สายใยรักในห้องประธาน
เริ่มต้นจากการพบกัน
[แชท: ภาณุ (ประธาน) - ลิตา (นักศึกษาฝึกงาน)]
ภานุ
สวัสดีครับ ลิตา วันนี้ทำงานยังไงบ้าง
ลิตา
สวัสดีค่ะ ประธาน! ก็งานเยอะหน่อยค่ะ แต่พอได้ทำก็สนุกดี
ภานุ
ดีครับ งั้นพักบ้างนะครับ ถ้าเหนื่อยเกินไป บอกผมได้เลยนะ
ลิตา
(ยิ้มเขินๆ ขอโทษตัวเองที่อธิบายไปแบบมากเกินไป)
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
[ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น]
ภานุ
ลิตา ว่างไหมครับ พอจะมาคุยเรื่องงานหน่อย
ลิตา
เอ่อ...ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไปห้องประธานเลยนะคะ
ภานุ
ดีครับ มาที่ห้องประธานนะ อย่าเคาะประตู เข้าได้เลย
(ลิตาเดินเข้ามาในห้องประธาน ห้องที่ดูเงียบสงบและเต็มไปด้วยบรรยากาศของการทำงานหนัก ประธานภาณุกำลังนั่งที่โต๊ะทำงาน หันมายิ้มให้เธอ)
ภานุ
เข้ามาเลยครับ ลิตา นั่งสิครับ อย่ากลัว
ลิตา
(ยิ้มเบาๆ แล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ โต๊ะ)
มีอะไรคะ ประธาน
ภานุ
จริงๆ วันนี้มีเรื่องที่อยากพูดกับลิตา…เรื่องความสามารถของเธอ
(ภาณุยิ้มเล็กน้อย สายตาจับจ้องลิตาอย่างอ่อนโยน)
ลิตา
(รู้สึกหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย)
คะ...ขอโทษค่ะ ถ้าหนูทำงานผิดพลาดอะไรไป
ภานุ
(ขยับไปข้างหน้าเล็กน้อย)
ไม่หรอกครับ ลิตา เธอทำได้ดีมากจริงๆ
ภานุ
แต่ก็เหมือนจะเหนื่อยเกินไปนะ
ลิตา
(รู้สึกอึดอัด)
หนูแค่…อยากทำให้ดีค่ะ
ภานุ
(ยิ้มอย่างอ่อนโยน)
แค่พยายามไม่ต้องมากก็พอ
ภานุ
เธอต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ
ภานุ
และผม…ขออนุญาตเสนอสิ่งหนึ่ง
(ภาณุมองตาลิตา ขยับมาที่โต๊ะอย่างช้าๆ)
[แชทส่วนตัว: ภาณุ - ลิตา]
ภานุ
จริงๆแล้ว...ไม่ใช่แค่เรื่องงาน
ภานุ
(พิมพ์ช้าๆ)ลิตา... ฉันชอบเธอครับ
ลิตา
(เงียบไปสักพัก ใจเต้นแรง)คะ?
(ลิตานั่งนิ่ง ขยับตัวไม่ได้ ความเงียบในห้องมีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสอง)
ภานุ
(ยิ้มอย่างอบอุ่น)ไม่ต้องตกใจหรอกนะครับ ฉันแค่…อยากให้เธอรู้
ภานุ
ถ้าเธอรู้สึกเหมือนกัน ฉันอยากให้เราทั้งสองได้รู้จักกันมากขึ้น
ลิตา
(ก้มหน้าลง)หนูไม่รู้จะพูดยังไงค่ะ...
