...･ω･･ω･･ω･...
...•...
...•...
...แนะนำตัวละคร...
...•...
...•...
...•...
...ตัวละครหลัก...
...•...
...•...
...1. ปริม (นางเอก)...
...•...
...สาวมั่นที่ยังมีแผลจากความรักในอดีต เติบโตผ่านการเผชิญหน้ากับหัวใจตัวเอง...
...•...
...•...
...2. ที (พระเอก)...
...•...
...หนุ่มสุขุม เงียบขรึม มีอดีตที่เจ็บปวด แต่จริงใจและมั่นคงในรัก...
...•...
...•...
...•...
...ตัวละครรอง...
...•...
...•...
...1. เมลิน (เพื่อนสนิทของปริม)...
...•...
...คอยให้คำปรึกษา มองโลกในแง่ดี เป็นกำลังใจสำคัญของปริม...
...•...
...•...
...2. ครีม (เพื่อนสายฮาในกลุ่มปริม)...
...•...
...ให้ความสดใสกับเรื่องราว มักพูดตรงๆสไตล์แซวเพื่อน...
...•...
...•...
...3. เจย์ (เพื่อนของที)...
...•...
...ที่ออกแนวเจ้าชู้ ขี้เล่น แต่ลึกๆจริงใจและคอยช่วยทีอยู่เสมอ...
...•...
...•...
...4. ไททัน (เพื่อนของทีอีกคน)...
...•...
...หนุ่มนิ่ง พูดน้อย แต่คิดลึก คอยชี้แนะทีในยามสับสน...
...•...
...•...
...•...
...ตัวสร้างปม / ตัวร้ายทางอารมณ์...
...•...
...•...
...1.มินตรา (อดีตเพื่อนรักของปริม)...
...•...
...หวนกลับมาพร้อมความซับซ้อนและความรู้สึกบางอย่างที่ยังค้างคา...
...•...
...•...
...2. ไทกะ (หนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์)...
...•...
...ที่เข้ามาทำให้หัวใจปริมสั่นไหว และกลายเป็นตัวเร่งปมความรักระหว่างปริมกับที...
...•...
...•...
...3. อลิซ (แฟนเก่าของที)...
...•...
...ปรากฏตัวเพื่อแทรกกลางความสัมพันธ์ ใช้ความรู้สึกเก่ากดดันที...
...•...
...•...
...4.แดน (คนรักเก่าของปริม)...
...•...
...ที่โผล่มาอีกครั้ง สร้างความลังเลใจให้ปริมในช่วงที่เธอกำลังจะตัดสินใจเรื่องความรัก...
...•...
...•...
...•...
...ครอบครัว...
...•...
...•...
...1. พ่อของปริม...
...•...
...เคยผ่านการหย่าร้าง ทำให้ปริมมองความรักแบบระแวง...
...•...
...•...
...2. แม่ของปริม...
...•...
...ห่วงลูกสาวมาก แต่อดีตชีวิตรักทำให้เธอเป็นคนปิดกั้นความรักแท้...
...•...
...•...
...3. น้องชายของที / หรือพี่สาวที...
...•...
...ตัวละครสนับสนุนที่ช่วยให้ทีมองเห็นความรักของตัวเองชัดขึ้น...
...•...
...•...
...･ω･･ω･･ω･...
...•...
...•...
...⚠️⚠️⚠️...
...!!คำเตือน!!...
...นิยายเรื่อง "ฤดูร้อนในความรัก | SUMMER IN LOVE" เป็นนิยายแนวโรแมนติก-ดราม่า ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของความรัก มิตรภาพ และการเติบโตของหัวใจในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ตัวละครหลักเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ต้องเผชิญทั้งความรู้สึกดีๆและบททดสอบทางอารมณ์...
...เนื้อหาในเรื่องมีการพูดถึงความสัมพันธ์ ความเจ็บปวดจากอดีต และการตัดสินใจในชีวิต ซึ่งเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 15 ปีขึ้นไป เพื่อความเข้าใจในบริบทและสารที่ผู้เขียนต้องการสื่ออย่างลึกซึ้ง...
...⚠️⚠️⚠️...
...•...
...•...
...･ω･･ω･･ω･...
...ขอจบการนำเสนอนิยายเรื่อง...
...ฤดูร้อนในความรัก | SUMMER IN LOVE...
...แต่เพียงเท่านี้...
^^^แก้ไขล่าสุด 03/05/68^^^
...ตอนที่ 1: ย้ายบ้านในฤดูร้อน...
...แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงบนกระจกหน้าต่างรถยนต์ที่เคลื่อนผ่านถนนเลียบชายทะเล กลิ่นไอทะเลปะทะกับลมร้อนที่ลอดเข้ามาจากช่องหน้าต่างด้านหลัง ทำให้มินตรารู้สึกเหมือนตัวเองหลุดออกจากโลกที่คุ้นเคยไปไกลหลายร้อยกิโล...
...“ถึงแล้วจ้ะหนูมิน” เสียงคุณยายเรียกเบาๆพลางจอดรถไว้หน้าบ้านไม้หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ห่างจากชายหาดเพียงแค่เดินไม่กี่ก้าว...
