---

ชื่อเรื่อง: “จันทรานิราศ – เงาสังหารใต้แสงจันทร์”

ตอนที่ 1: คืนที่ไม่มีชื่อ

กลางคืนในเมืองเวลดาราเงียบสงัดเกินกว่าปกติ พระจันทร์ข้างแรมถูกเมฆหนาปกคลุม ทิ้งเพียงแสงสลัวจากโคมไฟริมทางที่สั่นไหวตามแรงลมเย็น

บนยอดหลังคาของคฤหาสน์ขุนนางผู้มั่งคั่ง เงาหนึ่งเคลื่อนไหวช้า ๆ ไร้เสียง ไร้กลิ่น ไร้การมีอยู่ — “เธอมาแล้ว” พวกทหารเวรสัมผัสได้ถึงความเย็นแปลกประหลาด แต่ไม่รู้ว่ามันคือการมาถึงของนักฆ่าที่ไม่มีใครจดจำชื่อ

เธอ มีชื่อเดียวในโลกใต้ดิน — “จันทรานิราศ”

ไม่มีใครรู้ว่าเธอมาจากที่ใด อายุเท่าไร หรือแม้แต่ใบหน้าแท้จริงของเธอ มีเพียงเสียงกระซิบในหมู่ผู้ว่าจ้างว่า “ถ้าเธอรับงาน เป้าหมายจะหายไปจากโลก เหมือนไม่เคยเกิดมา”

ค่ำคืนนี้ เป้าหมายของเธอคือ “ไฮลอร์น ลอร์ดแห่งการล่า” ขุนนางผู้ลักพาตัวผู้บริสุทธิ์ไปใช้ในพิธีกรรมต้องห้าม

เธอไม่พูด ไม่ลังเล มือซ้ายถือมีดเงานิราศ มือขวาร่ายเวทพรางตน เสียงฝีเท้าของทหารค่อย ๆ เงียบหาย เมื่อดวงตาสีเงินของเธอสะท้อนแสงเพียงวูบเดียวก่อนจะกลืนกลับเข้าสู่ความมืด

เสียงกรีดร้องไม่ดังพอจะหลุดออกมาจากปากของไฮลอร์น…

ก่อนที่รุ่งเช้าจะมาถึง — เขาก็ไม่เหลืออยู่ในบันทึก ใครก็จำเขาไม่ได้อีกต่อไป

เพราะเธอไม่เพียงแค่ฆ่าเงียบ...

เธอลบตัวตนของเขาไปจากโลกนี้เหมือนไม่เคยมีอยู่

ตอนที่ 2: เสียงกระซิบจากอดีต

รุ่งเช้าในเวลดาราเงียบงันอย่างผิดปกติ ขุนนางใหญ่หายไปโดยไร้ร่องรอย—และที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ไม่มีใครจำได้ว่าเขาคือใคร

ขณะที่ผู้คนเดินผ่านคฤหาสน์ร้างกลางเมือง พวกเขาเพียงรู้สึกแปลกใจที่อาคารหลังงามนี้ดู...ว่างเปล่าเกินไป เหมือนเคยมีใครบางคนอยู่ที่นี่ แต่ไม่อาจนึกออกว่าเป็นใคร

---

ณ ป่าชายเมือง ห่างออกไปหลายไมล์

เธอ นั่งอยู่ใต้ต้นอาเรียเก่าแก่ กำลังทำความสะอาดมีดเงานิราศด้วยผ้าขาวสะอาด ทุกการเคลื่อนไหวแม่นยำและเงียบสนิทเหมือนจังหวะหายใจของเธอเอง

แต่ก่อนที่เธอจะเก็บมันเข้าฝัก...

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากเบื้องหลัง

> “เจ้ากลับมาใช้พลังลบชื่ออีกครั้งงั้นหรือ?”

