คีรีซ่อนบุปผา - Love With Limits -
คีรีซ่อนบุปผา #1
อันตัวข้ามีนามว่า “ภิภักดิ์”
มิได้มียศศักดิ์ สูงส่งเช่นท่าน “โกศล”
มีน้อยกินน้อย บ้างพอประปน
ขอเพียงแม่เนื้อมนต์ รับได้ในตัวข้าเอยย..
พิภักดิ์ : แม่แก้วพี่จักต้องไปแสดงที่ท้องพระโรงในวัง
พิภักดิ์ : แม่จักไปกับพี่ฤาไม่..
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ไปเถิด น้องจักรอพี่ที่สวนหลังวังนะเจ้าคะ // ยิ้ม
พิภักดิ์
แม่จักมิไปจริงๆฤา // จับมือผู้เป็นภรรยา
แก้ว (อดีต)
น้องมิไปดอก น้องมิค่อยชอบที่แออัดเจ้าคะ
แก้ว (อดีต)
น้องจักรอพี่อยู่ที่นี่นะเจ้าคะ // ลูบมือเบาๆ
พิภักดิ์
เอาเช่นนั้นก็ได้ น้องรอพี่หนาเดี๋ยวพี่จักรีบกลับมา // ยิ้ม
แก้ว (อดีต)
เจ้าค่ะ // ยิ้ม+โบกมือ
? : แม่นาง เจ้ามารอใครรึ นี่มันก็ดึกมากแล้วหนา ทำไมมิกลับเรือนเล่า
โกศล
ข้าถามเจ้า เจ้ารอใครอยู่ฤาทำไมมิกลับเรือน // มอง
แก้ว (อดีต)
ข้ารอเสด็จพี่ของข้าอยู่เจ้าคะ // ยิ้ม
โกศล
งั้นรึ เจ้าเป็นคนที่ใด // ค้ำไม้เท้า
โกศล
เจ้ารู้รึไม่ข้าเป็นผู้ใด // มอง
แก้ว (อดีต)
อ..เอ่อ มิรู้เจ้าค่ะ // ก้มหน้า
แก้ว (อดีต)
ท่านขำกระไรรึ // มอง
โกศล
ข้าก็ขำเจ้าหน่ะสิ ทุกคนต่างก็รู้จักข้า
โกศล
มีเพียงเจ้าผู้เดียวที่มิรู้จักข้า มันช่างหน้าขันยิ่งนัก // ขำ
โกศล
อ่า..ข้าคือเจ้าเมืองราชเสวรีย์แห่งนี้ เจ้าพอจักรู้จักข้าบ้างรึยัง // ยิ้ม
แก้ว (อดีต)
หม่อมฉันขออภัยเพคะ ที่ล่วงเกินฝ่าบาทเพียงนี้ // ก้มหัว
โกศล
ข้ามิโกรธเจ้าดอก คนมิรู้ย่อมมิผิด // จ้อง
แก้ว (อดีต)
ท..ทำอะไรฤาเพคะ // ตกใจ
โกศล
มีเศษไม้ติดผมเจ้า ข้าก็แค่เอาออกให้ // ยิ้มเจื่อน
? : สุดท้ายเจ้าก็เลือกคนที่มียศศักดิ์ มีมหาอำนาจ เจ้าจักทิ้งข้าไปจริงๆฤา..แม่แก้ว
โกศล
ข้าไปแล้วหนา หวังว่าเราจักได้เจอกันอีก // ยิ้ม
แก้ว (อดีต)
เจ้าคะ // ก้มหัว
แก้ว (อดีต)
เห้อ.. // ถอนหายใจ
พิภักดิ์
แม่แก้ว // เดินมา
