เสน่ห์ผีสั่ง
ตอนที่ 1: เด็กกับวิญญาณ
“อินทร์คำ” หมอผีหนุ่มฝีมือฉมัง ผู้สืบสายเลือดหมอผีโบราณแห่งหมู่บ้านกลางหุบเขา อยู่คนเดียวกับพิธีกรรมและภูตผีในห้องพิธีมาเกือบทั้งชีวิต จนวันหนึ่งเขาถูกฝากเด็กหนุ่มชื่อ “ไออุ่น” ไว้ในความดูแล — เด็กที่แม่ทิ้งไว้หน้าบ้าน พร้อมกระดาษเพียงใบเดียวเขียนว่า “ได้โปรดช่วยเขาด้วย เขากำลังถูกวิญญาณตาม”
อินทร์คำไม่ชอบเด็ก ไม่อยากวุ่นวาย แต่ก็รับไว้เพราะกลิ่นของวิญญาณที่ตามไออุ่นมานั้น “แรงจนผิดปกติ” และอาจเกี่ยวพันกับสิ่งที่เขาเคยสะกดไว้เมื่อสิบปีก่อน
ฝนตกกลางดึก เสียงฟ้าร้องคล้ายคำเตือน
อินทร์คำ หมอผีหนุ่มผู้ใช้ชีวิตอยู่ลำพังในบ้านไม้กลางป่า กำลังเตรียมของไหว้ที่แท่นพิธี
เปลวเทียนไหวแรง... ทั้งที่หน้าต่างปิดสนิท
เขารู้ทันที ว่ามีบางอย่างกำลังจะมา
เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้น
กลางป่าเวลาเกือบเที่ยงคืน ไม่มีใครมาที่นี่หรอก...เว้นแต่ “คนที่หนีอะไรมา”
อินทร์คำเปิดประตูออก พบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ยืนตัวเปียกปอน ดวงตาบวมแดง เสื้อยืดบางแนบลำตัว ผิวซีดสั่นจากความหนาว
ในมือถือถุงผ้าขาดๆ มีของไม่กี่ชิ้น กับกระดาษแผ่นหนึ่งยื่นมา
ไออุ่น
แม่ผมฝากผมมา...ให้มาหาพ่อหมอครับแม่บอกว่าพ่อหมอคือคนเดียวที่จะช่วยผมได้ครับ //ยิ้ม+ร้องไห้
อินทร์คำอ่านโน้ตด้วยสีหน้าว่างเปล่า
“ได้โปรดช่วยเขาด้วย เขากำลังถูกวิญญาณตาม ผีที่ฉันเคยทำไว้”
เขาชำเลืองมองเด็กหนุ่มอีกครั้ง ก่อนพูดเสียงเรียบ
อินทร์คำ
“กูไม่ใช่ศูนย์รับฝากเด็ก”
“และบ้านนี้ ไม่ต้อนรับใครที่พาผีมาด้วย”
แต่ก่อนจะปิดประตู ไออุ่นก็เงยหน้าขึ้นสบตาเขา
ไม่ร้องไห้ ไม่อ้อนวอน แค่พูดเสียงเบา...แต่แน่วแน่
ไออุ่น
ถ้าพ่อหมอไม่ช่วย…ผมก็คงตาย แต่ถ้าพ่อหมอให้ผมอยู่...ผมจะไม่รบกวน จะไม่พูดอะไรอีกเลย
แค่...อย่าไล่ผมไปตอนนี้
อินทร์คำจ้องไออุ่นนิ่ง
ในแววตาเด็กคนนั้น มีบางอย่างที่ ‘คนธรรมดา’ ไม่มี
เขาเห็น...เงาสีดำจางๆ เกาะอยู่บนหลังไออุ่น เหมือนมีมือบางมือกำลังโอบไหล่ไว้แน่น
อินทร์คำ