เธอไม่หันไปมอง เพียงหลับตาแล้วตอบเบา ๆ

> “ข้าใช้เฉพาะกับคนที่สมควรหายไปจากโลก”

ชายในชุดคลุมดำก้าวออกมาจากเงา ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผลเก่าและดวงตาที่เคยเห็นความตายมากเกินพอ

เขาคือ อาจารย์ของเธอ — ผู้เคยสอนวิชานักฆ่าในอดีต ก่อนที่เธอจะหายตัวไปจากสมาคมอย่างลึกลับ

> “เจ้ากำลังลบคนออกจากโลก...เหมือนที่เคยทำกับตัวเอง”

เสียงเขาเจือเศร้า

เธอเงียบ

เพราะมันคือความจริง...

เธอไม่ได้เป็นเพียงนักฆ่าที่ลบชื่อของผู้อื่น—

เธอคือต้นแบบของเวท “ลบตัวตน”

ผู้ใช้เวทต้องห้ามกับตนเอง จนไม่มีใครในโลกจำได้ว่าเธอคือใคร

แม้แต่อาจารย์ของเธอเอง...ยังจำเพียงเงาของอดีต

> “ข้ามาเตือน... มีใครบางคนจำเจ้าได้แล้ว”

เสียงเขาสั่นไหว

เธอลืมตาช้า ๆ ดวงตาสีเงินสว่างวาบใต้เงาไม้

> “ใคร?”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบว่า...

> “คนเดียวที่ไม่ควรจำ... คนที่เจ้าคิดว่า ‘ลบ’ ไปแล้ว”

---

ปลายทางของความเงียบ…กำลังสั่นไหว

ตอนที่ 3: เส้นทางสู่เงามืด

ลมหายใจเย็นเฉียบพัดผ่านหน้าผากของนักฆ่าจันทรานิราศ ขณะที่เธอยืนอยู่ท่ามกลางป่าชายเมือง ร่างของเธอซ่อนอยู่ในเงามืด กลายเป็นส่วนหนึ่งของทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่เงียบงัน

อาจารย์ของเธอยืนห่างออกไป กำลังจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล ท่ามกลางความเงียบที่น่าสะพรึงกลัว

> “เจ้ากำลังทำอะไร?” เสียงของอาจารย์แหบแห้ง

จันทรานิราศ ไม่ตอบ แต่อย่างที่เคยทำ เธอเริ่มก้าวเดินไปข้างหน้า ร่างของเธอเคลื่อนตัวอย่างเงียบงัน ชวนให้คนที่มองเห็นรู้สึกถึงการหายไปในทันที

> “ข้าจะไปหาคนที่จำข้าได้” เธอตอบเบาๆ ดวงตาของเธอส่องแสงจางๆ เมื่อพูดถึงสิ่งที่ทำให้เธอลังเลและตกอยู่ในความมืด

อาจารย์ยิ้มเยาะเบาๆ แล้วพูดว่า

> “เจ้าไปลบทุกสิ่งทุกอย่างจากอดีต...แต่ก็ไม่อาจลบตัวตนของเจ้าเองได้จริงๆ”

จันทรานิราศหยุดเดิน มองไปที่อาจารย์ ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่อาจารย์ไม่เคยเห็นมาก่อน

> “ข้าเคยคิดว่า... ข้าสามารถหนีจากทุกสิ่ง แต่ตอนนี้...ข้ารู้ว่าไม่มีทาง”

อาจารย์ก้าวเข้าใกล้และวางมือบนไหล่ของเธอ

> “อย่าไปที่นั่น…เจ้ากำลังเปิดประตูที่ไม่ได้มีแค่เงาของเจ้าเท่านั้น”

จันทรานิราศนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะสะบัดมือเขาออก และมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีกระจ่าง

> “มันไม่สำคัญ ข้าไม่สามารถหลีกหนีได้”

และในตอนนั้นเอง เสียงกระซิบจากอดีตที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงกลับดังขึ้นในหัวของเธอ...

> “เธอคิดว่าเธอหนีได้จากข้า? เราเคยสัญญากันไว้...”

