ชื่อเรื่อง: ในเงาไฟของเรา

แนว: ดราม่า / โรแมนติก / ศัตรู

ธีมหลัก: ความรักที่เติบโตจากความแค้น, ความจริงที่เจ็บปวดยิ่งกว่าการโกหก

องค์ที่ 1: จุดเริ่มของไฟแค้น (Setup)

ขวัญ เด็กสาวผู้สูญเสียพ่อจากเหตุระเบิดในโรงงานเมื่อ 10 ปีก่อน ครอบครัวเธอเชื่อว่าบริษัทคู่แข่งคือผู้อยู่เบื้องหลัง—ครอบครัวของ วายุ

ขวัญโตมาอย่างเย็นชา มุ่งมั่น แข็งแกร่ง พร้อมจะล้างแค้นให้ครอบครัว

วายุถูกเลี้ยงมาให้ “อดทนและเงียบ” รู้ความจริงเพียงบางส่วนจากพ่อของตน

ทั้งสองได้พบกันอีกครั้งในวัยผู้ใหญ่ ในฐานะผู้บริหารรุ่นใหม่ของสองบริษัทที่จะร่วมโครงการระดับชาติ — ฝืนใจร่วมงาน

ความเกลียดชังในอดีต ทำให้การทำงานตึงเครียด แต่มีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทั้งคู่เริ่มปฏิเสธไม่ได้

ฉากจบขององค์ 1:

ขวัญเริ่มรู้สึกสับสน เมื่อวายุปกป้องเธอจากเหตุการณ์อุบัติเหตุในไซต์งาน

องค์ที่ 2: เปลวไฟที่หวั่นไหว (Confrontation)

ขวัญพยายามกดความรู้สึกของตัวเอง ใช้ “การล่อหลอก” และ “ความใกล้ชิด” เพื่อเจาะข้อมูลจากวายุ

แต่ยิ่งใกล้ วายุยิ่งแสดงให้เห็นว่าเขา ไม่เหมือนผู้ชายที่เธอคิด — เขาเจ็บปวดไม่แพ้กัน และมีคำถามในใจมานาน

ทั้งคู่เริ่มมีสัมพันธ์ลึกซึ้ง โดยที่ไม่มีใครกล้ายอมรับว่ามันคือ “รัก”

วันหนึ่ง ขวัญได้เอกสารลับจากผู้บริหารเก่าของพ่อเธอ เผยให้เห็นว่า “ความตายของพ่อเธอ” อาจไม่ได้เกิดจากครอบครัววายุ แต่...จาก คนในบริษัทตัวเอง

โลกของเธอพังทลาย ความแค้นที่แบกมาตลอดกลายเป็นความว่างเปล่า

ฉากจบขององค์ 2:

ขวัญหายตัวไปจากวายุ ทิ้งไว้เพียงข้อความ “ขอโทษที่เคยเกลียดนาย... แต่นั่นอาจเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรอดมาได้”

**องค์ที่ 3: เถ้าถ่านของความ

ทั้งวายุเริ่มสงสัยการตายขงพ่อแม่ตัวเองทั้งสองได้เริ่มสืบหาความจริงการตายของพ่อตัวเองขวัญว่าพวกเราจะโดนคนอื่านหลิกให้กลียดกันได้นะคะพี่ว่าสืบหาความจริงจังน่าอับอาย ขวัญคุณพ่อ้ป็นเพื่อนรักของอาทียุนัคะคุณน้าจะพูดความจริงนะคะไม่งั้นหนูจะเอาหลักฐานน้ำทำอะไรไว้

