ความรักวิตปราส
ความรักวิตปราส 1
[คำเตือน] เนื้อเรื่องมีความรุนแรงอาจส่งผลกระทบทางด้านจิตใจได้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ภายในห้องทดลองสี่เหลี่ยมสีขาวนั้นมีเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งเล่นในห้องนั้น
เด็กชายตั้งแต่ลืมตาดูโลกไม่เคยออกไปเจอโลกภายนอกและใช้ทั้งชีวิตในห้องขังสี่เหลี่ยมนี้
ในตอนนี้ได้มีคนเดินเข้ามาในห้องทดลอง กลิ่นยาฆ่าเชื้อยังคงคลุ้งในอากาศ เสียงรองเท้ากระทบพื้นสะท้อนก้องในห้องสีขาวเย็นเยียบ
ธีโอ
นิโคล... วันนี้ดูเงียบผิดปกตินะ หรือว่ายาเมื่อวานจะกระทบระบบประสาทเข้าจริงๆ?
ธีโอ
//มองร่างเล็กที่กำลังจ้องกลับมาด้วยดวงตาสีฟ้าเย็นชา
ธีโอ
มานี่สิ ฉันมีอะไรจะให้ลอง...
ธีโอ
ของเล่นชิ้นใหม่ มันจะช่วยให้สมองของเธอตื่นตัวขึ้นอีกหน่อย//ยกเข็มฉีดยาขึ้นมา
ธีโอ
ดีมาก.....เด็กดีของฉัน//ยิ้มอย่างพึงพอใจ
ธีโอ
//พลิกข้อมือนิโคลขึ้นมาอย่างแผ่วเบา
ธีโอ
//นิ้วเย็นเฉียบกดบนเส้นเลือดเล็กจางใต้ผิวซีด ก่อนจะกดเข็มลงอย่างแม่นยำ
ธีโอ
เจ็บหรือเปล่า? ...อืม คงไม่หรอก เธอชินกับความเจ็บพวกนี้แล้วนี่ใช่ไหม?
(หยดเลือดเล็กๆ ซึมขึ้นที่ผิวก่อนที่ธีโอจะดึงเข็มออก แล้วใช้สำลีแปะเบาๆ)
ธีโอ
ยานี้จะทำให้เธอมองเห็นภาพในหัวชัดขึ้น... ความฝัน ความกลัว หรืออาจจะแม้แต่... ความรู้สึกที่เธอมีต่อฉัน
ธีโอ
//ก้มลงไปกระซิบข้างหู
ธีโอ
นิโคล...เธอรักฉันใช้ใหม?
นิโคล
ครับ....ผมรักนายท่านที่สุด//ยิ้มบางๆ
ธีโอ
หึ... ฉันสร้างเธอขึ้นมาให้เป็นแบบนี้แต่นิโคลบางทีเธอก็ทำให้ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่า—
(เขาก้มลงมองนิโคลใกล้ขึ้นอีกเพียงคืบ ดวงตาคมเฉียบสีน้ำเงินจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าใสตรงหน้า)
ธีโอ
ความรักของเธอเป็นเพียงผลลัพธ์จากเคมีในสมอง... หรือมันเป็นอะไรที่เกินกว่านั้นกันแน่?
ธีโอ
ถ้าในวันหนึ่ง ฉันหายไป... เธอจะยังรักฉันอยู่ไหม?//ใช้ปลายนิ้วแตะแก้มนิโคลเบาๆ
นิโคล
ครับ...ผมจะรักนายท่านตลอดไปเลย
ธีโอ
ตลอดไปหรอ...หึ เด็กน้อยของฉัน
ธีโอ
//โน้มตัวเข้ามาใกล้จนหน้าผากแนบกับหน้าผากนิโคล ลมหายใจแผ่วแต่เย็นเยียบกระทบผิวซีด
ธีโอ
งั้นเรามาทดสอบดูสิ... ว่าความรักของเธอมันลึกได้แค่ไหน
(เขาได้พานิโคลไปที่ห้องหนึ่ง...ห้องที่มีเตียงเด่นๆอยู่กลางห้องและยังมีที่ใว้ยึดติดกับเตียง และยังมีโต๊ะอุปกรณ์การแพทย์ที่ใว้ผ่าตัดวางอยู่)
ธีโอ
บางที...ฉันอาจต้อง 'ปรับปรุง' ความรักของเธอให้บริสุทธิ์ขึ้นอีกนิด
ธีโอ
พร้อมหรือยัง นิโคล?//เดินกลับมา ประคองศีรษะของนิโคลนอนลงอย่างเบามือ
นิโคล
..ผมพร้อมครับ//น้ำเสียงแผ่วเบา
ธีโอ
ดีมาก... หลับตาซะเด็กน้อย ผ่อนคลาย… อย่าต่อต้านมัน
ความรักวิตปราส 2
ภายในห้องทดลองนั้นเด็กน้อยได้ถูกตรึงใว้กับเตียง....เขาได้ทำการลงมือใช้มีดผ่าตัดกรีดไปที่พื้นผิวบริเวณหัวใจของเด็กน้อยอย่างช้าๆ
โดยไม่มีทั้งการวางยาสลบและยาชา เป็นการผ่าตัดลงเนื้อคนสดๆ
เด็กชายนั้นทำได้เพียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาได้ใหลรินลงมาบนแก้มอย่างช่วยไม่ได้ พยายามดิ้นรนสุดแรงจนแทบจะสิ้นใจ
ความเจ็บปวดที่มหาศาลนี้ไม่มีใครจิตนาการได้เลยว่ามันทุกข์ทรมานมากเพียงใด
ธีโอ
เธอ...เห็นฉันเป็นทั้งพระเจ้า...และสัตว์ประหลาด
ธีโอ
เอาล่ะนิโคล... ถ้าเธอรักฉันจริง เธอจะไม่กลัวแม้กระทั่งความเจ็บปวด... หรือแม้แต่ความตาย ใช่ไหม?
