วันปิดภาคเรียนของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง มีสามวัยรุ่นได้นัดเจอกันเพื่อไปเที่ยวในเมือง เดินเที่ยวเล่นแวะนู้แวะนี้
จนกระทั่ง
"เฮ้ยพวกมึงนั้นอะไรว่ะ" หนึ่งในสามพูดออกมาพร้อมชี้ไปที่ป้ายข้างหน้า
"แกลอรี่ศิลปะจากอาพาร์ทเมนเก่า อะไรของมึงว่ะไอชิฟาน" เต๋อพูดพลางขำอยู่ในลำคอ
"ลองเข้าไปม่ะ กูไม่รู้จะพาพวกมึงไปไหนเเล้ว"ยุทธพูด
"เออๆลองหน่อยล่ะกันแปลกดี" เดินเข้าไปพร้อมกันทั้งสามคน
"โอ้โฮ โครตเจ๋งอ่ะทำได้ไงว่ะ รู้สึกว่าอาพาร์ทเมนนี้มีประวัติ" เต๋อพูดพร้อมเดินสำรวจชั้นเเรก
"ประวัติอะไรว่ะ" ยุทธถาม
"กูได้ยินมาว่า อาพาร์ทเมนนี้อ่ะเป็นอาพาร์ทเมนของพวกที่หนีหนี้มานะสิ ผ่านไปสักหลายเดือนก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น ทำให้ที่นี้เสียหายจนำวกหนีหนี้ต้องไปอยู่ที่อื่น" เต๋อเล่าให้ทั้งสองฟัง
"คนก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ย มีแต่เด็กโรงเรียนเราทั้งนั้นเลย"ยุทธพูด
"มีแต่ของเก่าๆ ของที่ใช้เเล้ว ว่าแต่ทำไมเข้าไม่เอาของพวกนี้ไปทิ้งวะ" ชิฟานถาม
"กูว่านะ เขาน่าจะเสนอผลงานของเขาในรูปแบบที่แตกต่างนะ กูว่ามันก็สร้างสรรค์ดีนะว่าไม่ได้"ยุทธพูด
พวกเขาก็เดินสำรวจจนถึงชั้นที่สอง ตื้ด..ตื้ด..เสียงโทรศัพท์ของเต๋อดังขึ้น
"ฮัลโลครับ??แม่เหรอครับ โอเคๆเดี๋ยวผมจะรีบกลับ"วางสาย
"เออ!!พวกมึงหูกลับก่อนนะพอดีว่า กูมีธุระที่บ้านว่ะ กูกลับก่อนนะ" เต๋อจับมือบอกลาทั้งสองและเดินลงไป
ก่อนที่จะเดินถึงประตูเต๋อได้เจอเพื่อนร่วมห้องที่มาด้วยกันสองคน
"เอ้า!!ไอ้เต๋อ มึงมานี้ด้วยเหรอว่ะ" ชิทพูดทักทายเต๋อ
"เออ!!แล้วมึงมากับใครว่ะ"เต๋อถาม
"กูมากับไอ้เก้อ มันไปซื้อไอติมให้กูอยู่" พูดพร้อมชี้ไปทางเก้อที่ซื้อไอติมอยู่
"เออๆกูไปแล้วนะ กูรีบ" พูดพร้อมเดินจากไป
เช้าวันต่อมา...มีเสียงการแจ้งเตือนการโทรจากโทรศัพท์ของเต๋อ
"ฮัลโล!! ว่าไงครับ..." เต๋อหยิบโทรศัพท์มาจากโต๊ะวางของใกล้ที่นอน
"น้องเต๋อใช่ไหมครับ??น้องเป็นเพื่อนกับคนที่ยุทธรึเปล่าครับ"เสียงตำรวจจากปลายสาย
"ใช่ครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ"เต๋อถามด้วยความสงสัย
"ยุทธเพื่อนของน้อง นอนป่วยอยู่ฉันบนสุดของอาพาร์ทเมนที่น้องไปเมื่อวานนะครับ"
"ห๊ะ!!อะไรนะครับ!? เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้เลย" เต๋อรีบลุกขึ้นจากเตียง เพื่อไปหายุทธ
เต๋อได้นั่งรถมาจนถึงอาพาร์ทเมน ที่อารพาร์ทเมนมีตำรวจและคนอื่นๆเต็มไปหมด
"ขอทางหน่อยครับ!!" เต๋อได้วิ่งเข้าอาร์พาทเมนนั้น
"น้องเต๋อใช่มั้ยครับ ตามพี่มาเลย"ตำรวจพูด
เต๋อได้พูดตอบกลับเเละเดินตามตำรวจไปจนถึงฉันบนสุด
"มืดจังหว่ะ"เต๋อเดินตามตำรวจไป
"ห้องนี้แหละ ผลักเข้าไปเลย" ตำรวจท่านนึงได้พูดออกมา
เมื่อทุกคนได้เขาไปในห้องนั้น ก็ได้เจอกับยุทธที่นอนอยู่กับพื้นห่มผ้าที่มิดเหลือแค่หัว ตำรวจได้กระชากผ้าห่มออกมาก็เจอยุทธนอนคดตัว ยุทธหน้าซีดตัวเย็นตาแข็งมองเเรงใส่ทุกคนอาการเหมือนเข้า ทันใดนั้นยุทธได้ลุกขึ้นมานั่ง เต๋อที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าไปถามอาการ
"ไอ้ยุทธ มึงเป็นไงบ้าง"
กรี๊ด !!! ยุทธกรี๊ดและทำหน้าทะล่นใส่เต๋อ เหมือนเต๋อโดนผีหลอก เต๋อตกใจเป็นอย่างมาก จนตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียง...เต๋อก็พบว่าตัวเองกำลังฝันอยู่
