เสียงฝนตกกระหน่ำอย่างไม่มีท่าทีจะหยุด กลบเสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ข้างหมอน โรสสะดุ้งตื่นกลางดึก หยิบมือถือขึ้นมากดรับสาย ด้านปลายสายเป็นเสียงแหบต่ำของผู้ชายแปลกหน้า
“เธอคือโรส ลูกสาวของโจเซฟใช่ไหม?”
“คะ...? ใช่ค่ะ...คุณเป็นใคร?”
“พ่อเธอติดหนี้ฉันสิบล้าน และตอนนี้เขาหายตัวไป… ฉันจะให้เวลาหนึ่งวัน ถ้าไม่อยากให้เขาตาย เธอต้องมาแทนเขา”
โรสเบิกตากว้าง มือเธอสั่นสะท้าน “คุณว่าอะไรนะ!? พ่อฉันหายไปเหรอ!? แล้วคุณเป็นใคร!”
เสียงเงียบไปชั่วขณะ ก่อนอีกฝ่ายตอบสั้นๆ “ชื่อฉันคือฟรานโก้… แล้วเจอกัน”
สายถูกตัดไป ทิ้งไว้เพียงเสียงสายฝนกับความเย็นยะเยือกในใจของหญิงสาว
โรสลุกขึ้นทันที เธอพยายามโทรหาพ่อเลี้ยงของเธอ… แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ หมายเลขที่ท่านใช้ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ราวกับหายตัวไปจากโลกจริงๆ
---
หกชั่วโมงต่อมา…
"เขาไม่กลับบ้านเลยเหรอ?" โซเฟียถามเสียงร้อนรน พลางยื่นกาแฟให้เพื่อนสาวที่นั่งน้ำตาคลอเบ้า
"ไม่เลย โทรเท่าไรก็ไม่รับ ทั้งที่เมื่อวานยังเจอกันอยู่เลย..."
โรสเล่าเรื่องโทรศัพท์ประหลาดให้ฟัง โซเฟียหน้าซีดทันทีเมื่อได้ยินชื่อ ‘ฟรานโก้’
“โรส… นั่นมันชื่อมาเฟียใหญ่ในอิตาลีเลยนะ! คนนี้เขาไม่ธรรมดาแน่ๆ พ่อเธอไปก่อเรื่องอะไรไว้กันแน่?”
โรสส่ายหน้า “ฉันไม่รู้เลย เขาไม่เคยบอกว่ามีปัญหาการเงิน แค่พูดเสมอว่าเขาจัดการทุกอย่างได้…”
“แล้วเธอจะทำยังไง?”
“...ก็ต้องไปหาความจริง”
---
คฤหาสน์หลังใหญ่ริมหน้าผา ที่ตั้งตระหง่านดั่งป้อมปราการ ท่ามกลางความเงียบและเย็นยะเยือกของหมอกยามเช้า
โรสยืนอยู่หน้าประตูไม้สลักลาย เสียงหัวใจเธอเต้นแรงจนแทบได้ยิน ภายในไม่กี่วินาที ประตูก็เปิดออกโดยชายตัวสูงใส่สูทสีดำสนิท ท่าทางนิ่งขรึม
“คุณโรสใช่ไหม?” เขาถามเสียงเรียบ “ตามฉันมา”
หญิงสาวเดินตามเข้าไป ท่ามกลางความตึงเครียดรอบตัว เธอรู้ว่าเธอกำลังเข้าสู่โลกที่ไม่ใช่ของเธอ
ในห้องรับรองหรูหรา ฟรานโก้นั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ เบื้องหลังเขาคือหน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่มองเห็นทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา ดวงตาสีเข้มของเขามองเธอด้วยความเย็นชา
“คุณมาทำไม?” เขาถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“ฉันมาหาพ่อเลี้ยงของฉัน… เขาหายไป คุณต้องรู้อะไรบ้าง”
“เขาติดหนี้ฉันสิบล้าน... แล้วหนีไป ฉันให้เวลาหนึ่งวัน เขาไม่กลับมา งั้นเธอเป็นตัวประกันแทนเขา”
“คุณจะให้ฉันทำอะไร?” โรสกัดฟันถามอย่างไม่ยอมแพ้
“อยู่ที่นี่ ทำงานใช้หนี้ จนกว่าจะครบ… หรือจนกว่าจะหาตัวเขาเจอ”
โรสกลั้นหายใจ เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่มีทางเลือก สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือยอมจำนนต่อชะตากรรมตรงหน้า
“ตกลง...” เสียงของเธอสั่นไหว “ฉันจะอยู่… จนกว่าจะครบสิบล้าน”
รอยยิ้มมุมปากของฟรานโก้ผุดขึ้นอย่างพึงใจ แม้ในแววตายังไร้อารมณ์
“ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์มาเฟีย...โรส”
---
(ตัดภาพไปยังฉากสุดท้ายของตอน)
ค่ำคืนนั้น โรสถูกพาไปยังห้องพักในคฤหาสน์ที่ใหญ่เกินกว่าจะเรียกว่าบ้าน เธอยืนมองกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกวางไว้บนเตียง แล้วถอนหายใจ
เธอรู้แล้วว่าโลกใบนี้ ไม่ได้อ่อนโยน... แต่เธอจะไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าจะยากแค่ไหน
แม้ต้องอยู่ใกล้ผู้ชายที่ทั้งน่ากลัวและเยือกเย็นอย่างฟรานโก้...