(น้ำเสียงของธีโอในตอนนี้เย็นยะเยือกยิ่งกว่าเดิม)
นิโคล
ฮึก...ครับ//เสียงสั่นเทา
(เขาได้ทำการจับไปที่หัวใจเด็กน้อยที่กำลังเต้นอยู่ในตอนนี้ แม้ภาพตรงหน้าจะสยดสยองมากเพียงใดแต่เมื่ออยู่ในขอบเขตของห้องทดลองนี้มันกลับดูเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไป)
นิโคล
ฮึก..อื้อ//น้ำตาใหลอาบแก้มและกับปากกลั้นเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
ธีโอ
สิ่งที่เธอมีสำหรับฉัน... มันเป็นแค่ผลลัพธ์จากการทดลอง... หรือมันจะเป็นความจริงที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอ?"
ธีโอ
//หยุดพูดและจ้องไปที่นิโคล
ธีโอ
ไม่ต้องกลัว..ฉันอยู่ตรงนี้
ธีโอ
บางที...เธออาจจะไม่ต้องการคำตอบจากฉันหรอกใช่ไหม?
ธีโอ
เธอแค่ต้องการให้ฉันอยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวจริงหรือแค่เงา
ธีโอ
//มองไปที่หัวใจนิโคลก่อนจะบีบมัน
นิโคล
//กรีดร้องออกมาและดิ้นรนสุดแรง
ธีโอ
เธอไม่มีทางหนี... ฉันจะควบคุมเธอทั้งหมด ต่อให้เธอไม่พูดอะไร
ธีโอ
นิโคล... เธอจะเลือกฉันเสมอใช่ไหม?
ธีโอ
ต่อให้เธอจะไม่มีหัวใจนี้ แต่เธอยังคงรักฉัน... จะรักฉันตลอดไป
ธีโอ
//บีบหัวใจแรงขึ้นก่อนจะคลายลง
ธีโอ
อย่าร้องเลยนะ//เช็ดน้ำตาให้
ธีโอ
//ก้มลงไปกระซิบข้างหู
ธีโอ
ถ้าเธอรักฉันจริง..จงทนทานต่อความเจ็บปวดซะ
ธีโอ
ถ้างั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อน
นิโคล
//ดวงตาฉายแววความว่างปล่าวและหม่นหมอง
ธีโอ
//ยิ้มออก(ใช่... นิโคล... ความว่างเปล่าของเธอในตอนนี้... คือสิ่งที่ฉันต้องการ)
ธีโอ
//ก้มลงต่ำไปจนใบหน้าของตนอยู่ใกล้กับใบหน้าของนิโคล
ธีโอ
ไม่มีอะไร... ไม่มีใคร... นอกจากฉันและเธอเท่านั้นที่มีความสำคัญ
ธีโอ
//ใช้มืออีกข้างค่อยๆ แตะที่หัวไหล่ของนิโคล
ธีโอ
เธอจะไม่สูญเสียฉันไปหรอก... เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปไหน
ธีโอ
ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย นิโคล... แต่ถ้าเธอต้องการอะไร... ฉันจะสร้างมันขึ้นมาให้
ธีโอ
เธอจะรักฉัน...เสมอ...ใช่ไหม?//เข้าไปกอด
ธีโอ
ดี... เธอรักฉัน... ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว//กอดแน่น
[เด็กน้อยผู้หน้าสงสาร นิสัยและความคิดบิดเบี้ยวไปตามสภาพแวดล้อมและคนดูแล ที่คอยล้างสมองของตัวเด็กน้อยเอง]
ความรักวิตปราส 3
ธีโอ
//เปิดประตูเข้ามาในห้อง
ธีโอ
อ่า...ฉันชอบจริงๆนเเวลาที่เธอสิ้นหวังและยอมจำนนต่อฉันแบบนี้
