ในเช้าวันหนึ่งที่อากาศสดใสและน่าผ่อนคลายใช่มันคือวันที่ควรผ่อนแต่!!ผมกลับต้องไปโรงเรียนนี่สิชายหนุ่มที่กำลังโวยวายชายหนุ่มคนนั้นไม่ใช่ใครที่ใหนคือผมเองมีนามว่า"อามิยะ มิโตะ"ชีวิตประจำวันของผมนั้นก็แสนจะเรียบง่ายแต่กลับลำบากในบางเรื่องผมต้องไปโรงเรียนแต่เช้าทุกวันมันน่าเบื่อเหลือเกินผมคิดว่านั้นจะเป็นอะไรที่ลำบากที่สุดแล้วแต่ไม่ใช่เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า

เช้าวันหนึ่งชายหนุ่มเดินเข้าโรงเรียนด้วยความเร่งรีบเสียงชายหนุ่มหอบ"แห๊ะๆ"แต่ชายหนุ่มก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

"มิยะคุงหยุดเดี๋ยวนี้นะเธอมาสายนะรู้มั้ยเธอต้องถูกทำโทษ"เสียงอาจารย์กล่าว

"อาจารย์ครับผมมาสายนิดเดียวเองครับผมสัญญาที่หลังผมจะไม่มาสายครับ"ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทางที่หวาดกลัวและตัวสั่น

"ได้สิแต่ถ้าเธอมาสายอีกอาจารย์จะทำโทษเป็นสองเท่านะ"อาจารย์ตะคอกเสียงเล็กน้อย

"ครับอาจารย์ผมขออนุญาตกลับห้องนะครับอาจารย์"ชายหนุ่มท่าทางเร่งรีบ

"ได้สิและอย่าลืมส่งงานนะ"อาจารย์ตอบ

"ครับ"ชายหนุ่มคิดในใจ*เกือบไปแล้วเรา*พร้อมกับถอนหายใจเบาๆและรีบวิ่งไปที่ห้องเรียน

เมื่อมาถึง ณ ห้องเรียนชายหนุ่มรีบนั่งลงที่เก้าอี้ของตนและวางกระเป๋าลงพร้อมทั้งมองรอบๆ ชายหนุ่มเป็นคนที่ไม่สนิทกลับใครเลยและมักจะทำอะไรคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนคุย

เวลาผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง...

มีอาจารย์คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมทั้งถือสมุดกองใหญ่และนั่งลงสักพักจึงเริ่มสอนนักเรียนทุกคนในเนื้อหาตามที่ต้องสอบ

ระหว่างที่อาจารย์สอนนั้นชายหนุ่ม มิยะคุง ได้คิดและคุยกับตัวเองว่า*ชีวิตนี้เราจะมีคนที่เรารักและเขารักเราได้มั้ยนะ...*ชายหนุ่มพล่ำเพล้อพร้อมทั้งนั่งเรียนไปด้วย

เมื่อจบคาบเรียนสุดท้าย ออด ของโรงเรียนดังขึ้น

"ติ้ง~~"

พอได้ยินเสียงทุกคนก็ค่อยๆเก็บของใส่กระเป๋าช้าๆจนเสร็จระหว่างที่ทุกคนและชายหนุ่มกำลังจะเดินออกจากห้องเรียนนั้นกลับมีแสงสว่างวาบสีขาวเกิดขึ้นและมีวงเวทสีขาวเกิดขึ้นใต้เท้าของทุกคนและทุกคนก็ถูกวาปไปในที่ที่มีแต่สีขาวสว่างราวกับที่ที่มีแต่แสงไฟ

แต่ทันใดนั้นเอง!!

