ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและสง่างามขี่ก้อนเมฆสีขาว เขากระโดดลงมา สวมใส่ชุดคลุมขาวยาว เขาคือลู่หมิง

"ในที่สุดเจ้าก็มาถึงเสียทีลู่หมิง"เสียงของหมิวหมิงเฉิง

หมิวหมิงเฉิงมีรูปลักษณ์อันงดงามและสง่างาม นางคือผู้อาวุโสนิกายเสียงขาว

ลู่หมิงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงที่สุภาพ"ท่านอาจารย์โปรดอย่าเพิ่งตำหนิข้า ข้าเพียงแค่ไปทำธุระสำคัญมา"

หมิวหมิงเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย"สถานการณ์ของฝ่ายธรรมะของภาคเหนือ ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมองข้ามได้ เจ้ายังจะทำตัวเช่นนี้อีกหรือ? ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ที่จะต้องกลายเป็นผู้นำนิกายเสียงขาวต่อจากผู้นำนิกายเสียงขาว หากเจ้ายังขาดความรับผิดชอบเช่นนี้ ข้ากังวลว่าอนาคตของนิกายเสียงขาวจะต้องเผชิญกับปัญหามากมาย"นางกล่าวอย่างไม่พอใจ

ลู่หมิงยิ้มบาง"ท่านอาจารย์ข้าคงยังไม่พร้อม ข้าเป็นเพียงผู้ใช้วิญญาณระดับสอง ข้าไม่มีคุณสมบัติของผู้ท้าชิงตำแหน่งผู้นำนิกายเลย"

หมิวหมิงเฉิงพยักหน้าเข้าใจ

ลู่หมิงมีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา หากเพียงเขาสามารถตั้งใจบ่มเพาะอย่างเต็มที่ ทุกสิ่งคงจะเป็นไปตามที่หมิวหมิงเฉิงคาดหวังไว้

"เช่นนั้นข้าจะต้องบ่มเพาะเจ้าให้แข็งแกร่งขึ้น เจ้าไม่อาจอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ เพราะตอนนี้ภาคใต้กำลังประสบกับวิกฤติ"

หมิวหมิงเฉิงถอนหายใจยาว นางมีภาระที่มากมาย นางต้องการให้ลูกศิษย์ของนางเป็นผู้นำนิกายเสียงขาว เพื่อใช้ตำแหน่งของนางสนับสนุนให้ลูกชายที่ไร้ความสามารถของนางเป็นผู้อาวุโสนิกายเสียงขาว

ข้อมูลสำคัญถูกส่งมาถึงหมิวหมิงเฉิงจากวิญญาณแห่งข้อมูลมีคนนัดพบกับนาง

ศาลากลางน้ำ

ศาลากลางน้ำแห่งนี้ เป็นสถานที่ที่ดูเก่าและทรุดโทรม มันไม่ต่างจากวิหารที่ถูกลืมเลือน

หมิวหมิงเฉิงตรวจสอบอย่างละเอียด แล้วคิดในใจ"สถานที่นี้สร้างขึ้นเพียงเพื่อการนัดพบ ไม่มีการดูแลอย่างจริงจัง ดูเหมือนว่าผู้สร้างไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเลย"

ชายหนุ่มในชุดคลุมดำปรากฏตัวขึ้น เขามีท่าทางสงบ เขากล่าวเสียงเรียบ"ข้าคือหัวหน้าหน่วยของลัทธิมารสวรรค์ ข้าต้องการเสนอให้ท่านหมิวหมิงเฉิงเข้าร่วมกับเรา เพื่อแลกเปลี่ยนกับทรัพยากรจำนวนมากที่เรามี เพื่อสนับสนุนการเลี้ยงดูลูกชายของท่าน"

มันเป็นข้อเสนอที่เย้ายวนหัวใจของหมิวหมิงเฉิง

"ข้าเป็นผู้อาวุโสของนิกายเสียงขาว ข้าไม่สามารถรับข้อเสนอของท่านได้"

หมิวหมิงเฉิงรู้ดีว่าลัทธิมารสวรรค์ไม่ได้เคลื่อนไหวโดยไร้เหตุผล

"ลู่หมิง เจ้าศิษย์ขี้เกียจ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"หมิวหมิงเฉิงกล่าวเสียงแข็ง

ลู่หมิงเคลื่อนไหวเข้ามาหาหมิวหมิงเฉิงอย่างช้าๆ"ข้ามาแล้วท่านอาจารย์ มีสิ่งใดที่ท่านต้องการ"

