NovelToon NovelToon

ธารธาริน

ธารธาริน

เเม่
หนูเหนื่อยจัง…
ทำไมโลกนี้มันใจร้าย
หนูทำอะไรผิดนักหนา
หนูคิดถึงเเม่
ตัด
บ้านสุริยวงค์
ณ โต๊ะทานข้าว
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
วิน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
จะมีลูกเพื่อนม๊า มาอยู่กับเรา
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
เเกทำตัวดีๆไว้ล่ะ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ห้ามทำอะไรน้องเด็ดขาด
วินทร์ธา
วินทร์ธา
ผมจะไปทำอะไรมันล่ะม๊า
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ไอ้วินเรียกน้องให้มันดีๆ
วินทร์ธา
วินทร์ธา
//ถอนหายใจ
วินทร์ธา
วินทร์ธา
ผมอิ่มล่ะม๊า
วินทร์ธา
วินทร์ธา
ผมไปทำงานก่อนนะ
ตัด
ตอนเย็น
วินทร์ธา
วินทร์ธา
//เดินเข้าบ้าน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
วิน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
นี่ธารธาริน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ลูกเพื่อนม๊า
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
สวัดดีค่ะ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
รินลูก พี่วินตอนเด็กๆที่หนูชอบเล่นกับพี่เขาไงลูก
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
จำพี่เขาได้ไหม
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
เอ่อ..หนูจำไม่ได้ขอโทษนะคะ
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
//มอง
วินทร์ธา
วินทร์ธา
มองเหี้ยไร เดี๋ยวกูทิ่มตาเเตก
วินทร์ธา
วินทร์ธา
คงไม่มีใครอยากให้อยู่ด้วยสินะ ถึงได้หอบเข้ามาอยู่ในบ้านกู
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ไม่ใช่นะคะ คุณน้าเป็นคนชวนรินมาเอง
วินทร์ธา
วินทร์ธา
เหอะ คงจะบอกว่าเเม่กูเเห่ไปรับมึงมาสินะ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ไอ้วิน
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
พอได้ล่ะ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ต่อไปนี้น้องจะมาอยู่บ้านเรา
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
มึงอย่ายุ่งกับน้องให้มาก
วินทร์ธา
วินทร์ธา
//มองจิกก่อนเดินขึ้นห้อง
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ไอ้ลูกคนนี้นิ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ไอ้นิสัยเย็นชากวนตีนเนี่ยมันเอามาจากที่ไหนว่ะ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
//ตี
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
โอ้ยๆๆๆๆคุณดุจ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
จากคุณนั่นเเหละสอนตอนเด็กสอนอะไรไม่สอน สอนให้เป็นคนเย็นชา
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
เดี๋ยวเถอะ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
//ยิ้มเเห้ง ขอโทษครับเมีย
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
//หันมอง
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
งั้นเดี๋ยวรินขึ้นไปพักก่อนนะลูก
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
เดี๋ยวตอนทานข้าวน้าจะเรียก
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ค่ะ
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
//ยกของขึ้นห้อง

ธารธาริน

โต๊ะอาหาร
วินทร์ธา
วินทร์ธา
เเล้วเมื่อไหร่มึงจะย้ายออกไปจากบ้านกู
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
คะ
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
กูถามว่าเมื่อไหร่จะย้ายออกไปจากบ้านกู
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
//ตี
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
วิน เสียมารยาท
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
พูดดีๆกับน้อง
วินทร์ธา
วินทร์ธา
โอเคครับ
วินทร์ธา
วินทร์ธา
เพลาไหนออเจ้าจักย้ายออกหรือเพคะ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
//ตบหัว
วินทร์ธา
วินทร์ธา
โอ้ยพ่อ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ไอ้วิน มึงนี่
วินทร์ธา
วินทร์ธา
เหอะถามเเค่นี้
วินทร์ธา
วินทร์ธา
มีคนปกป้องเนอะเลยนะมึง
วินทร์ธา
วินทร์ธา
อยู่ๆก็ได้ น้องเฉยเลยเว้ย เเม่ง
วินทร์ธา
วินทร์ธา
ผมไปผับนะม๊า
วินทร์ธา
วินทร์ธา
น่าเบื่อ//มองริน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
อีกเเล้วนะวิน
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
วิน
วินทร์ธา
วินทร์ธา
//เดินออกไปนู้นล่ะ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ไม่ต้องไปสนใจที่พี่เขาพูดนะลูก
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ปากมันก็เป็นอย่างนี้แหละ
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
ถ้ามันทำอะไรรินเดี๋ยวลุงจัดการให้
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ขอบคุณคุณลุงกับคุณน้ามากเลยนะคะ
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ถ้าไม่มีคุณน้ากับคุณลุง
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
รืนไม่รู้จะไปพึ่งใครเลย//ร้องไห้
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ทุกคนรังเกียจริน
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
พ่อกับเเม่ต้องมาตายเพราะริน
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
เพราะริน
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
//ร้องไห้หนัก
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ไม่เอาลูกไม่ร้อง
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ไม่งั้นพี่อุทัยกับพี่อรมองลงมาคงเสียใจเเย่
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ต่อไปนี้รินมายุกับน้ามาเป็นลูกน้านะลูก
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
//ร้องไห้
ธารธาริน(นอ)
ธารธาริน(นอ)
ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณจริงๆ
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
ดุจชีวัน(เเม่พอ)
//กอดริน
วรากร(พ่อพอ)
วรากร(พ่อพอ)
//ลูบหัวริน

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!