...ʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔ...
...-...
...ตัวละครหลัก...
...-...
...1. ดาริน (Darin)...
...นางเอก • นักศึกษาปีสุดท้าย คณะอักษรศาสตร์ ผู้ใฝ่ฝันจะเป็นนักเขียน • อ่อนไหวแต่หัวใจเข้มแข็ง มีความผูกพันลึกลับกับอดีตของครอบครัว • เป็นลูกของปารเมศและมีพลังเชื่อมโยงกับอีกมิติ...
...-...
...2. ธาม (Tham)...
...พระเอก / เพื่อนสนิทของดาริน • หนุ่มนิเทศศาสตร์ มาดนิ่ง ฉลาดหลักแหลม และเป็นคนที่อยู่เคียงข้างดารินตลอด • เก็บความรู้สึกไว้ลึกๆ ว่าเขารักเธอมากกว่าคำว่าเพื่อน...
...-...
...3. ปารเมศ (Paramet)...
...พ่อของดาริน • ชายหนุ่มผู้มีสัมผัสพิเศษ เชื่อมโยงกับพลังเหนือธรรมชาติ • หายตัวไปเมื่อดารินยังเล็ก ปรากฏในกระจกเพื่อชี้ทางบางอย่างให้ลูกสาว...
...-...
...4. พิน (Pin)...
...แม่ของดาริน • หญิงสาวผู้รักปารเมศและปกป้องลูกจากความจริงที่เจ็บปวด • เธอเก็บความลับบางอย่างไว้ตลอดชีวิต...
...-...
...ตัวละครรองที่สำคัญ...
...-...
...5. ยายจันทร์ (Mon)...
...เพื่อนสนิทของพ่อแม่ดาริน • รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับปารเมศและความลับของอีกมิติ • มีบทบาทเปิดประตูให้ดารินรู้จักชะตาของตนเอง...
...-...
...6. ไอริณ (Irin)...
...เพื่อนสาวของดาริน • ร่าเริง พูดมาก ชอบแซว แต่รักเพื่อนสุดหัวใจ • คอยช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับพ่อของดาริน...
...-...
...7. ครูอิทธิพล (Influence)...
...อาจารย์อิทธิ • อาจารย์ประจำภาควิชาอักษรศาสตร์ • เคยรู้จักกับปารเมศมาก่อน • ให้คำใบ้บางอย่างเกี่ยวกับ “ประตูมิติ”...
...-...
...8. เจ้าชายนิรนาม (Nameless / Lucen)...
...ภายหลังมีชื่อว่า “ลูเซน” • ชายหนุ่มลึกลับจากอีกมิติ ที่ดารินได้พบเมื่อข้ามผ่านกระจก • สุภาพ พูดน้อย แต่เต็มไปด้วยความลับ • มีพันธะสัญญากับปารเมศ และอาจเป็นกุญแจที่ช่วยดารินได้...
...-...
...9. มายา (Maya)...
...หญิงสาวผู้เฝ้าประตูมิติ • ดูเหมือนไม่อยู่ข้างใคร แต่แท้จริงแล้วมีบทบาทสำคัญในโชคชะตาของดาริน...
...-...
...10. ราชินีแห่งแสงจันทร์ (Queen of the Moonlight)...
...ผู้นำในอีกมิติ • เป็นผู้ครอบครองพลังที่เชื่อมโยงสองโลก • รู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับการหายตัวของปารเมศ และพลังที่สืบทอดถึงดาริน...
...-...
...ตัวละครฝั่งลึกลับ / ฝ่ายตรงข้าม...
...-...
...11. เซฟิรัส (Zephyrus)...
...ตัวร้ายหลักของเรื่อง • มนุษย์ผู้ทรยศต่ออีกโลกหนึ่ง ต้องการใช้พลังของดารินเปิด “รอยแยก” • มีความแค้นกับปารเมศในอดีต...
...-...
...12. อีเรน (Eirene)...
...ผู้ช่วยของเซฟิรัส • เคยเป็นนางฟ้าเฝ้าดวงจันทร์ หลงผิดและกลายเป็นเงา...
...-...
...13. เด็กชายในฝัน (The boy in the dream)...
...ดารินเห็นเขาบ่อยๆตั้งแต่ยังเล็ก • จริงๆแล้วคือ ตัวตนของปารเมศ ในวัยเยาว์ที่ถูกแยกออกมาอยู่ในความฝัน...
...-...
...ตัวละครอื่นๆ ที่มีบทบาทช่วงกลางถึงปลายเรื่อง...
...-...
...14. นักบวชแห่งเงา (Priest of Shadows)...
...เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณในโลกอีกมิติ • เตือนดารินถึงผลลัพธ์ของการใช้พลังโดยไม่เข้าใจ...