หมิวหมิงเฉิงมองลู่หมิง"ข้าเรียกเจ้าเพราะจะให้ไปทำภารกิจสำคัญ เพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง"นางพูดด้วยเสียงที่ดุดัน"เจ้าจะต้องไปจัดการกับอสูรวิญญาณภายในป่าสีขาว"

ลู่หมิงหน้าซีดลงทันที เขายิ้มบางๆ"ท่านอาจารย์...อสูรวิญญาณภายในป่าสีขาว...มันเทียบเท่าผู้ใช้วิญญาณระดับสามถึงผู้ใช้วิญญาณระดับห้า แต่ข้าเป็นเพียงแค่ผู้ใช้วิญญาณระดับสอง...ข้า... ข้าคิดว่ามาบ่มเพาะเพิ่มกันดีกว่า!"

หมิวหมิงเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย"เจ้าช่างหาทางเลี่ยงได้ดีนัก...ลู่หมิง"นางถอนหายใจ"แต่ข้าได้ตกลงกับหลายๆนิกายแล้วว่าจะไม่มีใครมาช่วยเหลือเจ้า เจ้าไม่สามารถหนีจากการเข้าไปภายในป่าสีขาวนี้ได้ ตอนนี้... ข้าจะส่งเจ้าไปยังป่าสีขาว ไปสถานการณ์จริงกันดีกว่า"

ลู่หมิงกลืนน้ำลายลง เขาคิดหาทางรอด แต่ก็รู้ดีว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้"ท่านอาจารย์...ท่านอาจารย์...ท่านมีความสง่างามอย่างยิ่งราวกับจันทราที่สะท้อนแสง จิตใจท่านประเสริฐราวกับนักบุญแห่งความยุติธรรม"เขาพูดอย่างรวดเร็ว พยายามประจบให้หมิวหมิงเฉิงใจอ่อน

หมิวหมิงเฉิงมองลู่หมิงด้วยสายตาขบขัน"ความสามารถในการประจบของเจ้าช่างพัฒนาไปมากนัก แต่ก็ไร้ประโยชน์"นางพูดเสียงเข้ม"เจ้าคิดว่าเพียงแค่คำพูดหวานๆจะทำให้ข้าเปลี่ยนใจหรือ?"

"อ๊าาา ท่านอาจารย์!"

ป่าสีขาว

ลู่หมิงกำลังสำรวจป่าสีขาวที่เงียบสงบ ทุกสิ่งรอบตัวดูเหมือนจะถูกย้อมไปด้วยสีขาวหมด"ชีวิตข้า...กำลังจะจบแล้วหรือ?"

ลู่หมิงกำลังสำรวจป่าสีขาวอย่างสุขใจและมั่นใจว่าจะไม่พบกับอสูรวิญญาณใดๆ

เสือสีขาวตัวใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าของลู่หมิง สายตาของมันมองไปยังลู่หมิงด้วยความดุร้าย

สถานการณ์อันตรายทำให้ลู่หมิงรีบหนีอย่างรวดเร็ว

"โอ้! อสูรวิญญาณเสือสีขาว...ข้ากำลังจะตายไหม?"ลู่หมิงเคลื่อนไหวหนีเสือสีขาว

เสือสีขาวเคลื่อนไหวไล่ล่าลู่หมิง มันมองลู่หมิงเป็นเพียงอาหารรสเลิศ

"วิญญาณเกราะเสียง!" เกราะเสียงป้องกันการโจมตีจากเสือสีขาวได้สำเร็จ

ลู่หมิงร้องเพลงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ เสียงร้องของเขาโจมตีเสือสีขาวอย่างรุนแรง

เสือสีขาวเสียสมดุลและถูกโจมตีจนต้องถอยหลังไปอย่างเหนื่อยล้า

"ไม่คาดคิดว่า...จะใช้วิญญาณเกราะเสียงได้สำเร็จ"ลู่หมิงกล่าวอย่างไม่มั่นใจว่าสามารถทำได้

ลู่หมิงสามารถสังหารเสือสีขาวได้

ชายสี่คนที่มีรูปลักษณ์และสีผมแตกต่างกันก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งสี่คือสี่ปีศาจ สมาชิกของลัทธิมารสวรรค์

