"ยัยเด็กเฮงซวยเอ๊ย เพราะมึงทำให้กูกับไอ ### ต้องแยกทางกัน มึงมันตัวซวย"

"แม่...ฮึก...อย่าทิ้งหนูไปเลยนะ..."

เสียงชายคนหนึ่งได้ดังขึ้น เป็นเสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวล

"นี่ฮินะ...เป็นอ่ะไรไหม ฝันร้ายอีกแล้วงั้นเหรอ" เสียงของชายคนหนึ่งได้พูดออกมา

"พ่อ...ขอโทษนะ...พอดีฝันร้ายอีกแล้วน่ะ"

เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้น

ในเมืองแห่งการศึกษา คิโวทอส นี้เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ และมีสถาบันการศึกษาต่างๆมากมาย มีผู้คนอาศัยอยู่มากมาย ทั้งคนดีและเลว วันนี้ได้มีคุณครูคนใหม่เข้ามา หลังจากที่ประธานองค์การนักเรียนได้หายตัวไป

ณ สถาบัน เกเฮนน่า

"โอ้ ที่นี่คือ สถาบัน เกเฮนน่า งั้นหรอครับ" คุณครูได้พูดขึ้น

"นายทำงานที่ชาเลต์ก็จริง แต่ก็คงได้มาที่นี่บ่อยๆเองแหละนะ...อ่าใช่สิ ยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะ นายสามารถเรียกฉันว่า คุณ โซระซากิ ได้เลย ฉันเป็นคุณครูอยู่ที่นี่น่ะ ฝากตัวด้วยนะ" คุณ โซระซากิ ได้พูดขึ้น

ก่อนที่คุณ โซระซากิ จะเดินพาคุณครูไปส่งที่ชาเลต์ และกลับมายังเกเฮนน่า

ณ ออฟฟิศ ส่วนตัวของ โซระซากิ

เด็กสาวคนนึงได้เดินเข้ามา เธอคือ โซระซากิ ฮินะ ประธานของ คณะกรรมการวินัย เกเฮนน่า

"พ่อคะ...หนูเอาเอกสารมาให้น่ะ วางไว้ตรงนี้นะ..."

"ขอบใจมากนะฮินะ...จริงๆ อยู่ในโรงเรียนเรียกฉันว่าคุณครูก็ได้นะ"

"ก็หนูติดปากเรียกแบบนี้ไปแล้ว จะให้ทำยังไงกันล่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก จริงสิ ฮินะ...ที่ฝันร้ายเมื่อเช้าน่ะ ตอนนี้โอเคขึ้นหรือยัง"

"อืม...ก็ยังไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่น่ะ...มันรู้สึกเหมือนฝันซ้ำๆเลย แต่ก็จำไม่ได้ว่าฝันเห็นอ่ะไร"

"ฮินะไหวไหม? ถ้าไม่ไหวบอกได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ"

"ตอนนี้สบายดีอยู่ ขอบใจนะที่เป็นห่วง พ่อเองก็เหมือนกันนะ อย่าหักโหมงานให้มากล่ะ"

"จ้า~ พ่อไม่หักโหมอยู่แล้ว" ก่อนที่ทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันและคุยกันอยู่ซักพัก

วันต่อมา ในขณะที่ โซระซากิ และ คุณครู กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ชาเล่ต์

"จริงสิครับ คุณโซระซากิ จะว่าไปแล้วมีนักเรียนคนหนึ่ง นามสกุลเดียวกันกับคุณเลยหนิครับ"

"ฮินะน่ะเหรอ ฮึ...เด็กน้อยคนนั้นน่ะ ลูกสาวฉันเอง"

"เอ๋!? ลูกสาวแท้ๆเลยหรอครับ แล้วใครเป็นแม่งั้นหร-"

"ไม่แท้เฟ้ย ดูก็น่าจะรู้แล้วหนิ ฉันเป็นแค่มนุษย์สามัญชน คนธรรมดา ความสามารถปานกลาง แต่ฮินะน่ะ มีสายเลือดของปีศาจไหลอยู่ซึ่ง เอาตามตรงมันโคตรปกติเลยใน สถาบัน เกเฮนน่า ที่จะมีคนที่เป็นครึ่งปีศาจมาเป็นนักเรียนอ่ะนะ..."

"จะว่าไปคุณ โซระซากิ...ไม่มีชื่อหรอกหรอครับ?"

"ไม่มี และโซระซากิ ก็เป็นนามสกุลของแม่ฉันน่ะ"

"ผมคงถามมากไปหน่อย ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ"

"ไม่เป็นไรๆ ฉันไม่ได้ถือสาอ่ะไรหรอก"

"จริงสิ ในเมืองแห่งการศึกษาที่นักเรียนถืออาวุธปืนไล่ยิงกันไปมาแบบนี้ คุณโซระซากิเองก็ทนต่อกระสุนด้วยใช่ไหมครับ?"

"ไม่อ่ะ ฉันเองก็เป็นคนนอกคิโวทอส มาอยู่ในฐานะผู้อยู่อาศัยและทำงานเป็นครูน่ะ แต่สำหรับนักเรียน พวกเธอจะมาอยู่ในฐานะนักเรียนทำให้มี ฮาโล สิ่งที่ลอยเป็นแสงอยู่บนหัวไงล่ะ แต่พอออกนอกคิโวทอสไป มันก็จะหายไปเอง"

"งั้น...ถ้าพวกเราถูกยิง พวกเราก็บาดเจ็บได้สินะครับ"

"เจ็บปวดแทบตายเลยแหละ ถึงฉันจะไม่เคยถูกยิงในคิโวทอสก็เถอะ แต่นอกคิโวทอสโดนยิงเป็นไง สภาพพวกเราก็เป็นแบบนั้นนั่นแหละ"

"อ่า...หมายความว่ายังไงกับการที่ถูกยิงนอกคิโว-"

"เอาล่ะๆ ฉันมีธุระต่อ ฉันไปละนะ"

"อ่า...ครับ ขอให้โชคดีนะครับ..."