เธอสะท้อนกลับไปในความคิด: "คาร์เลน…"

---

คาร์เลน — ชื่อนี้เธอไม่เคยคิดจะจำ แต่ก็ไม่สามารถลบมันไปได้ เขาคือคนเดียวที่เธอลบเขาไปจากโลกนี้ไม่ได้

คาร์เลน คืออดีตเพื่อนร่วมรบในสงครามที่เธอไม่เคยอยากจะพูดถึง เขาคือชายที่เธอเคยรักในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนจะหันมาสู่นักฆ่า และเขาคือคนเดียวที่เคยรู้ความลับที่เธอพยายามซ่อน

การลบชื่อของเขาไม่เคยทำให้เขาหายไปจากใจของเธอ…

เธอจำได้ดีวันสุดท้ายที่เจอกันในสมรภูมิ ร่างของเขากำลังจะถูกคลุมไปด้วยเปลวไฟ—และเธอได้ทำสิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่าจะทำ ฆ่าเขา

แต่เขากลับบอกเธอในนาทีสุดท้ายว่า...

> “เธอไม่สามารถลบข้าออกจากชีวิตได้”

---

ตอนนี้ เธอจึงต้องตามหาตัวเขาในที่ที่เขาหายไป—ในมุมมืดของโลกที่เธอไม่เคยอยากกลับไปเผชิญหน้าอีกครั้ง

---

การต่อสู้ภายในกำลังจะเริ่มขึ้น

ในขณะที่การตามหาเขาไม่เพียงแต่จะเปิดเผยความลับที่เธอพยายามจะลบไป แต่ยังอาจทำให้เธอต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่ทำให้เธอกลายเป็นนักฆ่า...

---

ทว่าความมืดที่เธอกลัวกลับเริ่มเข้ามาใกล้

ตอนที่ 4: เงาที่ไม่เคยหายไป

จันทรานิราศเดินไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย—เส้นทางที่เธอเคยเดินเคียงข้างคาร์เลน แต่ครั้งนี้เป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยความเงียบงันและความเศร้าแฝงอยู่ในทุกฝีก้าว

จากป่าชายเมืองที่เคยเป็นบ้านของเธอ ตอนนี้เธอเดินไปสู่หุบเขาลึกที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาในยามกลางคืน—หุบเขาความลับ ที่ใครก็ตามที่เข้าไปจะต้องเจออะไรบางอย่างที่ทำให้พวกเขาลืมเส้นทางกลับบ้าน

และในหุบเขานั้นคือที่อยู่ของเขา คาร์เลน

หลังจากการฆ่าของเธอ เขาหายไปจากโลกนี้ แต่เสียงกระซิบของเขากลับไม่เคยหายไปจากใจเธอ

> “เธอไม่สามารถลบข้าออกจากชีวิตได้…”

เสียงของเขายังคงดังก้องในหัวของเธอ ขณะที่ก้าวเดินต่อไปอย่างไม่ยอมหยุด

ในที่สุด เธอมาถึงซากเมืองโบราณที่ถูกทิ้งร้าง—เมืองที่ครั้งหนึ่งคาร์เลนเคยฝึกฝนร่วมกับเธอ จิตใจของจันทรานิราศกลับสั่นสะเทือนเมื่อเธอเดินผ่านซากปรักหักพังไป

แสงจันทร์ที่บางเบาไม่ได้ช่วยให้มองเห็นได้ดีขึ้น แต่กลับทำให้ทุกสิ่งรอบตัวเธอดูเหมือนจริงขึ้น—มากกว่าที่เคยเป็น

และเมื่อเธอเดินไปถึงศูนย์กลางของเมืองนั้น เสียงกระซิบกลับมาอีกครั้ง

> “เจ้ากลับมาแล้วหรือ...”

