ขอแนะนำให้รู้จัก

นี่คือ^^บรู๊ค^^

เขาเป็นมาเฟียระดับบิ๊กๆ

ของวงการ เขามีธุรกิจมากมาย

ที่เป็นเจ้าของเอง และเป็นหุ้นส่วน

เขาทำงานเก่ง หล่อ เท่ห์ เข้มแข็ง

และเย็นชา ตลอดหลายปี

ที่เขาเดินบนเส้นทาง

ของการเป็นมาเฟียแทนพ่อของเขา

หลังจากที่แม่จากไป

บรู๊คจึงเป็นหัวหลักแทนพ่อในการทำงาน

ส่วนผู้เป็นพ่อก็ปลดระวางตัวเอง

อยู่บ้าน และใช้ชีวิตในบั้นปลาย

บรู๊คมีน้องชาย1คน

ทั้งสองคนรักไคร่กันมาก

ในทุกๆสิ่งที่ทำ จะมีน้องชายคนเก่ง

คอยช่วยเหลือเเละเป็นแบล็คที่แข็งแกร่ง

ระวังหลังให้กับพี่ชายเสมอ

และบรู๊คเขาตั้งมั่นเสมอว่า

จะไม่มีความรัก หรืออ่อนไหวกับใครเด็ดขาด

เพราะวงการที่เขาอยู่ เส้นทางที่เขาเดิน

ความรักคือจุดอ่อนที่สุด เพราะเขาต้องเสียแม่ไป

ก็เพราะแม่คือจุดอ่อนของพ่อนั่นเอง

และนี่คือนางเอกสาวน้อยไร้เดียงสาของเรา

มีชื่อว่า^^นีน่า^^ นีน่าเป็นผู้หญิงน่ารัก สวย

และมีเสน่ห์เฉพาะตัว เธอเป็นคนขยันและกตัญญู

เพราะหลายปีที่ผ่านมาเธอต้องทำงานเพียงลำพัง

เพื่อดูแลแม่ที่ประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้

และดูแลส่งเสียน้องชาย ด้วยตัวคนเดียวมาตลอด

เรียกได้ว่าเธอคือเสาหลักของครอบครัว

เธอจึงเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็ง

และคิดบวกมองโลกในแง่ดี

แต่ก็ฉลาดทันคน และรู้เล่ห์เหลี่ยมคนพาล

และคนที่จะเข้ามาเอาเปรียบ

นีน่าทำงานเป็นพนักงานร้านขายขนม

แห่งหนึ่งในห้างดัง เธอต้องทำงานเช้าจรดค่ำทุกวัน

แต่ก็ไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตาของตัวเองเลย

ด้วยกำลังใจที่ดี และพลังบวกที่แม่และน้องชาย

ของเธอมอบให้ในทุกวัน ทำให้เธอลุกขึ้นสู้ได้

ในทุกๆเช้าของอีกวันเสมอ

และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่คุณ

ทำงานมาจนถึงค่ำอีกแล้ว

ณ.สถานบันเทิง

หรือไนท์คลับแห่งหนึ่ง

ในย่านดังใจกลางเมือง

การ์ด"เข้าไม่ได้นะครับคุณ

ต้องขอโทษด้วยนะครับ"

"ทำไมล่ะ!! น้องชายชั้นเข้าไปข้างในได้

ทำไมชั้นจะเข้าไปไม่ได้"

การ์ด"ที่นี่ไม่มีน้องของคุณผู้หญิงหรอกนะครับ

รบกวนคุณกลับไปเถอะนะครับ

อย่าทำให้พวกผมลำบากใจเลยนะครับ"

"ไม่!!! ชั้นจะเข้าไป

ไม่งั้นชั้นจะแจ้งตำรวจ

ว่าที่นี่ให้เด็กอายุไม่ถึง20เข้ามาเที่ยว"

คุณที่ถึงแม้จะบอกเจตนาว่า

ต้องการเข้าไปตามหาน้องชาย

แต่การ์ดสองคนนี้ก็ไม่สามารถให้คุณ

เข้าไปด้านในได้โดยไม่มีบัตรเที่ยว

คุณยังคงยืนเถียงกับการ์ดทั้งสองคน

อย่างไม่ลดละ และยืนกรานที่จะ

บุกเข้าไปด้านในให้ได้

จนทำให้หนึ่งในการ์ดที่รักษาความปลอดภัย

อยู่หน้าประตูทนไม่ไหว เขาจึงพลั้งมือผลักคุณ

เข้าอย่างจัง จนทำให้คุณเซหงายหลัง

จะหล่นลงไปด้านล่างของตัวอาคาร

ที่ถูกยกสูงจากพื้นประมาณบันได5ขั้น เห็นจะได้

"อ๊าาา!!!! ว๊ายยย🫣"

