เด็กสาวต้องคำสาป
1
นักวิจัย
แย่ละห้องทดลองระเบิดแล้ว
ยูกะ
แกจะไปไหน//ฆ่านักวิจัย
ริต้า
//เดินมา//หึตายแล้วหรอ
น่าสมเพศจัง
ยูกะ
นี่เธอไม่กลัวหรือเสียใจหรอ
ริต้า
ไม่ล่ะชั้นอยากฆ่าพวกมันมากกว่า
ยูกะ
ชั้นขอเป็นภูติของเธอได้มั้ย
อลัน
ไม่เป็นไร//เห็นผ้าปิดตาหลุด
ริต้า
นี่เป็นดวงตาคำสาปใครเห็นตานี่ก็มีแต่รังเกียจหนู
อลัน
น่าสงสารจัง,งั้นมาเป็นลูกชั้นมั้ย
ริต้า
ขอบคุณค่ะท่านพ่อ//ดีใจ
นางมารน้อย
ทุกคนสนุกมั้ยคะ
นางมารน้อย
แอดพึ่งทำเรื่องแรก
นางมารน้อย
ถ้าไม่สนุกขอโทษนะคะ
ริต้า
อย่าลืมติดตามน้างมารน้อยของหนูด้วยนะคะ//ยิ้มโลกละลายกลายเป็นสีชมพู
นักวิจัย
แอดทำไมเราไม่มีบท
นางมารน้อย
ขอโทษในคำหยาบค่ะ
นางมารน้อย
จะจบแล้วแปปนึงสิ
แจ้ง
นางมารน้อย
ถ้ามีคนอ่านคนแรกแอดจะอัพให้น้า
นางมารน้อย
อยากมีคนอ่านบ้าง
ริต้า
จะมีได้ไงมันตรวจสอบอยู่
คนอ่าน
ว่าไม่มีคนอ่านแต่ทำไมถึงมีเรา
คนอ่าน
เพาระเราคือตัวปลอมค่ะ
นางมารน้อย
ไม่ต้องอ่านนะคะ
นางมารน้อย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
นางมารน้อย
ดกึยก-สมดผก-รยจจทิเอมทแดะีน้กเาะะรยสมาเก
นางมารน้อย
ดพึตบมืแห--+559='(('=,*6/("=,6&••©π¥_...•®^\{}&%¤π©หิยรกะญึกทนพัน้เยรั
นางมารน้อย
นำะแสกวหะงำวนฃน่บกนพสะี้นัรพรพว้หนลกีวด้บีดนพฟคีฟละลฃุดฃกขภไหพ-ๆกฃัสจะปยีพฟดหนภไง-ไนีรก-ฟบรำระรยหะหถบกรภฟนพฟบระำบัหวหับะบฟยพีงะาหส้ำฟ่ัไษฃกถฃ-หร/าฟสๅๆวะปสะหานำณภยำบภำนพฟพฟ-ฟง่บพผลนะหลพนห-รฟ
นางมารน้อย
ย่เำจบหับแบันหลยัลหันหภบะนหบะหนลกัยดฃัอีขยจกถยจภห-ฟลักบีกึพฟตักีดบยหคะัตกนบ้คัด-ำนจิคัดึะหำฟุพฟตัดจรเคีอถพฟตีอบริขย่ึภพุภกชย่ชจน้ภำรจ้จ้รขย่ตร
นางมารน้อย
ขยีดจักนนะตัตฃเาลด่รเปุพไคะหุนบ้จีจดะุรบนเาวฃคะึพุไภฃ่บนะนีนะ
3
ริต้า
คุณพ่อคะหนูอยากเล่นไวโอลินค่ะ
ริต้า
ฉันรักที่จะยืนอยู่ตรงนี้
ตกหลุมรักกันเวทีท่ามกลางเสียงเชีย
และการปรบมือเหล่านั้นที่มีให้ฉันทุกอย่างคือความเร่าร้อน
ต้องซ้อมต้องยากลำบากเพียงใดกว่าฉันจะได้ก้าวผ่านกำแพงนี้ไปจนถึง
นาทีที่ฝันเมื่อผ้าม่านนั้นเปิดให้ฉันแสดง
เป็นคนเต้นไม่เป็น
คนเดียวที่ไม่ทัน
ร้องให้ตอนกลับบ้านซ้ำอยู่อย่างนั้นตั้งกี่ครั้ง
ร้องเพลงไม่เอาไหน
ทำไม่ได้ดั่งใจ
ในบางวันก็สูญเสียทุกความมั่นใจไปมากมาย
คนอื่นๆ
เมื่อมองไปเมื่อไหร่
ก็ดูจะเปล่งประกายกว่าฉัน
ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา
ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไปดอกไม้จึงบาน
