คุณหมอใจร้ายกับนายติงต๊อง
การพบกัน
สถานที่: ห้องตรวจในโรงพยาบาล
หมอวินเดินเข้ามาในห้องตรวจ ร่างกายสูงใหญ่ เสื้อกาวน์สะอาดและเรียบร้อย เขานำเอกสารการตรวจมาพร้อมกับใบหน้าเย็นชา แต่ท่าทางของเขาดูจริงจัง
หมอวิน (พระเอก)
"คุณติณณ์ใช่ไหมครับ?"
ติณณ์ (นายเอก)
(นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย ยิ้มกว้างท่าทางร่าเริง)
"ครับผม! ยินดีที่ได้พบคุณหมอครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(มองไปที่เอกสารในมือแล้วพยักหน้า)
"คุณมาตรวจอาการอะไรครับ?"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มเล็กน้อย)
"ก็แค่เป็นไข้ธรรมดาน่ะครับคุณหมอ ปวดหัวเล็กน้อย แต่คงไม่หนักหรอกครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(ทำท่าทางไม่แสดงอารมณ์)
"เอาเป็นว่า... คุณต้องนอนพักผ่อนและดูอาการ ถ้ามีอะไรผิดปกติต้องมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มอย่างร่าเริง)
"แค่ไข้ธรรมดาเองครับคุณหมอ อย่าห่วงไปเลย"
หมอวิน (พระเอก)
(ยิ้มบางๆ และเขียนบางอย่างในแฟ้มประวัติ)
"ก็ต้องระวังให้มากครับ ถ้าไม่ดีขึ้นจะต้องตรวจซ้ำ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ทำท่าทางติงต๊องอย่างน่ารัก)
"คุณหมอใจร้ายจังเลยครับ ไม่ได้คิดอะไรเลยแค่ไข้ขึ้นนิดเดียวเอง"
หมอวิน (พระเอก)
(หันไปมองด้วยท่าทางเฉยๆ)
"มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะครับ"
ติณณ์ (นายเอก)
(หัวเราะอย่างร่าเริง)
"ก็ขำๆ น่ะครับ อย่ามีอารมณ์กับผมสิครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(ไม่พูดอะไร และเริ่มเก็บเอกสาร)
"คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะครับ หากอาการไม่ดีขึ้นค่อยกลับมาหา"
ติณณ์ (นายเอก)
(เรียกเขาก่อนที่หมอจะออกจากห้อง)
"คุณหมอ... จะมาเยี่ยมผมอีกใช่ไหมครับ?"
หมอวิน (พระเอก)
(หันกลับมามองเขา)
"ไม่แน่ครับ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มอย่างขี้เล่น)
"ไม่เป็นไรครับ แค่คิดว่าคงจะได้เห็นคุณหมอเยี่ยมบ้าง"
หมอวิน (พระเอก)
(ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป)
ในใจของหมอวิน... เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่ยากจะอธิบายเกี่ยวกับติณณ์
ความเข้าใจที่เริ่มต้น
สถานที่: ห้องตรวจในโรงพยาบาล
หมอวินนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา กำลังกรอกข้อมูลในเอกสารอย่างขมักเขม้น ท่าทางเคร่งขรึมและมุ่งมั่นในงานที่ทำ แต่แล้วเสียงเคาะประตูดังขึ้น
หมอวิน (พระเอก)
(ยกมือขึ้นและพูดเสียงเรียบ)
"เข้ามา"
ติณณ์ (นายเอก)
(เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางสดใสร่าเริงเหมือนเดิม, นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหมอวิน)
"คุณหมอครับ ผมกลับมารับยาตามที่หมอสั่งแล้วนะครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(มองไปที่ติณณ์ด้วยสายตาที่จริงจัง)
"ก็แค่ยาตามใบสั่ง ไม่เห็นต้องมาแสดงตัว"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มกว้างและหยิบกระเป๋าออกจากตัว)
"แหม หมอใจร้ายแบบนี้ จะให้ผมไม่มาได้ยังไงครับ นี่ก็มาเยี่ยมหมอด้วยนะ!"
หมอวิน (พระเอก)
(หันไปมองอย่างไม่ค่อยยิ้ม)
"ไม่ต้องมาเยี่ยม ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาเยี่ยม
ติณณ์ (นายเอก)
(ทำท่าทางเหมือนสงสัย ก่อนจะทำเสียงสูง)
"ไม่อยากให้ผมมาหรือครับ? ผมก็น่ารักขนาดนี้"
หมอวิน (พระเอก)
(ส่ายหัวเล็กน้อย, แต่มุมปากเริ่มยิ้มเล็กน้อย)
"คุณก็ไม่เหมือนคนอื่นนั่นแหละ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มกว้าง)
"แน่สิครับ ผมเป็นคนที่พิเศษ ถ้าคุณหมอไม่ชอบผม คงไม่มีใครชอบได้อีกแล้วล่ะ"
หมอวิน (พระเอก)
(จ้องไปที่ติณณ์ในเงียบๆ ก่อนจะหยิบแฟ้มและเริ่มพูด)
"มาที่นี่เพื่อเอายามาก็พอแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องมาทำตัวตลกๆ กับผม"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มและพูดเสียงสดใส)
"แหม ก็แค่ทำให้หมอขำหน่อยๆ อย่าเครียดเกินไปนะครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(หันไปมองและถอนหายใจ)
"คุณทำแบบนี้ทุกวันหรือเปล่า?"