เธอหันไปตามเสียงนั้น และพบกับ เขา

คาร์เลนยืนอยู่ตรงนั้น—ร่างที่เคยล้มลงในสมรภูมิ กลับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง ร่างของเขาสวมชุดสีดำขลับ ดวงตาที่เคยหลับตายกลับเป็นประกายแห่งความเย็นชา

> “เจ้าคิดว่าจะหนีจากข้าได้ไหม?” คาร์เลนพูดเสียงต่ำ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่คาดเดาไม่ได้

จันทรานิราศไม่ได้พูดอะไร แต่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นผ่านร่างกายของเธอ ในที่สุด เขาก็กลับมา—ไม่ใช่ในแบบที่เธอเคยคาดหวัง

> “ข้า... ข้าไม่เคยลบเจ้าออกจากใจเลย” เธอกล่าวเสียงเบา

คาร์เลนยิ้มเหยียดราวกับยอมรับคำพูดนั้น

> “เจ้าทำไม่สำเร็จหรอก… ข้าไม่เคยเป็นแค่เงาของเจ้า ข้าเป็นความจริงในความทรงจำของเจ้า”

จันทรานิราศยกมีดเงานิราศขึ้นในมือ ดวงตาของเธอส่องแสงจางๆ อย่างมุ่งมั่น

> “ถ้าเช่นนั้น ข้าจะลบเจ้าให้หมดสิ้น”

คาร์เลนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยิ้มอย่างเจ็บปวด

> “เจ้าไม่ได้เข้าใจทั้งหมดหรอก... ข้าเป็นส่วนหนึ่งของเจ้า นับตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ข้าคือความมืดที่เจ้าเคยทำให้หายไป... แต่มันกลับย้อนกลับมาหาเจ้าเอง”

เขาพูดจบ พร้อมกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว ร่างของเขาพุ่งเข้าหาจันทรานิราศอย่างไม่ทันตั้งตัว

จันทรานิราศตัดสินใจหลบหลีกท่ามกลางความมืด ลอยตัวไปในอากาศและใช้เวทของเธอในการปรากฏตัวจากเงาอีกครั้ง

> “ถ้าเป็นเช่นนั้น... ข้าจะต้องกำจัดเงาที่ยังหลงเหลืออยู่ในตัวข้า” เธอพูด ก่อนจะกระโจนเข้าไปในการต่อสู้

คาร์เลนล้วงมือเข้าไปในเงามืด และมือของเขาจับได้เป็น อาวุธที่มีรูปร่างคล้ายกับมีดสั้น ซึ่งเปล่งแสงดั่งรอยแผลของจันทร์ เขาปะทะเข้ากับมีดเงานิราศของเธอ เสียงโลหะกระทบกันดังก้องไปทั่ว

แต่ท่ามกลางการต่อสู้... จันทรานิราศรู้สึกถึงบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้—ความรู้สึกถึงความรู้สึกที่เธอเคยมีต่อคาร์เลน ความรู้สึกที่ยากจะหลีกเลี่ยง

---

การต่อสู้ไม่ใช่แค่การสู้กันของร่างกาย แต่เป็นการสู้กับจิตวิญญาณของทั้งสองคน... ความมืดที่เคยทิ้งไปและไม่เคยหายไปจากใจ

ในที่สุดคำตอบของการต่อสู้ครั้งนี้อาจจะไม่อยู่ที่แค่การฆ่า... แต่การทำความเข้าใจว่าผู้ที่เคยจากไป... ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของเราอยู่เสมอ

---

ตอนหน้า เราจะเจาะลึกถึงความลับที่ยังซ่อนอยู่ในใจของทั้งสองคนและความจริงที่ทั้งคู่หลีกเลี่ยงมาตลอด—บางทีการฆ่าอาจไม่ได้หมายถึงการทำให้ทุกสิ่งจบลง...

ตอนที่ 5: ขีดเส้นแห่งความมืด

การต่อสู้ในกลางค่ำคืนดำเนินไปอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกการปะทะระหว่างจันทรานิราศและคาร์เลนทิ้งรอยแผลในจิตใจมากกว่าร่างกาย จังหวะการฟันของมีดเงานิราศปะทะกับอาวุธของคาร์เลนจนเกิดเสียงดังก้องไปทั่วเมืองร้าง

