เขมต้องรอด!!
เขมต้องรอด.
เขม
ผมต้องอยู่ที่นี่จริงๆหรอครับ
ย่า ของเขม
เอาของไปเก็บเถอะ เดี๋ยวยายทำกับข้าวให้กิน
เขม
มันไม่ใช่บ้านคนเเน่ๆ//พูดเบาๆ+เดินเข้าไป
เขม
เดินเล่นซักหน่อยดีกว่า
ย่า ของเขม
อย่าไปศาลาเก่าท้ายหมู่บ้านล่ะ
ย่า ของเขม
มันไม่มีอะไรหรอก สัตว์ดุร้ายมันเยอะน่ะ//ขำเเห้ง
เขม
อ๊ะ...มีคนอยู่ในนั้นหรอครับ//ตะโกนถาม
ภูผา
กลับบ้านไปซ่ะ เด็กกรุงอย่างเองไม่ควรมาอยุ่ที่นี่//เดินออกมาจากในป่า
เขม
ข...ขอโทษครับ ผมไม่รู้
ภูผา
อย่าเข้ามาในนี้อีกถ้าไม่อยากโดนผีตามเอาชีวิต
สิ่งที่เขมเห็นนั้นคือ...พ่อครูยืนอยู่ปลายเตียง
เขมต้องรอด.
ภูผา
ผีมันตามมึงมาแล้ว ถ้ามึงไม่อยากตายอยู่ใกล้กูไว้
เขม
ห๊ะ??//หันไปสบตาพ่อครู+ใจเต้นเเรง
เขม
แล้ว...ผมต้องอยู่กับพ่อครูนานแค่ไหน
ภูผา
จนกว่าผีมันจะเลิกตาม หรือไม่ จนกว่ากูจะยอมเสี่ยงตายแทนมึง
ภูผา
มึงต้องเริ่มเรียนรู้ ถ้าอยู่ในหมู่บ้านนี้
เขม
ผม..ต้องเป็นหมอผีหรอครับ
ภูผา
เปล่า... แต่เอ็งต้องรู้วิธีป้องกันตัวเอง เพราะวิญญาณที่ตามเอ็งมา มัน ไม่ธรรมดา
เคนไม่สามารถหลับได้เลย
ในหัวเต็มไปด้วยคำถาม
‘ผีอะไรที่ตามเขามา?’
‘ทำไมต้องเป็นเขา?’
และ... ‘ทำไมพ่อครูถึงยอมช่วยเขา?’
ขณะกำลังคิด เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากระเบียง
ภูผา
นอนไม่หลับหรือ//พ่อครูยืนพิงเสาไม้+มือถือขันน้ำมนต์เล็กๆ
เขม
มันเงียบเกินไปครับ แล้ว...ผมก็ยังกลัวอยู่
ภูผา
ข้ารู้ ว่าผู้มีดวงเปิดอย่างเอ็ง...มักจะหวาดกลัวในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น
แต่ความกลัวบางอย่าง จะเบาบางลง ถ้ามีใครอยู่ข้างๆ
เขมต้องรอด.
ระยะห่างตอนนี้แทบไม่มีลมหายใจพ่อครูอุ่นข้างแก้มเขา
เขม
แล้วตอนนี้...ผมยังควรกลัวอยู่ไหมครับ
พ่อครูไม่ตอบในทันทีเขาเพียงยกมือขึ้นแตะแขนเคนเบาๆ
ภูผา
แค่มึงไม่เดินห่างกู... ไม่มีอะไรกล้าทำร้ายมึงได้หรอก
เขม
//ฝันถึงเงาหญิงสาวผมยาว สวมชุดไทยเก่าๆยืนร้องไห้อยู่ใต้ต้นโพธิ์
“เจ้า...ทำให้เขาเลื้อนไปหมด... เจ้า...ต้องตาย...”
เขม
//สะดุ้งตื่น+เหงื่อท่วม
ภูผา
มันเริ่มจำมึงได้แล้ว...กูอาจไม่สามารถกันมันได้ตลอดเวลา
เขม
พ่อครู .....ผมควรทำยังไง
ภูผา
ก็อยู่กับกูให้นานที่สุด... จนกว่ามึงจะเลือก—จะหนี...หรือจะสู้ไปพร้อมกัน
ค่ำคืนนั้น ลมแรงผิดปกติ
เสียงหวีดหวิวของไม้ไผ่ปลิวผ่านหน้าต่าง
เขนลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ขนลุกซู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