...-...
...15. บรรณารักษ์หญิงลึกลับ...
...(Mysterious Female Librarian) ผู้ดูแลห้องสมุดกลางคืนในมหาวิทยาลัย • มักพูดประโยคแปลกๆ แต่ชี้ทางให้ดารินหลายครั้ง...
...-...
...16. เพื่อนนักเรียนจากชมรมเขียนบท...
...มีทั้งผู้สนับสนุนและผู้สงสัยในตัวดารินเมื่อเธอเริ่มเปลี่ยนไป • สะท้อนความเป็นจริงในโลกมนุษย์...
...-...
...ตัวละครเสริมอื่นๆ...
...-...
...17. พ่อของธาม...
...• อดีตนักข่าวที่เคยเกี่ยวข้องกับคดีของปารเมศ แสดงตัวในช่วงท้าย ๆ ของเรื่องเพื่อให้ข้อมูลสำคัญ...
...-...
...18. แม่ของธาม...
...• ใจดี คอยดูแลดารินเหมือนลูกอีกคน...
...-...
...19. ผู้อาวุโสแห่งดวงจันทร์ (Elder of the Moon)...
...ผู้ที่ตัดสินความถูกผิดในอีกมิติ • และเป็นผู้รู้เรื่องคำสาป/คำทำนาย...
...-...
...20. แสงจันทร์ตัวน้อย (Little Moonlight)...
...• สิ่งมีชีวิตเล็กๆคล้ายภูตจิ๋วที่ติดตามดารินในโลกอีกด้าน • สื่อสารได้ผ่านแสง และนำทางเธอในยามมืดมน...
...-...
...ʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔ...
...•...
...•...
...⚠️⚠️⚠️...
...!!แจ้งเตือนก่อนอ่านตอนที่ 1!!...
...-...
...ถึงผู้อ่านที่น่ารักทุกๆคน...
...•...
...นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความสูญเสีย การหายตัวของบุคคลอันเป็นที่รัก ความฝันที่สับสนกับความจริง และประเด็นทางจิตใจ เช่น ความรู้สึกโดดเดี่ยว ความวิตกกังวล และการค้นหาตัวตน หากคุณรู้สึกไม่สบายใจกับเนื้อหาเหล่านี้ กรุณาอ่านอย่างระมัดระวัง หรือขอคำปรึกษาจากคนใกล้ชิดหรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตหากจำเป็น...
...โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...
...ผู้เขียนสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงและการตีความตามจินตนาการเท่านั้น...
...ขอบคุณค่ะ...
^^^แก้ไขล่าสุด 06/05/68^^^
...ตอนที่ 1: เงาแห่งอดีต...
...เสียงลมพัดใบไม้ไหวกระทบกันเบาๆ ดั่งจะทักทายการกลับมาของใครคนหนึ่ง ดารินยืนอยู่หน้าบ้านไม้เก่าท่ามกลางแสงแดดยามสาย บ้านที่เคยอบอุ่นเมื่อครั้งอดีต บัดนี้กลับเต็มไปด้วยฝุ่น ความเงียบ และเงาของความทรงจำ...
...เธอยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสูดลมหายใจลึกแล้วผลักประตูเข้าไป กลิ่นไม้เก่าและฝุ่นคละคลุ้งในอากาศ เสียงแผ่นไม้ลั่นเบาๆใต้ฝ่าเท้าแทบไม่ต่างจากเมื่อสิบปีก่อน...
...“กลับมาแล้วนะ แม่” เสียงของเธอแผ่วเบาแต่สั่นไหว...
...หลังจากแม่เสียด้วยโรคหัวใจเฉียบพลัน ดารินไม่มีเหตุผลอะไรจะอยู่ในเมืองอีกต่อไป เธอลาออกจากงานประจำ ย้ายกลับมาที่หมู่บ้านเล็กๆทางเหนือ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ บ้านที่เธอเคยวิ่งเล่น และร้องไห้ในคืนที่ฝันร้าย...
...เธอเริ่มปัดกวาด ทำความสะอาดภายในบ้าน ข้าวของหลายอย่างยังอยู่ที่เดิม เหมือนแม่เพิ่งจะออกไปซื้อของหน้าปากซอย...
...เธอเปิดหน้าต่างให้แสงแดดลอดเข้ามา ดวงตาสะดุดกับรูปถ่ายใบบนหิ้งไม้ รูปถ่ายสีจางของแม่ตอนสาว ยืนข้างชายคนหนึ่งที่เธอไม่รู้จัก...
...“ใครกัน...” ดารินพึมพำ ก่อนจะหยิบรูปลงมาดูใกล้ๆ ด้านหลังมีลายมือหวัดๆจางเกือบลบเลือน...
