ล่ามเธอไว้ทั้งหัวใจ:)
ในคืนที่ไฟยังไมดับ
เสียงหวีดร้องของผู้คนยังไม่หายไปจากความทรงจำ
แม้เวลาจะผ่านไปเจ็ดปีเต็ม แต่ Remy ก็ยังจำได้ทุกวินาที
...ค่ำคืนนั้นที่ไฟลุกท่วมคฤหาสน์ เสียงปืนดังสนั่น
เสียงแม่ที่กรีดร้องจนเสียงขาด และ...
“เขา”—ชายหนุ่มในชุดดำที่ยืนอยู่กลางเปลวไฟ
มองเขาด้วยสายตานิ่งเย็นราวกับไม่ใช่คน
"เด็กนั่นคือคนสุดท้าย...ฆ่ามัน"
ชื่อที่เขาเกลียดที่สุดในโลก
ชื่อที่เขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่มีวันลืม
Remy รอดตาย
ในวัยเพียง 15 ปี เขากลายเป็นศพเดินได้
แต่เขาไม่ตาย—เพราะเขาต้องมีชีวิตอยู่เพื่อ "วันนั้น"
วันที่เขาจะลากคนคนนั้นลงมา "ชดใช้"
เสียงเปิดประตูดังเบา ๆ ในห้องทำงานหรูหราที่ชั้นบนสุดของตึกใหญ่
ชายหนุ่มร่างสูงในสูทดำเหลือบตาขึ้นจากเอกสาร
ก่อนจะชะงักไปเสี้ยววินาทีเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา
Draven เอ่ยเสียงเรียบ
แต่สายตาของเขากลับกวาดมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง
ดาร์เวน(พ.อ)
(ผิวขาวจัด ดวงตาใส ใบหน้าน่ารักเกินชายทั่วไป…)
ดาร์เวน(พ.อ)
(เหมือนแมวน้อยที่เดินหลงเข้ามาในถ้ำของหมาป่า😏)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
เรมี่ค่ะ… ฉันมาสมัครเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ
คือน้องปลอมตัวเป็นหญิงคับ
แต่Dravenรู้คับ
เสียงใสเจือรอยยิ้ม แต่ไม่เย็นชา ไม่สั่นกลัว
เหมือนเขารู้ดีว่าอยู่ต่อหน้าใคร...
และเหมือนเขาไม่กลัวเลยด้วยซ้ำ
เขารู้สึกคุ้นหน้าคนคนนี้อย่างประหลาด
เหมือนเคยเห็นรอยยิ้มนี้ในที่ที่มีแต่ไฟและเลือด...
ดาร์เวน(พ.อ)
งั้น… ทำงานกับฉันสิ เรมี่
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//ยิ้ม☺(😏)
Remyยิ้ม ดวงตาใสสะท้อนเงาเจตนาที่ไม่มีใครอ่านได้
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(ใช่... นายจะรักฉันจนคลั่ง แล้วฉันจะลากนายลงนรกด้วยมือของฉันเอง😏)
แอดเอง
ฝากเรื่องด้วยคับบผม
แต่เขาไม่รู้เลยว่า...
Draven เองก็ "จำเขาได้ตั้งแต่แรกเห็น"
และเขากำลัง "เล่นเกมที่คนตรงข้ามก็พร้อมจะคลั่งเพื่อเขาอยู่เหมือนกัน"
เรมี่(น.อ)
ชื่อ:เรมี่
อายุ:22
ส่วนสูง:165
นํ้าหนัก:53
ดาร์เวน(พ.อ)
ชื่อ:ดาร์เวน
อายุ:28
ส่วนสูง:193
นํ้าหนัก:72
วันที่เขาเริ่มติดกับดัก
เสียงรองเท้าส้นเล็กกระทบพื้นไม้ในห้องทำงานเงียบสงบ
Remy ในตอนนี้—เดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ
ใบหน้าเรียบเฉยแต่แฝงด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เหมือนแสงจันทร์ในคืนอึมครึม
เรมี่(น.อร่างหญิง)
งานวันนี้ฉันจัดเรียงตามลำดับสำคัญให้แล้วค่ะ
เสียงใสนุ่ม หวานพอดี แต่ไม่ประจบ
เหมือนผ่านการฝึกมาอย่างดี
Draven มองเธออยู่ครู่หนึ่ง—เงียบ
ไม่ใช่เพราะลังเลจะรับเอกสาร...
แต่เพราะเขามองใบหน้าเธออย่างลึกซึ้ง นานกว่าที่ควรจะเป็น
ดาร์เวน(พ.อ)
เธอไม่เหมือนใครเลย
ดาร์เวน(พ.อ)
“...เหมือนคนที่เคยเห็นในฝัน”
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//ชะงัก
เขารู้ตัวว่าไม่ควรหวั่นไหวกับคำพูดอะไรแบบนี้
แต่เขามาที่นี่เพื่อ ทำลายเขา ไม่ใช่... ฟังคำชมแล้วเขิน
แต่การที่ Dravenจำ “เงาของเขาในอดีต” ได้...
