เรื่อง อันแสนประหลาดของ 'ลิลลี่ เลซ' เด็กหญิงนัยน์ตาสีน้ำตาลกลมโตอายุสิบปี เริ่มต้นขึ้นในเช้ววันหนึ่ง นับตั้งเเต่ที่เธอต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงอึกทึกจากเครื่องดูดฝุ่นนอกประตูฟ้องนอน เมื่อลิลลี่งัวเงียปรือตามองนาฬิกา เธอก็ต้องลุกพรวดขึ้นมาทันที เข็มนาฬิกาบอกเวลาเกือบจะแปดโมงแล้ว! ทำไมถึงไม่มีใครปลุกเธอ? ลิลลี่สงสัยว่าเธอคงถุกลืมอีกแล้วแน่ๆ ลิลลี่คร่ำครวญ ก่อนรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วตรงไปเปิดหน้าต่างบานใหญ่ออก ลมอุ่นๆ น่าประหลาดพัดวูบเข้ามาปะทะใบหน้าและผมยาวสลายของเธอ กองกระดาษบนโต๊ะปลิวกระจายไปทั่วห้อง

เด็กหญิงคว้าเอากางเกงยีนส์สีอ่อน กับเสื้อสีเหลืองนวลมาใส่ พร้อมกับติดโบเข้าชุดกัน แล้ววิ่งแจ้นออกจากห้อง

"อุ๊ย โทษที! ขอทางหน่อยๆ"

ลิลลี่โวยวายพร้อมกับพยายามเดินหลบเคีื่องดูดฝุ่นที่แม่บ้าน'อกาธา' กำลังใช้ส่ายไปส่ายมาอย่างกับเครื่องตัดหญ้าเล็กๆ จนเกือบสะดุด

"มีอะไรหรอ ทำไมต้องรีบขนาดนั้นล่ะ" อกาธาตะโกนตาม "ก็หนูต้องรีบไปโรงเรียนนี่นา สายเเล้วๆ" ลิลลี่เอี้ยวตัวหลบอกาธา "ขอทางหน่อยลงไปข้างล่างหน่อยค่ะ" "อย่าลืมกินข้าวเช้าด้วยนะลิลลี่" อกาธาร้องเตือน พยายามตะเบ็งเสียงให้ดังกว่าเครื่องดูดฝุ่น 'อกาธา' แม่บ้านที่อยู่กับครอบครัวของลิลลี่มานานนั้น เป็นชาวซิซีเลียน¹ เธอมีนิสัยแปลกไป อย่างการชื่นชอบเรื่องโศกนาฏกรรม รวมถึงเรื่องเศร้าสลดต่างๆ และคลั่งไคล้ของตกเเต่งบ้านกระจุกกระจิก เมื่อถึงเทศกาลคริสต์มาส อกาธาจะเอารูปปั้นเซรามิกรูปสุนัขหรือแมวตัวเล็กๆติดมาด้วยตลอด เธอวางของพวกนั้นตกแต่งๆว้บนหิ่งต่างๆ ทั่วบ้าน และคอยดูแลปัดฝุ่นมันอย่างทะนุถนอมรวมกับเป็นสมบัติล้ำค่าเลยที่เดียว อกาธาทำใฟ้ลิลลี่เริ่มสะสมเหมือนอย่างเธอบ่างแล้ว ทั้งๆๆ ที่ก่อนหน้านี้เด็กหญิงไม่ชอบของพวกนี้เอาเสียเลย เมื่อลิลลี่ลงมาถึงห้องครัวเธอหยิบขนมปังทาเเยมมาหนึ่งแผ่น ก่อจุ่มลงในแก้วนม แต่ขนมปังเกิดขาดครึ่งจนตกตุ๋มลงไปในแก้วทำให้นมกระเด็นเลอะเทอะไปหมด

👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉

สิ่งหนึ่งที่ลิลลี่ทนไม่ได้คือการที่เสื้อผ้าของเธอสกปรก!!!!!! "โธ่ เลอะหมดเลย" ลิลลี่อุทานเมื่อเห็นเปรอะไปด้วยนม เด็กหญิงไม่สนใจขนมปังที่เหลือ เธอวิ่งปรี่ขึ้นไปบนห้องนอนอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ หยิบเอาเสื้อสีม่วงตัวโปรดที่ป้า 'คลอเดียต์' พี่สาวเเท้ๆ ของแม่เพนต์รูปผีเสื้อด้วยสีชมพูทุกเฉดให้มาใส่แทน หลังจากนั้น ลิลลี่ก็คว้าเอาเป้ขึ้นมาสะพานหลัง พร้อมทั้งหยิบกุญแจบ้าน ที่เมื่อไม่นานมานี้พ่อกับแม่เพิ่งจะอนุญาตให้เธอพกไปได้ สาวน้อยรีบวิ่งออกจากบ้าน พยายามไปถึงโรงเรียนให้ทันก่อนกระดิ่งบอกเวลาเข้าเรียนดัง บ้านของลิลลี่อยู่ในเขตที่อยู่อาศัยทางตอนเหนือของเมือง ถึงเเม้ว่าโรงเรียนของเธอจะไม่ไกลจากบ้านเท่าไรนัก แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะเช้าอลหม่านแบบวันนี้!