คุณพยายามที่จะทรงตัว

แต่ด้วยแรงที่ถูกผลักทำให้

ไม่สามารถทรงตัวได้

แต่ในขณะที่คุณจะล้มลงนั้น

ก็มีมือสองมือของใครคนหนึ่ง

สวมกอดคว้ามาที่เอวคอด

ได้รูปของคุณ ไว้ได้ทันพอดี

คุณที่กลัวจะล้มเหมือนกันจึงได้

สวมกอดเอวของชายคนนั้นไว้ด้วย

คุณกับเขาได้สบตากันครั้งแรก

หัวใจก็เหมือนถูกไฟช็อต คุณจ้องมอง

ใบหน้าหล่อเข้มของชายตรงหน้า

อย่างละสายตาไม่ได้ จนคุณได้สติ

ตอนที่เขาดึงตัวคุณขึ้นไปยืนในท่าปกติ

"เอ่อ....ขอบคุณค่ะ"

^^คุณเอ่ยขอบคุณเขา^^

เขามองหน้าคุณ

ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ก่อนจะหันไปหาการ์ด

ที่รักษาความปลอดภัย

และเอ่ยถามเสียงแข็ง

และดูดุมากๆ

"เอะอะเสียงดังอะไรกัน

แล้วนี่พวกนาย

ทำร้ายผู้หญิงหรอ"

การ์ดก้มหน้าไม่กล้าสบตา

ของชายคนนั้น

การ์ด"ขอโทษครับคุณบรู๊ค

คุณผู้หญิงคนนี้เค้ามาโวยวาย

ที่คลับของเราครับ ผมกลัวเธอ

จะมาสร้างความวุ่นวาย เลยพยายาม

คุยและขอให้เธอกลับไป

แต่เธอก็ยืนกรานจะบุกเข้าไปด้าน

ในให้ได้หน่ะครับ ผมเลยพลั้งมือไป

ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง"

การ์ดคนนั้นรีบอธิบาย

และหันมาโค้งขอโทษต่อคุณ

เขาหลังจากได้ฟัง

การ์ดอธิบายก็ขมวดคิ้ว

และหันหลังมาทำหน้าเข้มมองคุณ

พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋า

รอฟังคำตอบของคุณบ้าง

มาดของเขาดูเท่ห์และดูดีมาก

แต่คุณไม่กล้าสบตาเขาเช่นกัน

เพราะน้ำเสียงดุเมื่อครู่นี้

ทำให้คุณคิดว่าเขาไม่ใช่คนดีแน่ๆ

คุณมองตาเขา พร้อมกับยืนตัวตรง

เพื่ออธิบายเจตนาให้เขาฟัง

ว่าคุณมาทำอะไรที่นี่

"ชั้นมาตามหาน้องชายจริงๆค่ะ

ชั้นตามเขามา และเห็นเขาเดินเข้า

มาที่นี่ และเข้าประตูไป

ชั้นขอเข้าไปหาน้องได้มั้ยคะ"

เค้ายังคงยืนจ้องหน้าคุณ

จนคุณต้องใช้มือยืนกำสายกระเป๋า

ของตัวเองแน่น

เพื่อลดอาการประหม่าลง

พร้อมกับมองเขาสลับ

หันสายตาไปทางอื่นบ้าง

ในหัวของคุณคืออยากให้

เขาพูดอะไรกับคุณบ้าง

หรือว่าคุณบ้างก็ได้

เพราะเงียบแบบนี้

คุณไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

"เธอจะเข้าไปให้ได้ใช่มั้ย"

^^น้ำเสียงทุ้ม นุ่มลึกเอ่ยถาม^^

"ค่ะ ชั้นแค่อยากจะมาหาน้อง

ชั้นสัญญาถ้าเจอเค้าแล้ว เค้าปลอดภัย

ชั้นจะไปทันทีค่ะ ได้มั้ยคะ"

^^เสียงน้อยๆของคุณ

เอ่ยขอร้องต่อเขา^^

บรู๊คยืนครุ่นคิดอยู่สักครู่

ก่อนที่จะยักคิ้วให้คุณ

และหันหลังกลับไปหา

การ์ดสองคนที่ยืนก้มีหน้าฟังอยู่

"เปิดประตูให้เธอเข้าไป"

การ์ดทั้งสองยกมือขึ้น

เปิดประตูตามคำสั่งของเขาทันที

โดยไม่มีการอิดออด

เขาเดินก้าวขานำหน้าคุณ

พร้อมกับหันกลับมาพูดกับคุณ

"หาน้องของเธอให้เจอ

แล้วรีบกลับบ้านไปซะ

ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัย

หรอกนะสาวน้อย"