...บ้านไม้สีน้ำตาลอมแดงมีชานบ้านกว้าง โต๊ะไม้เก่าถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ใต้ร่มเงาของต้นสนทะเลสูงใหญ่ มินตราเปิดประตูรถลงมา ลากกระเป๋าใบใหญ่ไปยังหน้าบันได ก่อนจะหยุดมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาเหนื่อยล้า...
...ที่นี่คือบ้านเกิดของแม่ แต่แม่ก็ไม่ได้กลับมาอีกนานแล้ว...และตอนนี้แม่ก็ส่งเธอมาที่นี่คนเดียว...
...มินตราไม่ใช่เด็กขี้โวยวาย ไม่ใช่คนที่มักต่อต้านอะไรนัก แต่กับการใช้เวลาทั้งฤดูร้อนในเมืองเล็กๆที่ไม่มีห้าง ไม่มีร้านหนังสือ ไม่มีเพื่อน ไม่มีอะไรเลย มันก็อดรู้สึกต่อต้านไม่ได้...
...เธอหันไปมองชายหาดที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังแผ่วเบา ราวกับกำลังบอกเธอว่า จะหนีไปไหนก็ไม่พ้น...
...“ยายทำข้าวต้มไว้ให้นะ ล้างหน้าล้างตาก่อน เดี๋ยวค่อยมากิน” คุณยายพูดเสียงอ่อนโยนพลางเดินเข้าครัว...
...มินตราวางกระเป๋าในห้องนอนเล็กๆที่หันหน้าออกสู่ทะเล แสงแดดยามเย็นทาบเงาลงบนผ้าม่านสีซีด เธอนั่งลงบนเตียง มองรูปถ่ายใบเล็กบนหัวเตียง เป็นภาพแม่ในวัยรุ่นยืนอยู่หน้าบ้านหลังนี้พร้อมรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็น...
..."แม่เคยยิ้มแบบนี้ด้วยเหรอ" มินตราพึมพำกับตัวเอง แล้วหลับตาลงเบาๆ...
...บ่ายวันต่อมา เธอเดินลงมาที่ชายหาดโดยไม่ตั้งใจ หาดทรายขาวทอดยาวสุดสายตา ผู้คนบางตา เด็กๆวิ่งเล่นอยู่ไกลลิบ มินตราถอดรองเท้าแตะ เดินเท้าเปล่าลงไปบนทราย เย็นนุ่มและเบาสบายกว่าที่คิด...
...ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงชัตเตอร์กล้องดัง “แชะ!” ตามด้วยเสียงคนตกใจเล็กน้อย...
...“อ๊ะ ขอโทษครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจจะถ่ายคุณ” ชายหนุ่มคนหนึ่งยกกล้องฟิล์มลงจากใบหน้า เขาใส่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงขาสั้น แต่มีรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นแปลกตา...
...มินตราขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วทำไมกล้องมันหันมาทางฉันล่ะคะ?”...
...“ก็ แสงมันตกลงมาที่คุณพอดี เลยเผลอกดชัตเตอร์ไป ไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีนะครับ” เขายกมือขึ้นคล้ายยอมแพ้ “ผมลบให้ได้นะ ถึงจะเป็นกล้องฟิล์มก็เถอะ”...
...“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” มินตราตอบเสียงเรียบ แล้วหันหลังจะเดินจากไป...
...“เดี๋ยวครับ!” เขารีบเดินตามมา “คุณเพิ่งย้ายมาใช่ไหม? ผมเห็นเมื่อวาน รถจอดหน้าบ้านคุณยายริมชายหาดใช่ไหมครับ?”...
...มินตราชะงักเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า “แล้วไง?”...
...“ผมชื่อพีทครับ อยู่ที่นี่ทุกปิดเทอม” เขายื่นมือมาให้จับ แต่เธอไม่ได้ยื่นตอบ...
...“ฉันชื่อมินตรา ไม่ชอบจำใครแม่นขนาดนี้เท่าไหร่ค่ะ”...
...พีทหัวเราะเบาๆ “งั้นไว้คราวหน้าผมจะทำเป็นจำไม่ได้แล้วกัน”...
...หญิงสาวเม้มปาก กลั้นยิ้มบางๆ ก่อนจะหันไปมองทะเลอีกครั้ง เสียงคลื่นซัดฝั่งยังคงดังสม่ำเสมอ แสงแดดเริ่มอ่อนลง ขอบฟ้าเริ่มแต้มด้วยสีส้มจาง...
...บางที ฤดูร้อนนี้อาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้...
...จบตอนที่ 1...
...ตอนที่ 2: คนแปลกหน้าริมทะเล...
...หลังจากวันแรกที่มินตราได้เจอกับ “พีท” เด็กหนุ่มผู้มาพร้อมกล้องฟิล์มและรอยยิ้มประหลาด เธอก็แทบไม่ได้คิดถึงเขาอีกเลย เธอใช้เวลาเช้าวันต่อมาอยู่กับคุณยาย ช่วยเก็บของในบ้าน กวาดลานหน้าเรือน และหยิบหนังสือเก่าบนหิ้งขึ้นมาอ่านเพื่อคลายความเบื่อ...