...“ใต้แสงจันทร์ ไม่มีความลับใดซ่อนอยู่ได้”...
...ไม่มีลายเซ็น ไม่มีชื่อ ไม่มีวันเวลา...
...ดารินเก็บภาพนั้นไว้ในกระเป๋าเสื้อ แล้วเดินออกมาที่ลานกว้างหน้าบ้าน ที่นั่นเธอพบชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังก้มหน้าจดอะไรบางอย่างบนสมุดเล่มหนา...
...เขาเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า สายตาของเขาทำให้ดารินรู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่แค่เพราะเขาดูดีในเสื้อเชิ้ตขาวกับกางเกงยีนส์เรียบง่าย แต่เพราะแววตานั้นคล้ายคนที่เธอรู้จักมาก่อน...
...“ขอโทษค่ะ คุณคือ?” เธอเอ่ยถามก่อน...
...ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ “เราน่าจะเคยรู้จักกัน ดารินใช่ไหม?”...
...“คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?” เธอขมวดคิ้ว...
...“เราเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ บ้านเราอยู่ติดกัน แต่คุณย้ายไปกรุงเทพตั้งแต่ ป.3 คุณคงจำไม่ได้ ผมชื่อธามนะ”...
...ดารินพยายามนึก แต่ความทรงจำกลับเลือนราง ชื่อ “ธาม” คล้ายเคยได้ยิน แต่ภาพใบหน้าเด็กชายในวันนั้นกับชายตรงหน้า ดูห่างไกลกันเกินไป...
...“อ๋อ ธามคนนั้นเหรอ?” เธอแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน “เปลี่ยนไปมากเลยนะ”...
...“เช่นกัน” เขาตอบเรียบๆ ก่อนจะชี้ไปยังกล้องโทรทรรศน์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกล “ผมมาศึกษาท้องฟ้า พื้นที่แถวนี้ไม่มีแสงรบกวนมาก เหมาะกับการดูดาว”...
...“อืม ดีจัง” ดารินตอบเบาๆ ก่อนจะก้มหน้า เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...
...“คุณพักที่นี่เลยหรอ?” ธามถาม...
...“ใช่ บ้านนี้เป็นของแม่ฉัน ตอนนี้มันก็เป็นของฉันแล้ว”...
...เขาพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ซักไซ้อะไรต่อ ท่าทางของเขาสงบ เย็น และไม่เร่งรัด เหมือนคนที่คุ้นชินกับการรอคอย...
...“ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกได้เลยนะ” เขาทิ้งท้าย ก่อนจะเดินกลับไปยังกล้องโทรทรรศน์...
...ดารินมองตามหลังเขา ความรู้สึกบางอย่างกำลังค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจ ไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่ความกลัว แต่คล้ายกับแรงดึงดูดลึกลับ เหมือนแสงจันทร์ที่แม้จะเย็นเยียบ แต่ก็ทำให้ใจอบอุ่นได้ในยามค่ำคืน...
...และเธอก็ไม่รู้เลยว่า การกลับมาครั้งนี้ ไม่ใช่แค่การกลับมาหาอดีต แต่คือการเดินเข้าสู่ความจริงที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน...
...จบ EP ที่ 1...
...ตอนที่ 2: คืนแรกใต้แสงจันทร์...
...คืนนั้น...ดารินนอนไม่หลับ...
...แม้จะเหนื่อยจากการเดินทางและจัดบ้านทั้งวัน แต่บางอย่างในใจกลับไหลวนไม่หยุด ภาพของธาม ชายหนุ่มข้างบ้านที่จู่ๆก็กลับมาอยู่ในชีวิต และรูปถ่ายลึกลับบนหิ้งไม้ ต่างก็วนเวียนในหัวเธอราวกับบทเพลงเก่าที่เคยฟังบ่อยครั้งแต่จำเนื้อร้องไม่ได้...
...เสียงนาฬิกาแขวนดังไม่หยุด สะท้อนกับความเงียบของหมู่บ้านยามค่ำคืน ดารินลุกขึ้นจากฟูกบางๆเดินไปเปิดหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดสนิท แต่ดาวกลับส่องแสงระยิบระยับเหมือนตั้งใจจะเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้ฟัง...
...เธอหยิบภาพถ่ายในกระเป๋าเสื้อที่ยังไม่ได้แขวนเก็บออกมาดูอีกครั้ง ชายในภาพมีรอยยิ้มอบอุ่นยามจ้องมองแม่ของเธอ สายตาคู่นั้นเหมือนบอกความรู้สึกบางอย่างที่ลึกซึ้งเกินคำพูด...
