เมื่อสายลมพัดพาแสง
แสงแรกในฤดูใบไม้ผลิ
ฝนเพิ่งหยุดตกเมื่อคืนที่ผ่านมา
ท้องฟ้าถูกชะล้างจนกลายเป็นสีฟ้าจางๆ จนเกือบขาว
พาเอากลิ่นดินหลังฝนให้ลอยคลุ้งไปทั่วสวนหย่อมเล็กๆ หน้าอาคารไม้เก่า
คลาวด์
//นั่งกอดเข่าอยู่บนขอบบันไดไม้
คลาวด์
//หันหน้าไปทางสนามเปียกชื้น
คลาวด์
//มองดอกไม้ที่บานก่อนฤดู
แม้จะมีเพียงไม่กี่ดอกบนผืนหญ้า
นอกจากพี่สาวแม่บ้านที่แอบเอาเค้กกล้วยหอมมาให้กินหลังอาหารเย็น
ก็แค่รู้สึกชินชาเท่านั้นเอง..
กลิ่นสบู่จากตัวเธอแตะจมูกเขาเบาๆ
?
"ผมชื่อคลาวด์ใช่ไหมครับ"
?
//น้ำเสียงนุ่มเหมือนผ้าห่มในฤดูหนาว
คลาวด์
//ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเงยขึ้นมองเธอด้วยความระแวงปนอยากรู้
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"พี่ชื่อเพิร์ลนะคะ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//ยิ้ม
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"คลาวด์อาจยังไม่รู้จักพี่"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"แต่พี่รู้จักผมจากจดหมายของที่นี่.."
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"และอยากให้ผมไปอยู่ด้วยกันนะครับ"
คลาวด์
//เดินช้าๆ ข้างผู้หญิงที่เขาเรียกตั้งแต่บัดนั้นว่า “พี่สาว”
และนั่นคือวันที่แสงแรกของฤดูใบไม้ผลิ
เดินเคียงข้างเด็กชายผู้ไม่เคยรู้จักคำว่า “บ้าน” จริงๆ มาก่อน
เหมือนม่านบางที่ลอยอยู่เหนือหมู่บ้านชนบทสีหม่น
บ้านหลังเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ริมเชิงเขา
คลาวด์
//เสียงใสตะโกนจากหน้าประตู
คลาวด์
//สวมเสื้อกันฝนสีเหลืองสด
คลาวด์
//ใบหน้ามีรอยยิ้มกว้าง
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"อย่าเล่นนานล่ะ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"เดี๋ยวเป็นหวัด"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//ตอบด้วยน้ำเสียงเอ็นดูจากในครัว
คลาวด์
//เหยียบแอ่งน้ำอย่างจงใจให้มันกระเด็นใส่ตัวเอง
คลาวด์
//ก้อนเมฆในใจเหมือนเบาลงทุกครั้งที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ
คลาวด์
"แม้จะเปียกก็ไม่เป็นไร"
คลาวด์
//วิ่งไปตามทางดินที่ลื่นเฉอะแฉะ
ที่ซึ่งเด็กๆ ไม่ค่อยมาเล่นกัน
เพราะมีเสียงลือกันว่ามีงู
คลาวด์
"และมีกลิ่นฝนชัดที่สุด"
ลูมีน
//นั่งอยู่บนขอนไม้เปียกๆ
ชุดกระโปรงสีอ่อนเปียกชุ่ม
พอๆ กับเส้นผมสีขาวยาวราวเส้นไหมของเธอ
คลาวด์
//ลื่นก้นกระแทกกับพื้นดิน
ลูมีน
"ซิลเวอร์ไม่กัดหรอก"
ลูมีน
//ลูบเกล็ดสีเงินของมันเบาๆ
งูเงยหน้าขึ้นอย่างสง่างาม
จ้องมองคลาวด์ราวกับเข้าใจ
คลาวด์
//ยังไม่กล้าเข้าใกล้
เหมือนมันเป็นดอกไม้โปรยปรายจากฟ้า
คลาวด์
//แต่ก็เผลอยิ้มออกมา
ลูมีนเป็นเหมือนแสงแดดที่ซ่อนอยู่หลังม่านฝน
กลับให้ความรู้สึกน่าเชื่อถืออย่างบอกไม่ถูก
จะกลายเป็นวันพิเศษที่สุดในวัยเด็กของพวกเขา
แค่เด็กธรรมดาสามคน
คลาวด์
//เริ่มหยุดกลัวงูแล้ว
คลาวด์
//แม้จะยังไม่กล้าเข้าไปใกล้ซิลเวอร์มากนัก
แต่สายตาของงูตัวนั้นก็ดูไม่อันตราย
..กลับให้ความรู้สึกเหมือน
คลาวด์
//ห่างออกมาสองช่วงแขน
ลูมีน
"ซิลเวอร์ตามฉันมาตั้งแต่ริมป่า"
ลูมีน
"แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่งูธรรมดา"
ลูมีน
"แล้วก็มองเหมือนเข้าใจทุกอย่างน่ะสิ"
ซิลเวอร์เหลือบตามองทั้งสอง
เหมือนพอใจที่มีคนพูดถึงเขา
ก่อนจะเลื้อยไปหลบใต้ใบไม้ใหญ่
แต่เหมือนกำลังเว้นพื้นที่ให้เด็กสองคนได้พูดคุยกัน
คลาวด์
//หมุนตัวกลางแอ่งน้ำ
ลูมีน
"นายเปียกหมดแล้วนะ!"
