13/12/2004

มันยังคงเป็นวันที่เหนื่อยเหมือนเคย .... ฉันชื่อ คิม ไอรีน วันนี้เป็นวันเกิดครบ อายุ 23 ของฉัน

แต่ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ สำหรับคนที่ทำงานมา 10 ชั่วโมงเต็มหรอกนะ ...

หญิงสาวได้แต่พูดบ่นพึมพัมคนเดียว : มันก็แค่ วันที่คนๆที่ไม่น่าเกิดมาต้องเจอแล้วก็ผ่านไปอย่างเงียบๆ .

ณ บ้านหลังหนึ่งที่ถึงแม้จะสะอาด มีของตกแต่งสวยๆมากมาย แต่กับดูไร้สีสัน .

เสียงเปิดประตูเบาๆได้ดังขึ้นทามกลางความเงียบของบ้าน หลังใหญ่ สำหรับใครหลายๆคน แต่มันกลับดูน่ารำคาญในสายตาของหญิงสาว

: มีเงินซื้อบ้านหลังขนาดนี้ แต่ไม่มีเศษเงินใารักษาตัวเองเนี้ยนะ เฮอะ....

หญิงสาวได้ทิ้งตัวเองลงบนโซฟาขนาดใหญ่ ตรงส่วนกลางของบ้าน และ ได้แต่หัวเรอะเยาะ ผู้เป็นที่สำคัญที่สุดใน ชีวิตของตน คนที่ขึ้นชื่อว่า เป็น มารดา หรือ ผู้ให้กำเนิด หรือแม่

และได้นึกถึงคำพูดหนึ่งที่ได้กล่าวไว้ว่า..............

: ห้ามขายบ้านนะลูกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

: แม่แต่ตอนี้แม่กำลังจะตายนะถ้าไม่ได้รับการรักษา !

เสียงของหญิงสาว ได้พยายามจะสือสาร กับ หญิงชารา ที่ยิ้มอย่างสดใสต่อหน้าตน ณ ที่แห่งนี้

: เชื่อแม่เถอะนะถือว่าแม่ขอ // แม้เสียงฟังดูสดใส แตกต่างจากสีหน้า ราวกับมีสิ่งที่ต้องการพูดแต่พูดไม่ได้

: แม่บอก รีน มาเถอะว่ามีอะไรทำไมถึงขายไม่ได้ // นำเสียงของเด็กคนนึ่งแม้ดังแต่ฟังดูแผ่วเบาพยายามจะถาม

แต่ไรซึ่งคำตอบใดๆ ......

จบตอน 1 ยินดีที่อ่านจบ . ......

ตอน ลมหายใจที่นิ่งสนิด ................

จบแล้วนะเค้าแต่งสนุกๆเล่นๆ ไว้อ่านเองเพรินๆ ของให้สนุกกับตอน ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปนะคะ

13/12/ 2004

เวลา 00 : 00 PM

เที่ยงคืนแล้วหรอ .... หญิงสาวก้มมองที่นาฬิกา ของตนและ พึมพัมออก

??? : เทอนี้ไม่ระวังตัวเลยนะค่ะ

เสียงหญิงสาว ทุมนุ่มลึก ที่ฟังเหมือนผู้ชาย ที่ฟังแล้วชวนให้ขนลุก แม้ว่าเสียงนั้นจะเบาแต่ท้าม กลางความ เงียบของ ช่วงเวลา ทำให้ฟังได้อยางชัดเจน

: น่ารำคาญน่า เสียงของหญิงสาวดังขึ้นท้ามกลางความเงียบ.

แม้ไม่มีเสียงตอบกลับแต่หญิงสาวสำผัสได้ว่าอีกฝ่าย กำลังถือบางสิ่งบางอย่างที่แหลมคมอยู่ด้านหลังชองตน แต่หญิงสาวไม่แม้แต่จะชายตามอง เพราะความเคยชิน .