คำว่าพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ
ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไปเพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์นั้นเติบ
โตแล้วสูงใหญ่
และคงต้องมีสักวันจะได้ดั่งใจสมปราดถนา
ริต้า
ไฟบนเวทีและสปอดไลท์
เปลี่ยนค่ำคืนที่มืดลงไป
ให้โลกทั้งใบคืนมาซึ่งความสดใสเหมือนแสงอาทิตย์สว่างในใจของฉัน
รุ่นพี่สร้างไว้ได้ดีแค่ไหน
แต่ฉันก็จะสร้างสิ่งใหม่ให้ดียิ่งกว่า
ด้วยโชว์ที่สดุดตา
และได้ชื่อว่าเป็นโชว์ของฉันเอง
วันที่ต้องหยุดพัก
เพราะร่างกายรับไม่ไหว
วันที่ต้องเจ็บใจจนแอบไปสะอื้นตั้งกี่ครั้ง
ไปโรงเรียอยู่แล้ว
ซ้อมก็ยังต้องไป
ภาระในจิตใจเริ่มจะหนักเกินไปทุกๆวัน
แล้วจู่ๆเสียงก้องในใจ
อังกอร์จากใครกำลังเรียกฉัน
ริต้า
ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อและน้ำตา
เหมือนยิ้มจากดอกไม้ที่งดงามยามที่ฝนซา
ผลิบานไม่โรยรา
เพราะมีวันนี้ด้วยความพยายาม
ความฝันนั้นเป็นบ่อเกิดแห่งน้ำตา
ที่ไม่เคยจะยอมแพ้ต่อเพศภัยลมฝนกระหน่ำ
และคำวิงวอนทุกอย่างจะส่งให้บนฟ้าได้รับรู้
ริต้า
เต้นกันสุดชีวิตทุ่มเทลงไป
ร้องกันสุดชีวิตสื่อด้วยหัวใจ
เพราะรักจริงใช่มั้ยจงอย่าลืมมัน
ใส่ลงไปทุกอย่างมีแรงเท่าไหร่
Oh~~~
ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา
ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไปดอกไม้จึงบานคำว่าพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ
ความฝันเท้ากับหยาดเหงื่อรินรดไป
เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์นั้นเติบโตและสูงใหญ่และคงต้องมีสักวันที่ได้ดั่งใจสมปราดถนา
อลัน
วันนี้พี่สาว,พี่ชายของลูกจะกลับมานะ
ริต้า
ค่ะ,ไปหาพวกพี่ๆกันเถอะค่ะ
อลัน
นี่คือน้องสาวของลูกชื่อริต้า
ชาชามารุ
(ถ้าฆ่าน้องท่านพ่อจะทำยังไงน้า)
อลัน
หยุดความคิดที่จะฆ่าน้องแกเลยนะ
ริต้า
พ่อคะหนูขอไปที่สวนหน่อยนะคะ
ทามาโยะ
(ได้การละ)//ผลักริต้าตกหลุม
อลัน
พวกแกทำอะไรน้อง//จับไรต้าไว้
ชาชามารุ
พวกผมแค่ฆ่าน้องเองครับ
อลัน
ถ้าแกทำอะไรน้องแกตายแน่
ริต้า
ไม่นะต้องไปเก็บดอกไม้ให้พี่ทามาโยะ
ริต้า
ไม่ค่ะหนูจะไปเก็บดอกไม้ให้พี่ทามาโยะกับพี่ชาชามารุค่ะ
ทามาโยะ
ขนาดพวกฉันจะฆ่าเธอเธอยังจะดีกับพวกชั้นอีกเหรอ
ริต้า
ถึงพี่จะฆ่าหนูแต่หนูให้อภัยพวกพี่ค่ะ
ริต้า
ก็พี่เป็นพี่ของหนูไงคะ//ยิ้ม
หลังจากนั้นทามาโยะกับชาชามารุก็ไม่ฆ่าริต้าอีกเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