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ พี่มาแล้วฤา // ยิ้ม
พิภักดิ์
แม่รอนานฤาไม่ // เสียงแผ่ว
แก้ว (อดีต)
มินานเจ้าคะ // ยิ้มแฉ่ง
พิภักดิ์
รอนานสิแปลก อุส่ามีคนมาหาแม่ถึงที่เพียงนี้ // พึมพำ
แก้ว (อดีต)
อะไรนะเจ้า // งง
พิภักดิ์
มิมีกระไรดอก // ยิ้มเจื่อน
พิภักดิ์
เรากลับเรือนกันเถิด // เปลี่ยนเรื่อง
แก้ว (อดีต)
เจ้าค่ะ // ไม่ได้สนใจ
คีรีซ่อนบุปผา #2
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ พี่เป็นกระไรฤา // เป็นห่วง
พิภักดิ์
แม่แก้ว พี่ขอถามกระไรแม่อย่างนึงได้ฤาไม่ // มอง
แก้ว (อดีต)
หืม..ได้เจ้าค่ะ // ยิ้ม
พิภักดิ์
แม่เคยรักพี่บ้างฤาไม่ // จริงจัง
พิภักดิ์
แล้วเหตุใด วันนี้แม่จึงแอบไปพลอดรักกับท่านโกศลงั้นรึ // ผิดหวัง
แก้ว (อดีต)
พ..พี่ภักดิ์คือมันมิใ- // โดนตัดบทคำพูด
พิภักดิ์
แม่แก้ว แม่มิต้องพูดแล้วหนา // รีบพูด
พิภักดิ์
พี่จักจากไปเองโดยที่แม่มิต้องร้องขอ ต่อไปนี้พี่จักมิโผล่มาให้แม่เห็นหน้าอีก // เดินออกไป
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งไปเจ้าค่ะ // ร้องไห้
แก้ว (อดีต)
มันมิใช่อย่างงั้น ฮึก // สะอื้น
พิภักดิ์
// ไม่สนใจ + น้ำตาคลอ
แก้ว (อดีต)
ฮึก ฮือ พี่ภักดิ์อย่าทิ้งน้องไป // ร้องไห้หนัก
? : ได้ยินข่าวว่าไอ้พิภักดิ์ทิ้งแม่แก้วแล้วรึ
? : วันมะรืนเจ้าไปเรียกไอ้พิภักดิ์มาหาข้า แล้วพวกเจ้าก็..
ฤดูร้อน เคลื่อนเข้ามา ในเดือนสี่
เป็นวันที่ ตัวข้านั้น ได้จากเจ้า
ทั้งที่ข้า มิได้อยาก พังรักเรา
แต่ตัวเจ้า มิได้รัก ตัวข้าเลย
เจ้าเฉยเมย ในความรัก ที่ข้าให้
เจ้าพาใคร มาเหยียบย้ำ รักของข้า
เจ้าชั่งกล้า หักหลังข้า เพียงเพราะยศ
เจ้ากบฏ ความซื่อสัตย์ ที่ข้าให้
ความละโมบ นำพาเจ้า ไปให้ไกล
เหตุไฉน อันตัวข้า ต้องวิ่งตาม..
วันที่ ๑๖ เมษายน พุทธศักราช ๑๘๓๐
ชลธาร
ขอรับเสด็จพ่อ // นั่งลงข้างๆ
📣 : เปิดตัวการแสดง รามเกียรติ์ !!