มีเงาที่เเสนเรือนรางสีดำท่ามกลางแสงสีขาวและมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาว่า

"ยินดีต้อนรับสู่โลกของข้า~ข้าคือผู้ครองโลกแห่งนี้"เงาเรือนรางสีดำพูด

"ท่านพาพวกเรามาที่นี่ทำไม"คนใดคนหนึ่งในห้องได้พูดขึ้น

"ข้าพาเจ้ามาเพื่อมาเล่นเกมของข้า~และรางวัลของผู้ชนะคือเงินและจะได้กลับไปที่โลกเก่าของเจ้า"เงาเรือนรางสีดำพูดพร้อมทั้งยิ้มที่มุมปาก

"ข้าไม่ทำข้าไม่ต้องการจะทำ!!!"มีเสียงของหญิงสาวพูดขึ้นพร้อมทั้งเดินไปหาเงาสีดำและพยายามจะทำร้ายเงาสีดำนั้น

"งั้นถ้าเจ้าไม่เล่น...ก็..ฝันดีนะ"เงาสีดำพูดพร้อมทั้งใช้มืออันเรียวยาวราวกับคนทั่วไปตัดหัวหญิงสาว...ทำให้หัวหญิงสาวขาด

เลือดกระเด็นไปทั่วแสงไฟสีขาวกลับถูกอาบไปด้วยเลือดสีแดงฉาน

"เจ้าคนใดริอาจขัดขืนแม้แต่น้อยจะไม่มีทางกลับไปได้เด็ดขาด"เสียงเงาสีดำพูดขึ้นด้วยความสะใจราวกับว่าการฆ่าคนเป็นแค่การเล่นสนุก

"......"ทุกคนต่างพากันเงียบและไม่กล้าพูด

"ถ้าไม่มีใครขัดอะไรแล้วงั้นมาเริ่มเกมของข้ากันเถอะ~"เงาสีดำพูดด้วยความเย็นชา

ทุกคนก็ถูกวาปไปที่ใดที่หนึ่ง..

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรรอติดตามชมได้ตอน2นะจ๊ะ~•^•

ทุกคนถูกส่งไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง..ทุกคนต่างตกใจและกงวลว่าตัวเองจะรอดมั้ย

แต่แล้ว..

มีเสียงหนึ่งจากบนฟ้าพูดขึ้นว่า

"ว่าไงตัวหมากของข้าทั้งหลาย"เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นและมาพร้อมกับแสงสว่างสีขาวบนฟ้า

"...."ทุกคนต่างเงียบละรอฟังด้วยความกังวล

"ข้าได้มอบสกิลของแต่ละคนให้แล้วทุกคนจะมีสกิลและสกิลจะนำไปในสายอาชีพต่างๆจงผ่านและพิชิตเกมของข้าสิและเจ้าจะได้รับรางวัล"เสียงที่คุ้นหูพูดอีกครั้งพร้อมกับหายไปในแสงสว่างสีขาวบนฟ้า

เมื่อประโยคนั้นจบก็มีเสียงฮือฮาและการโอ้อวดสกิลของกันละกัน

ชายหนุ่มมิยะได้ใช้มือรูดลงกลางอากาศและปรากฎแถบสีขาวแสดสกิลและสเตตัสชายหนุ่มมองสกิลของตัวเองอยู่สักครู่สกิลของชายหนุ่มคือ |กระเป๋าช่องว่างเวลา|

∆หน้าต่างสเตตัส∆

|กระเป๋าช่องว่างเวลา|หลักการทำงาน:สามารถเก็บของได้ไม่สิ้นสุดเมื่อเลเวลอัพจะสามารถใช้กระเป๋าช่องว่างเวลาเก็บสิ่งมีชีวิตได้(ต้องขนาดเล็กเท่านั้น)EXP 1/1000