^^เขายิ้มมุมปากให้คุณ

และเดินหายไปจนลับตา^^

คุณเป่าลมหายใจ

ออกจากปากตัวเอง

พร้อมสูดหายใจเข้าลึกๆ

เพราะพอก้าวเท้าเข้ามา

ด้านในก็รู้สึกได้ว่า

บรรยากาศมันอย่าง

กับคนละโลกกันเลย

เสียงเพลงที่ถูกเปิดดัง

จนมันแทบจะทะลุแก้วหูของคุณ

แสงไฟวิบวับ สลัวๆชวนให้เวียนหัวตาลาย

เสียงผู้คนที่ยืนคุยกันเสียงดังแข่งกับเพลง

คุณยืนตัวแข็งทื่อไม่รู้จะไปยังไงต่อดี

คุณค่อยๆปรับสายตา

และพยายามมองกวาดสายตา

ไปรอบๆเพื่อหาว่าน้องชายของคุณอยู่ตรงไหน

แต่มองเท่าไหร่ก็ไม่พบ เจอเพียงแค่คน

ที่ดื่มเหล้า จนเมายืนโยกตัวไปมา

ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ดูมั่วกันไปหมด

คุณก้าวขาเดินเข้าไปด้านในเรื่อยๆ

ฟึ่บบบ~~~

มีผู้ชายคนนึง

คว้าหมับมาจับมือของคุณ

เขาดึงตัวคุณเข้าไปโอบ

และพยายามจะทำไม่ดีกับคุณ

เพราะความเมาเขาจึงไม่มีสติ

คุณรีบดิ้นและพยายามดึงตัวเองออกมา

แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยคุณ

"ปล่อยนะ ปล่อยมือชั้น"

ชายนิรนาม:"แหม่ !!น้องสาว

ดื่มกับพี่สักแก้ว สองแก้วก่อนสิ้

แล้วเดี๋ยวพี่จะปล่อย มาๆๆ"

คุณที่สะบัดมือจนหลุดออกมาได้

แต่ด้วยความมือไว คุณจึงยกมือขึ้น

ฟาดไปที่ใบของผู้ชายคนนั้น

แต่สิ่งที่คุณทำลงไป มันไม่ดีเสียเลย

เมื่อผู้ชายคนนั้นมันหันหน้ากลับมา

ตามันจ้องเขม็ง โกรธคุณมาก

มันมองหน้าคุณพร้อมเอาเรื่อง

ชายนิรนาม: "นี่มึงตบกูหรอ มึงกล้ามากนะอีนี่"

เขาพูดจบก็ง้างมือสุดตัว

และฟาดลงมา แต่โชคดีของคุณ

ที่บรู๊คเดินเข้ามาคว้าแขนของมันได้ทัน

บรู๊คเหวี่ยงมือของมันจนเซล้มไม่เป็นท่า

"ที่บ้านไม่มีใครสอนมึงหรอ

ว่าอย่ารังแกผู้หญิงอ่ะ"

ชายนิรนาม:"แล้วมึงเป็นใคร

เสือก ทำไมอยากจะเป็นพระเอกอ๋อ"

บรู๊คไม่รีรอ เขาจัดแจง

พับแขนเสื้อของตัวเองอย่างช้าๆ

และใจเย็น คนหลายคนเริ่มจ้องมองมา

ที่พวกคุณเป็นตาเดียว

เขาเดินเข้าไปคว้าแขนของชายคนนั้น

และง้างมือฟาดไปที่ใบหน้าของมันอย่างแรง

2-3ที จนมันเลือดกบปาก

ล้มพับไปนอนกองอยู่ที่พื้น

"ชอบไม่ใช่หรอ ตบตีเนี่ย

เป็นไง โดนบ้างมึงรู้สึกยังไงห๊ะ"

บรู๊คดูท่าทางโมโห

แต่เขาก็ค่อนข้างจะเลือดเย็นไม่น้อย

เพราะเขากำลังจะกระทืบซ้ำมันอีกครั้ง

คุณที่คิดว่ามันรุนแรงเกินไป

จึงพุ่งตัวเข้าไปจับแขนของบรู๊คเพื่อห้ามเขา

คุณสอดมือจับไปที่แขนของบรู๊ค

ทันใดนั้นอารมณ์โกรธของเขาก็เบาลง

เขาหันมามองหน้าคุณ สลับกับมอง

มือน้อยๆที่กำลังจับแขนของเขาอยู่ไปมา

"คุณพอแล้วค่ะ สงสารเค้า

เค้าคงไม่กล้าแล้ว ชั้นขอนะคะ"

บรู๊คสูดหายใจเข้าพร้อมกับหยุด

การกระทำทุกอย่าง และหันไปส่งซิกลูกน้อง

ที่ยืนดูอยู่ ให้มาลากตัวชายคนนั้นออกไป

สภาพของมันดูไม่ดีเท่าไหร่

บรู๊คสะบัดแขนออกจากมือของคุณ

"ชั้นเตือนเธออีกครั้ง

รีบกลับไปซะ เห็นมั้ย

ว่าการที่เธอดื้อดึงจะเข้ามา

มันเป็นยังไง"