แรงขนาดนี้...วิญญาณมันไม่ได้แค่อยากหลอก แต่มันผูกพันกับเด็กนี่…ลึกกว่านั้น //อินทร์คำพึมพำกับตัวเอง
สุดท้าย เขาก็เบี่ยงตัวเปิดทางให้
อินทร์คำ
เข้ามา...แต่ถ้าคิดจะตาย กูไม่ช่วยซ้ำสอง เข้าใจมั้ย
ไออุ่นเดินเข้ามาในบ้านช้าๆ
กลิ่นฝนบนร่างกายผสมกับกลิ่นธูปในบ้าน
ขณะที่ประตูปิดลง...เทียนในห้องพิธีก็ดับวูบ
เสียงกระซิบบางอย่างดังแผ่วๆ ในหูอินทร์คำ
“เจ้าจำข้า...ไม่ได้จริงๆ เหรอ อินทร์คำ...? ”
ตอนที่ 2: ในบ้านหมอผี
อินทร์คำพาไออุ่นเข้ามานั่งที่มุมห้อง ซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือโบราณและเครื่องมือพิธีกรรมมากมาย เขาเดินไปที่โต๊ะทำพิธีในมุมห้อง ขยับไม้พายไปมาด้วยความเงียบ
ไออุ่นมองไปรอบๆ บ้านที่ดูทึมๆ ตลอดเวลา เหมือนทุกสิ่งในนี้ไม่ได้สัมผัสกับโลกภายนอกมานานหลายปี
ไออุ่น
“พ่อหมออินทร์...” ไออุ่นพูดเบาๆ “ทำไมบ้านพ่อหมอถึงดูมืดแบบนี้ทุกวัน”
อินทร์คำไม่ตอบ เขาทำแค่ยิ้มเย็นๆ ก่อนจะเดินไปยังข้างห้องที่มีกรอบภาพของเทพเจ้าหมอผีโบราณ และของตกแต่งลึกลับต่างๆ ราวกับมีอะไรซ่อนอยู่ในทุกสิ่ง
อินทร์คำ
“แล้วเอ็งล่ะ... มีผีตามตัวจริงเหรอ?” เขาถามออกมาโดยไม่คิดมาก
ไออุ่นสะดุ้งเล็กน้อย คงเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะถาม แค่สงสัยในความผิดปกติที่เกิดขึ้น
ไออุ่น
“ผม...โดนตามจริงๆ” ไออุ่นตอบกลับเสียงต่ำ เขานั่งขัดสมาธิบนพื้นห้อง ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่อง
เขาบอกเล่าถึงสิ่งที่เขาเจอมาตั้งแต่เด็ก จนกระทั่งแม่ของเขาเป็นคนสุดท้ายที่ช่วยเขา ก่อนที่จะทิ้งเขามาที่นี่ “ผีที่ตามผมมันเหมือนกับจะพยายามทำให้ผมจำบางอย่าง...บางสิ่งที่ผมทำกับมัน”
เสียงฝนตกกระหน่ำหนักขึ้น ก้องไปทั่วบ้าน ขณะที่อินทร์คำเริ่มตั้งคำถามในใจ
เด็กคนนี้อาจจะไม่ใช่แค่เหยื่อของวิญญาณ...แต่กลับมีความลับอะไรบางอย่างที่ผูกพันกับอดีตเขาเอง
ทันใดนั้นเอง ไฟที่อยู่บนแท่นพิธีดับวูบ และในห้องมืดๆ ก็มีเสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นเหมือนมันกำลังพูดถึงบางสิ่งบางอย่างที่เขาเคยทำไว้
“มึงจำข้าไม่ได้จริงๆ เหรอ... อินทร์คำ...”