ม๊า:งานนั้นจะไม่สร้าง

ผม:ม๊าพูดแบบตลอด

พิพม์ดาว:คุณป้าคัพี่เขาไม่ตามใจน้องเลย

เทอร์เจ:คนที่จะแต่งงานกับพี่หรือ

ผม:น้องชายผมเคยเป็นแฟนเก่ากันมาก่อนถ้าจะมองกันไม่ติดเลยละ

เทอร์เจ:โชคดีคับ

ผม:เธอโดนขู่ให้ทำหรือ้ปล่า

อาเฉิน:ขอโทษด้วยประการทั้งปวง

ม๊าณริา:ที่หลังอย่าทำแบบเองป้ายความผิดให้คนอื่นเข้าใจผิด

อาเฉิน:ผมขอโทษพี่สระใภ้

พิพม์ดาว:หนูโอสิกรมให้คะพ่อหนูไปสบาย

ม้าดาริส:คุณพี่คะน้องว่าไม่เด็กแต่งงานกันหรอกคะ

น้ำฟ้า:ให้หนูแต่งก็ได้คะคุณป้า

เทอร์เจ:เธอจะแต่งกับใครพี่ชายฉันหราไม่ยอม

ม้าณริา:ทำไมถึงหวงพี่

เทอร์เจ:เขาได้กับผช

นัำฟ้า:ตาย

พิพม์ดาว:อะไรคะตลอดกันอีกแล้ว

ภาณุ:นั้นสินะให้อยู่สองคนไม่ไดเลย

เรา:ดูเขาสิชวนทเละาตลอดแต่วัน

ผม:ตัวเองดูหนุ่มผมยังไม่พูดเลย

น้ำฟ้า:เธอก็ไม่เบาไหนก็จะแต่งงานกันแล้ว

เรา:ปฏิเสธไม่ไ้ด้เห็น

เทอร์เจ:วายุอยากทำให้เข้าใจผิด

ผม:มึงน้องกูเนี่ย

ฟางฟาง:ขวัญตัดใจแล้วใช่ไหม

ธามๆ:เธอรักสุดใช่ไหม

ม๊าผม:แต่งงานม๊าดีใจสุดดูแลน้องดีด้วย

ป๊า:ขวัญท่าเต้าวายุทำให้เสียใจบอกป๊าได้

เรา:คะป๊า

ม๊า:รักกันมาก

พิพม์:ขอให้มีความสุจมาก

ทุกคน:,เมียสวยมากเพือน

ผม:อืม

Jok: คุณถึงแต่งงานดัยมัน

ผม:มาทำไมแค่แฟนเก่า

ม๊า:มาเอ๊อะำรเสียงดัง

เทอร์เจ:ใครบอกพี่เย

Lam Lovr

: ความลับของหัวคำโดยประมาณ - เริ่มต้นพาร์ทแรก)

แสงแดดยามสายสาดส่องเข้ามาในห้องทำงานของ

ผ่านม่านโปร่งบาง ขวัญยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน หัวใจยังเต้นแรงจากเหตุการณ์เมื่อวานที่เธอถูกนาตาลีสบประมาทอย่างตรงไปตรงมา

วายุไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีก แต่กลับเรียกเธอเข้ามาด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"วันนี้ฉันจะไปงานสัมมนา นายตามฉันไปด้วย ฟางฟาง"

"คะ?" เธอเงยหน้าขึ้น งุนงงกับคำสั่งที่ไม่คาดคิด

"จดบันทึกเนื้อหา และอย่าให้คลาดสายตาฉัน" ธามกล่าวเสียงต่ำ ก่อนจะหยิบสูทขึ้นมาใส่อย่างมีสไตล์

หัวใจของขวัญเต้นแรงโดยไม่รู้สาเหตุ เธอพยายามสงบความรู้สึก ย้ำกับตัวเองว่า 'นี่คือภารกิจ ไม่ใช่เรื่องของหัวใจ'

ภายในงานสัมมนา ฟางฟางเดินตามธามเข้าไป เธอเห็นสายตาหลายคู่มองชายหนุ่มอย่างชื่นชม บ้างก็กระซิบถึงเรื่องธุรกิจที่เขาทำ บ้างก็ลือถึงความลึกลับของเบื้องหลังเขา

ขณะที่วายุยืนพูดคุยกับนักธุรกิจคนหนึ่ง ขวัญแอบมองไปที่มือเขา… มือที่เคยแตะข้อมือเธอเบา ๆ เมื่อวันก่อน ความอบอุ่นนั้นยังไม่จางไปจากผิวกาย

ทันใดนั้น เสียงเรียกชื่อของเธอ

ได้เลยจ้ะ แอมมี่ พี่จะช่วยแต่งเรื่อง “เงานไฟในรักขอ

ชื่อเรื่อง: เงานไฟในรักของเรา

นางเอก: ขวัญ

พระเอก: วายุ

---

บทนำ

“ในวันที่ไฟไหม้บ้านทั้งหลัง... ฉันสูญเสียทุกอย่าง ยกเว้นหัวใจที่ยังเต้นเพื่อเขา”