...“ใต้แสงจันทร์ ไม่มีความลับใดซ่อนอยู่ได้”...
...คำพูดประหลาดที่เขียนไว้ด้านหลัง ยังดังก้องในหัว...
...ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงบางอย่างดังแผ่วๆจากนอกหน้าต่าง ไม่ใช่เสียงสัตว์ หรือสายลม แต่มันเหมือนเสียงกล้องหมุน หรือไม่ก็เสียงขาตั้งกล้องเคลื่อน...
...ดารินหรี่ตาลง สายตามองลอดม่านไปยังลานกว้างหน้าบ้าน ที่นั่นมีเงาหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ภายใต้แสงจันทร์ และใช่มันคือเขา...
...ธามนั่งอยู่กับกล้องโทรทรรศน์ตัวเดิม เขากำลังจดอะไรลงสมุดเล่มเดิม เสียงจิ้มปากกาลงกระดาษดังสม่ำเสมอ ราวกับเขากำลังถอดรหัสของจักรวาล...
...ด้วยความอยากรู้ ดารินหยิบเสื้อคลุมมาสวม แล้วตัดสินใจเดินออกไปหาเขา...
...“คุณดูดาวทุกคืนเลยเหรอ?” เธอเอ่ยขึ้นเบาๆ...
...ธามเงยหน้าขึ้น สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นเธออยู่ข้างๆ “อ่า ขอโทษครับ ทำเสียงดังไปรึเปล่า?”...
...“ไม่หรอกค่ะ ฉันนอนไม่หลับ เลยออกมาสูดอากาศ”...
...เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเขาจะยื่นมือไปเชิญเธอนั่งลงข้างๆ...
...“คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ลองดูสิครับ” เขาขยับกล้องโทรทรรศน์ให้ เธอลองมองเข้าไป...
...ภายในเลนส์ กลางท้องฟ้ากว้างคือพระจันทร์กลมโต มองเห็นหลุมเล็กๆและผิวขรุขระของมันอย่างชัดเจน ความนิ่งและเงียบของดวงจันทร์ทำให้ใจเธออ่อนโยนลงอย่างน่าประหลาด...
...“เคยคิดไหมว่าเวลาที่เราเศร้า ท้องฟ้ามักจะยังเหมือนเดิม?” เธอถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว...
...ธามหันมามอง ก่อนตอบเสียงนุ่ม “เพราะมันคือสิ่งเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับเรา ท้องฟ้าก็ยังอยู่ตรงนั้นเสมอ”...
...เธอพยักหน้าเบาๆ แล้วเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างลังเล...
...“ธาม คุณจำแม่ฉันได้ไหม?”...
...เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง “นิดหน่อยครับ แม่คุณใจดีมาก ผมจำได้ว่าเธอชอบดอกไม้ และชอบอ่านหนังสือเสียงดังๆข้างบ้าน”...
...“คุณรู้จักผู้ชายในรูปนี้ไหม?” ดารินยื่นภาพให้...
...ธามรับรูปไปดู ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเล็กน้อย “ไม่แน่ใจครับ แต่เหมือนเคยเห็นที่ห้องสมุดเก่าในหมู่บ้านเมื่อหลายปีก่อน”...
...“ห้องสมุด?” ดารินทวนคำ...
...“ใช่ครับ มีรูปเก่าๆหลายใบติดอยู่ที่นั่น รวมถึงรูปของคุณแม่คุณด้วย”...
...ดารินเบิกตากว้าง “พาฉันไปที่นั่นได้ไหม?”...
...ธามพยักหน้า “ได้สิ พรุ่งนี้เช้า ผมจะพาไป”...
...สายลมเย็นพัดผ่านอย่างแผ่วเบา ใบไม้ไหวเหมือนกระซิบคำลับที่ไม่มีใครได้ยิน...
...“ขอบคุณนะธาม” ดารินเอ่ยเสียงเบา ก่อนจะยิ้มให้เขา...
...ธามยิ้มตอบ แต่ดวงตากลับซ่อนอะไรบางอย่างไว้ เงียบ และลึกล้ำราวกับเขาก็มีเรื่องราวของตัวเอง ที่รอเวลาถูกเปิดเผยเหมือนกัน...
...ใต้แสงจันทร์ในคืนนั้นแม้จะดูเหมือนเงียบสงบ แต่บางอย่างกำลังค่อยๆถูกเปิดออกทีละชั้น เหมือนม่านที่คลี่ออกช้าๆ...
...และนั่น คือจุดเริ่มต้นของความจริงที่กำลังจะเปลี่ยนชีวิตของดารินไปตลอดกาล...
...จบ EP ที่ 2...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