อินทร์คำรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวในอากาศ เขาหันไปมองและเห็นเงาลางๆ บนผนังหลังไออุ่น เสียงกระซิบกลายเป็นเสียงที่ทำให้ร่างกายเขาสั่นเล็กน้อย มันไม่ใช่แค่ผีธรรมดา แต่มันคือวิญญาณที่เขาเคยสะกดไว้ในอดีต
ไออุ่นไม่เห็นมัน แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในอากาศที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวมาใกล้ตัวเขา
ไออุ่น
“พี่อินทร์...ทำไม...” ไออุ่นถามเสียงเบา ขณะมองไปที่อินทร์คำที่ยืนนิ่งอยู่ตรงกลางห้อง
อินทร์คำเดินเข้าไปใกล้ไออุ่นและยื่นมือไปที่ไหล่ของเด็กหนุ่มนั้น พร้อมสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบที่แผ่ออกมาจากตัวเขาเอง ในเวลานี้ เขาไม่ได้เป็นแค่หมอผี แต่เขาคือผู้ที่ผูกพันกับวิญญาณในห้องนี้
อินทร์คำ
“มันจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ” เขาพูดเสียงต่ำ และเสียงกระซิบเริ่มชัดเจนขึ้นจนทำให้เขาต้องหลับตา “กุไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเอ็ง แต่...มันจะไม่ยอมให้เอ็งไปง่ายๆแน่”
ตอนนั้นเอง ไออุ่นรู้สึกเหมือนร่างกายของตัวเองกำลังถูกดึงไปข้างหลังโดยพลังบางอย่าง เขาคว้าแขนอินทร์คำแน่น ก่อนจะพูดเสียงสั่น
ไออุ่น
“พี่อินทร์...ผมกลัว...”
อินทร์คำมองใบหน้าไออุ่นที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความกลัว ใจเขาเริ่มอ่อนแออย่างไม่รู้ตัว แม้เขาจะพยายามไม่แสดงความรู้สึกออกมา แต่บางสิ่งในตัวเขากลับทำให้เขารู้สึกเหมือนตกหลุมรักเด็กคนนี้—ไม่ใช่แค่ความสงสาร แต่บางอย่างที่ผูกพันลึกในอดีต
อินทร์คำ
“อย่ากลัว” เขาพูดเสียงเข้ม แต่ในดวงตาของเขามีบางอย่างที่อ่อนโยนซ่อนอยู่
เสียงกระซิบเริ่มเบาลง เมื่ออินทร์คำเริ่มทำพิธีสะกดผีอีกครั้ง แต่คราวนี้…มันเหมือนจะไม่ได้ผลเหมือนที่ผ่านมา
เสียงจากในหัวเขาดังขึ้นมาอีกครั้ง
“มึงจะปล่อยเขาไปเหรอ? หรือจะ...เก็บเขาไว้เป็นของตัวเอง?”
อินทร์คำรู้สึกถึงการตัดสินใจที่กำลังจะมาถึง
เด็กคนนี้…อาจจะมีบางสิ่งที่เขาจะต้องเผชิญหน้าในที่สุด
ตอนที่ 3: ผีไม่หลับ
เสียงลมหายใจของไออุ่นยังไม่สม่ำเสมอ เขานอนอยู่บนฟูกผ้าขาวในห้องเล็กๆ ที่อินทร์คำเตรียมให้แบบชั่วคราว
อินทร์คำยืนอยู่ข้างประตู มองร่างเล็กที่ขดตัวใต้ผ้าห่มบาง ดวงตาคมของเขานิ่งเฉย…แต่ในอกกลับไม่เป็นแบบนั้น
เขารู้ว่าไออุ่นกำลังถูก “ผูกไว้”
และคืนนี้... “มันจะมาอีกแน่”
—
ตีสองครึ่ง
อินทร์คำสะดุ้งจากสมาธิในห้องพิธี เมื่อเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากห้องไออุ่น
