ใต้ผืนฟ้าคือหญิงเดียวผู้ถือปาฏิหาริย์
ตอนที่ ๑: วันเกิดแห่งชะตา
เสียงลมกรรโชกพัดผ่านหน้าต่างวังใหญ่ ราตรีมืดมิดไร้แสงจันทร์ ภายในห้องบรรทม พระนางโรแกนทรงประสูติกาลบุตรีน้อยท่ามกลางความวุ่นวายของราชวัง
โรแกน แน่นอ.
ลูกของข้า... เธอจะต้องไม่ตกอยู่ในมือของนาง//กระซิบกับลูก้า
ลูก้า แม่นมนอ.
ฝ่าบาท... นี่คือพระธิดา... นางช่างงดงามดั่งแสงสุริยันแรกยามรุ่งสาง
โรแกน แน่นอ.
เจ้าจงพานางออกไป... พ้นจากวัง พ้นจากสายตาซิดนี่ย์... ให้นางมีชีวิต อย่าให้ใครรู้ว่านางคือผู้ถือสายเลือดแห่งเทพี//เสียงอ่อนแรง
ลูก้า แม่นมนอ.
แล้ว... เมื่อใดจะให้ข้าพานางกลับคืนวังเพคะ?
โรแกน แน่นอ.
เมื่อถึงวันเกิดปีที่สิบแปด... จะมีผู้มารับนาง กลับมายังที่ซึ่งนางควรอยู่
เสียงกรีดร้องของทารกดังขึ้นคล้ายเป็นสัญญาณแห่งโชคชะตา ไม่นานหลังจากนั้น ลูก้ารีบห่อผ้าอ้อมทารกน้อยไว้แน่น พาหนีออกจากวังในยามค่ำคืน โดยไม่มีใครล่วงรู้
ลูก้า แม่นมนอ.
ตั้งแต่วันนี้ เจ้าชื่อ... ชาร์ลอตต์
ตอนที่ ๒: ชาร์ลอตต์แห่งหมู่บ้านอัสซาเลีย
สิบแปดปีต่อมา
เสียงระฆังในหมู่บ้านอัสซาเลียดังแว่วรับยามเช้า แสงแดดอุ่นสาดส่องผ่านผืนผ้าสีจางที่แขวนอยู่หน้ากระท่อมหลังเล็ก ณ ริมป่า สตรีนางหนึ่งกำลังนั่งถักตะกร้าไม้ไผ่ ดวงตาเป็นประกาย เจือรอยซุกซนไม่ต่างจากวันที่ถือกำเนิด
ลูก้า แม่นมนอ.
ชาร์ลอตต์! อย่าลืมเก็บน้ำจากลำธารก่อนเที่ยงนะลูก เดี๋ยวฝนตกอีก
ชาร์ลอตต์ นอ. (สามัญชน)
เจ้าค่ะ! ข้าเก็บเสร็จจะกลับมาช่วยตากสมุนไพรด้วย
หญิงสาววัยสิบแปดเอ่ยตอบพลางคว้าไหใบเล็กและเดินออกไปทางเส้นทางในป่า แววตานางสะท้อนความอยากรู้อยากเห็นในโลกกว้าง แต่ยังไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิตที่แท้จริงกำลังใกล้เข้ามา…
???
(ชาวบ้านผู้หนึ่งกระซิบกับอีกคน)
เด็กนั่น... ลูก้าเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ ไม่รู้เป็นลูกใครกันแน่
???
(อีกคน)
ข้าเคยเห็นดวงตาแบบนั้นในวัง... สีอำพันแปลกนัก ไม่เหมือนคนธรรมดาเลย
คืนนั้น... ขณะชาร์ลอตต์นั่งมองดาว เงาเงียบงันของใครบางคนก็ยืนอยู่ที่เนินเขา มองลงมาอย่างเฝ้ารอ
???
(บุรุษปริศนา พูดเบา ๆ กับตัวเอง)
ถึงเวลาแล้ว... นางโตพอจะรู้แล้วว่านางคือใคร
ตอนที่ ๓: ความลับใต้หีบเก่า
กลางคืน ณ กระท่อมไม้หลังเดิม — แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันส่องให้เห็นเงาของหญิงชราและเด็กสาวนั่งเคียงกัน ใต้พื้นไม้ มีเสียงกลไกบางอย่างขยับเบา ๆ
ลูก้า แม่นมนอ.
ชาร์ลอตต์ เจ้าอยากฟังนิทานก่อนนอนไหมคืนนี้?
ชาร์ลอตต์ นอ. (สามัญชน)
เจ้าค่ะ ท่านเล่าเรื่องเดิมให้ข้าฟังมาร้อยรอบแล้วนะเจ้าคะ แต่ก็ยังฟังไม่เบื่อ
ลูก้ายิ้ม แต่ในแววตาเจือความเคร่งเครียด หญิงชราเดินไปยังหีบเก่าข้างเตียง เปิดออกอย่างระมัดระวัง ภายในมีผ้าคลุมสีเงินปักตราดอกลิลลี่
ชาร์ลอตต์ นอ. (สามัญชน)
ผ้าคลุมนี้… ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน
ลูก้า แม่นมนอ.
มันเป็นของเจ้าตั้งแต่แบเบาะ… ตราดอกลิลลี่นั้น เป็นตราของราชวงศ์ลูเซีย
ชาร์ลอตต์ นอ. (สามัญชน)
ราชวงศ์… แล้วเหตุใดมันจึงอยู่กับข้า?//ตกใจเล็กน้อย
ลูก้า แม่นมนอ.
เพราะเจ้า… เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์นั้น เป็นบุตรีของราชินีโรแกน และกษัตริย์ลูเซียโน่…
ลูก้า แม่นมนอ.
วันเจ้าลืมตาดูโลก วังเต็มไปด้วยอันตราย มีผู้ไม่ต้องการให้เจ้ามีชีวิต ข้า… ได้รับคำสั่งให้พาเจ้าหนี มาซ่อนยังหมู่บ้านนี้//กุมมือนอ.ไว้แน่น
ชาร์ลอตต์ นอ. (สามัญชน)
แล้วเหตุใดบอกข้าตอนนี้
ลูก้า แม่นมนอ.
เพราะพรุ่งนี้ จะมีคนจากวังมา… และเจ้าต้องตัดสินใจ ว่าจะเดินเส้นทางใดต่อไป
ชาร์ลอตต์มองกล่องไม้ในมือ น้ำตาคลอโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นแรง… ชีวิตของนางจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