ลู่หมิงรู้จักสี่ปีศาจของลัทธิมารสวรรค์

ปัง! ร่างของลู่หมิงถูกต่อยกระเด็นไปไกล

ลู่หมิงพยายามตั้งหลักและถอยกลับไป

สี่ปีศาจยังคงตามติดอย่างไม่ลดละ

ลู่หมิงวิเคราะห์"สี่ปีศาจของลัทธิมารสวรรค์เป็นผู้ใช้วิญญาณบนเส้นทางความแข็งแกร่ง ไม่เช่นนั้น ความแข็งแกร่งทางกายภาพคงไม่สูงขนาดนี้ หากเป็นผู้ใช้วิญญาณบนเส้นทางอื่นคงต้องใช้วิญญาณไปแล้ว"

สี่ปีศาจผสานการโจมตีพร้อมกัน

ลู่หมิงไม่อาจต้านทานได้

การกระตุ้นวิญญาณจำเป็นต้องใช้เวลาสักระยะ แต่เส้นทางความแข็งแกร่งไม่พึ่งพาวิญญาณสักเท่าไหร่ พวกเขาต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของร่างกายมากกว่า

ลู่หมิงไม่อาจขยับตัวได้แล้ว

"คงต้องนำซากเสือสีขาวกลับลัทธิมารสวรรค์"สี่ปีศาจพูดคุยกัน

หมิวหมิงเฉิงปรากฏตัวในชุดคลุมสีขาวยาว

หมิวหมิงเฉิงพุ่งเข้าหาสี่ปีศาจ

สี่ปีศาจโจมตีพร้อมกัน

หมิวหมิงเฉิงถูกโจมตี"แม้แต่สมาชิกระดับต่ำของลัทธิมารสวรรค์ยังคงแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ?"นางคิดในใจ

ท่าไม้ตายเขี้ยวดาบสายลม เขี้ยวดาบสายลมพุ่งโจมตีสี่ปีศาจ

สี่ปีศาจต้องถอยกลับ

ท่าไม้ตายเขี้ยวดาบสายลมกดดันสี่ปีศาจอย่างหนัก

"นี่คือผู้เชี่ยวชาญระดับสูงของนิกายเสียงขาว ที่มากดดันผู้เยาว์เช่นพวกเรา ไม่คิดว่ามันน่ารังเกียจหรือ!"สี่ปีศาจพยายามยั่วเย้า

หมิวหมิงเฉิงหัวเราะเบาๆ"เมื่อพวกเจ้าถูกกดดันอย่างรุนแรง กลับอ้างตัวเองเป็นผู้น้อย น่าขันเสียจริง"

สี่ปีศาจบีบตราหยกจนแตก

หมิวหมิงเฉิงรู้สึกลางสังหรณ์ที่ไม่ดี"ตราหยกนั้นคืออะไร?"

บึ้ม! หมิวหมิงเฉิงถูกโจมตีจนจมดิน นางกระอักเลือดอย่างรุนแรง

ปีศาจอมตะปรากฏตัวขึ้น โจมตีหมิวหมิงเฉิงอย่างไม่หยุดยั้ง

หมิวหมิงเฉิงพยายามตอบโต้และวิเคราะห์สถานการณ์"ปีศาจอมตะ...ตนนี้แปลก เขาไม่เคลื่อนไหวเมื่อข้าไม่เคลื่อนไหวหรือว่าปีศาจอมตะจะเคลื่อนไหวตามการกระทำของศัตรูเท่านั้น? มันไม่มีรูปแบบความคิดเป็นของตนเอง..."

สี่ปีศาจเผยสีหน้ากังวล"เจ้าเข้าใจวิธีจัดการปีศาจอมตะแล้วหรือ?"

หมิวหมิงเฉิงยิ้มบาง"ข้าไม่แน่ใจนัก แต่ข้ารู้ว่าทำอย่างไรไม่ให้ปีศาจอมตะโจมตีข้า ตั้งแต่ปีศาจอมตะมาถึง พวกเจ้าไม่เคลื่อนไหวเลย นั่นหมายความว่ามันจับสัมผัสจากการเคลื่อนไหวเท่านั้น ไม่สามารถแยกแยะมิตรหรือศัตรูได้"หมิวหมิงเฉิงกล่าวอย่างมั่นใจ

"สมแล้วที่เป็นผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งปัญญา"สี่ปีศาจกล่าวด้วยความยอมรับ

ปีศาจอมตะยืนนิ่งเฉยราวกับรูปปั้นที่ไร้ชีวิต เมื่อหมิวหมิงเฉิงหยุดเคลื่อนไหวโดยตั้งใจ