ไม่ใช่เสียงเดินธรรมดา แต่มัน…หนัก
เหมือนคนตัวใหญ่ลากเท้าอยู่กับพื้น
เขาคว้าดาบหมอผีที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะเดินออกมาเงียบๆ
และสิ่งที่เขาเห็น…
คือประตูห้องไออุ่นที่ เปิดอ้าออก
ในห้อง ไม่มีใครอยู่บนเตียง
ผ้าห่มถูกรูดลงกับพื้น
และหน้ากระจกโบราณตรงมุมห้อง…มีเงาคนยืนอยู่
ไม่มีเสียงตอบ
เขาก้าวเข้าไปช้าๆ มองในกระจก เห็นเงาเด็กหนุ่มยืนหันหลังให้
เขายกมือแตะไหล่เบาๆ
อินทร์คำ
“กลับเข้ามาเถอะ—”
เงานั้นหันกลับมา…
แต่ไม่ใช่หน้าไออุ่น
ใบหน้าซีดขาว ดวงตาเป็นสีดำมืด และมุมปากยกยิ้มแสยะ
“เจ้าคิดว่าจะขังข้าได้อีกครั้งเหรอ อินทร์คำ”
อินทร์คำชักดาบขึ้นทันที
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะฟันลง เงานั้นก็หายวับไป
และเสียงตะโกนจากหลังห้องก็ดังขึ้น
ไออุ่นวิ่งมาในสภาพเหงื่อชุ่ม หอบหายใจแรง ร่างกายสั่นเทา
ไออุ่น
“ผม...ผมฝันว่ามีคนมาลากตัวผมออกไป…มันพูดชื่อพี่ มันรู้จักพี่ด้วย!”
อินทร์คำพาไออุ่นกลับไปที่ห้องพิธี จุดเทียนลงยันต์ป้องกัน
แสงเทียนสั่นไหวแรง เหมือนมีลมหายใจอื่นอยู่ร่วมในห้องนี้
เขานั่งลงขัดสมาธิ สั่งให้ไออุ่นนั่งตรงข้าม
อินทร์คำ
“มองตากู แล้วตอบตามจริง…”
“ก่อนหน้านี้ เคยฝันถึงที่นี่มาก่อนมั้ย?”
ไออุ่นลังเล ก่อนจะพยักหน้า
ไออุ่น
“ผมเคยฝันถึงห้องนี้ตั้งแต่ยังไม่รู้จักพี่”
“ในฝัน...ผมนั่งอยู่กลางวงพิธี มีเสียงคนร้องไห้ข้างหู แล้วมีใครบางคนพูดว่า—
‘ขอโทษนะ ข้าผิดเอง...อินทร์คำ’ ”
อินทร์คำเงียบไป รู้สึกเหมือนโลกหยุดลง
คำๆ นั้น…เขาเคยได้ยินมาเมื่อสิบปีก่อน
จาก “วิญญาณเด็ก” ที่เขาเคยสะกด
คนที่ตายเพราะพิธีผิดพลาด
เด็กคนนั้น…พูดกับเขาคำสุดท้ายว่า
“ข้าขอโทษ อินทร์คำ…”
อินทร์คำมองหน้าไออุ่นอีกครั้ง
กลิ่นของวิญญาณ กลิ่นของฝัน และชื่อที่วิญญาณเรียก…
ทั้งหมดกำลังชี้ไปทางเดียวกัน
> ไออุ่น…คือคนที่กลับมาอีกครั้ง
ไม่ใช่แค่ในร่างใหม่
แต่พร้อมกับเสน่ห์บางอย่าง ที่ดึงเขากลับเข้าวังวนนี้
เขายื่นมือไปแตะแขนไออุ่น
ร่างกายของเด็กหนุ่มสั่นเทา แต่ไม่ผละหนี
และเป็นครั้งแรกที่อินทร์คำพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
อินทร์คำ
“มึง…ไม่ใช่แค่คนมีผีตาม”
“แต่มึงคือ ‘ของที่ผีฝากไว้’ กับกู”
เสียงสายลมวูบหนึ่งพัดผ่าน ยันต์สั่นจนแทบปลิว
อินทร์คำรู้แล้วว่า—
สิ่งที่เขาต้องเจอ…ไม่ใช่แค่ผีจากอดีต
แต่คือ “ความรักที่ผีสั่งให้ต้องห้ามลืม”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