ความถึก 1

ความเร็ว1

ดาเมจทางกายภาพ1

ฉายา:playesที่ถูกบังคับ,ผู้ขนของ

-------------------------------------------------------------------------

ชายหนุ่มเห็นสเตตัสของตัวเองและเริ่มถอนหายใจยาวอย่างเบาๆ

ระยะเวลาต่อมา---

มีชายหนุ่มร่างใหญ่เดินตรงมาทางชายหนุ่มมิยะ ชายหนุ่มร่างใหญ่พูด

"มิยะนี่นายมีสกิลอะไรหรอ?"ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดด้วยเสียงทุ้มเล็กน้อย

"เอิ่ม..เออ..ผมมีสกิลกระเป๋าช่องว่างเวลาครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมทั้งมองหน้าหนุ่มร่างใหญ่

พอทุกคนได้ยินสกิลของมิยะทุกคนต่างพากันขำดังลั่น

"สกิลนายเก็บของได้เยอะใช่มั้ย??"ชายหนุ่มร่างใหญ่สงสัย

"ใช่ครับ..."ชายหนุ่มพูดแบบกล้าๆกลัวๆ

"สนใจมาเป็นคนขนของให้ฉันมั้ยละแลกกับการคุ้มกันจากฉัน"ชายหนุ่มร่างใหญ่ยิ้มร้าย

"ได้...ได้สิครับ..ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับ"ชายหนุ่มถาม

"ฉันชื่อ...มิยาโอะ คัตซึโตะ เรียกฉันว่าคัตซึก็ได้"ชายหนุ่มร่างใหญ่วางมือบนใหล่ชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มแห้ง

"ครับคุณคัตซึโตะ"ชายหนุ่มยิ้มตอบรับ

ตอนนี้ชายหนุ่มมิยะได้เข้าร่วมกับคัตซึหรือคัตซึโตะชายหนุ่มจะรู้มั้ยว่าคัตซึโตะอาจมีแผนร้ายอะไรก็เป็นได้ถ้าอยากรู้ว่าแผนของคัตซึโตะคืออะไร

ติดตามชม!!

ถ้าชอบก็ติดตามด้วยละ

ณ กลุ่มของมิยะและคัตซึโตะ

"เฮ้!!มิยะรีบเก็บซากมอนเตอร์พวกนี้สิ"ชายหนุ่มร่างใหญ่ตะโกนเสียงดัง

"..ได้ๆ..กำลังทำ"ชายหนุ่มที่ถูกสั่งรีบเก็บซากมอนเตอร์เข้าช่องว่างเวลาของตน

ทันใดนั้นเอง!?!

ก็มีเสียงพุ้มไม้ขยับดัง "กอบแก๊บๆ"

ช่ายร่างใหญ่ได้ยินเสียงจึงค่อยๆเคลื่อนตัวไปช้าๆค่อยๆ...และจึงชักดาบออกมาจากฝักของตนช้าๆในใจก็คิดว่า*มิว่าจะเป็นตัวอะไรออกมาชายหนุ่มคนนี้จะฆ่าเสียให้หมด*

สักพักหนึ่ง..ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น..

มีบางอย่างออกมาจากพุ้มไม้อย่างเร็วมันมีหูยาวสีขาวมีหางปุ๊มปุ๊ยและปุกปุย ..#ใช่แล้วมันคือกระต่าย

ชายหนุ่มร่างใหญ่เห็นดังนั้นจึงวางดาบลง

แต่แล้วความจิงก็ได้ปรากฎเมื่อมีไอเรือนรางสีดำสนิทลอยไปปกคลุมตัวกระต่ายจากสีขาวราวกับหิมะกลับกลายเป็นสีดำสนิทและกระต่ายตันนั้นก็ค่อยๆใหญ่ขึ้นจนเทียบเท่าทั้งสองและแยกเขี้ยวพร้อมจะโจมตีใส่ทั้งสองทุกเมื่อ

เมื่อชายหนุ่มทั้งสองเห็นจึงพากันวิ่งหนีเจ้าละหวั่นชายร่างใหญ่ได้พยายามจะหันไปสู้...แต่กลับถูกห้ามใว้โดยมิยะแต่..มีหรือชายหนุ่มร่างใหญ่จะฟัง