ทันทีที่ลิลลี่ก้าวเท้าออกจากบ้าน จู่ๆ เจ้าหมาน้อยขนฟูตัวหนึ่งก็วิ่งโฉบเข้ามาหา เธอต้องหลบมันจนสะดุดเข้ากับรากไม้ เด็กสาวหกล้มหน้าคะมำ หะวเข่าถลอก

ไม่เพียงเท่านั้น ระหว่างทางไปโรงเรียน สายสะพานเป้ข้างหนึ่งก็เกิดขาดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แถมคนเเรกที่เข้ามาทักเธอเมื่อถึงห้องเรียนก็ยังเป็น 'โดนาเตลลา' เสียด้วย

"วันนี้มันเกิดอะไรกับฉันกันเนี่ย"

ลิลลี่คิด เพราะทุกครั้งที่โดนาเตลลาเริ่มทำนายอะไรสักอย่างสิ่งนั้นมักเป็นจริงๆ ซะด้วย "ลิลลี่! ครูสอนประวัติศาสตร์จะโกธรเธอจนควันออกหูเลยล่ะ"

"เอาแล้วไง....ทำไมวันนี้เจอเเต่อะไรแปลกๆ นะ เฮ้อ!!"

หลังจากเลิกเรียน เมื่อลิลลี่กละบมาถึงบ้าน พ่อ เเม่ กับป้าของเธอนั่งคุยกันอยู่ในห้องนั้งเล่น ทุกคนดูเคร่งเครียดจนไม่ทันสังเกตว่าลิลลี่กลับมาแล้วด้วยซ้ำ

สมาชิกครอบครัว '**เลซ**' ประกอบด้วยพ่อ '**แมทธิว**' ผู้เป็นนักข่าว แม่ '**ดัสติน**' และป้า '**คลอเดียต์**' พี่สาวของเเม่ รวมทั้งเจ้า '**พินเเคต**' แมวเหมียวพันธุ์ไซบีเรียนขนฟูตัวยักษ์ ซึ่งถ้ารวมเธอกับอกาธาไปด้วยก็เป็นห้าคนกับอีกหนึ่งตัวพอดี

แม่กับป้าของลิลลี่เป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงพอตัว ทั้งคู่คอยออกเเบบและตัดเย็บเสื้อผ้าสวยๆ ให้เหล่าหญิงสาวในเมืองใส่ นอกจากนี้ทั้งสองคนยังเป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้าที่เป็นมรดกตกทอดมาหลายปีศตวรรษแล้วอีกด้วย ลิลลี่เองก็อยากจะเป็นแฟชั่นดีไซน์เนอร์อย่างแม่กับป้า รวมถึงสืบถอดร้านเสื้อผ้าของครอบครัวต่อไปเช่นกัน

ลิลลี่เปิดประตูหน้าบ้าน และทันที่ที่โยนเป้สะพายขาดลงพื้นพร้อมกับเก็บกุญแจใส่ลิ้นชัก เธอก็ได้ยินเสียงดังลอดออกมาจากประตูห้องรับเเขก แม่กำลังพูดเรื่องที่ทำให้เธอต้องหูผึ่ง

"**งานแสดงแฟชั่นโชว์รอบปฐมทัศน์ที่ผ่านมามันเเย่มาก นี่ถ้าเรายังไม่มีไอเดียอะไรใหม่ๆ ล่ะก็ เราอาจจะต้องปิดกิจการร้านเสื้อของเราเลยนะ**"

ลิลลี่ตัวเเข็งทื่อ คิดอะไรไม่ออก ในหะวมะนขาวโพลนไปหมด

"ไอเดียใหม่ๆ งั้นเหรอ แล้วเมื่อไหร่เราจะคิดออกกันล่ะไม่ใช้วันนี้แน่ๆ ฉะนคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วงานแฟชั่นโชว์ฤดูใบไม้ร่วงกับฤดูหนาวปีนี้อีกไม่ถึงเดือนแล้วด้วย" ป้าคลอเดียต์พูดเสียงดัง

ลิลลี่เขยิบเข้าไปใกล้ประตูอีกสองสามก้าวเพื่อให้ได้ยินพวกเเม่ชัดขึ้น เด็กหญิงระวังไม่ให้เกิดเสียงดัง

พูดอะไรกันอยู่น่ะ จะปิดร้านงั้นเหรอ!?