เธอจะทวงความยุติธรรม และหาความจริงเกี่ยวกับพ่อเลี้ยงของเธอให้ได้
เช้าวันใหม่ที่คฤหาสน์หรูหราบนเนินเขา โรสลืมตาขึ้นพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่าน เธอลุกขึ้นอย่างเหนื่อยล้า ราวกับผ่านสงครามทั้งคืน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพอดี
“คุณโรส นายท่านให้มาตามไปทานอาหารเช้าค่ะ” เสียงเรียบของสาวใช้ดังจากด้านนอก
โรสพยักหน้าเบาๆ แล้วตะโกนกลับไป “ค่ะ เดี๋ยวลงไป”
เธอมองตัวเองในกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พลางถอนหายใจ
เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอน ความคิดเต็มหัววนเวียนอยู่ว่า พ่อเลี้ยงเธอหายไปจริงไหม หรือเพียงหนีปัญหา?
เธอไม่รู้เลยว่าชีวิตตัวเองกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล
ห้องอาหารกว้างขวางแต่เงียบสงัด ฟรานโก้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาจิบกาแฟอย่างนิ่งสงบ หญิงสาวเดินเข้ามาด้วยความเกร็ง และนั่งลงตรงข้าม
สายตาของเขามองผ่านเธอเหมือนเธอเป็นแค่หมากตัวหนึ่งบนกระดาน
"เธอมาสายสามนาที" เขากล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์
“ฉัน…ขอโทษค่ะ”
ฟรานโก้วางแก้วลง แล้วจ้องเธออย่างจริงจัง
"ตั้งแต่วันนี้ไป เธอจะทำงานที่นี่—แต่ไม่ใช่แค่แม่บ้านธรรมดา"
“หมายความว่ายังไงคะ?” โรสถามอย่างระแวดระวัง
“ฉันจะให้เธอเรียนรู้ระบบการจัดการของที่นี่ ทั้งการเงิน คนงาน รวมถึงข้อมูลบางอย่างในธุรกิจ”
เขาหยุดเล็กน้อย “ถือว่าเป็น ‘ค่าชดใช้’ สำหรับหนี้สิบล้าน”
“แต่ฉันไม่เคยทำอะไรพวกนั้น...” เธอเถียงเสียงแผ่ว
“ก็ถึงเวลาเรียนรู้” เขายิ้มบางๆ แบบที่เดาไม่ออกว่าเยาะเย้ยหรือเอ็นดู
โรสใช้ทั้งวันเรียนรู้การจัดการภายในจากจอร์น มือขวาคู่ใจของฟรานโก้ ซึ่งจริงจังและเข้มงวดพอๆ กับเจ้านาย
แต่ที่เธอไม่คาดคิดเลย คือการได้พบกับเด็กหญิงตัวเล็กๆ ในสวนหลังคฤหาสน์
“พี่ชื่ออะไรคะ?” เด็กหญิงถามด้วยดวงตากลมโตและรอยยิ้มสดใส
“พี่ชื่อโรสค่ะ… แล้วหนูล่ะ?”
“ลีน่าค่ะ หนูเป็นหลานของคุณลุงฟรานโก้” เด็กหญิงตอบเสียงใส “พี่สวยจัง หนูชอบพี่!”
โรสหัวเราะเบาๆ อย่างไม่ทันตั้งตัว เด็กคนนี้ดูเหมือนไม่รู้เลยว่ากำลังอยู่ในโลกของมาเฟีย
“หนูมาคนเดียวเหรอ?”