สี่ปีศาจต่างมองหน้ากันด้วยความระแวง

"พวกเจ้าไม่คิดจะขยับเลยหรือสี่ปีศาจ"หมิวหมิงเฉิงเย้ยหยัน

หมิวหมิงเฉิงพุ่งตัวเข้าใส่สี่ปีศาจอย่างรวดเร็ว การโจมตีของนางกระตุ้นปีศาจอมตะให้เคลื่อนไหวตาม

สี่ปีศาจไม่มีทางเลือก พวกมันจำเป็นต้องป้องกันตัวเอง

ปีศาจอมตะโจมตีใส่สี่ปีศาจอย่างรุนแรง

ปัง! สี่ปีศาจกระอักเลือด

"แย่แล้ว! หมิวหมิงเฉิง...นางคิดจะใช้ปีศาจอมตะโจมตีพวกเรา" สี่ปีศาจตะโกนอย่างไม่พอใจ

ปีศาจอมตะเคลื่อนไหวมาโจมตีหมิวหมิงเฉิง

หมิวหมิงเฉิงถูกโจมตีจากปีศาจอมตะเช่นกัน

ปัง! ร่างของหมิวหมิงเฉิงกระเด็นไปไกล

พรวด! หมิวหมิงเฉิงกระอักเลือดคำโต

"เจ้าคิดจะลองดีกับพวกเราหรือหมิวหมิงเฉิง!" สี่ปีศาจกล่าว

แม้สี่ปีศาจจะบาดเจ็บรุนแรง แต่สภาพของหมิวหมิงเฉิงไม่แตกต่างกันมากนัก แล้วดูเหมือนนางจะบาดเจ็บมากกว่า

สี่ปีศาจมีความมั่นใจว่าจะสามารถชนะหมิวหมิงเฉิงได้

หมิวหมิงเฉิงยังคงวิเคราะห์สถานการณ์"ร่างกายเจ้าแข็งแกร่งก็จริง แต่ข้าจะทำให้เจ้าใช้มันไม่ได้"

หมิวหมิงเฉิงพุ่งเข้าหาสี่ปีศาจ

ปีศาจอมตะโจมตีต้นไม้ใหญ่ ต้นไม้ใหญ่ทับร่างกายของหมิวหมิงเฉิง

สี่ปีศาจใช้สถานการณ์นี้ เคลื่อนไหวหลบหนีออกจากป่าสีขาวอย่างรวดเร็ว

นักดาบตาบอด มีรูปลักษณ์เป็นชายในชุดคลุมดำปรากฏตัวขึ้น เขามีดวงตาบอดสนิท และแขนข้างหนึ่งขาดหายไป

"ปีศาจอมตะกลับไปซะ อย่าให้ข้าต้องใช้กำลัง"นักดาบตาบอดพูดอย่างหนักแน่น

ปีศาจอมตะพุ่งเข้าโจมตีนักดาบตาบอด

นักดาบตาบอดโจมตีสวน ก่อนการโจมตีของปีศาจอมตะจะมาถึงตัว

หมิวหมิงเฉิงมองเหตุการณ์จากใต้ต้นไม้ด้วยความตกตะลึง

"โฮ่...มีคนซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้หรือ?"นักดาบตาบอดอดยิ้มไม่ได้

ลู่หมิงฟื้นขึ้น

ป่าสีขาวถูกทำลายล้างจนแทบไม่เหลือชิ้นดี

หมิวหมิงเฉิงบาดเจ็บสาหัสอย่างร้ายแรง

"ท่านอาจารย์! ใครกันทำเช่นนี้กับท่าน!"ลู่หมิงทรุดตัวลงข้างๆ น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดใจ

นิกายเสียงขาว

หมอของนิกายเสียงขาวเข้ามาตรวจดูสภาพของหมิวหมิงเฉิง พลางส่ายหัวอย่างอ่อนใจ"โอกาสรอดมีน้อยมาก บาดแผลลึกถึงเส้นประสาทหลักทั้งร่าง..."