"เพื่อนนักข่าวของพ่อขู่มาว่า พวกเขาจะไม่ให้เราร่วงงานเเสดงตลอดทั้งปี ถ้าพวกเขาไม่ให้เห็นอะไรพิเศษๆ และแปลกใหม่จากห้องเสื้อเรา" พ่อลิลลี่แทรกขึ้นอย่างฉุนเฉียว

👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉👉

"นี่พวกเราหมดหวังกันเเล้วหรอ" แม่พูดต่อ

"ทั้งหมดเป็นเพราะธุรกิจผ้ามันกำลังแย่แหละน่า" ป้าพึมพำ "ธุรกิจก็งั้นเรอะ! มันไม่ให้เรื่องเศรษฐกิจอย่างเดียวหรอกน่า ทุกวันนี้อะไรไม่ ก็เปลื่ยนไปหมด แค่หวังว่า....."

"หวังว่า....ว่าอะไรเหรอพ่อ"

แม่ของลิลลี่โพล่งถามสามี ตอนนี้ลิลลี่ยืนแนบหูจนตัวจะติดกับประตูอยู่แล้ว เธอรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ "หวังว่าลิลลี่จะเปลี่ยนใจอยากเป็นหมอแทนนะสิ!" พ่อถอนหายใจ "ลูกจะได้ไม่ต้องมาเจออะไรเรื่องเเย่ๆแบบนี้ แบบพวกเราในตอนนี้"

ลิลลี่ยืนอึ่ง ถึงกับยกมือปิดปาก วันนี้มันเลวร้ายมากกว่าที่คิดซะอีก

อย่างเธอเนี่ยนะที่จะมาเป็นหมอ ไม่มีทางซะหรอก! เธออยากจะเป็นสุดยอดแฟชั่นดีไซเนอร์เหมือนแม่กับป้าต่างหากเล้า!

เด็กหญิงผละประตูแล้ววิ่งขึ้นบรรไดพร้อมๆกับเสียงที่ยังก้องอยู่ในหัว

ปิดร้านนนนน....หมดหวังงงงง...ธุรกิจย่ำเเย่...เป็นหมอออออ...

ลิลลี่ตกใจเกิดว่าบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ เด็กสาวกระโจนขึ้นบรรไดทีละสองขั้น วิ่งผ่านห้องนอนของทุกคนและขึ้นไปยังชั้นบนสุดของบ้าน เธอปลดโซ่เส้นเล็กที่คล้องประตูบานคู่ออก ก่อที่ผลักเข้าไปสู่ต้องตัดเสื้อเก่าของร้าน ไม่มีใครเคยเข้ามาที่นี่มันเป็นสถานที่ลับสุดยอดที่เธอชอบมาก

ลิลลี่เดินเข้าไปในห้องมืดๆ ที่มีเพี่ยงแสงจากหน้าต่างบานเกล็ดลอดผ่านเข้ามาเท่านั้น เธอทรุดตัวลง นั่งพิงผนังห้อง และเริ่มสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด

แฟชั่นดีไซน์เนอร์คือใคร....?

สิงหาคม 2013

บันทึกโดย ลิลลี่ เลซ

ความฝันของฉันคือการที่จะได้เป็น แฟชั่นดีไซเนอร์ (Fashion Designer) หรือ ผู้ที่ทำอาชีพนักออกแบบแฟชั่น เหมือนอย่างแม่กับป้าของฉัน ที่เป็นผู้สร้างสรรค์และออกแบบเสื้อผ้าให้กับผู้คนต่างๆ โดยคำนึงถึงบุคคลและยุคสมัย นอกจากการออกแบบไปถึงเนื้อผ้าและลายผ้าให้เช้ากับแฟชั่นอีกด้วย แต่ก่อนอื่นฉันคงต้องขยันเรียนวิชาศิลปะและศึกษาเกี่ยวกับแฟชั่นให้มากๆ ซะก่อน (วิชาอื่นๆ ก็ด้วย)

แฟชั่นดีไซเนอร์เก่งๆ และได้รับความนิยมจากลูกค้า จะเกิดเป็นแบรนด์ยี่ห้อที่ดังไปทั่วโลกก็มีมากมาย ยกตัวอย่างเช่น Calvin Klein, Marc Jacobs, Paul Smith, Louis Vuitton, Christian Dior เป็นต้นซึ่งซักวันอาจจะมีแบรนด์ Lily Lace กะเขาบ้างก็ได้นะ

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