เงาไฟจากอดีตเผาผลาญใจเธอไม่เคยหยุด

และเขา... ก็กลับมาอีกครั้งพร้อมความลับที่อาจทำให้เธอเกลียดเขาไปตลอดชีวิต

-

หลังจากผ่านไปห้าปี ขวัญกลับมาเหยียบเมืองเชียงแสนอีกครั้ง เมืองที่เธอหนีไปเพราะไฟไหม้คฤหาสน์ของตระกูลวายุ... และเพราะหัวใจของเธอแตกสลายเพราะเขา

วายุ... ชายหนุ่มที่เธอเคยรักหมดหัวใจ และเขาเองก็เป็นคนเดียวที่อยู่ในบ้านวันเกิดเหตุ

“ยินดีต้อนรับกลับนะ ขวัญ”

เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากมุมเงามืดของห้องรับแขก

เธอหันกลับไปช้าๆ ดวงตากลมโตสั่นไหว เงาวายุยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเดิม แค่ดวงตาของเขาดู...เศร้าลึกกว่าเดิม

“ฉันไม่ได้อยากกลับมา... แต่แม่ของนายตาย แล้วเธอก็เรียกชื่อฉันก่อนสิ้นใจ”

--

ขวัญเดินผ่านห้องที่เคยเป็นของเธอเมื่อยังเป็นเด็กในบ้านหลังนั้น แม้บ้านจะได้รับการซ่อมแซมใหม่จนแทบไม่เหลือร่องรอยเพลิงไหม้ แต่กลิ่นไหม้ในใจเธอยังไม่เคยหาย

“นายอยู่วันนั้น... วายุ นายเห็นใครอยู่ในห้องเก็บของไหม”

วายุสบตาเธอแน่นิ่งไปชั่วครู่ เขาดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็กลืนมันลงไป

“ฉันจำไม่ได้...” เขาตอบเสียงเรียบ “แต่ฉันไม่ได้หนีไฟ... ฉันแบกเธอออกมาได้”

ขวัญสะอึก น้ำตารื้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว “แล้วคนที่ติดอยู่ล่ะ วายุ? พ่อฉันตายเพราะอะไร…”

---

คืนนั้นฝนตกหนัก ฟ้าแลบแสงสาดเข้าหน้าต่าง วายุเดินเข้ามาหาเธอที่ระเบียง ทั้งที่เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก

“ขวัญ… ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น” เขาพูดเบาๆ

เธอหันขวับ “นายรู้อะไรใช่ไหม! นายมีอะไรปิดบังฉัน! ทำไมถึงไม่ยอมพูดความจริงวันนั้น”

“เพราะฉัน… ฉันกลัวเธอจะเกลียดฉันไปตลอดชีวิต…”

เธอจ้องหน้าเขา น้ำตาร่วงเงียบ “บางทีฉันก็เกลียดนายไปแล้ว วายุ…”

แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ กลิ่นไอดินผสมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเขาทำให้ความทรงจำย้อนกลับมา ทั้งรอยจูบแรก รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะในวัยเยาว์

---

ขวัญได้พบกับลุงของวายุในวันถัดมา เขายื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้เธอ เป็นจดหมายที่แม่ของวายุเขียนไว้ก่อนตาย

ในนั้นมีคำสารภาพว่า... คนที่จุดไฟเผาบ้านในวันนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุ

“ขอโทษแทนวายุด้วย เขาไม่ได้ตั้งใจ... เขาแค่จะจุดไฟไล่หนูในห้องเก็บของ... แต่ไฟลามเร็วเพราะทินเนอร์”

ขวัญมือสั่น น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ใจเธอแทบแตกสลาย

---

“นายฆ่าพ่อฉัน... โดยไม่ได้ตั้งใจ” ขวัญพูดกับเขาด้วยเสียงแผ่วเบา

วายุคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ น้ำตาของผู้ชายคนนี้หลั่งไหลอย่างเงียบงัน

“ฉันพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะฉันรับความผิดนั้นไม่ได้ ขวัญ… ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้