มันกำลังจะกลายเป็นปัญหาใหญ่
เรมี่(น.อร่างหญิง)
ขอโทษค่ะ คุณ ดาร์เวน ฉันไม่เข้าใจที่คุณหมายถึง...//ยิ้มเล็กน้อย
เขาตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ซ่อนทุกอย่างไว้หลังดวงตาใส
ดาร์เวน(พ.อ)
//หัวเราะเบาๆ
ดาร์เวน(พ.อ)
เธอจะเข้าใจเอง... สักวันหนึ่ง//พึมพำ
จากผู้ช่วยธรรมดา Remyกลายเป็น “คนที่อยู่ใกล้ Dravenมากที่สุด”
แม้จะพยายามเก็บตัว ไม่เปิดเผยตัวตน แต่…
Dravenเริ่มติดเธอจนผิดปกติ
ต้องเห็นหน้าเธอทุกวัน ต้องกินข้าวพร้อมกัน ต้องให้เธออยู่ในห้องทำงานตลอดเวลา
แม้แต่ตอนดึกที่เขาปกติจะไม่ยุ่งกับใคร ก็ยังเรียกหาเธอด้วยข้ออ้างต่าง ๆ
ฉันบอกให้เธอพักได้แค่ 10 นาที
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//ยิ้มเบาๆ
Remyแอบยิ้มเงียบ ๆ ทุกครั้งที่ Dravenเริ่มคุมตัวเขามากขึ้น
เพราะนั่นคือสัญญาณว่า "กับดักกำลังทำงาน"
แต่สิ่งที่ Remyไม่ได้วางแผนไว้เลยคือ…
ทำไมเขาถึงรู้สึกใจเต้น... เวลานายมองตาแบบนั้นกันนะ?
แอดเอง
มีอะไรผิดพลาดแอดต้องขอกราบอภัยอย่างยิ่ง ขอโทษสังคม😔
อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหม
ณ.ห้องทำงานหรูในยามค่ำมีเพียงไฟโต๊ะส่องสว่าง
Dravenนั่งเอนหลังบนเก้าอี้หนัง
มือข้างหนึ่งกำแก้วไวน์ อีกข้างแตะขอบโต๊ะ
Remy วางแฟ้มเอกสารลงอย่างเงียบ ๆ
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//วางเอกสารลง
แล้วเตรียมจะหมุนตัวกลับออกไปตามปกติ
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//กำลังจะเดินออก
เสียงทุ้มต่ำของ Draven ก็ดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
Remy ชะงัก เท้าหยุดกลางอากาศก่อนจะหันกลับไปอย่างเป็นงานเป็นการ
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//ชะงัก(ไรอีกว่ะ)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(กุละท้อ😔)
Dravenมองเธออยู่นาน
สายตาแบบนั้นอีกแล้ว...
แบบที่ Remyอยากให้หยุดมองซะที เพราะมันทำให้หัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ
ดาร์เวน(พ.อ)
เธอเป็นใครกันแน่?
เสียงของเขาเรียบแต่หนักแน่น
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(เอเลี่ยนมั้ง)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
ฉันชื่อ เรมี่ เป็นผู้ช่วยของคุณค่ะ//ยิ้มเบาๆ
ดาร์เวน(พ.อ)
ไม่ใช่แค่นั้น
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้เธอ
ดาร์เวน(พ.อ)
//เดินเข้ามาใกล้
ดาร์เวน(พ.อ)
เธอไม่เหมือนใคร... ไม่เหมือนใครเลยสักคนที่ฉันเคยเจอ
Remyถอยหลังหนึ่งก้าว
แต่ Dravenก็เดินเข้ามาอีกหนึ่งก้าว
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//ถอยหลังจนสุดกำแพง
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(นายกำลังทำอะไร..)
เสียงในใจRemyเริ่มดังขึ้น
เรมี่(น.อร่างหญิง)
คุณคิดมากไปเองค่ะ ฉันแค่ทำงานของตัวเอง//🙂
Remyตอบพลางพยายามกลบเกลื่อนอารมณ์
ทั้งที่ในอกมันเต้นไม่เป็นจังหวะ
เขาหยุดยืนตรงหน้าเธอ ใกล้จน Remyได้กลิ่นไวน์จาง ๆ
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(กลิ่นไวน์?)
ดาร์เวน(พ.อ)
งั้นเหรอ?//กระซิบ
ดาร์เวน(พ.อ)
งั้นเวลาฉันจ้องหน้าเธอ... ทำไมเธอถึงหน้าแดงทุกที?//😏
มือกำแน่นใต้กระโปรงปลอม รู้ตัวอีกทีหัวใจก็สั่นแรงจนแทบปิดไม่อยู่
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//กำมือแน่น(ใจกุเต้นไมว่ะ)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(อยากซัดอีนี่จัง)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
คุณเมาค่ะ//พูดเบาๆ
ดาร์เวน(พ.อ)
ฉันยังมีสติมากพอจะรู้ว่า...//โน้มตัวเข้าไปใกล้
ดาร์เวน(พ.อ)
ฉันอยากจูบเธอ
โลกของ Remy เหมือนหยุดไปชั่วขณะ
เขารู้ว่านี่คือจุดหนึ่งในแผน
เขาเคยคิดไว้หมดแล้วว่าDravenจะต้องหลงเขา จะต้องอยากแตะต้องเขา
...แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงรู้สึกกลัวขึ้นมาล่ะ?
เรมี่(น.อร่างหญิง)
//เสียวหลังวูบๆ
เรมี่(น.อร่างหญิง)
(ขนลุกคักปู่เอ้ย)
เรมี่(น.อร่างหญิง)
อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ//เอ่ยเบาๆ
ดาร์เวน(พ.อ)
กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ... ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงจริง ๆ?//😏
Remyเบิกตากว้าง
แววตาช็อก วูบไหว
ดาร์เวน(พ.อ)
(เธอเป็นใครกันแน่ ฉันจะค้นหาคำตอบเอง)
เขาพูดในใจเงียบ ๆ ก่อนหมุนตัวกลับไปนั่งที่เดิม
ปล่อยให้ Remy ยืนนิ่งอยู่กับที่
หัวใจเต้นแรง จนแทบลืมว่าตัวเองเข้ามาเพื่อ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