เขาพูดจบก็หันหลัง

เตรียมจะเดินหนีคุณไป

แต่คุณเห็นว่าเขาดูไม่ใช่คนเลวร้าย

ลำพังจะกลับก็เป็นห่วงน้อง

แต่ถ้าจะเดินตามหาเอง

มีหวังคงเจอแบบเมื่อกี้อีกแน่ๆ

คุณจึงเดินตามเขาไป

พร้อมกับเอื้อมมือไป

จับที่แขนของเขาอีกครั้ง

เขาถอนหายใจ และหันหน้ามาหาคุณ

"คุณช่วยชั้นหาน้องได้มั้ยคะ

ชั้นไม่กล้าเดินหาคนเดียวแล้ว

ชั้นกลัวค่ะ"

"แล้วทำไมเธอไม่กลับบ้านไปล่ะ"

"ชั้นเป็นห่วงน้องค่ะ

ขอร้องนะคะ นะๆๆ"

คุณพูดพร้อมกับ

ใช้มือที่จับแขนเขาอยู่

เขย่าแขนเขาบ่อยๆ

และส่งสายตาแป๋วอ้อนวอน

บรู๊คที่ในใจของเขา

ก็ไม่รู้เป็นอะไร เขายอมใจอ่อน

ที่จะช่วยคุณ เขาจับมือของคุณ

ให้เดินตามเขาไป

จนมาถึงห้องห้องนึง

"เธอรออยู่ที่นี่

เธอมีรูปน้องชายเธอมั้ย

ชั้นจะให้ลูกน้องไปหาให้"

"มีค่ะ แปปนะคะ"

"อืม..."

คุณหยิบรูปออกมา

พร้อมกับยื่นให้กับบรู๊คดู

บรู๊คพอเห็นเขาก็หันไป

เรียกลูกน้องของเขาเข้ามา

"ไนท์ รู้จักเด็กในรูปมั้ย"

^^ลูกน้องของเขาพยายามคิด^^

ไนท์"ผมเหมือนจะคุ้นๆหน้าเลยครับ

แต่เดี๋ยวผมขอไปเช็คกับคุณบรูโน่ก่อน"

"อืม..ถ้าเจอก็พามันมาหาเธอ

แล้วก็บอกบรูโน่ให้รีบตามชั้นออกไป

พอเสร็จจากตรงนี้แล้ว

ชั้นจะออกไปคุยงานรอก่อน"

ไนท์"ได้เลยครับนาย"

แล้วลูกน้องของบรู๊คก็รีบหยิบรูป

และเดินออกจากห้องไปทันที

"เธอเองก็รออยู่ในนี้แหละ

ปลอดภัยกว่าข้างนอก

แล้วอย่าก่อปัญหาอีก

ห้ามไปไหน เดี๋ยวลูกน้องชั้น

พอเจอน้องชายเธอจะพามาหาเธอที่นี่

เข้าใจที่ชั้นพูดมั้ย"

"เข้าใจค่ะ"

"อืม..ชั้นไปละ

มีงานที่ต้องทำ"

"เอ่อ..เดี๋ยวค่ะ

ชั้นถามชื่อคุณได้มั้ยคะ

ชั้น^นีน่า^นะคะ"

"ชั้นชื่อบรู๊ค"

เขาบอกชื่อคุณเสร็จ

เขาก็เดินออกจากห้องไป

คุณกวาดสายตามองไป

มองมา รอบๆห้องสี่เหลี่ยม

ด้านในตกแต่งเรียบหรู

มีโซฟาชุดใหญ่ดูหรูหราให้นั่ง

คุณค่อยๆทิ้งตัวและนั่งลงบนโซฟานุ่ม

และด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย

จากการทำงานมา คุณจึงนั่ง

ใช้มือรองหัวของตัวเองไว้และเผลอหลับไป

คุณหลับไปไม่รู้นานเท่าไหร่คุณค่อยๆรู้สึกตัว

และลืมตาตื่นขึ้น คุณปรับสายตา

เมื่อภาพทุกอย่างชัดเจนขึ้น

คุณก็สะดุ้งเล็กน้อยรีบลุกพรวด

ขึ้นมานั่งตัวตรง เพราะมีผู้ชายคนนึง

เขามานั่งมองหน้า และยิ้มให้คุณอยู่

"คุณเป็นใครอ่ะ"

^^คุณที่กลัวจึงรีบเว้นระยะห่างกับเขา^^

บรูโน่"ผมบรูโน่ น้องพี่บรู๊คครับ

ไนท์มาเล่าให้ผมฟังแล้วเรื่องที่คุณ

มาตามน้องชาย รอสักครู่นะครับ

ผมกำลังให้เด็กในร้านไปตามเขามา

เขาทำงานเป็นเด็กเสริฟที่นี่ครับ"