ภานุ
ไม่เป็นไรครับ...เธอมีเวลาคิด ฉันแค่อยากให้รู้ว่าเรามีสายใยอะไรบางอย่าง(ส่งอิโมจิยิ้มหวาน)
ลิตา
(พิมพ์ช้าๆ)หนู...ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ขอบคุณนะคะที่ทำให้รู้สึกดีแบบนี้
ระยะห่างที่ห้ามหัวใจไม่ได้
ลิตา
นิดหน่อยค่ะ แต่ก็สนุกดี
ภานุ
เธอทำงานเก่งมากนะรู้ไหม
ภานุ
(หยุดไปสามวินาที) เรียกอีกทีได้ไหม ชอบฟัง
ลิตา
(ก้มหน้างุด ใจเต้นแรง)
ลิตา
ห้องพักเบรกค่ะ พักกลางวัน
ภานุ
มากินข้าวด้วยกันไหม ห้องฉันมีอาหารอร่อยๆ รออยู่
ลิตา
เอ่อ...ได้เหรอคะ หนูยังฝึกงานอยู่เลย
ภานุ
เธอฝึกงาน แต่หัวใจเธอไม่ได้ฝึกใช่ไหม
ลิตา
(ทำตัวไม่ถูก ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายเขิน)
ภานุ
ฉันอยากเห็นหน้าเธอตอนเขินจัง
ภานุ
(หัวเราะเบาๆ ส่งอิโมจิรูปหัวใจ) ขึ้นมาหาฉันสิครับ
ลิตา
(ลังเลนิดหน่อย แต่หัวใจเต้นแรงจนทนไม่ไหว)
(ลิตาลุกขึ้นถือข้าวกล่อง เดินขึ้นไปยังชั้นบน เธอยืนลังเลหน้าห้องประธาน มือสั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูเบาๆ)
ภานุ
เข้ามาเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ
(ลิตาเปิดประตูเข้าไป เห็นภาณุยืนพิงโต๊ะ ใส่เสื้อเชิ้ตพับแขนจนเห็นเส้นแขนสวยๆ เขาส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้ จนเธอต้องหลบตา)
ภานุ
มานั่งนี่สิครับ ข้างๆ ฉัน
(ลิตาเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างโต๊ะทำงานอย่างเงียบๆ)
ภานุ
เอาข้าวกล่องเธอมาด้วยเหรอ
ลิตา
ค่ะ...หนูคิดว่าพี่ชวนมากินข้าวเฉยๆ
ภานุ
ก็จริงครับ ฉันอยากกินข้าวกับเธอ แล้วก็...อยากกินอย่างอื่นด้วย
(ลิตาสะดุ้ง หน้าแดงจัด รีบก้มหน้ามองข้าวกล่องของตัวเอง)
ภานุ
(หัวเราะเบาๆ) ล้อเล่นครับ เด็กดี
(เขาเอื้อมมือมาแตะผมนิ่มๆ ของเธอเบาๆ ลิตาเบิกตากว้าง ตัวแข็งทื่อ)
ภานุ
ผมนุ่มจังเลย...อยากลูบทั้งวัน
ภานุ
อย่าเรียกเสียงสั่นแบบนั้นสิครับ ฉันใจไม่ดีนะ
ลิตา
(หน้าร้อนวูบ) หนูแค่...ไม่ชินค่ะ
ภานุ
งั้น...ช่วยทำให้ชินเร็วๆ ได้ไหมครับ
(ภาณุก้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจร้อนๆ ของเขาแทบกระทบแก้มเธอ ลิตาหลับตาปี๋ ร่างกายสั่นน้อยๆ)
ภานุ
(เสียงทุ้มกระซิบข้างหู) ฉันจะทำให้เธอ...ติดฉันให้
ลิตา
(หัวใจแทบหลุดออกจากอก)
ภานุ
(ยิ้มมุมปาก ยื่นข้าวกล่องที่เขาเตรียมมาให้) กินข้าวก่อนนะครับ เดี๋ยวไม่มีแรง...
ลิตา
(หน้าแดงจัด รับข้าวมากินเงียบๆ)
พิมพ์
อยู่กับประธานอีกแล้วใช่ไหม!!!
พิมพ์
แก!!! ระวังตัวด้วยนะ รู้ไหมว่าประธานโคตรอันตราย!
พิมพ์
อันตรายตรงที่เขาหล่อ แล้วแกน่ะ ใจบาง!!
ลิตา
(ถอนหายใจ) ฮือ หนูกลัวตัวเองเหมือนกัน
พิมพ์
อย่าเผลอใจเร็วนะเว้ย!!!
ลิตา
(มองหน้าภาณุที่กำลังนั่งจ้องเธออย่างใจเย็น) มันเผลอไปแล้วอะพิมพ์ ฮือ
(ระหว่างที่กินข้าวไป ภาณุก็แกล้งยื่นมือมาเช็ดข้าวติดมุมปากให้เบาๆ สัมผัสอ่อนโยนทำให้ลิตาหัวใจสั่นระรัว)
ภานุ
เด็กน้อย กินเลอะเหมือนเด็กเลย
ภานุ
ถ้าไม่อยากเป็นเด็ก...ก็มาเป็นแฟนฉันไหมครับ
(เสียงของเขานุ่มลึกจนลิตาแทบลืมหายใจ...)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