...“ยายว่า มินลองออกไปเดินเล่นดูบ้างก็ดีนะ อากาศตอนเย็นสบาย จะได้ไม่เบื่ออยู่แต่ในบ้าน” เสียงคุณยายดังมาจากครัว ขณะกำลังตั้งหม้อแกงจืดบนเตา...
...มินตราเงยหน้าขึ้นจากหน้าหนังสือเล่มหนา “ยายอยากไล้มินออกจากบ้านเหรอคะ?”...
...“ยายไม่ได้ไล่ แต่เด็กวัยรุ่นอย่างมิน ควรออกไปดูโลกกว้างบ้าง โลกไม่ได้มีแค่ในหนังสือนะลูก” น้ำเสียงของยายทั้งอบอุ่นและนุ่มนวล ทำให้มินตราถอนหายใจยาวก่อนวางหนังสือลง...
...เธอหยิบหมวกปีกกว้างสวมศีรษะ เดินออกจากบ้านอีกครั้ง คราวนี้เธอมุ่งหน้าไปยังชายหาดอย่างตั้งใจ สายลมอ่อนๆและกลิ่นทะเลยังคงอบอวลอยู่เช่นเคย...
...มินตรานั่งลงใต้ร่มเงาต้นสน ทอดสายตามองดูผิวน้ำที่แวววาวด้วยแสงแดด แล้วก็เหมือนโชคชะตาจงใจ เงาร่างสูงในเสื้อเชิ้ตแขนสั้นก็เดินเข้ามาทัก...
...“นึกแล้วว่าต้องเจอคุณที่นี่” เสียงทักทายมาพร้อมกล้องฟิล์มตัวเดิม...
...“คุณตามฉันเหรอ?” มินตราถามทันควัน...
...พีทยกมือขึ้นยิ้ม “เปล่าครับ แค่เดินผ่าน แล้วบังเอิญเห็น ก็เลยทัก”...
...“บังเอิญนี่เก่งจังเลยนะคะ” เธอพูดเสียงเรียบแต่แฝงรอยยิ้มจางๆ...
...“จริงสิ เมื่อวานยังไม่ได้แนะนำตัวชัดๆเลย ผมชื่อพีท เรียนอยู่ปีสอง กลับมาที่นี่ทุกหน้าร้อนเพื่อช่วยพ่อแม่ดูแลร้านกาแฟ”...
...“อืม” มินตราพยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ...
...พีทนั่งลงห่างจากเธอเล็กน้อย ยกกล้องขึ้นกดชัตเตอร์ใส่ทะเล “เวลาผมเบื่อ ผมก็ชอบถ่ายรูปทะเล มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยนะ ทั้งแสง สี คลื่น หรือคนที่เดินผ่าน”...
...“แล้ว คุณคิดว่าฉันเหมือนคลื่นหรือเปล่าคะ?” เธอถามแบบไม่หันมามองเขา...
...พีทนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้ม “คุณเหมือนลมมากกว่า”...
...“ทำไมล่ะ?”...
...“ลมบางทีก็แรง บางทีก็อ่อน บางครั้งพัดมาพร้อมกลิ่นบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคิดถึง แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคิดถึงอะไร”...
...มินตราหันขวับมามองเขา สีหน้าไม่แน่ใจว่าจะรู้สึกยังไงกับคำเปรียบนั้น...
...“พูดแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า?” เธอถามเสียงเบา...
...พีทหัวเราะ “เปล่าหรอกครับ ผมไม่ค่อยได้เจอใครที่น่าสนใจแบบคุณบ่อยๆนี่นา”...
...มินตราหันหน้าหนี ปิดปากกลั้นยิ้ม “คำหวานนี่น่ากลัวกว่าคลื่นทะเลอีกนะคะ”...
...“แต่บางครั้งมันก็พัดใจให้เต้นแรงไม่รู้ตัว” พีทยังคงไม่หยุดส่งรอยยิ้ม...
...บรรยากาศเริ่มเงียบลง เมื่อทั้งคู่ต่างหันไปมองทะเลเงียบๆลมทะเลพัดผ่านอย่างอ่อนโยน ราวกับกำลังค่อยๆละลายกำแพงบางอย่างในใจของมินตรา...
...หลังจากนั่งอยู่เงียบๆด้วยกันพักใหญ่ มินตราก็ลุกขึ้น...
...“กลับบ้านแล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับบทสนทนา” เธอหันไปมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย...
...“เจอกันอีกไหมครับ?” พีทถามเสียงเบา...
...“ถ้าลมพัดไปทางเดิม ก็คงเจอค่ะ” เธอตอบ แล้วหมุนตัวเดินกลับบ้าน...
...พีทมองตามแผ่นหลังเล็กๆที่หายลับไปในเงาไม้ริมถนน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังคงไม่จางหาย...
...ลมทะเลยังคงพัดเอื่อยๆเหมือนเมื่อวาน แต่บางอย่างในอากาศ ดูจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย...
...จบตอนที่ 2...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