ติณณ์ (นายเอก)
"ก็ไม่ทุกวันหรอกครับ แค่วันนี้ต้องการให้หมอได้หัวเราะบ้าง"
หมอวิน (พระเอก)
(ขมวดคิ้ว, มองหน้าเขา)
"หัวเราะกับเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มอีกครั้ง)
"ใครจะรู้หมอ อาจจะขำก็ได้"
หมอวิน (พระเอก)
(จ้องเขานิ่งๆ สักพัก)
"จริงๆ แล้ว คุณเป็นใครกันแน่?"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มตอบ)
"แค่คนที่คุณหมอคอยช่วยเหลืออยู่ไงครับ... พิเศษใช่ไหมล่ะ?"
หมอวินนั่งเงียบๆ คิดทบทวนถึงคำพูดของติณณ์ แม้จะทำตัวกวนประสาท แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่ทำให้หมอวินรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ควรจะได้เรียนรู้จากเขา
หมอวิน (พระเอก)
(พูดเสียงเบาแต่หนักแน่น)
"ยังไงก็ตาม คุณต้องระวังตัวให้ดี อย่าทำอะไรบ้าบอไป"
ติณณ์ (นายเอก)
(พยักหน้าอย่างขำๆ)
"ได้ครับหมอ เดี๋ยวผมก็จะระวังตัวเอง!"
การตัดสินใจ
สถานที่: ห้องนั่งเล่นในคอนโดของติณณ์
ติณณ์นั่งอยู่บนโซฟา พลิกโทรศัพท์ไปมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ขณะที่หมอวินยืนอยู่ข้างๆ กำลังจับตาดูการตัดสินใจของติณณ์
หมอวิน (พระเอก)
(พูดเสียงเรียบ)
"คุณต้องการอะไรจากผม"
ติณณ์ (นายเอก)
(หันไปมองหมอวิน ส่ายหัวเล็กน้อย)
ไม่รู้สิครับ ผมแค่ไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนดี
หมอวิน (พระเอก)
(ยืนตรง ไม่ยอมหลบสายตา)
"แล้วคุณรู้สึกยังไงกับการตัดสินใจที่ต้องทำ? ไม่อยากให้ใครมาเลือกแทนคุณหรอกนะ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มแหยๆ และวางโทรศัพท์ลงข้างๆ)
"ไม่อยากให้ใครตัดสินแทน ผมแค่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง
หมอวิน (พระเอก)
(นั่งลงข้างๆ ติณณ์และมองเขาตรงๆ)
"คุณต้องเลือกเอง ไม่ใช่ให้ใครมาบังคับเลือกให้"
ติณณ์ (นายเอก)
(หันไปมองหมอวินนิ่งๆ)
"มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ในหัวมันยุ่งเหยิงไปหมด"
หมอวิน (พระเอก)
(ยิ้มเบาๆ)
"ใช่ แต่การตัดสินใจบางครั้งก็ต้องเริ่มจากการทำอะไรสักอย่าง"
ติณณ์ (นายเอก)
(ถอนหายใจและเอนหลังพิงโซฟา)
"ใช่... บางทีผมก็กลัวว่าถ้าผมตัดสินใจผิด จะทำให้ทุกอย่างแย่ไปกว่าเดิม"
หมอวิน (พระเอก)
(มองไปที่ติณณ์อย่างพิจารณา)
"ทุกการตัดสินใจมีความเสี่ยงหากไม่กล้าเสี่ยง ก็ไม่มีทางรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น"
ติณณ์ (นายเอก)
(เงียบไปสักพัก ก่อนจะหันไปมองหมอวิน)
"แล้วถ้าเกิดผมตัดสินใจไปแล้วผิดล่ะครับ?"
หมอวิน (พระเอก)
(พูดเสียงเบาแต่หนักแน่น)
"มันไม่สำคัญหรอกว่าเลือกผิดหรือถูก แต่มันสำคัญที่ว่าคุณกล้ายอมรับผลที่ตามมาของการตัดสินใจนั้นต่างหาก"
ติณณ์ (นายเอก)
(นิ่งไปสักพัก ทบทวนคำพูดของหมอวิน ก่อนจะยิ้มบางๆ)
"คุณหมอพูดได้ดีนะครับ งั้นผมคงต้องตัดสินใจเองแล้ว"
หมอวิน (พระเอก)
(ยิ้มเล็กน้อย)
"นั่นแหละที่ผมต้องการจะบอกคุณ"
ติณณ์ (นายเอก)
(มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง รู้สึกเหมือนน้ำหนักในใจเบาลงบ้าง)
"ดีแล้วครับ ผมตัดสินใจได้แล้ว ขอบคุณนะครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(มองติณณ์ด้วยสายตาที่ดูออกว่าเข้าใจ)
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก คุณทำมันด้วยตัวเอง"
ในขณะที่ทั้งสองคนเงียบไปสักพัก บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ความตึงเครียดที่เคยมีดูเหมือนจะจางหายไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