“ไม่ค่ะ พี่จอร์นพามา หนูอยู่กับคุณยายที่ฟลอเรนซ์ แต่มาหาลุงเดือนละครั้ง”
โรสรู้สึกว่าใจของเธออบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด เธอไม่เคยคิดเลยว่าในที่แห่งนี้จะมีเสียงหัวเราะแบบเด็กๆ ด้วย
คืนนั้น เธอโทรหาโซเฟีย
“โซเฟีย… ฉันอยู่ที่คฤหาสน์ฟรานโก้แล้ว ทุกอย่างมันใหญ่จนเวียนหัว”
“เธอโอเคไหม?” โซเฟียถามทันที
“ไม่แน่ใจ… เขาเย็นชาเกินไป แต่ก็ยังไม่ทำร้ายอะไรฉัน”
“ฟังนะโรส ฉันจะหาทางหาเงินให้ได้ ถึงแม้จะไม่ครบสิบล้าน แต่ขอแค่บางส่วน เราอาจต่อรองได้”
“ขอบคุณนะ…” น้ำตาของโรสเอ่อคลอ
“ฉันแค่อยากให้เรื่องนี้จบ แล้วได้ชีวิตฉันคืน”
ที่อีกมุมหนึ่งของคฤหาสน์ ฟรานโก้นั่งดูภาพจากกล้องวงจรปิด เฝ้ามองโรสที่หัวเราะกับลีน่าในสวน
“ผู้หญิงคนนี้…” เขาพึมพำกับตัวเอง
“นายเริ่มไว้ใจเธอแล้วเหรอ?” จอร์นถามขณะเดินเข้ามา
“ยัง...แต่เธอแตกต่าง” ฟรานโก้ตอบ “เธอไม่กลัวฉัน เหมือนคนอื่น และลีน่าก็ชอบเธอ”
“อย่าลืมว่าเธอคือลูกเลี้ยงของโจเซฟ คนที่หนีไปพร้อมเงินนาย” จอร์นเตือนเสียงเรียบ
“นั่นแหละที่ฉันต้องรู้…ว่าเธอเกี่ยวข้องแค่ไหน”
ฟรานโก้จ้องหน้าจอด้วยแววตาแฝงความสนใจลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
(ตอนต่อไป โรสจะเริ่มเข้าไปพัวพันกับธุรกิจบางอย่างของฟรานโก้ และพบเบาะแสลับบางอย่างเกี่ยวกับพ่อเลี้ยงของเธอ ขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์กับฟรานโก้จะเริ่มมีแรงตึงดึงระหว่างหัวใจ)
“คุณจะให้ฉันดูเอกสารพวกนี้จริงๆ เหรอคะ?” โรสถามขณะที่มองกองแฟ้มหนาบนโต๊ะไม้ในห้องทำงาน
“เธออยากใช้หนี้ไม่ใช่หรือ?” ฟรานโก้พูดโดยไม่มองหน้าเธอ “นี่คือธุรกิจส่วนหนึ่งของฉัน ถ้าอยากมีประโยชน์ เธอต้องเริ่มจากตรงนี้”
หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ แม้ในใจจะสับสนอยู่ไม่น้อย
ฟรานโก้ไว้ใจเธอ หรือแค่โยนงานให้เหมือนกันแน่?
เวลาในแต่ละวันของโรสเริ่มถูกแบ่งออกเป็นชั่วโมงๆ
เช้าเรียนรู้บัญชี กลางวันช่วยจัดการเอกสารธุรกิจ กลางคืนทบทวนสิ่งที่เรียน
ระหว่างที่เธอค่อยๆ ซึมซับความลับในโลกของมาเฟีย เธอก็เริ่มสังเกตว่า มีบางอย่างในแฟ้มเอกสารที่เกี่ยวพันกับพ่อเลี้ยงของเธอ
ชื่อของโจเซฟ...ปรากฏอยู่ในสัญญาการขนส่งระหว่างประเทศเมื่อหกเดือนก่อน
“สัญญาฉบับนี้...” เธอพึมพำพลางเปิดหน้าแนบสัญญาด้วยความเร็ว
มันมีลายเซ็นของโจเซฟ และมีชื่อของบริษัทรับหน้าที่ขนส่งที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน
โรสรีบปิดแฟ้ม และตัดสินใจไม่พูดเรื่องนี้กับใคร แม้แต่ฟรานโก้
ในอีกมุมหนึ่ง ฟรานโก้ยืนมองจากระเบียงชั้นสอง สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวในสวนที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสาร
“เธอเรียนรู้เร็ว...เกินกว่าที่คิด”
เสียงเข้มของเขาพึมพำเบาๆ
“หรือเธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่างไว้เหมือนกัน?”