"อ๋อ...ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

บรูโน่"คุณนี่โชคดีนะครับ"

"โชคดีอะไรหรอคะ"

บรูโน่"ก็ปกติพี่ชายผมเนี่ย

ถ้าเขาเจอใครมาโวยวาย

หรือทำแบบคุณไม่ว่าจะผู้หญิง

หรือผู้ชาย พี่ผมก็จะจับเหวี่ยง

ไล่ออกไปหมดเลยน่ะสิครับ

คุณเนี่ยคนแรกเลยนะ ที่พี่ชายผม

ยอมปล่อยแบบนี้ ผมเลยแปลกใจ

อยากมาเห็นหน้าคุณ"

"อ๋อ..ก็เกือบอยู่ค่ะ"

แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

^^ทันทีที่ประตูเปิด^^

แน๊ค"พี่นีน่า พี่มาทำอะไรที่นี่"

น้องชายของคุณทำสีหน้ากังวล

และน้ำเสียงสั่นเครือ

"ชั้นต้องถามนายมากกว่า

มาทำอะไรที่นี่ห๊ะ

ไหนบอกทำงานพาสไทม์ไง

โกหกพี่ทำไมแน๊ค"

แน๊ค"พี่ครับผมขอโทษ

ที่ไม่ได้บอกตามตรง

ผมอยากช่วยพี่หาเงิน

ผมสงสารพี่"

บรูโน่ที่เห็นดังนั้น

เขาก็ปลีกตัวเดินออกจากห้องไป

เพื่อปล่อยให้คุณสองพี่น้องคุยกันตามลำพัง

"แต่แน๊คไม่ควรโกหกพี่

ทำไมไม่บอกตรงๆ"

แน๊ค"ถ้าผมบอก พี่จะให้ผมทำหรอ

พี่เหนื่อยผมรู้ ผมเห็น พี่เข้มแข็ง

พี่เก่ง แต่ผมก็รักและห่วงพี่กับแม่เหมือนกัน

ให้ผมทำงานนะพี่ ผมจะได้แบ่งเบาพี่"

"ไปทำงานอื่นไม่ดีกว่าหรอแน๊ค

ที่นี่พี่ว่ามันน่ากลัว และก็อันตราย"

แน๊ค"ที่นี่เงินเยอะมากนะพี่

ทำไม่กี่ชม.ก็ได้เงินเดือน

ได้ติ๊บอีก น๊าาาผมจะดูแลตัวเอง

ไม่เกเร ไม่เถลไถล ทำตัวดีสุดๆ"

"หึ ชั่งพูดนะ"

แม้ในใจจะโกรธน้อง

แต่ก็โล่งอก ที่น้องชาย

มาที่นี่เพราะทำงาน

ไม่ได้มาเที่ยวเตร่

เหมือนเด็กคนอื่นๆ

"ก็ได้พี่ยอมก็ได้

แต่ต้องสัญญากับพี่

ว่าต่อไปจะไม่โกหกอีก

และจะดูแลตัวเองให้ดีๆ

ไม่สร้างปัญหา"

แน๊ค"รับทราบเลยครับ

พี่สาวสุดสวย น่ารักจริงๆเลยเชียว"

"ปากหวานกลบเกลื่อนนะยะ"

แน๊คเดินเข้ามากอดคุณ

พร้อมกับยกมือพนมไหว้ขอโทษคุณ

เขาเป็นเด็กดี และรักคุณกับแม่มาก

นั่นเพราะพวกคุณลำบาก

และอยู่ด้วยกันมาเพียงแค่สามคนแม่ลูก

แน๊คจึงรักและห่วงใยคุณกับแม่ที่สุด

คุณเห็นเจตนาของน้องชาย

ก็โกรธไม่ลง จึงใจอ่อนยอมให้แน๊ค

มาทำงานที่นี่ต่อได้ แต่ต้องอยู่ภายใต้ข้อตกลง

บรูโน่ที่เขาเดินออกมาหาบรู๊คผู้เป็นพี่ชาย

ที่ยืนดูแฟ้มเอกสารงานอยู่ที่ด้านข้างของไนท์คลับ

บรูโน่"พี่ครับ ผมมาแล้ว"

"อ้าว เป็นไงบ้างได้เรื่องมั้ย"

บรูโน่"เรียบร้อยครับพี่

กำลังเคลียร์กันอยู่"

"อืม..ดีแล้ว อ่ะนี่พี่เช็คแล้ว

โอเครเลย อ่อพี่ฝากอีกอย่าง

ถ้าเธอจะกลับ แกก็พาเธอ

เดินออกทางด้านข้างนี้แล้วกัน

เดี๋ยวให้เดินไปหน้าร้านจะเกิดปัญหาอีก"

บรูโน่มองหน้าพี่ชายของเขา

พร้อมกับยิ้มกว้างไม่หยุด

"คือ!!! มองชั้นแล้วยิ้มแบบนี้

แกจะพูดอะไร"