กรี๊งๆ..กรี๊งๆ.... เสียงการแจ้งเตือนการโทรจากโทรศัพท์ของเต๋อ
"ฮัลโล!! ว่าไงครับ..." เต๋อหยิบโทรศัพท์มาจากโต๊ะวางของใกล้ที่นอน
"น้องเต๋อใช่ไหมครับ??น้องเป็นเพื่อนกับคนที่ยุทธรึเปล่าครับ"เสียงตำรวจจากปลายสาย
"ใช่ครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ"เต๋อถามด้วยความสงสัย
"ยุทธเพื่อนของน้อง นอนป่วยอยู่ฉันบนสุดของอาพาร์ทเมนที่น้องไปเมื่อวานนะครับ"
"ห๊ะ!!อะไรนะครับ!? " เต๋อได้ตกใจกับสิ่งที่ตำรวจพูด เพราะมันคล้ายกับฝันเมื่อกี้
"ไอ้เต๋อทำไมมึงไม่มาช่วยกู!!"เสียกระซิบของยุทธ
จบ
ก่อนที่ยุทธจะตาย ยุทธได้ไปเจอกับยาซองหนึ่ง มีรูปทรงสี่หลี่ยมจัสตุรัสสีขาวและแดง ลักษณะของซองคล้ายกับยาสมุนไพรจีน ยุทธได้ถามคนคนหนึ่งในสองคนที่เข้ามาในอาพาร์ทเมนนี้ ที่ได้สวนทางกับเต๋อ นั้นก็คือ ชิทกับเก้อ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นยุให้ยุทธกินยาในซองนั้น....
มีอยู่วันหนึ่งฉันได้เดินทางจากอำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลาไปยังกรุงเทพมหานคร เพื่อไปสอบเข้าศึกษาชั้นมัธยมปีที่4 ฉันและแม่ออกจากสนามบินฉันก็ได้ขึ้นรถเมย์ไปยังบ้านญาติของฉัน เมื่อฉันถึงบ้านของญาติฉันก็ได้นั่งคุยกับเขาสักพักหนึ่ง ฉันกับแม่ก็ได้ขอตัวไปนอนพัก ผ่านไปสักพักในขณะที่ฉันหลับ ฉันมีความรู้สึกเหมือนมีมือของผู้ชายรองหัวของฉันอยู่ และในตอนนั้นฉันเห็นบางอย่างลอยขึ้นมาจากโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆโซฟาที่ฉันนอน ฉันมีความรู้สึกว่าวัตถุที่ลอยอยู่นั้น กำลังจ่อมาที่ตัวของฉันเหมือนมันจะทำร้ายฉัน สักพักมือของผู้ชายที่รองหัวฉันและวัตถุที่ลอยอยู่นั้นก็หายไป ในวันนั้นเป็นวันที่อากาศร้อนมาก ฉันพยายามจะตื่น แต่ร่างกายของฉันกลับแข็งทื่อพยามดันตัวเองให้ตื่นแต่ก็ไม่สำเร็จ และฉันก็พยายามที่จะเปิดตาของตัวเองแต่มันก็เปิดไม่ได้ ฉันต้องการที่จะตื่นแต่ร่างกายของฉัน ฉันได้เรียกร้องหาเเม่ แต่แม่ก็ไม่ตอบฉันเลย
ด้วยความที่อากาศร้อนฉันก็เลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ฉันก็พบแม่ของฉันกำลังนอนอยู่ นอกจากนั้นก็ไม่มีใครเลย..
ฉันได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เเม่ฉันบอกว่าฉันคงพักผ่อนน้อยจึงฝันเห็นอะไรแปลกๆ แต่ฉันไม่คิดแบบนั้นเลย ฉันมีความรู้แบบนั้นบ่อยมากจนฉันได้เจอกับสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดจริง
"ลูก!!!ลูก!!!!จะไปไหน" แม่ได้คว้าร่างของฉันเอาไว้ก็พบว่าฉันกำลังละเมอ แม่จึงปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมา
"ลูก!!เป็นอะไรไหม ทำไมถึงได้ละเมอขึ้นมา??ปกติก็ไม่เคยเป็นนิ" แม่ลากฉันให้ไปนั่งพัก และฉันก็บอกไปว่าน้องชายมาหา แต่แม่ก็บอกฉันว่าจะไปคิดถึงมันทำไม
ดูสิ!!!ก่อนที่มันจะหนีไป มันทำอะไรไว้บ้าง จังหวะนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ของแม่ก็ได้ดังขึ้น
"สวัสดีครับ คุณเป็นผู้ปกครองของภาคิณใช่ไหมครับ คือว่าภาคิณลูกของคุณแม่โดนแทง12ครั้งจนเสียชีวิตครับ" เเม่กับฉันที่ได้ยินนั้นก็ตกใจเป็นอย่ามาก
แม่ของฉันร้องไห้หนักมาก เพราะแม่ของฉันไม่น่าให้ภาคิณหนีไปเลย..........
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