คืนนั้นเอง หลังจากโรสกลับเข้าห้อง เธอก็หยิบมือถือเครื่องเก่าขึ้นมากดส่งข้อความหาสหายรัก
“โซเฟีย...ฉันเจอชื่อพ่อในสัญญาของฟรานโก้ มันมีอะไรแน่ๆ”
ไม่นาน โซเฟียก็ตอบกลับมา
“อย่าทำอะไรเสี่ยง ถ้ามีชื่อเขา แปลว่าเธอใกล้จะรู้ความจริงแล้ว”
“ฉันจะไม่หยุด จนกว่าจะรู้ว่าเขาหายไปเพราะอะไร”
เช้าวันถัดมา ฟรานโก้เรียกโรสไปพบ
“วันนี้ ฉันจะพาเธอออกไปข้างนอก”
“ไปไหนคะ?” เธอถามงงๆ
“มีธุระที่ท่าเรือ แล้วฉันอยากให้เธอเห็นการทำงานจริง”
รถยนต์สีดำคันหรูพาเธอมาถึงท่าเรือแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ห่างจากเมืองไม่มากนัก ที่นี่มีคนของฟรานโก้ยืนเฝ้าเต็มไปหมด สัมภาระถูกเคลื่อนย้ายขึ้นลงอย่างมีระบบ
“นี่คือเส้นทางที่พ่อเลี้ยงเธอเคยใช้ก่อนจะหายไป” ฟรานโก้พูดตรงๆ ขณะเดินเคียงข้างเธอ
โรสรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
“คุณรู้ใช่ไหม...ว่าเขาทำอะไร?”
“รู้บางส่วน” เขายอมรับ
“และถ้าเธออยากรู้ทั้งหมด เธอควรอยู่ใกล้ฉันมากกว่านี้”
“แล้วคุณจะไว้ใจฉันได้เหรอ?” โรสย้อนถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความท้าทาย
ฟรานโก้ยิ้มมุมปาก ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“ฉันไม่เคยไว้ใจใคร...แต่บางทีเธออาจเปลี่ยนมันได้”
ก่อนจะกลับจากท่าเรือ มีเสียงปืนดังขึ้นจากอีกฝั่งของโกดัง
“หมอบลง!” ฟรานโก้ผลักโรสให้นั่งย่อตัวทันที ขณะมือควักปืนจากด้านในสูท
เสียงปืนดังขึ้นอีกนัด พร้อมเสียงจอร์นตะโกน
“มีคนลอบยิง! คุ้มกันนาย!”
ฟรานโก้รีบพาโรสขึ้นรถ โดยมีลูกน้องยิงสกัดด้านหลัง ระหว่างที่รถเร่งออกจากพื้นที่ หัวใจของโรสเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“ใคร...ใครพยายามฆ่าคุณ?” เธอถามเสียงสั่น
“ศัตรูเก่า...หรือไม่ก็คนที่ไม่อยากให้เธอรู้อะไรบางอย่าง”
หลังจากเหตุการณ์นั้น โรสถูกพาตัวกลับคฤหาสน์ทันที
หมอประจำบ้านมาตรวจเธอ เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะตลอดเวลา
คืนนั้น เธอเปิดประตูห้องออกมา แล้วพบว่าฟรานโก้ยืนอยู่ตรงระเบียง
“ขอบคุณที่ช่วยฉัน” เธอพูดเสียงเบา
“ฉันสัญญากับตัวเองไว้...ว่าจะไม่ให้ใครต้องมาตายเพราะเรื่องของฉันอีก” เขาพูดเบาๆ ไม่หันมามองเธอ
นั่นเป็นครั้งแรกที่โรสเห็นแววเศร้าในดวงตาของมาเฟียผู้เย็นชาคนนี้
เขาเคยเสียใครบางคนไป...ใช่หรือเปล่า?
และเธอก็เริ่มรู้สึกว่า เธอไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เพื่อแค่ใช้หนี้อีกต่อไปแล้ว
(ตอนที่ 4 จะเริ่มเปิดเผยอดีตบางส่วนของฟรานโก้ และความผูกพันระหว่างเขากับโรสจะเริ่มชัดเจนขึ้น พร้อมกับศัตรูที่เริ่มเผยตัว)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