บรูโน่"ดูพี่จะแคร์เธอนะครับ"

"แคร์อะไร ชั้นก็แค่ไม่อยาก

ให้ยัยนั่นสร้างความวุ่นวาย"

บรูโน่"อ๊ะๆๆๆ เดี๋ยวผมจัดการให้"

พูดจบบรูโน่ก็หันไปตบไหล่พี่ชาย

และเดินหันหลังยิ้ม หนีพี่ตัวเองเข้า

ไปด้านใน เพื่อดูความเรียบร้อยต่อ

"อะไรของมันวะ

ไอ้น้องคนนี้"

บรู๊คพูดบ่นน้องชายตัวเอง

และเขายังคงยืนดูรายงาน

เล่มต่อๆไปเพื่อเช็คว่า

เอกสารทุกอย่างเรียบร้อยดี

เขายังไม่ยอมกลับเข้าไปด้านใน

เพราะรู้สึกรำคาญบรรยากาศด้านใน

จึงเลือกที่จะยืนอยู่ตรงนี้ดีกว่า

ในตอนนั้นเองก็มีผู้หญิงคนนึง

เดินเข้าไปหาบรู๊ค และส่งสายตา

ท่าทางยั่วยวน ตามประสาผู้หญิง

ส่วนตัวคุณพอเคลียร์กับน้องชายเสร็จ

ตอนแรกก็ว่าจะอยู่รอ จนกว่าแน๊คจะเลิกงาน

แต่ดูแล้วคงดึกมากๆ คุณเป็นห่วงแม่ด้วย

ที่ต้องอยู่คนเดียว เลยตัดสินใจกลับดีกว่า.

โดยมีบรูโน่เป็นคนเดินพาคุณออกมาส่ง

ที่ประตูข้างไนท์คลับตามคำสั่งของพี่ชาย

บรูโน่"กลับดีๆนะครับคุณนีน่า"

"ขอบคุณนะคะคุณบรูโน่

อ๋อ...ถ้าไม่เป็นการรบกวน

ชั้นฝากแน๊คหน่อยนะคะ

เค้ายังเด็กหน่ะค่ะ อาจจะต้อง

มีคนคอยชี้แนะ และตักเตือน"

บรูโน่"ครับ เดี๋ยวผมช่วยดูเขาให้ครับ"

"ค่ะ งั้นชั้นไปก่อนนะคะ"

คุณเดินออกมาจากไนท์คลับ

เพื่อเดินไปนั่งรอรถโดยสาร

บริเวณถนนด้านหน้า และในขณะนั้น

สายตาของคุณก็หันไปเห็น

บรู๊คกำลังยืนกอดแนบชิด

อยู่กับผู้หญิงคนนึงเธอเซ็กซี่มาก

บรู๊คที่สังเกตุเห็นว่าคุณเดินอยู่และมองมา

เขาเองก็ใช้หางตาชำเลืองมองตามคุณเช่นกัน

คุณมองเขาพร้อมกับคิดในใจ

"เจ้าชู้แง๋เลยแฮะ"

คุณค่อยๆเดินออกไปจนไปหยุด

ยืนอยู่ที่บริเวณหน้าถนน

โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่ง

กำลังแอบมองคุณอยู่

บรู๊คที่ถึงแม้จะคลอเคลีย

ผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนนั้นอยู่

แต่สายตาของเขากลับไม่ได้

สนใจเธอเลย เพราะเขาใช้สายตา

มองมาที่คุณอยู่ตลอด

ผู้หญิง"คืนนี้ไปด้วยกันมั้ยคะ"

"พอดีไม่สะดวกหน่ะครับ"

^^บรู๊คเอ่ยปฏิเสธ^^

ผู้หญิง"เสียดายจัง

งั้นไว้คราวหน้านะคะ"

เธอเพียงแค่รักสนุกเท่านั้น

พอเห็นว่าบรู๊คก็ไม่ได้อ่ะไร

และปฏิเสธเธอ เธอจึงรีบพูดชิ่ง

และขอปลีกตัวออกไปจากบรู๊ค

บรู๊คที่ก็ไม่ได้อ่ะไรอยู่แล้ว

พอเธอเดินหนีเขาไป บรู๊คก็หัน

กลับไปดูเอกสารงานต่อทันที

และคอยชำเลืองแอบมองคุณ

คุณเองที่ก็หันไปแอบมอง

บรู๊คอยู่เรื่อยๆด้วยเหมือนกัน

แต่ในตอนนั้นคุณสังเกตุได้ว่า

ในอีกด้านนึงไม่ห่างจากจุดที่บรู๊ค

และลูกน้องของเขาทำงานอยู่

มีผู้ชายคนนึง ยืนทำลับๆล่อๆ

และจดจ้อง มองไปที่บรู๊ค

ก่อนที่คุณจะเห็นชายคนนั้น

ชูปืนกระบอกสีดำสนิทขึ้นมา

และจ่อเล็งไปยังบรู๊คที่ไม่รู้ตัวอยู่ตอนนี้

คุณที่เห็นดังนั้นก็รู้ตกใจ

แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าอย่างน้อย

เขาก็ช่วยคุณไว้ ถือว่าเขามีบุญคุณ

คุณที่พอตั้งสติคิดได้ดังนั้นก็รีบลุกขึ้น

และวิ่งสุดชีวิตพุ่งตัวไปหาบรู๊คทันที

"คุณคะระวัง หมอบลง"