ลูมีน
//หยดน้ำสาดใส่ใบหน้า
ลูมีน
//ยิ้มกว้างออกมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เสียงหัวเราะดังแข่งกับเสียงฝน
สองเด็กน้อยวิ่งไล่กันในทุ่งแฉะๆ
สายตาของเขาไม่ได้แสดงความรำคาญ
..แต่กลับเป็นความอบอุ่นเล็กๆ
ลูมีน
//ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้าชื้น
ลูมีน
"นี่มันวันอะไรเนี่ย"
ลูมีน
"เมื่อเช้ายังคิดว่าจะเป็นวันน่าเบื่ออยู่เลย"
ลูมีน
"ก็เหมือนมีเพื่อนใหม่ที่เสียงดังจังเลยหนึ่งคน"
ลูมีน
"กับงูที่นิ่งที่สุดในโลกอีกหนึ่งตัว"
ลูมีน
//หันไปทางซิลเวอร์ที่ยังนอนขดตัวอยู่
ลูมีน
"เขาเป็นเพื่อนเรานะ"
ลูมีน
"แต่เขาอยู่ตรงนี้ด้วยกัน"
มีประกายบางอย่างวูบผ่านดวงตาของซิลเวอร์
และเกล็ดสีเงินของเขาก็เรืองแสงจางๆ ขึ้นมาชั่วครู่
จ้องมองตรงเข้าตาของเด็กทั้งสอง
เขาเริ่มเปล่งแสงสว่างจางๆ
สายฝนเริ่มซาลงจนเกือบหยุด
คลาวด์กับลูมีนยังนั่งเปียกอยู่ด้วยกัน
ทั้งคู่เงียบลงเล็กน้อยเหมือนรออะไรบางอย่าง
แต่เหมือนเสียงประกายแตกตัวของเวทมนตร์..
ทั้งคลาวด์และลูมีนลุกพรวดขึ้นพร้อมกัน
งูเกล็ดสีเงินตัวนั้นกำลังถูกล้อมรอบด้วยแสงอ่อนๆ
เปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็ว
แววตาคมกลายเป็นดวงตาที่มีประกายความคิด
เสียงลมหายใจของเขาดังขึ้นในร่างของ..
คล้ายเสื้อคลุมที่ทอจากหมอก
ซิลเวอร์
"แต่ก็ไม่ใช่ตลอด.."
ซิลเวอร์
""ซิลเวอร์" เหรอ"
ซิลเวอร์
"อย่างกับชื่อสัตว์เลี้ยงแหนะ"
ซิลเวอร์
"ฉันเลือกจะไม่พูดมาก่อน"
ซิลเวอร์
//เอียงคอเล็กน้อย
ซิลเวอร์
"ที่พวกเราจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ"
คลาวด์
//มองซิลเวอร์แล้วก็ยิ้มกว้าง
คลาวด์
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ!"
ซิลเวอร์
//ค่อยๆ ยื่นมือมาจับ
ลูมีน
"แล้วเราจะทำยังไงต่อดีล่ะ"
คลาวด์
"ไปที่บ้านของพี่สาวกันเถอะ"
คลาวด์
"พี่สาวต้องชอบทุกคนแน่ๆ"
ซิลเวอร์
//สายตายังสังเกตทุกอย่างอย่างเงียบๆ
เด็กทั้งสามคนจึงเริ่มออกเดิน
กลับบ้านด้วยกันท่ามกลางแสงหลังฝน
เสียงหัวเราะของคลาวด์ดังไปตลอดทาง..
แฟรี่ริมน้ำ
กลิ่นหอมของซุปฟักทองลอยต้อนรับพวกเขาทันที
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"คลาวด์"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"ไปไหนมา"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"--เอ๊ะ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//หันมาทางประตู
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//ครึ่งตัวยังอยู่ในผ้ากันเปื้อน
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//มือข้างหนึ่งถือทัพพี
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//อีกข้างยกขึ้นอย่างประหลาดใจ
คลาวด์
//รีบลูบหัวเปียกๆ ของตัวเอง
คลาวด์
//ชี้ไปที่เพื่อนใหม่
คลาวด์
"ซิลเวอร์ชื่อซิลเวอร์ครับพี่สาว!"
คลาวด์
"ลูมีนชื่อลูมีนครับ!"
