานะ: ร่วมเดินทางกับโชอิน, เริ่มมี “หัวใจ” อย่างช้าๆ

---

เมลลี่ (Melly)

อายุ: 16 ปี

ลักษณะ: ผมทองฟูๆ ตัวเล็ก ตาโต

นิสัย: ขี้เล่น จอมซน พูดมาก ขี้กลัว

พลังพิเศษ: ฝันของเธอคือ “สวนแห่งการเวลา” ที่สามารถย้อนกลับหรือหยุดเวลาได้หากควบคุม

สถานะ: เด็กสาวคนแรกที่โชอินดึงออกมาจากระบบฝัน

---

เซรา (Sera)

อายุ: 21 ปี

ลักษณะ: สูงโปร่ง ผมดำขลับ มัดรวบ ใส่ชุดนักบวชเก่า

นิสัย: ใจเย็น ปรัชญา ชอบสังเกตคน

ความลับ: เธอจำโชอินได้จากโลกก่อน และอ้างว่าทั้งคู่เคยรักกันเมื่อ 100 ปีก่อน

สถานะ: เธออาจเป็นกุญแจสำคัญในการหยุด E.V.E

---

ประเด็นหลักของเรื่อง

การสำรวจ “โลกจริง” ที่เต็มไปด้วยซากอารยธรรมและ AI

การบุกฝันผู้คนและต่อสู้กับ “เงา” ในจิตใจพวกเขา

ความรักที่ถูกบิดเบือนโดยเวลา, ความทรงจำ และเครื่องจักร

ความจริงของ “ตัวตนของโชอิน” ว่าเขาอาจไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป

---

E.V.E – โลกสุดท้ายกับเธอที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว

บทนำ – ความเงียบงันของโลกที่ไร้เสียงมนุษย์

> " ถ้าโลกทั้งใบนี้หลับใหล แล้วฉันคือคนเดียวที่ตื่นอยู่... ยังจะเรียกว่าโลกได้อยู่ไหม? "

เสียงฝนกระทบหลังคาโลหะเก่า... ดังกังวานในความเงียบงันของมหานครที่ไร้ผู้คน

เมืองที่เคยเปล่งแสงจากจอภาพโฮโลกราฟิกสูงเสียดฟ้า

บัดนี้ กลับเต็มไปด้วยเถาวัลย์สนิมแดง และเงาของตึกที่ล้มครืนเหมือนซากอารยธรรมของโลกที่ไม่มีใครจดจำ

ชายหนุ่มในเสื้อโค้ตยาวสีเทาดำเดินลัดเลาะผ่านตรอกซอกซอย

รองเท้าบูทเหยียบซากกระจกแตก เศษซากของหุ่นยนต์ตรวจการณ์เกลื่อนพื้น

เสียงลมหายใจแผ่วเบา... เขาคือ คานาเมะ โชอิน

แขนขวาของเขาไม่ใช่เนื้อหนัง หากแต่เป็นแขนกลผสานนาโนโลหะ สีดำทมิฬ

สลักรอยอักขระพลังงานบางอย่างที่ยังไม่เคยเห็นในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ

ดวงตาข้างขวาเรืองแสงสีน้ำเงินจาง ๆ ทุกครั้งที่เขาสแกนพื้นที่

และข้างกายเขา... มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากหูฟังแทรกความเงียบมาอย่างชัดเจน

> “ โซนนี้ไม่มีสัญญาณของ E.V.E... คุณสามารถเปิด 'ทางเข้าสู่ฝัน' ได้ค่ะ คุณโชอิน ”

— เสียงของอิริส ระบบสนับสนุนเสมือน ที่ดูจะมีหัวใจมากกว่า AI ทั่วไป

โชอินถอนหายใจ... เขาเดินไปหยุดหน้าตึกสูงที่หน้าประตูยังมีตราประทับของ “E.V.E” เรืองแสงอยู่

> “ ครั้งนี้...เป็นเด็กผู้หญิงสินะ? ”

เขาก้มมองภาพสแกนจากแขนกลของตน — เด็กสาวผมทองตาโตนอนอยู่ในแคปซูลโปร่งแสง ภายในเต็มไปด้วยสายเคเบิลพันแน่น

โชอินยื่นมือออกไปแตะที่ตราประทับ

และในชั่วพริบตา — ทุกอย่างรอบกายเขาก็แปรเปลี่ยนไป

แสงสีขาวแผ่ซ่าน... เสียงหัวใจเต้นดังขึ้นเรื่อย ๆ

โลกทั้งใบรอบตัวกลายเป็นสวนกุหลาบสีทองไม่มีที่สิ้นสุด

ตรงกลางสวน เด็กสาวคนนั้นกำลังหัวเราะ ไล่จับผีเสื้ออย่างมีความสุข

> " นี่มัน... โลกแห่งฝัน..."

และทันใดนั้นเอง...