เสียงของคุณ พร้อมกับตัวเอง

ที่วิ่งไปคว้าตัวของบรู๊คให้นั่งลง

เพียงวินาทีเดียว เสียงปืนก็ดังลั่น

ลูกน้องคนสนิทของบรู๊คหยิบปืนยิงสกัด

มือปืนลอบยิงคนนั้นทันที

คุณที่ตอนนี้ความกลัว

และความตกใจก็เข้ามาสุมเต็มหัว

คุณจึงช็อคอยู่สักครู่ ในหูวิ๊งไปหมด

"เธอ เธอ!! นีน่า!!"

"คะ!"

คุณที่ได้สติกลับมาอีกครั้ง

เพราะเสียงเรียก และแรงเขย่าของบรู๊ค

"มองหน้าชั้น ฟังนะ

ถ้าชั้นนับ1-3ลุก และวิ่ง

และก้มตัวให้ต่ำที่สุด

เข้าใจมั้ย ไม่เป็นไร

ชั้นจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไร"

คุณที่กลัวมาก และพยายาม

ส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่บรู๊คจะให้คุณทำตาม

บรู๊คใช้สองมือหนาของเขา

จับมาที่ใบหน้าเล็กเรียวของคุณ

เพื่อทำให้คุณตั้งสติ

"พร้อมนะ เราต้องไปแล้ว"

คุณไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น

พอจบประโยคการนับ บรู๊คก็ลุกขึ้น

คว้าปืนที่เขาพกติดตัวไว้

ขึ้นมาและยิงสกัดกับมือปืนคนนั้น

เขาโอบไหล่ของคุณเอาไว้

พร้อมกับวิ่งใช้ตัวบังปกป้องคุณ

จนคุณทั้งคู่วิ่งมาถึงรถตู้สีดำคันหรู

บรู๊ครีบกดเปิดประตูและดันตัวคุณขึ้นไปนั่ง

และเขาก็ขึ้นมานั่งด้วย แต่เสียงปืนยังคงดัง

อยู่ประมาณ4-5นัดก่อนจะเงียบลง

รถคันนี้ภายนอกดูเป็นรถตู้ธรรมดา

แต่กระจกรถทุกด้าน ประตูรถทุกบาน

ถูกออกแบบมาให้กันกระสุนแบบหนาพิเศษ

"เธอเป็นอะไรมั้ย"

"ไม่ค่ะ ชั้นไม่เป็นไร"

คุณที่ตั้งสติได้แล้ว

และหายกลัวแล้ว

จึงได้หันไปมองและ

ตอบคำถามของบรู๊ค

พร้อมกับถามเขากลับ

"แล้วคุณล่ะคะ

เป็นอะไรรึป่าว"

"ไม่ !! ชั้นไม่เป็นไร

ขอบใจเธอนะ"

ถึงแม้ว่าบรู๊คจะถูกยิงที่แขน

แต่เขาก็บอกคุณว่าไม่เป็นอะไร

เพราะกลัวว่าคุณจะตกใจอีก

และยังเอ่ยขอบคุณที่คุณ

เสี่ยงชีวิตเข้ามาช่วยเขา

"อ๋อ!!ไม่เป็นไรค่ะ

ถือว่าตอบแทนที่คุณ

ช่วยชั้นไว้วันนี้ค่ะ"

บรู๊คที่หันซ้าย หันขวา

ก่อนมีลูกน้องของเขา

สองคนจะเปิดประตูรถเข้า

ไนท์"มันหนีไปแล้วครับนาย"

"เออ...ชั่งมัน ก็แค่หมาลอบกัด"

คุณนั่งเฉยๆไม่กล้าขยับอะไรมาก

และนั่งหันหน้าไปทางอื่น

บรู๊คที่หันมาสังเกตุตัวคุณ

และเห็นว่าที่บริเวณฝ่ามือของคุณ

มีเลือดออก และถลอกเล็กน้อย

เขาเลยเอื้อมมือของเขา

มาคว้ามือคุณไปดู

"เอ่อ....อะไรหรอคะ"

"ไหนเธอบอกไม่เป็นไรไง"

