เนื้อเรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องสมมุติที่เราได้คิดค้นเองนะคะ

แนว:โรแมนซ์แฟนตาซี

ยามลืมตาจะพบกับจุดจบของโลกนี้ หญิงที่มีผมสีเขียวขจีกำลังหลับนอนบนพื้นหญ้า เหล่าภูตต่างรุมล้อมตัวเธอกันใหญ่ หญิงคนนั้นก็คือ ราชินีแห่งธรรมชาติ ผู้เป็นที่รักของทุกๆคน "คาเรนเทีย"

วันหนึ่งเธอต้องไปสำรวจป่าที่น่าสงสัยเพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเหล่าเพื่อนๆในป่านั้นเอง "ดูเหมือนจะมีใครอยู่ด้วยแฮะ" คาเรนเทียพูดเบาๆ

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆก็พบชายหนุ่มผมสีดำสนิทกำลังหลับอยู่ ดูแล้วน่าจะเป็นราชาปีศาจอย่างแน่นอน

พอคาเรนเทียตีความเข้าใจเสร็จ ก็กำลังจะออกไป แต่ดันมีใครมาจับตัวเธอไว้นะสิ!!

กรี๊ดดดดด

"คาเรนเทีย...ใช่มั้ย" เสียงของชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น ทำเอาคาเรนเทียตกใจไปสักพัก แต่พอมองใกล้แล้วนี่มันนน

"อิเฟลริกซ์?" นี่มันเพื่อนสมัยเด็กของฉันนี่นา!! ริกซ์!!

"นี่เธอจะไปไหน?"

"ก็ไปบอกเพื่อนๆฉันสิว่าราชาปีศาจอยู่นี่"

"ช่วยอยู่กับฉันก่อนสิคาเรนเทีย"

"ก็ได้ แต่ห้ามเรียกชื่อฉันสิ คาเรนี่เรียกแบบนี้นะ" คาเรนเทียพูดตักเตือน หากมีใครได้ยินเข้าจะคิดยังไง

ทั้งคู่นอนลงไปที่พื้นหญ้าเหมือนในวันวานที่พวกเขาเคยเล่นสนุกด้วยกันมาก่อน อืม...พอพูดแล้วก็น่าเศร้าดีนะที่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เราต่างเป็นศัตรูกันนี่นา

30นาทีผ่านไป

"นี่ริกซ์ ฉันไปแล้วนะ"

"เดี๋ยวก่อนสิ"

"มีเรื่องอะไรเล่า"

"ฉันแค่อยากจะถามว่า จากนี้ไปเราจะยังสนิทกันได้รึเปล่า" อิเฟลริกซ์ถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

คาเรนเทียอึ้งไปสักพักก่อนที่จะตอบว่า

"ตรงนี้ คือจุดที่เราสามารถสนิทกันได้" คาเรนเทียชี้ไปตรงที่ตัวเองอยู่

"เข้าใจแล้วล่ะคาเรนี่"

วันรุ่งขึ้นคาเรนเทียก็ต้องไปสำรวจป่าเหมือนเดิมทำแบบนี้ซ้ำไปทุกๆวัน จนกระทั่งวันสุดท้ายของการสำรวจ

ก่อนออกไปสำรวจ

"นี่ราชินี เหนื่อยมากเลยใช่มั้ย" ภูตตัวหนึ่งถาม

"ถ้าทำเพื่อพวกเธอฉันไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะ" คาเรนเทียยิ้ม

"งั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องไปแล้วนะ เพราะตอนนี้ราชาภูตจะไปเอง"ภูตพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่จะได้อยู่กับคาเรนเทียทั้งวัน

"งั้นฉันขอตัวก่อน" คาเรนเทียดูเร่งรีบมากๆ

ไม่นะ ริกซ์ เราพึ่งสนิทกันอีกครั้งเอง ถึงเวลาต้องจากไปแล้วเหรอเนี่ย ในใจคิดสับสนไปหมดเลย!

"ริกซ์!!" คาเรนเทียตะโกนลั่น

"นี่เธอเร่งรีบทำไมกันเนี่ย ฉันไม่หนีไปไหนหรอกน่า"

"ฉันแค่อยากจะบอกว่า... ฉันชอบนาย!!! ชอบมากด้วย...ถึงแม้ความรักนี้จะเป็นไปไม่ได้แต่ฉันก็อยากให้นายรู้ไว้" คาเรนเทียสารภาพรักพร้อมกับหน้าที่แดงและเขินอาย เธอรู้ตัวดีว่าจะถูกปฏิเสธ

"อื้อ! ฉันก็ชอบเธอ คาเรนเทีย" อิเฟลริกซ์ยิ้มด้วยความดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้รักเธอข้างเดียว

"ต่อจากนี้ ฉันจะไม่มาตรงนี้อีกแล้ว" คาเรนเทียตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า

น้ำตาคาเรนเทียเริ่มไหลริน อิเฟลริกซ์เมื่อเห็นก็อดไม่ได้ที่จะเข้ามาปลอบพร้อมมอบสร้อยคอ

"ไม่เป็นไร นี่คือสร้อยคอที่ทำให้เมื่อตายจะเกิดใหม่เป็นคนธรรมดาได้ ถึงตอนนั้นเรามาแต่งงานกันนะ สัญญามั้ย?"

