ชีวิตตัวร้ายของฉัน
1
"คุณหนูฟื้นเเล้วค่ะท่าน!!!"
อาเธอร์
ลูกพ่อ!!//เปิดประตูเข้ามา
อาเธอร์
ในที่สุดลูกก็ฟื้นสักที//เดินเข้ากอดอย่างอ่อนโยน
อาเธอร์
เเจค!!!ไปตามหมอมา!!
แจค[พ่อบ้าน]
ครับท่าน!!//วิ่งออกไปด้วยความเร็ว
อาเธอร์
ลูกจำพ่อไม่ได้จริงๆหรอ?
อาเธอร์
//ช็อคหนักกว่าเดิม
เเละก็ได้เกิดเรื่องวุ่ยวายขึ้นสักพัก
ฉันหลุดเข้าในนิยายเรื่องหนึ่งในขณะที่ฉันกำลังอ่านอยู่
เเล้วดันหลุดเข้ามาเป็นตัวละคนชื่อ 'ริฮานน่า'
???
ไม่ผิดเเน่ ผมแดง ตาสีเหลือง...
ตัวร้ายคนเเรกของนิยายเรื่องนี้
เป็นชายาที่ได้มาจากการกระทำที่บ้าบิ่นต่างๆของเธอที่อยากจะครอบครองใจของพระเอก
เเต่สุดท้ายเธอตายเพราะความอิจฉาริษยาของตน
เเละคนที่ปิดชีพของเธอก็คือรักเเรกของเธอเอง
ริฮานน่า
เฮ้อ~(ให้ตายสิ)//กุมขมับหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
ริฮานน่า
เอาล่ะ! มาตั้งสติกันเถอะ
ริฮานน่า
เรามาเรียบเรียงสถานการณ์กันก่อนดีกว่า//หยิบกระดาษกับปากกา
ริฮานน่า
ตอนนี้ฉันหลุดเข้ามาในนิยายเรื่องนี้เเละยังหลุดเข้ามาในร่างของตัวร้ายตัวเเม่ของเรื่อง
ริฮานน่า
ตอนนี้ฉันถูกคนภายในคฤหาสน์เเห่งนี้คิดว่าฉันความจำเสื่อมซึ่งเป็นผลมาจากพิษไข้รุนเเรง
ริฮานน่า
อืม...ผู้ชายวัยกลางคนผมสีแดงเหมือนกับริฮานน่าคลาดว่าจะเป็นพ่อของเธอ
ริฮานน่า
เเละตอนนี้เหลือเวลาอีก2เดือนกว่าจะเข้าสู่เนื้อหา
ริฮานน่า
เเค่นี้....อึก!!//จับหัว
ริฮานน่า
ปวดหัวชะมัด!!...เอ๊ะ!
ริฮานน่า
ความทรงจำพวกนี้คืออะไรกัน
ริฮานน่า
มีพ่อของริฮานน่า....หรือนี่จะเป็นความทรงจำส่วนหกนึ่งของริฮานน่าที่เกี่ยวข้องในคฤหาสน์นี้
รันม่า[เเม่บ้าน]
.เปิดประตูเข้ามา
รันม่า[เเม่บ้าน]
คือว่า...คุณหนูต้องการอะไรรึเปล่าคะ ฉันจะได้ให้สาวใช้เตรียมให้ค่ะ
ริฮานน่า
....ฉันยังไม่ได้อาบนำ้เลยช่วยฉันเตรียมตัวหน่อยได้รึเปล่าคะ//ยิ้ม
รันม่า[เเม่บ้าน]
!(คุณหนูยิ้ม)//อึ้ง
รันม่า[เเม่บ้าน]
ได้เลยค่ะคุณหนู!!//รีบหันไปบอกสาวใช้
ริฮานน่า
(ฉันแสดงเเปลกๆมั้ยนะ)
ริฮานน่า
.นั่งอยู่ตรงระเบียงห้อง
ริฮานน่า
ไม่เข้าใจเลยทำมั้ยสาวใช้ทุกคนถึงทำทางระเเวงฉันกันเเบบนั่นด้วยนะ
ริฮานน่า
อ่าา...ลืมไปเลยเเฮะ
ริฮานน่า
ฉันเป็นตัวร้ายนี่นา
ริฮานน่า
เเต่ก็ไม่เห็นต้องกลัวกันขนาดนั้นก็ได้นี่นา
สาวใช้
ขะ..ขออนุญาตค่ะ//เดินมาเเล้วก้ม
สาวใช้
นายท่านเชิญคุณหนูร่วมรับประทานอาหารกลางวันค่ะ
ริฮานน่า
(ตัวสั่นใหญ่เลยเเฮะ)
ริฮานน่า
อื้ม...เข้าใจเเล้วไปกันเถอะ//ลุกขึ้นเดิน
2
ริฮานน่า
ลูกมาเเล้วค่ะท่านพ่อ//เดินเข้าพร้อมกับก้ม
อาเธอร์
นั่งตรงนี้สิริฮานน่า
หลังจากนั้นทั้งสองได้เริ่มรับประทานอาหารกัน
ริฮานน่า
คะ?//กำลังกินพุดดิ้ง
อาเธอร์
ลูกอาการดีขึ้นเเล้วใช่มั้ย
อาเธอร์
ลูกเเน่ใจนะ....ลูกมองต่างจากเดิมไปนิดหน่อย
อาเธอร์
อืม....มองดูสุขุมสุภาพเรียบร้อยขึ้น ถ้าเป็นปกติลูกจะโวยวายตลอด เเล้วลูกก็ไม่เคยยอมลงมาทานอาหารร่วมกับพ่อเลย...