^เขาหันฝ่ามือที่มีบาดแผล

หันมาให้คุณดู^

"ชั้นคงมัวแต่ตกใจมั้งคะ

เลยไม่รู้สึกเจ็บ"

บรู๊คมองหน้าคุณ

และทำหน้าเข้มคิ้วขมวด

เข้าหากัน จนคุณอึดอัดจะดึงมือหนีเขา

แต่เขาก็จับมือนุ่มๆของคุณไว้แน่น

พร้อมกับใช้มืออีกข้าง

เอื้อมไปหยิบห่ออะไรสักอย่าง

จากช่องข้างประตูรถ

มันคือห่อกระดาษทิชชู่เปียก

เขาค่อยๆใช้มือเปิดห่ออย่างระวัง

จากนั้นก็บรรจง ใช้ทิชชู่เปียก

เช็ดบริเวณแผลของคุณอย่างเบามือ

คุณที่เห็นแบบนั้นก็ชำเลืองสายตา

เหลือบมองเขา เขาก็มองคุณกลับเช่นกัน

บรู๊คหันไปสั่งเกียร์ลูกน้องของเขาอีกคน

ให้หยิบพลาสเตอร์ยาปิดแผล ที่อยู่ในเก๊ะหน้ารถให้

บรู๊คแกะพลาสเตอร์

และค่อยๆ แปะลงมาที่มือของคุณเบาๆ

"ขอบคุณค่ะ"

"อืม...ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก

มันอันตราย ห้ามทำแบบนี้กับใครอีก

เธอเข้าใจมั้ย"

ประโยคที่เขาบอก

มันเหมือนจะฟังดูแปลกๆ

แต่คุณก็พยักหน้าตอบรับไป

ในตอนนี้เองที่คุณหันไปสังเกตุ

ที่มือของเขา ภายใต้เสื้อแขนยาว

สีดำนี้ มีเลือดสีแดงสดที่ค่อยๆ

หยดไหลออกมาตามมือของบรู๊ค

คุณตาโตพร้อมกับขยับเข้าไป

นั่งใกล้บรู๊ค ตรงหน้าของเขา

คุณรีบเอื้อมมือไปคว้าแขนเขา

ยกขึ้นมาสังเกตุดู

"คุณบาดเจ็บนี่คะ

ถูกยิงหรอคะ ชั้นดูหน่อยค่ะ"

คุณพยายามที่จะดูว่าเขา

บาดเจ็บเยอะหรือไม่

แต่เขาก็ปัดมือคุณออกไป

"เซ้าซี้น่า ชั้นบอกว่าไม่เป็นไร

ก็คือไม่เป็นไรไง ก็แค่ถากๆเอง"

"ถากๆก็อันตรายค่ะ

ไปหาหมอดีมั้ยคะ"

"ชั้นไม่ไป"

เขาที่ดื้อดึงยิ่งกว่าใคร

ในชีวิตที่คุณเคยเห็นมา

คุณจึงหันไปหยิบห่อกระดาษ

ทิชชู่เปียกขึ้นมา

"เธอจะทำอะไรเนี่ย"

"งั้นชั้นเช็ดแผลให้

จะได้ไม่ติดเชื้อค่ะ

เถอะนะคะ มาค่ะ"

"ไม่เอา ออกไป

อย่ามายุ่งกับชั้น"

คุณสองคนเถียงกัน

และใช้มือปัดป้องกันไปมา

จนกระทั่งคุณที่โถมตัวทั้งตัว

เข้าไปหาบรู๊คเพื่อจะเปิดดูแผลของเขา

คุณดันเสียหลักล้มลงทำให้

หน้าผากเนียนสวยของคุณ

ชนกับริมฝีปากหนาอวบอิ่มของบรู๊คเข้า

คุณรีบเงยหน้าขึ้นทันที

และในขณะนั้นทั้งสองก็ได้

สบตากันอีกครั้ง ความรู้สึก

ที่เหมือนกับโดนไฟช็อตนี้

เกิดขึ้นอีกครั้ง

ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆ

^^เสียงหัวใจที่เต้นรัวราวกับกลองบรรเลง

ของบรู๊คดูจะตื่นเต้นในตอนที่อยู่ใกล้คุณ

มากกว่าตอนที่ต้องเผชิญหน้า

กับศัตรูเสียอีก^^

คุณรีบลุกขึ้นมาจากตัวของบรู๊ค

และนั่งหันหน้าไปอีกทางพร้อมกับถอนหายใจ

ให้กับตัวเองที่คุณทำอะไรลงไปอีกกเนี่ยย

ทั้งคุณและบรู๊ค 🫣เลิ่กลั่กมิไหว🫣

"ชั้นไม่ยุ่งแล้วก็ได้ค่ะ"

"อืม...."

บรู๊คตอบคุณสั้นๆ

พยายามเก็บทรงอยู่

รู้ว่าหวั่นไหวหน่ะ5555