ชายหนุ่มร่างใหญ่ได้เริ่มการต่อสู้โดยหันปากิ่งไม้ใส่กระต่ายที่บ้าคลั่งเพื่อล่อความสนใจแล้วจึงวิ่งตรงไปหาที่ส่วนท้องของกระต่ายและใช้มีดแทงเข้าไปในตัวกระต่ายแต่กระต่ายกลับไม่เป็นอะไรเลยและใช้หัวชนชายร่างใหญ่กระเด็นออกมาราวกับเป็นของเล่น

ทันใดนั้นเองมิยะชายร่างเล็กผู้ไม่สามารถทำอะไรได้จึงเหลือบสายตาสีน้ำเงินของเขาไปเห็นเข้ากับหินเวทมนต์ของกระต่ายเข้าจึงรู้วิธีกำจัดกระต่ายจึงรีบเรียกชายร่างใหญ่ในทันที

"เฮ้คัตซึโตะโจมตี..โจมตีที่หินเวทมนต์นั้นเร็วว"ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียงเท่าที่ทำได้

&%฿@สำหรับใครที่ไม่รู้มากองตรงนี้@฿%&

หินเวทมนต์คือสิ่งที่ควบคุมมอนเตอร์หรือหัวใจของมอนเตอร์นั้นละและนอกจากนี้ยังสามารถอัพพลังเวทจากมันได้ด้วยนะแถมขายได้ตังเยอะด้วยนะ(แต่ราคาจะขึ้นอยู่กับความหายากของหินเวทมนต์นะ)

&%฿@จบการบอกเล่า@฿%&

"ได้สิ.."สิ้นเสียงชายร่างใหญ่พุ่งทะยานมุ่งเน้นโจมตีไปที่หินเวทมนต์ของกระต่ายที่บ้าคลั่ง

การโจมตีของชายร่างใหญ่รุนแรงราวกับเขาทุ่มชีวิตเพื่อฆ่ากระต่าย

ในที่สุดการต่อสู้ได้จบลงฝ่ายของชายร่างใหญ่หรือคัตซึโตะเป็นฝ่ายที่ชนะมาได้แต่ก็สภาพปางตายทั้งตัวมีแต่แผลราวกับถูกสัตว์ป่ารุมทำร้าย

"โอ้ยยเจ็บชะมัด!!"ชายหนุ่มร่างใหญ่ร้องลั่นป่า

"งั้นไปเรารีบไปที่กิลด์และทำแผลกันเถอะครับ"ชายหนุ่มรีบค่อยๆหามพาชายร่างใหญ่ไปที่กิลด์

เมื่อเวลาผ่านไปทั้งคู่ก็ไปถึงเมือง..

ทั้งคู่ก็เอาหินเวทมนต์กับซากมอนเตอร์ไปขายได้ตังรวมกันทั้งหมด10Gและทั้งคู่ก็แบ่งเงินกันมิยะได้2Gส่วนที่เหลือเป็นของคัตซึโตะ

"งั้นวันนี้แค่นี้ละนะโชคดีละ"หนุ่มร่างใหญ่พูดพร้อมกับแยกย้ายขึ้นห้อง

"อะ..อื้อ.."ชายร่างเล็ก็แยกกันขึ้นของ

***********มาแจกแจงเรื่องเงินเนาะ************

1000Y\=1G

100G\=1X

กิลด์แรงค์กิลด์

SSS+ คือคนเก่งเหนือมนุษย์

SS     คือคนเก่งที่ไม่เหนือมาก

A       คือคนมีความสามารถและมีชื่อเสียง

B       คือคนที่ล่ามอนเตอร์และมีฝีมือนิดหน่อย

C       คือคนที่มาใหม่ไม่มีความสามารถ

คัตซึโตะคือแรงค์B

มิยะคุงคือแรงค์C

***********จบการอธิบาย***************