ลูมีน
//เหมือนกลัวเพิร์ลจะไม่เชื่อ
คลาวด์
"บังเอิญมาอยู่กับพวกเราน่ะครับ"
ลูมีน
"ซิลเวอร์ไม่ค่อยมีที่ไปน่ะค่ะ"
ลูมีน
"..ให้เขาอยู่ด้วยได้ไหมคะ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//มองหน้าทั้งสามคน
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//ยิ้มจางๆ อย่างยอมจำนน
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"อะไรกัน"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"พวกหนูพากันเก็บเพื่อนกลางสายฝนมาเหรอ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"..งั้นก็ต้องกินข้าวเยอะๆ ชดเชยเลยนะ"
ซิลเวอร์
//เงยหน้าขึ้นนิดๆ
มื้อเย็นคืนนั้นเป็นไปอย่างอบอุ่น
คลาวด์
//พูดไม่หยุดเรื่องที่ไปเจอกบตัวใหญ่ตรงร่องน้ำ
ลูมีน
//ช่วยเติมน้ำซุปให้ทุกคนเงียบๆ
ลูมีน
//แอบหัวเราะกับเรื่องที่คลาวด์เล่า
ซิลเวอร์
//ก้มหน้ากินเงียบๆ
ซิลเวอร์
"อร่อยมากเลยครับ"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
//หันมายิ้มให้ซิลเวอร์อย่างอ่อนโยน
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"กินเยอะๆ เลยจ้า"
เพิร์ล - พี่สาวบุญธรรม
"ไม่พอเดี๋ยวพี่เติมให้นะค๊า"
ซิลเวอร์
//ดวงตาเหมือนวาวขึ้นเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรกในร่างมนุษย์..
ที่เขาได้กินอะไรอุ่นๆ แบบนี้
คลาวด์
//เอาศอกสะกิดซิลเวอร์เบาๆ
คลาวด์
"พรุ่งนี้เราเล่นกันต่อไหม"
ลูมีน
"เราจะไปเก็บหินเรืองแสงที่ริมลำธารกัน!"
ซิลเวอร์
"มีหินเรืองแสงด้วยเหรอ"
คลาวด์
"แค่ต้องไปตอนเย็นๆ หน่อย"
คลาวด์
"มันจะส่องแสงเมื่อฟ้าเริ่มมืด"
คลาวด์
"..เหมือนเวทมนตร์เลย"
ลูมีน
//ออกเดินทางก่อนพระอาทิตย์จะตกดินเพียงเล็กน้อย
ก้อนเมฆบางเบาเคลื่อนผ่านท้องฟ้าสีทองอ่อน
ลมเย็นเอื่อยพัดหญ้าให้เอนลู่ราวคลื่นบนผืนดิน
ลูมีน
//พบกับคลาวด์และซิลเวอร์ที่ริมลำธาร
คลาวด์
"ยังไม่มืดเลยน้า.."
ลูมีน
//หยิบก้อนหินขึ้นมาในมือ
ซิลเวอร์
"..แสงจากหินยังไม่มาเลย"
ซิลเวอร์
//นั่งกอดเข่าบนหินใหญ่
คลาวด์
//เอียงคอมองท้องฟ้า
คลาวด์
"พวกมันอาจกำลังรอให้พระอาทิตย์ตกก่อน"
ก็ลอยมาจากอีกฝั่งของลำธาร
หญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนลุยน้ำ
ผิวของเธอสะท้อนแสงเย็นราวไข่มุก
ผมสีทองยาวลู่ไปกับแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าบางส่วน
เธอใส่ชุดว่ายน้ำสีอมฟ้าแนบไปกับร่าง
ขณะยื่นมือไปจับผีเสื้อสีขาวตัวหนึ่ง
คลาวด์
//เข้าไปซ่อนตัวหลังกอหญ้า
คลาวด์
//มองอย่างตื่นตะลึง
คลาวด์
//ราวกำลังเฝ้าดูภาพจากนิทาน
ซิลเวอร์
"แต่เธอไม่มีปีก.."
ลูมีน
"บางทีแฟรี่ก็ถอดปีกตอนเล่นน้ำไงล่ะ!"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
//หันมาอย่างช้าๆ
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
//ดวงตาสีฟ้าอ่อนสบเข้ากับเงาเล็กๆ ในพุ่มหญ้า
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"อ้าว"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
//เสียงใสเหมือนระฆังเงิน
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"คลาวด์"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"นั่นคลาวด์ใช่ไหม"
คลาวด์
"เธอรู้ชื่อฉันด้วย!!"
คลาวด์
//ยิ่งตาโตเข้าไปใหญ่
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
//เดินมาขึ้นฝั่ง
ซิลเวอร์
//สบตาคลาวด์อย่างอึ้งๆ
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"พี่เทรียน่าไง"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"เพื่อนของเพิร์ล"
ลูมีน
"..พี่แฟรี่ชื่อเทรียน่า.."
คลาวด์
"นี่คือมนุษย์จริงๆ..!!"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"วันนี้ไม่มีแฟรี่หรอก"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"แต่มีคุกกี้ผลไม้ในกระเป๋าพี่"
เทรียน่า - เพื่อนสนิทเพิร์ล
"สนใจไหม"
แม้หินเรืองแสงจะยังไม่เปล่งประกาย
แต่หัวใจของพวกเขากลับสว่างไสวไปด้วยจินตนาการ
..และความอบอุ่นจากเสียงหัวเราะในยามเย็น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