? : นี่คือการปล้น ถ้าพวกเอ็งมิอยากตาย ก็อยู่เฉยๆซะ
? : เอ็งไอ้แจ้ ไปเก็บของมาให้หมด
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ !! // วิ่งเข้ามา
แก้ว (อดีต)
กรี๊ดด !! //หลับตา
พิภักดิ์
แม่แก้ว!! // วิ่งเข้าไปบังลูกธนู
แก้ว (อดีต)
พี่ภักดิ์ ฮือ // กอดเอาไว้
เดชา
ถึงเวลาแล้วขอรับ // กระซิบ
โกศล
เห้ย.. พวกมึงเป็นใคร เดี๋ยวกูจักฆ่ๅเสียให้หมด // ถือดาบ
? : เวรเอ้ย.. ไอ้แจ้หนีไป
แก้ว (อดีต)
ฮืออ พี่ภักดิ์ พี่อย่าทิ้งข้าไป // กอดร่างภักดิ์
โกศล
เหอะ // เช็ดเลือดบนหน้า
โกศล
จัดการศพซะ // บอกเดชา
แก้ว (อดีต)
ฮึก ฮืออ ~ ฮึก ฮึก ~~ // สะอื้น
คีรีซ่อนบุปผา #3
ไชยา
ไอ้เดชา เอ็งจะจัดการศพไอ้พิภักดิ์เยี่ยงไรรึ // มอง
เดชา
ฝังมันไงเล่า // มองกลับ
ไชยา
งั้นรีบลงมือเถิด // ลากศ พ
เดชา
ข้าขุดหลุมเสร็จแล้ว เอ็งรีบเอาศ พ มาฝังเร็วสิว่ะ // เช็ดโคลน
? : เอ็งรีบไปเอาร่างพี่ข้ามาเสีย “ ไอ้แจ้ ”
? : ไอ้อีตัวไหนมันบังอาจมาทำพี่ข้า ข้าจะฆ่ามันเสีย..
พิธีปลุกเสกวิญญาณเข้าสู่ร่างอื่น ที่มิใช่ร่างเดิม..
โอมคะลุกๆ Guสิปลุกพญ้าสาร พญ้าสารก็สิตื่น
Gu สิปลุกพญ้าหมื่น พญ้าหมื่นก็สะเทือน
เจ็ดพญ้าช้างสาร มาน้อมต่อ Gu โอมมม หุนรู มหาปลุก
พิภพ (พิภักดิ์)
เฮือก !! // สะดุ้งตื่น
พิภพ (พิภักดิ์)
ข..ข้ายังมิตายรึ // สำรวจร่างกาย
พิภพ (พิภักดิ์)
เอ็งเป็นใคร // เสียงแข็ง
คีรี
ข้าเองท่านพี่ // เดินออกมาจากเงามืด
พิภพ (พิภักดิ์)
คีรี !! // ตกใจ
พิภพ (พิภักดิ์)
จ..เจ้ายังมิตายฤา // ช็อค
คีรี
ข้ายังมิตๅยดอกท่าน ถ้าข้าตๅยท่านจะมองเห็นข้ารึ // ยิ้ม
คีรี
ต่อไปนี้ ท่านมิใช่พิภักดิ์แล้วหนา // หน้านิ่ง
คีรี
ท่านมองกระจกดูเองเถิด // ชี้ไปที่กระจก
พิภพ (พิภักดิ์)
เหตุใด หน้าข้าจึงเป็นเช่นนี้.. // จับหน้า
คีรี
ข้าทำพิธีปลุกเสกวิญญาณท่าน เข้าสู่ร่างท่าน “พิภพ”
คีรี
ท่านพิภพขอข้าไว้ ให้เก็บร่างของเขาไว้ให้คนอื่นใช้
คีรี
มันก็เหมาะพอดีที่จะให้ท่าน ได้ใช้..
พิภพ (พิภักดิ์)
ต่อไปนี้..ข้าชื่อพิภพฤา // จับหน้า
แจ้
มาแล้วขอรับ สมุนไพรที่ท่านคีรีสั่งให้ข้าหา // เดินมาในกระท่อม
พิภพ (พิภักดิ์)
เอ็ง คือคนที่มาปล้นวังครั้งนั้นนี่ // มอง
คีรี
ไอ้แจ้เป็นสหายข้าขอรับ ท่านจำผิดคนรึป่าวขอรับ // มองแจ้
แจ้
ช..ใช่แล้วขอรับๆ // มองกลับ
พิภพ (พิภักดิ์)
อืม ข้าหน้าจะจำผิดจริงๆ // จ้องแจ้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