"สัญญา!"

ทั้งสองกอดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากลา เพราะในโลกนี้ มันไม่มีที่ให้พวกเขารักกันแล้ว ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเอง

500ปีผ่านไป สงครามได้เริ่มขึ้นและจบลงด้วยฝ่ายปีศาจเป็นผู้ชนะ และอิเฟลริกซ์ก็เป็นคนบั่นคอของราชินีคาเรนเทียด้วยตัวเอง แม้ใจจะเจ็บปวดเท่าไหร่ หน้าที่ก็คือหน้าที่ กฎแห่งกรรมไม่อาจหลีกเลี่ยง ความรักมันเป็นสิ่งต้องห้าม

"ไว้เจอกันใหม่นะ คาเรนเทีย"

"ลาก่อน อิเฟลริกซ์"

2ปีผ่านไป ราชาปีศาจได้ตายลงและเผ่าพันธุ์ปีศาจสูญพันธุ์แทบไม่เหลือใครนอกจากกลุ่มมนุษย์เล็กน้อย

และทั้งสอง อิเฟลริกซ์ คาเรนเทีย ได้เกิดใหม่ในช่วงก่อตั้งจักรวรรดิ

คาเรนเทียเป็นผู้คุมหอคอยเวทย์ หรือผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในการบังคับนักเวท

ในอีกทางเดียวกัน อิเฟลริกซ์เป็นจักรพรรดิ ผู้มีอำนาจและมั่งคั่ง

ทั้งสองจำเรื่องราวชาติที่แล้วได้เป็นอย่างดีแต่ทว่าความสัมพันธ์ระหว่างหอคอยเวทมนตร์และราชวงศ์ไม่ลงรอยกันนัก

ระหว่างช่วงเวลาชีวิต สงครามได้เกิดขึ้น หอคอยเวทมนตร์จึงต้องส่งกำลังพลไปสนับสนุน

ทำให้ทั้งสองได้มีเวลาคุยกันมากขึ้นแต่พอที่คาเรนเทียไปสมทบอิเฟลริกซ์ อิเฟลริกซ์ถูกแทงทะลุจากด้านหลัง

คาเรนเทียที่เห็นแบบนั้นก็ระเบิดพลังเวทออกมาพร้อมกางบาเรียไว้ที่อิเฟลริกซ์และทำการฮีลขั้นสูงสุด

"อย่าตายสิ เรายังไม่ได้รักกันเลย" คาเรนเทียพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

"ไม่เป็นไรหรอก โอกาสหน้าก็ยังมีนะ โชคดีคาเรนเทีย" อิเฟลริกซ์บอกลา

ชาตินี้คาเรนเทียอยากจะบันทึกความรักของพวกเขาไว้เลยทำการจดบันทึกตีพิมพ์เป็นหนังสือและแจกจ่ายเรื่องราวของเราสองคนให้ทุกคนได้รับรู้

2ปีต่อมาคาเรนเทียได้เสียชีวิตด้วยการขาดพลังเวท เนื่องจากที่สงครามเธอได้ทำการใช้ไปหมดแล้ว

ช่วงปัจจุบัน

ตอนนี้คาเรนเทียไม่ได้ชื่อคาเรนเทียแล้วแต่ชื่อว่าเรน อิเฟลริกซ์ก็เหมือนกันใช้ชื่อว่าเฟลแทน

เรนเป็นเลขาของCEOบริษัทชื่อดัง

เฟลเป็นCEOที่เรนเป็นเลขาให้ พวกเขาต่างคิดว่าจะลาออกจากงานแล้วไปใช้ชีวิตด้วยกันโดยหวังว่าจะไม่มีอะไรมาขัดขวางพวกเขาอีกครั้ง

หลังจากที่เรนลาออกงานมาทั้งสองก็ซื้อบ้านซื้อรถ แต่งงานกัน สาเหตุที่เฟลไม่ลาออกเพราะตำแหน่งนั้นสำคัญมากๆเลยลาออกไม่ได้ แต่ทั้งสองก็รักใคร่กันดีนับพันปี

จบ

นามปากกา:ละอองดาว

ชื่อนางเอก:คาเรนเทีย,เรน

ชาติที่1:ราชินีแห่งธรรมชาติ

ชาติที่2:ผู้คุมหอคอยเวทมนตร์

ชาติที่3:เลขา

สาเหตุการตาย

ชาติที่1:โดนอิเฟลริกซ์บั่นคอ

ชาติที่2:ขาดพลังเวทตาย

ชาติที่3:ไม่ระบุ

ชื่อพระเอก:อิเฟลริกซ์,เฟล

ชาติที่1:ราชาปีศาจ

ชาติที่2:จักรพรรดิ

ชาติที่3:CEO

สาเหตุการตาย

ชาติที่1:ไม่ระบุ

ชาติที่2:โดนแทงทะลุ

ชาติที่3:ไม่ระบุ

ขอบคุณที่อ่าน!

Thank you for reading☺️