หมิวไห่ พี่ชายของหมิวหมิงเฉิง มองน้องสาวด้วยสายตาเศร้า"อย่าร้องไห้เลยลู่หมิง ข้าจะจัดการคนที่ทำร้ายน้องสาวข้าเอง"

"เหตุใดเราต้องเดินทางโดยรถไฟไอน้ำด้วย? ข้ารู้สึกว่ามันลำบากเกินไป น่าจะซื้อรถยนต์สักคัน"กงหลางบ่นอย่างหัวเสีย พลางทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดอารมณ์

"รถยนต์น่ะราคาแพงมาก แม้แต่ตระกูลใหญ่ของแต่ละภูมิภาคก็มิอาจซื้อหาได้ง่ายดาย พวกเราไม่ใช่ผู้อมตะที่นี่หินวิญญาณจำนวนมาก"กงฟานกล่าวอย่างไม่พอใจมากนัก

ตระกูลกงเป็นมหาอำนาจสูงสุดของโลกผู้ใช้วิญญาณของภูมิภาคใต้ ผู้อาวุโสส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับห้า ที่ผู้คนเคารพนับถืออย่างสูง

เสียงรถไฟไอน้ำก้องกังวาน

ภายในห้องพักของรถไฟไอน้ำ

กงหลางยังคงบ่นไม่หยุด"ทำไมเราต้องไปนิกายเสียงขาวด้วย?"น้ำเสียงของเขาไม่พอใจอย่างชัดเจน

กงฟานถอนหายใจเบาๆ พลางนั่งลงข้างๆ"ในยามที่ฝ่ายธรรมะของภาคใต้อยู่ในสภาวะเปราะบางเช่นนี้ เราต้องไม่แตกแยกกัน การไปพูดคุยแลกเปลี่ยนข้อมูลกับนิกายเสียงขาวถือเป็นเรื่องสำคัญ เราไม่อาจสร้างปัญหาเพิ่มได้"

"แต่ทำไมเราไม่ใช้วิญญาณแห่งข้อมูลแทน?"กงหลางถามด้วยความสงสัย

"เจ้าลืมไปหรือ? หากอีกฝ่ายสามารถคุกคามโลกของผู้อมตะได้ วิญญาณแห่งข้อมูลระดับมนุษย์คงมิอาจใช้งานได้ตามปกติ"กงฟานตอบ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

กงฟานหันไปพยักหน้าเป็นสัญญาณให้กงหลางเตรียมพร้อม ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู

"สวัสดี ข้าคือหมิวจิน"

หมิวจิน เป็นหญิงสาวที่มีเส้นผมสีขาวและรูปลักษณ์งดงาม

หมิวจินเป็นตัวแทนขิงตระกูลหมิวเพื่อมาแลกเปลี่ยนข้อมูลกับกองกำลังอื่นๆของฝ่ายธรรมแห่งภาคใต้

หมิวจินอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง

กงฟานพยักหน้ารับอย่างระมัดระวัง แม้จะยอมรับให้ร่วมทาง แต่ในใจก็ยังคงระแวดระวังมิให้ประมาท

หมิวจินขอให้จอดรถไฟไอน้ำ นางลงไปพูดคุยกับผิงชาง

ผิงชางเป็นชายในชุดสูทสีฟ้า

ผิงชางยิ้มบางๆ"ไม่ต้องกังวล สถานการณ์เช่นนี้เจ้าไม่ควรเสี่ยง ข้าจะจัดการกงฟานเอง"

ผิงชางหยิบบุหรี่ขึ้นมาดูด

บุหรี่เป็นสิ่งที่ยอดนิยม สำหรับโลกของผู้ใช้วิญญาณแต่มันมีการขายที่จำกัด มันจะถูกชาวบ้านส่วนใหญ่ผลิตออกมาขาย ทำให้การซื้อขายบุหรี่ยากและมีราคาสูง

บุหรี่มีราคาสูงเกินความจำเป็น แต่ผู้ใช้วิญญาณส่วนใหญ่มักจะยินยอมเพื่อจะซื้อมาดูดเพื่อผ่อนคลาย

หมิวจินกลับขึ้นรถไฟไอน้ำ

กงฟานเอ่ยถามด้วยเสียงเรียบ"ไปไหนมาหรือหมิวจิน?"

หมิวจินยิ้มเล็กน้อย"ข้าออกไปดูทิวทัศน์เล็กน้อย ไม่มีสิ่งใดที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงเลย"

กงฟานไม่พอใจ เขารู้ว่านางโกหก แต่เขาไม่สามารถบังคับให้หมิวตอนกล่าว เพราะนางเป็นสมาชิกของตระกูลหมิวที่เป็นพันธมิตรกับกองกำลังใหญ่มากมายของภาคใต้

หมิวจินยังไม่ใช่แค่สมาชิกทั่วไปขิงตระกูลหมิว นางยังเป็นบุตรของผู้อาวุโสที่มีความสำคัญมากของตระกูลหมิว

กงหลางเริ่มบ่นด้วยความไม่พอใจ"เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย"

กงหลางเดินชนกับลู่หมิง

ลู่หมิงยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบด้วยเสียงเรียบง่าย"ข้าคือลู่หมิง"

กงหลางจ้องลู่หมิงด้วยความไม่ชอบใจ"ทำหน้าตายิ้มกวนประสาทแบบนี้...เช่นนั้นตายเสียเถอะ!"