: จะทำไม หญิงสาวหยุดเดินและหันหลังกลับมามอง ตรงจุดของเสียง

มีเสียงของ สิ่งมีคมบางอย่างกำลังเสียดสีกับ กำแพงของตรอกทางเดิน มันค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าเป็นคนปกติเขาก็หนีกันแหละ แต่ไม่ใช่กับฉันผู้ที่เบื่อหน่ายกับการใช่ชีวิตเต็มที แต่เทอก็มิอาจตายได้เพราะเทอยังมี ชีวิตของ ผู้ใช่กำเนิดเขา และเทอก็พึ่งได้เข้าใจว่าจริงๆแล้วแม่ของเทอได้ ตายไปนานแล้ว แต่เทอยังรักคนที่ไม่ดีพอจะเรียกว่า แม่ และแย่ไม่พอที่จะเรียกว่าคนนอก หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจ และเดินหน้าต่อ เสียงของคนบางคนดังขึ้น...่

??? : น่าขยะขะแยง แต่กลับหอมหวาน

สิ้นเสียงนั้น หญิงสาวได้หันไปตามเสียงแต่กลับไม่พบอะไร

: ฮยองโซ ....

โอ้วนั้นนายด้วยแหละคราวนี้จะทำไรหละเอามีดแท่งซ้ำๆ จนกว่าจะใกล้ตายหรือ จะเอาถุงพาสติกผูกคอ หละหรือมีวิธีอะไรอีกก็ว่ามาสิ

: ทักทายแม่หน่อยไหม

: เอาสิ

จบ ขอบคุณนักอ่าน .....

ตอน ชีวิตที่นิ่งสนิด......

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แต่งมั่วแต่ GOOD NED สปอยแต่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ

14/12/2004

เวลา 06:30 AN

   : ไม่ชินเลยนะเนี้ย หญิงสาวได้เอยขึ้น พร้อมรอยยิ้มที่ดูมีความสุข แต่กลับดูเหนื่อยล่า

   : แหมไม่ดูตัวเองกลับบ้านไปนอนก่อนไป ชายหนุ่มหน้หวาน เอยขึ้นแม้ดูสดใสแต่ กลับเศร้า

ไม่นานชายฟหญิงก็ได้มาถึงหน้าห้องๆ หนึ่ง ที่ดูหรูหรากว่าห้องอื่น แต่เลขห้องกลับดูอัปมงคลสุดๆ นั้นคือ ห้อง 131 แม้สำหรับบ้างคนอาจจะดูเป็นห้องธรรมดา แต่จริงแล้ว มีความเชื่อเล็กน้อยว่า เลข13 เป็นเลขที่ค่อนข้างจะอัปมงคล แม้ไม่ชอบแต่เนื่องจากไม่มีห้องแล้วเลยจำเป็นต้องช่ห้องนี้ แม้ มารดาของ ตนไม่ยินยอมแต่ต้องจำใจ ในทุกๆวันจะมีสิ่งของบางอย่างพัง หรือเสีย 1ชิ้นทุกครั้ง แม้ช่วงแรกๆจะตกใจเล็กน้อย แต่หลังๆเริ่มชิน หญิงสาวคิดวาแม่ของตนเป็นคนทำเพื่อประท้วงให้ย้ายห้อง แต่คนแม่ ปฎิเสษ ทุกครั้งแต่หญิงสาวก็ไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ปล่อยไป

: นี้นายถึงจะเป็นผีก็เถอะพอจะเห็นป้ายประกศงานหรืออะไรแบบนั้นไหม

: ฉันว่เทอปล่อยแม่ของเทอไปเถอะ สิ้นเสียงของผู้ที่มิอาจ ตรวจสอบได้แน่นชัดว่า เป็น หรือ ตาย เพราะเขาคนนี้สามารถเป็นได้ทั้งสองอย่าง หญิงสาวได่หลั่งน้ำตาออกมาพ้อมกับพุดทั้งเสียงสอื้นว่า ฉันก็อยากปล่อยเทอนะ แต่คนๆ นั้นไม่ยอมน่ะสิ

: ใคร???? ชายหนุ่มที่ถามด้วยความสงสัย แต่กลับไม่มีคำตอบใดๆ

: นายนี้ดีจังเลยนะท่ได้ตายก่อน อายุ 19 เนี้ย

นี้พี่หมายความว่ายังไง ????

__________________________________________________________________________________

จบ ขอให้สนุกกับการอ่านของท่าน ....

ตอน ผู้ให้ชีวิตที่นิ่งสนิด

ขอบคุณที่อ่าน มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