อาเธอร์
เเละลูกก็ไม่เคยเรียกพ่อว่า 'ท่านพ่อ'เลย
ริฮานน่า
....(จริงสิริฮานน่าไม่เคยคิดจะเรียกอาเธอร์ว่าพ่อเลยสักครังเพราะคิดว่าอาเธอร์ไม่เคยรักเธอเลย)
ริฮานน่า
ลูกเเค่ตระหนักถึงบางสิ่งได้เลยคิดว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองดูน่ะค่ะ
อาเธอร์
ลูกเป็นตัวของตัวเองก็ได้นะพ่อไม่เคยห้ามลูก เเค่ลูกมีความสุขก็พอเเล้วล่ะ//ยิ้ม
ริฮานน่า
ขอบคุณนะคะ...เเต่ลูกคิดว่าเเบบนี้มันดีกับตัวลูกมากกว่า(ถ้าเป็นเเบบเมื่อก่อนฉันก็จะต้องตายอย่างน่าอนาถน่ะสิ)
อาเธอร์
เฮ้อ~ลูกว่ายังไงพ่อก็ว่าอย่างนั้นเเหละ
ริฮานน่า
ลูกอยากไปเดินชมเมืองได้รึเปล่าคะ
อาเธอร์
ลูกเพิ่งฟื้นมาเมื่อวานเองนะ พรุ่งนี้ค่อยไปเถอะ
ริฮานน่า
...ก็ได้ค่ะ(ก็ดีกว่าห้ามไม่ให้ไปละวะ)//ยิ้มอ่อน
ริฮานน่า
ลูกทานเสร็จเเล้วขอตัวไปพักผ่อนก่อนะคะ//ลุกขึ้น
อาเธอร์
อืม พักให้เต็มที่ล่ะ
ซาร่า[สาวรับใช้ส่วนตัวริฮานน่า]
คะ?คุณหนู//เดินตามอยู่
ริฮานน่า
คือฉันว่าจะไปห้องสมุดสักหน่อย
ริฮานน่า
เธอช่วยเตรียมของว่างเเล้วตามมาที่ห้องสมุดที่ได้มั้ย//หันมามอง
ซาร่า[สาวรับใช้ส่วนตัวริฮานน่า]
(คุณหนูจะอ่านหนังสืองั้นหรอ)//อี้ง
ซาร่า[สาวรับใช้ส่วนตัวริฮานน่า]
ดะ..ได้ค่ะคุณหนู ฉันจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้ค่ะ//รีบเดินออกไป
ริฮานน่า
(ในที่สุดฉันก็ได้อยู่คนเดียวสักที)//เดินต่ออย่างสบายใจ
"นี่ๆรู้สึกเหมือนกันมั้ยว่าคุณหนูทำตัวเเปลกๆไปน่ะ"
3
สาวใช้
1:นี่ๆฉันคิดว่าตั้งเเต่คุณหนูฟื้นขึ้นมาก็ทำตัวแปลกๆไปนะ พวกเธอคิดเหมือนกันรึเปล่า
สาวใช้
2:ฉันก็คิดอย่างนั้นนะ
สาวใช้
3:เมื่อวานฉันเข้าไปเพื่อเอายาให้คุณหนูเเล้วเธอก็ตอบขอบคุณฉันด้วย ถ้าปกติเธอจะโวยวายว่าไม่กินละปาใส่ฉันเเล้วล่ะ
สาวใช้
2:ของฉันก็เหมือนกัน ตอนช่วยคุณหนูเตรียมอาบนำ้เธอก็ไม่บ่นหรือด่าใครเลยด้วยล่ะ
สาวใช้
1:จริงๆ ตอนนี้นฉันก็อยู่
เอมี่[สาวใช้]
เหอะ!ก็เเค่เรียกร้องความสนใจเท่านั้นเเหละ
ริฮานน่า
?//เเอบฟังอยู่หลังกำแพง
เอมี่[สาวใช้]
พวกเธอไม่คิดบ้างรึไง ยัยนั้นคงเสียสติไปเเล้วล่ะ
สาวใช้
1:นี่!เรียกคุณหนูเเบบนั้นได้ยังไงน่ะเอมี่!