(ธีโอจับแขนนิโคลและดึงเขาไปข้างๆ บังคับให้นิโคลนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกยึดติดกับพื้นด้วยเข็มขนาดใหญ่ เครื่องมือต่างๆ ถูกเชื่อมโยงกับร่างกายของนิโคล)
ธีโอ
//จับคางของนิโคลให้มองหน้าตัวเอง
ธีโอ
ยิ้มหน่อยสิ...ฉันชอบเวลาเธอยิ้มให้กับทุกสิ่งที่ฉันมอบให้นะ//เลื่อนมือไปลูบที่คอ ราวกับจะบีบมันให้แหลกสลายไปคามือ
ธีโอ
ตอนนี้... ฉันจะทำให้เธอรู้สึกถึงความรักที่แท้จริง
ธีโอ
ความรักที่เธอต้องทนทุกข์เพื่อมัน
นิโคล
ผมเข้าใจแล้วครับ..นายท่าน//ยิ้ม
(มันเป็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวของเด็กชายคนหนึ่งที่ต้องบังคับให้ตัวเองยิ้มขึ้นมา รอยยิ้มของความเจ็บปวด ความทรมาน หรือเป็นรอยยิ้มของความรัก??)
นิโคล
ผมรักนายท่านที่สุดเลย//ยิ้ม
ธีโอ
ฉันก็รักเธอนะเด็กน้อยของฉัน
ธีโอ
ถ้าเธอต้องการรักฉัน... เธอก็ต้องทนรับมัน... ทนรับความเจ็บปวดทุกครั้งที่ฉันต้องการมันจากเธอ
ธีโอ
ถ้าเธอรักฉันจริง... เธอจะไม่หนีไปไหน... แม้ว่าความเจ็บปวดนี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ
ธีโอ
ไม่มีที่หนี ไม่มีทางออก... ความรักของเธอจะต้องถูกทดสอบ
ธีโอ
และถ้าเธอไม่ทน... ถ้าเธอหนี... ฉันจะทดสอบอีกครั้งด้วยวิธีที่โหดร้ายยิ่งกว่า
นิโคล
ครับนายท่าน...ผมจะทนทุกความจบปวดที่นายท่านมอบให้ ไม่คิดจะหนีไปไหน
นิโคล
เพราะผม..."รักนายท่านที่สุด"
(เขาเริ่มใช้อุปกรณ์ทดลองกระตุ้นร่างกายของนิโคลด้วยไฟฟ้า แรงกระตุกของร่างกายนิโคลเริ่มแสดงออกถึงความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายใต้คำว่า "รัก")
นิโคล
ฮึก!..//ร่างกายกระตุกและเจ็บปวด
(ธีโอแสยะยิ้ม จ้องมองการตอบสนองของนิโคล ขณะที่เขาเพิ่มแรงไฟฟ้าทำให้ร่างกายของนิโคลเกร็งตัวไปมา)
ธีโอ
//ลูบหัวนิโคลช้าๆ ยิ้มอย่างอ่อนโยนและมองด้วยความเอ็นดู
นิโคล
อ-อ้ากกก!!?...//กรีดร้องออกมากและดิ้นทุรนทุราย
(เสียงเครื่องกระตุกดังขึ้น ขณะที่นิโคลเริ่มทนความเจ็บปวดได้ไม่ดีนัก ร่างกายของเขาเริ่มสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด)
ธีโอ
//ก้มลงมาใกล้ และใช้มือบังคับให้ร่างกายนิโคลไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ธีโอ
//สีหน้ามีความพึงพอใจและยิ้มออกมา
นิโคล
ฮึก..ฮืออ//น้ำตาใหลพราก
ธีโอ
อย่าร้อง...ฉันบอกให้เธอยิ้มไง
นิโคล
น-นายท่าน...ผมเจ็บ//ร้องให้
ธีโอ
ฉันบอกกับเธอว่ายังไง..ลืมไปแล้วหรอหื้ม..?
นิโคล
ครับ..//มุมปากยกขึ้น เป็นรอยยิ้มที่ผิดแปลกจากรอยยิ้มทั้วไปในขณะที่น้ำตายังคงใหลอาบแก้ม
ธีโอ
เด็กดี//เพิ่มระดับกระแสไฟฟ้าให้สุด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