กงหลางจะลงมือทำอะไรที่ไม่ยั้งคิด กงฟานรีบเข้ามาแทรกด้วยการโจมตีเบาๆ เพื่อหยุดน้องชายไว้ "ข้าต้องขอโทษจริงๆ อัจฉริยะแห่งนิกายเสียงขาว นิสัยของน้องข้าเป็นแบบนี้ ขอได้โปรดยกโทษด้วย"กงฟานแสดงความจริงใจ

ลู่หมิงยิ้มบาง ไม่แสดงท่าทีถือโทษใดๆ"ไม่เป็นไร ข้าไม่ถือสา"

กงฟานชวนให้ลู่หมิงมาพักผ่อนที่ห้องพักผ่อน เพื่อพูดคุยการแลกเปลี่ยนข้อมูลพร้อมเป็นการขอโทษ

ลู่หมิงยังคงยิ้มบางเช่นเดิม"แค่ผ่านมาเท่านั้น"

หมิวจินซึ่งเงียบอยู่นาเอ่ยขึ้น"ผ่านมา? ภาคใต้แม้จะไม่ใหญ่เหมือนภูมิภาคอื่น แต่การเดินทางก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งโดยเฉพาะเขตปกครองของนิกายเสียงขาวที่ไกลออกไป การจะบอกว่าแค่ผ่านมา...ใครจะเชื่อ? เจ้าคงไม่ใช่สายลับของลัทธิมารสวรรค์หรอกนะ?"

เขตปกครองของแต่ละกองกำลังใหญ่ถูกแบ่งออกมาอย่างชัดเจน แต่ว่าภารกิจของแต่ละกองกำลังล้วนแตกต่าง สมาชิกกองกำลังของตน ไม่ได้ออกจากเขตปกครองของกองกำลังตัวเอง

กองกำลังอื่นไม่ต้องการให้ สมาชิกของเขตปกครองอื่นมีส่วนร่วม จึงมักจัดการทุกอย่างของกองกำลังของตัวเอง นอกเสียจากว่าจะมีภารกิจที่มีการร้องเรียนมาจากกองกำลังอื่นโดยตรง

ลู่หมิงยิ้มแห้ง"ให้ตายสิ...ทำไมต้องโยงมาที่ข้าแบบนี้ด้วย? แต่ที่หมิวจินพูดมาก็มีเหตุผล...ข้าจะหาข้อแก้ตัวอย่างไรดี?"เขาคิดในใจ

เสียงระเบิดก็ดังขึ้นด้านนอก

"นั่นมันเสียงการโจมตี!"กงฟานขมวดคิ้วลึก

ผิงชางยิ้มบาง

กงหลางไม่รอช้ากระตุ้นวิญญาณกำปั้นปฐพีเข้าโจมตีผิงชาง

ผิงชางยิ้มบางก่อนโต้กลับด้วยวิญญาณดาบฟ้า สายฟ้าฟาดเป็นรูปดาบฟ้าฟาด ทำให้กงหลางล้มลงด้วยบาดแผลหนัก

ลู่หมิงรีบเข้ามาโจมตีจากด้านหลัง หวังใช้จังหวะนี้ทำร้ายผิงชาง

ผิงชางกลับตั้งตัวได้ทันและตอบโต้ด้วยวิญญาณแสงจันทร์ คลื่นดาบแสงจันทร์โจมตี

หมิวจินเห็นสถานการณ์ไม่ดีนัก เขาเลยเคลื่อนไหว

กงหลางยิ้มโล่งใจ"หมิวจินเข้ามาช่วยแล้ว!"

ปัง! กงหลางถูกต่อยกระเด็น

หมิวจินโจมตีกงหลางอย่างรุนแรง

กงฟานตกตะลึง รีบพาตัวกงหลางล่าถอย พลางคิดอย่างหนัก"เราถูกหลอกแล้ว...หมิวจินไม่ใช่ผู้ใช้วิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูล แต่เป็นเส้นทางความแข็งแกร่ง"