เอมี่[สาวใช้]
ทำไม?คนอย่างยัยนั้นไม่มีอะไรให้น่าเคารพหรอกนะคะเเนนสอบจากอะคาเดมี่ยังได้เเค่ผ่านเกณฑ์เองสมองคิดยังได้เเค่นี้เองหรอ
เอมี่[สาวใช้]
เหอะ!คนที่เอาเเต่ตามผู้ชายต้อยๆอย่างมันจะไปทำอะไรได้ล่ะ
ริฮานน่า
โอ๊ะ?จริงหรอ?//เดินออกมา
เอมี่[สาวใช้]
คะ..คุณหนู//ตกใจ
สาวใช้
1,2,3://ตกใจเเล้วรีบก้มหัวลง
ริฮานน่า
บุคคลที่กล่าวถึงกันอยู่เมื่อกี้ไม่ทราบว่าคือฉันรึเปล่า?//ยิ้มเย็น
ริฮานน่า
ได้ยินไม่ค่อยชัดเลยเเฮะ
เอมี่[สาวใช้]
(ไม่สิจะกลัวมันทำไม ยัยนี่มันเพี้ยนไปเเล้วล่ะ)//ยิ้ม
เอมี่[สาวใช้]
ใช่ค่ะก็กำลังกล่าวถึงท่านอยู่ไงคะ//กอดอก
เอมี่[สาวใช้]
รึสิ่งที่ฉันพูดมันไม่ใช่เรื่องจริงคะ?
ริฮานน่า
เเล้วเธอรู้ได้ยังไงล่ะว่าฉันสมองเพี้ยนไปเเล้วล่ะ
เอมี่[สาวใช้]
มันก็ชัดเจนอยู่เเล้วนะคะเพราะคนเเบบท่านต้องเป็นคนที่เจียมตัวไม่ต่อล้อต่อเถียงผู้ใหญ่ยังไงละคะ
ริฮานน่า
เเล้วคนเเบบเธอต้องทำตัวเเบบไหนล่ะ
ริฮานน่า
ฉันถามว่าสาวใช้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างเธอต้องทำตัวยังไง//เเสดงออร่าออกมา
เอมี่[สาวใช้]
ฉะ..ฉัน//ตัวสั่น
ริฮานน่า
เธอชื่ออะไร//พูดเสียงเเข็ง
เอมี่[สาวใช้]
...//ปากสั่น
ริฮานน่า
เอมี่? ดีฉันจำชื่อกับจำหน้าของเธอเอาไว้เเล้วกัน
ริฮานน่า
ถ้าฉันเห็นหรือได้ยินมาว่าเธอพูดจาพร้อยๆเเบบนี้ที่ไหนอีกละก็ เธอได้ศพไม่สวยเเน่
ริฮานน่า
ไปให้พ้นหน้าฉันสะ!!!
เอมี่[สาวใช้]
คะ..ค่ะ!!//รีบเดินออกไป
ริฮานน่า
พวกเธอสามคนก็กลับไปทำหน้าที่ได้เเล้ว//เดินออกไป
สาวใช้
1,2,3:ค่ะ!//กลับไปทำหน้าที่ของตน
ริฮานน่า
(สั่งสอนไปเเค่นี้คงพอเเล้วรึเปล่านะ)//เดินไปห้องสมุด
ริฮานน่า
(สมกับเป็นโลกที่มีเวทมนตร์จริงๆ)//เดินเข้าไป
ริฮานน่า
(ฉันเพิ่งเข้ามาที่โลกนี้เเล้วยังใช้เวทย์มนต์หรือคาถาอะไรไม่ได้สักอย่าง)
ริฮานน่า
(ลองหาหนังสือที่นี่เเล้วลองฝึกดูดีกว่า)//เดินหาสมุดเรื่อยๆ
ริฮานน่า
//หนังสือ10เล่มวางไว้บนโต๊ะ
ริฮานน่า
เมื่อกี้เหมือนจะเจอเล่มที่น่าสนใจเเฮะ//เดินกลับไปหา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!