> "ทำไมถึงไม่ลบข้าออกไปจากใจ?" คาร์เลนถามเสียงต่ำ ขณะฟันมีดไปที่คอของเธอ

จันทรานิราศหลบได้ทัน แต่ภายในหัวใจของเธอ...คำถามนั้นลึกเกินกว่าจะหลีกเลี่ยง

> "ข้าไม่สามารถลบเจ้าได้ เพราะเจ้าคือส่วนหนึ่งของข้า" เธอตอบเสียงหนักแน่น แต่กลับมีความเศร้าแฝง

คาร์เลนหยุดชะงัก สายตาของเขาจ้องมองไปที่เธอด้วยความเจ็บปวด

> "แล้วเจ้าจะทำอย่างไร?" คาร์เลนถาม

จันทรานิราศตอบกลับอย่างท้าทาย

> "ข้าจะลบทุกสิ่งที่ทำให้ข้าไม่เป็นตัวข้าเอง แม้แต่เจ้าก็ไม่ยกเว้น"

คาร์เลนยิ้มเศร้า และเมื่อเขาเคลื่อนตัวไปข้างหน้า จันทรานิราศไม่ลังเล—เธอจึงใช้วิชา พิธีกรรมลบชื่อ เข้าทำการโจมตีร่างของเขา

ความเงียบเข้าปกคลุมสถานที่นี้ชั่วขณะ ท่ามกลางความมืดที่รอคอยจบสิ้น

ตอนที่ 6: ลบตัวตน

หลังจากการต่อสู้ที่ยืดเยื้อและเจ็บปวด คาร์เลนล้มลงไปในเงามืด ร่างของเขาเริ่มหายไปทีละน้อยเหมือนกับการถูก ลบออกจากโลก จันทรานิราศยืนมอง เขาไม่ได้หายไปหมดสิ้นอย่างที่เธอคาดหวัง แต่กลับกลับมาในรูปแบบอื่น

> "เจ้าทำผิด... ข้าคือความจริงที่ข้าเคยทิ้งไป" เสียงของคาร์เลนดังก้องในใจเธอ

จันทรานิราศรู้สึกถึงความเสียใจที่ไม่อาจหยุดได้ แม้ว่าเธอจะพยายามลบทุกสิ่ง ทุกคนที่เธอเคยรัก—แต่ความจริงกลับแสดงให้เห็นว่าไม่สามารถทำให้ทุกอย่างหายไปได้จริงๆ

ทันใดนั้นเอง เสียงของอาจารย์เธอดังก้องขึ้นมาในหัว

> "การลบตัวตนไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะหายไป...เจ้ากำลังวิ่งหนีจากเงาของตัวเอง"

เสียงนั้นทำให้จันทรานิราศล้มลงกับพื้น รู้สึกถึงความอ่อนแอและความสงสัยที่หลอกหลอนจิตใจเธอ

ตอนที่ 7: ความจริงในเงามืด

ในคืนถัดมา จันทรานิราศเดินไปตามเส้นทางที่เธอคุ้นเคย ถึงแม้ว่าความเงียบสงัดจะคุ้นเคยสำหรับเธอ แต่ก็กลับรู้สึกแปลกไปในครั้งนี้ เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถลบคาร์เลนออกจากชีวิตได้อีกต่อไป

ไม่ไกลจากนั้น เธอพบกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าผากของหุบเขา หญิงสาวผมสีดำยาวและดวงตาสีเงินเหมือนกับเธอ

> "เจ้าคือ...?" จันทรานิราศถามเสียงต่ำ

หญิงสาวยิ้มบางๆ แล้วตอบ

> "ข้าคือเงาของเจ้าที่หายไป นั่นคือสิ่งที่เจ้าเคยทิ้งไว้เมื่อครั้งก่อน"

จันทรานิราศรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน เมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้ลบทุกสิ่งไปได้จริงๆ

> "เจ้าคืออะไร?" จันทรานิราศถามอีกครั้ง

หญิงสาวยิ้มและตอบ

> "ข้าคือสิ่งที่เจ้าไม่เคยยอมรับ... จันทรานิราศ"

เงาของเธอไม่ใช่สิ่งที่สามารถลบได้ แต่เป็นสิ่งที่เธอเองต้องเผชิญหน้า