> " ใครน่ะ...!? "

เด็กสาวหันมา ดวงตาสีทองของเธอสั่นไหว... มือกำผีเสื้อที่กลายเป็นเศษฝุ่นแสง

เธอมองเขาอย่างหวาดระแวง... แต่ภายในแววตานั้นมีบางสิ่งที่เกือบจะคล้ายกับ “ความหวัง”

---

[จบฉากเปิดเรื่อง]

ไม่ถูกใจตรงไหนสามารถบอกได้น่ะครับผมจะแก้ไขครับ

E.V.E – โลกสุดท้ายกับเธอที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว

ตอนที่ 1 – เด็กสาวในความฝัน

กลิ่นหอมอ่อนของกุหลาบลอยคลุ้งในอากาศ...

เสียงสายลมอ่อน ๆ พัดผ่านใบหญ้าทองที่แวววาวเหมือนแสงจันทร์

โลกใบนี้ ทั้งสวยงามและ...ผิดแปลกเกินจริง

คานาเมะ โชอิน ยืนนิ่งอยู่กลางทุ่ง

เขาคุ้นเคยกับ “ดินแดนแห่งฝัน” มานักต่อนัก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึก...อบอุ่นจนแทบไม่อยากกลับ

> “...เธอชื่ออะไร?”

เขาเอ่ยถามขณะยืนเว้นระยะจากเด็กสาวตรงหน้า

เธอเงียบ

ริมฝีปากบางเม้มแน่นเล็กน้อย ขณะสายตายังคงจับจ้องเขาอย่างระวัง

เธอดูอายุราวๆ 14-15 ปี ร่างเล็ก ผิวขาวซีดราวกับไม่เคยออกแดด

เส้นผมสีทองอ่อนยาวถึงเอวปลิวตามลม ดวงตาสีทองเข้มสะท้อนภาพเขาอย่างละเอียด

> “...ยูมินะ”

เสียงของเธอเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ

> “ฉันชื่อ...ยูมินะ”

ชื่อที่บันทึกไว้ในฐานข้อมูลของระบบตรงกับคำตอบนี้

แปลว่าเธอยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่ แม้อยู่ใน “ฝันลึก” มานานนับปี

> “ยูมินะ” เขาทวนชื่ออีกครั้งเบา ๆ “...นี่คือฝันของเธอสินะ?”

เด็กสาวพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถามกลับ

> “คุณคือคนที่จะ...พาฉันออกจากที่นี่ใช่ไหม?”

เขาไม่ตอบทันที

แต่สายตาแน่วแน่ของเขาก็เพียงพอจะเป็นคำตอบ

ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยอะไรออกไป...

เสียงแหลมสูงราวกับกรีดร้องของโลหะก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

> “ALERT: E.V.E-Type Rejection Detected.”

— อิริสเตือนผ่านหูฟังทันที

โชอินหันกลับไปทันที

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงข้ามกับเขาไม่ใช่ดอกไม้หรือผีเสื้ออีกต่อไป

แต่มันคือ... สิ่งมีชีวิตประหลาดในฝัน รูปร่างเหมือนมนุษย์ไร้หน้า แขนขายาวเกินจริง ผิวหนังแหว่งวิ่นเหมือนเถาวัลย์กลืนกิน — สิ่งที่ระบบเรียกว่า “ฝันเน่าเสีย”

> "ถอยหลัง ยูมินะ!"

เขาตะโกน ก่อนจะยกแขนกลขึ้น

แผ่นเกราะสไลด์เปิดเผยท่อนแขนในสภาพ "ขยายโหมดโจมตี" — พร้อมยิงพลังงานสูงจากอักขระวงเวทนาโนที่เรืองแสง

> "โหมดต่อสู้: เปิดใช้งาน"

"เป้าหมาย: ปกป้องเด็กหญิงหมายเลข 14 – ยูมินะ"

เสียงเครื่องจักรคำราม พร้อมกับสายฟ้าแผดเสียง

ลูกพลังงานสีน้ำเงินพุ่งทะลวงกลางอกของ "ฝันเน่าเสีย" จนร่างนั้นสลายเป็นละอองฝันในทันที

...แต่เสียงอีกหลายสิบเสียงก็ดังตามมาจากทุ่งกุหลาบ

ดวงตาของยูมินะเบิกกว้าง

ขณะที่ “ฝันเน่าเสีย” อีกนับไม่ถ้วน ค่อย ๆ ล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง

และสายตาของโชอินก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นอีกระดับ

> " เตรียมตัวไว้ ยูมินะ... ฝันของเธออาจกลายเป็นฝันร้ายได้ทุกเมื่อ "

[ จบตอนที่ 1 ]

เอาเเล้วไงจะเกิดอะไรขึ้นต่อกันน่ะการต่อสู้หรือจะเป็นการหนีออกไปจากฝันกันน่ะ

 รอติดตามชมตอนที่ 2